387 matches
-
și aplicarea relatiilor de dimensionare și alegerea pompelor din cataloagele firmelor producătoare. 4.2. Noțiuni teoretice Definiție: Pompele volumice sunt pompe în care creșterea energiei fluidului provine în primul rând din energia de presiune (SR ISO 5598). Cantitatea de fluid refulată de pompă depinde de viteza de rotație a arborelui de antrenare și de volumul geometric al pompei. Pompele volumice transportă lichidul din racordul de aspirație în cel de refulare volum cu volum. În acest scop sunt delimitate camere de volum
Ac?iuni hidraulice pneumatice by Irina Ti?a, Irina Mardare () [Corola-publishinghouse/Science/83215_a_84540]
-
funcționării pompelor trebuie să fie mai mare decât al celorlalte construcții componente ale sistemului de alimentare cu apă și de canalizare. ... Articolul 251 Se vor aplica măsuri suplimentare de dezinfectare, mai ales în zonele în care sistemul de canalizare a refulat. Articolul 252 Vor fi puse în funcțiune stații de pompare provizorii, cu motopompe, pentru suplimentarea capacității de evacuare a apei din zonele inundate. Articolul 253 În scopul reducerii gradului de poluare, în zona joasă se poate recurge la devierea apelor
EUR-Lex () [Corola-website/Law/188016_a_189345]
-
a doua la Așgabat. Însă, la fel ca în oricare act de recreare a unor momente trăite cu mult timp în urmă, vreau să precizez că cele evocate sunt în esență reale, în măsura în care memoria a conservat fidelă evenimente și detalii refulate sub povara anilor care s-au acumulat între timp. Primul episod readuce din subsolurile memoriei experiențe trăite cu ocazia participării mele la o conferință internațională organizată de UNESCO la Tbilisi, capitala Gruziei sovietice, în a doua jumătate a lunii octombrie
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
în luna iulie și am "beneficiat" de călduri caniculare și umede ca la Tel Aviv și, tot mergând de la un obiectiv arheologic la altul de la Colosseum la Forul lui Traian, sau de la Fontana di Trevi la Piazza Navona -; încercam să refulăm povara căldurii înfulecând felii de lubeniță pe gheață și lingând cornuri de înghețată ce se vindeau la colțuri de stradă. Cu căldura de pe străzi ne împăcaserăm oarecum, dar mai rea era situația în hotel. Situat la un colț de stradă
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
al unuia din partidele reprezentate în parlament și în guvern, ba mai mult încă, chiar membru al majorităților parlamentare ca deputat de Iași. N-am crezut nici un moment că din această situație ar decurge pentru mine obligația de a-mi refula sentimentele și de a-mi înăbuși scrupulele. Căci țin să relev că dacă nu-mi fac deloc un titlu de glorie din faptul de a fi aparținut cândva partidelor noastre oligarhice, îmi fac însă un merit de a nu fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
o spună-n față. Apoi, nu-mi aminteam de Adina Gheorghe sau Cyrile Collard. Dacă de Sommerville auzisem (un new-waver optzecist, cu voce și-aspect de fetiță), numele celorlalți doi, pomeniți generos în scrisoare, mi-erau complet necunoscute. Poate memoria refula niște întâmplări, poate ceva se ștersese din rolele ei istorice și afective, dar beculețul curiozității nu se-aprindea: nu pâlpâia nici un indiciu, nu stabileam nici o legătură. Cât despre stilul epistolei, el mă revolta și-mi stârnea atenția în același timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
sunt diferiți, că au o altă culoare a pielii. Bănuiesc că la fel trebuie să fi arătat străzile și în Rusia revoluționară sau în timpul răzmerițelor nebunilor din Evul Mediu o afirmare spontană, sălbatică și brutală a tot ceea ce societatea a refulat și marginalizat cu grijă înainte. Stăpânii de o noapte ai burghezei bătrâne numită Geneva. Dilema de a doua zi în ziarele elvețiene: trebuia să intervină poliția pentru a contracara "bucuria populară" care i-a deranjat pe "cetățenii obișnuiți"? (a se
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
exclusivă la această persoană anume. 0 conștiință doar personală accentuează, cu o anumită timorare, dreptul de proprietate și paternitatea asupra conținuturilor proprii, încercând astfel crearea unui ansamblu. Însă, toate aceste conținuturi inadecvate acestui întreg, sunt fie ignorate și uitate, fie refulate și renegate. Și acest fenomen reprezintă un anumit gen de autoeducare; însă unul arbitrar și violent. Imaginea ideală, spre care tinde automodelarea, pretinde sacrificarea unui material general omenesc mult prea mare. De aceea, astfel de oameni "personali" sunt întotdeauna sensibili
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
nimic. Sunt exclus de la toate posibilitățile vieții. Ca să merg pe stradă trebuie să cheltuiesc un capital de energie și atenție cu care alții pot citi un volum."89 Se înțelege că o asemenea multitudine de complexe nu se pot ușor refula sau uita, conform schemei consacrate de Jung. Autoeducarea, de care vorbește psihanalistul, este, la Camil Petrescu, tocmai dezideratul livrescului, al nostalgiei de a fi unic în tot ceea ce scrie, expune și argumentează. Da, luat ca entitate, el este un timid
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
vii în amfiteatru... / Grădinile Semiramidei, lateral, / Din răsărit pân' la apus, în sus de val.//"104 Din unghiul de vedere al psihanalizei, conjuncția vis-operă nu trebuie să surprindă pe nimeni, din moment ce ambele transpun anumite dorințe care, în viața cotidiană, sunt refulate de varii constrângeri sociale sau deziderate morale. Acel "cifru al existenței", prin care Doubrovsky definea visul, își relevă concretețea în anumite aspecte ale creației. În plus, C.G. Jung explică de ce o persoană oarecare este capabilă să realizeze dacă visul său
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
redactării romanului întrezărește certitudinea unui viitor dacă nu opulent, oricum, decent și se ambiționează să aștearnă un văl al uitării peste un trecut în care intransigența lui morală îi adusese deopotrivă privațiuni materiale și inamiciții literare. Ladima, ca personae, trebuie refulat în subconștientul său, fiindcă îi amintește de prima parte a vieții, marcată de vicisitudini și umilințe. În multe privințe, Patul lui Procust se aseamănă cu romanul Negura al lui M. de Unamuno: creatorul își ucide personajul, cu observația că, la
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
stadiul de dezvoltare a conștiinței. Cu cât conștiința este mai matură, ajunsă la vârsta deplinelor limpeziri, cu atât proiecția diadelor va fi mai dificilă. Ca urmare, prima perioadă a copilăriei se dovedește definitorie în supraevaluarea imaginilor mamei și tatălui, ulterior refulate din cauza obsesiei incestului, ce devine tot mai acută pe măsura înaintării în vârstă. Bazându-se pe cercetări psihologice riguroase, Jung aproximează că imaginea părinților se conturează în inconștient în primii patru ani ai vieții, sprijinindu-se pe considerentul că, acum
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
a acesteia se poate desluși prin definiția cea mai puțin oțioasă a conceptului de Anima, mai precis a uneia din cele trei straturi ale sale: "Alt strat al Animei are o sursă diferită. Este chiar feminitatea bărbatului. Trăsăturile feminine sunt refulate și se acumulează în inconștient. Bărbații își vor alege ca parteneră femeia care corespunde cel mai bine feminității lor inconștiente, cu alte cuvinte, femeia "care poate să preia fără dificultăți proiecția sufletului său.""118 Pentru ușurința demonstrației, să admitem că
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
o doză de feminitate, pe care, parțial, o acceptă, dar o și recuză. Anima suferă de un proces de eterogenizare, creatorul d-nei T. își vede proiecția sufletească inconștientă preluată de eroină. După un timp însă, același arhetip al feminității este refulat, datorită relației de cauzalitate stabilită cu instinctul matern (izvor originar al Animei) și reminescențele reprobabile ale complexului incestuos. Este util să amintim, în această logică a faptelor, că scriitorul nu a încetat niciodată să-și caute mama naturală, a sperat
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
factură psihanalitică are în vedere raportul Anima Persona, despărțirea fiind urmarea unei duble refulări (a feminității excesive a scriitorului și a tentației incestuoase). În ordinea firească a întâmplărilor mitice, apreciem că explicația își are originea chiar în reprimare. Cine își refulează Anima renunță, voluntar sau nu, la o anumită componentă a propriului psihic, își repudiază imaginea ideală pe care sufletul său a proiectat-o asupra unei femei. Interpolând în opera ficțională conceptul de imaginar, care, între altele, se definește ca o
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
reflectă în opera sa. Atât în proză, cât și în poezie se remarcă absența figurii tatălui biologic. Suntem la antipodul creației lui Camil Petrescu, în contextul căreia am demonstrat necesitatea reabilitării paterne. Printr-un fenomen de transfer, inconștientul personal eminescian refulează chipul tatălui și defulează către eul poetic figura înțeleptului, care în operă evoluează gradual de la demon spre monarh și mag288 sau, după o altă interpretare, de la Poet spre Călugăr și Monarch.289 La toate aceste personae ale lui Eminescu 290
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
mei cred sincer că nu am inimă. .. Și citează cazuri de autentică insensibilitate pe care aș fi dovedit-o adeseori, refuzând de a crede celor în nenorocire...Cei cu adevărat în stare să sufere sufletește au și orgoliul de a refula totul..."337 Iată cât de puternic, intens, fără "castitate" stilistică, ci, dimpotrivă, cu accente realiste, învecinate cu naturalismul, mărturisește Fred dragostea pentru femeia unică a vieții lui: "Astăzi încă unul din sentimentele mele de orgoliu e că femeia aceasta, care
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
Centrul de gravitație despre creație, la Freud (ediția 1980) (13), îl constituie teoria sublimării (1908; 1910). Prin aceasta, Freud proclamă capitalul instinctual (mai ales sexual) drept izvor al oricărei creații. Tensiunea generată de de aglomerarea tuturor tendințelor ce au fost refulate în inconștient poate alimenta nu numai apariția lapsusurilor, viselor, simptomelor psihonevrotice, aberațiilor sexuale, violenței, crimei, ci și a creației. Gesturi de emancipare față de această opinie se vor semnala chiar în interiorul taberei psihanaliste, începând cu marii ei dizidenți (A. Adler și
Creativitatea artistică la copilul cu dizabilități by Cleopatra Ravaru () [Corola-publishinghouse/Science/688_a_1327]
-
nu este, de altfel, nouă: „O vedem revenind periodic sub pana observatorilor care nu sunt toți de dreapta, din moment ce îi putem număra printre ei pe Léon Blum, Victor Serge, David Rousset sau André Gide”. Totuși, la fel de periodic, această comparație este refulată și, atunci când ea reapare, se face totul pentru a o îngropa, „fără a se dezgusta de argumentele jalnice ale unei sărăcii dezolante”12. Astfel că „în 1996, când France 3 a difuzat o remarcabilă suită de emisiuni despre raporturile și
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
consecințelor interzicerii avorturilor din memoria socială, când în raportul numeric al celor două categorii menționate femeile decedate în urma adoptării Decretului nr. 770/1966 sunt mai numeroase decât victimele „luptei de clasă”? Cum și cu ce consecințe au fost rejectate sau refulate din memoria colectivă a românilor consecințele respectivului decret, ce-au ființat pe parcursul a 23 de ani, afectând trebuințele umane de bază - nevoile fiziologice și de siguranță (Maslow, 1968)? Ce-a însemnat să fii femeie în timpul „regimului Ceaușescu”? Vom încerca, în
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
pentru că nu mai sunt săbii, ci pentru că fără demnitate sau sentimentul valorii proprii, inclusiv coloană vertebrală, nu ai nici o valoare. Ea și-a stricat și mai mult imaginea șifonată de comunism încercând rolul de mediator și calibrare emoțională a conflictelor, refulându-le și mai tare prin apelul la „împăciuire”, o rezolvare de suprafață a tensiunilor profunde, în care am fost și suntem încă prinși. Religiozitatea, ca fenomen spiritual, poate fi o formă de „reabilitare” a relației cu divinitatea, stricată de comunism
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
fi exploatat decât ca o emblemă a trecutului. Ruxandra Cesereanu: Nu numai cărțile lui Cioran sunt emblematice, ci și sfârșitul lui Cioran, care, În apropierea morții, pe patul de spital, se baricadează În limba română, redescoperind-o sau, mai exact, nemairefulând-o. Diana Adamek: Și rușinea, și mândria sunt niște sentimente extreme care traduc În ultimă instanță tot o stare de criză. V-am ascultat cucerită și Îmi pare foarte rău că sunt străină de subiect. Aș avea o Întrebare. Mă
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
întrevadă că totul este sexualitate". Art Press, nr. 22, 1976, p. 3. Pornografia se schimbă deci în mod firesc, împinsă de o forță revoluționară; acest lucru îl afirmă, de pildă, P. Sollers: "Limitele pornografiei marchează și limitele reprezentării, ceea ce este refulat în toate spectacolele devine astfel spectacolul ce pune capăt dominanței spectacolului. Pe scurt, porno-ul este hegelian fără s-o știe [...]. Porno-ul joacă, în raport cu formele de neofascism, rolul pe care "arta modernă" l-a jucat în anii 1930 și
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]
-
adevăr, după cum subliniază J.-M. Goulemont: Există o istoricitate a obscenității și a pornografiei"71. Să nu ne lăsăm înșelați: în orice caz, aceste noi domenii supuse interdicției vor întreține strânse legături cu sexualitatea, care supradetermină tot ceea ce o societate refulează. Două lucruri rămân de netăgăduit: literatura nu se mai află în centrul producției pornografice, iar aceasta din urmă, care a prosperat într-o lume dominată de factorul masculin, va evolua în funcție de modul în care se vor defini relațiile dintre sexe
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]
-
niște barbeă). Bărbierirea semnifică îmblânzirea forței primitive. Simbolic, actul se înscrie în ruptura cu natura sa animală. Astfel, visul care are imaginează bărbierirea vorbește despre relația subiectului cu pulsiunile sale, dorința de a le stăpâni, dar și faptul că le refulează, le ascunde, le mutilează, le «castreazăă. Gură, limbă Simbolistica gurii și a limbii este strâns legată de cea a cuvântului rostit (vezi A vorbi), dar și de ingerarea alimentelor (vezi A mânca). În analiza psihologică, gura este zona care ține
[Corola-publishinghouse/Science/2329_a_3654]