510 matches
-
56 Polignac, Winnaretta Singer, prințesă de / 116, 134, 167 Popescu, Constantin / 37 Potra, George G. / 40 Prévost, abatele / 132 Primoli, Joseph, conte de / 29, 77, 87, 132 R Radolin, prinț / 78 Rădulescu-Zoner, Șerban / 39 Răzdolescu, Delia / 40 Récamier, doamna / 131 Renan, Ernest / 52, 57 Renouvin, Pierre / 38-39 Richelieu, Armand-Jean Du Plessis, cardinal de / 27, 53, 57 Rivarol, Antoine de / 160. 184 Rockefeller, John Davison / 32, 102, 133 Rohan, duce de / 118, 134 Roosevelt, Theodore, președinte al SUA / 32-33, 126, 134 Rosetti
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
retragă în spatele acestei insuficinețe a puterilor. De aceea, în special pentru perioada 1273-1378, este cunoscut faptul că patru din cinci scrisori de convocare invocau necesitatea ca deputații să se prezinte cu puteri "suficiente"325. În timpul lui Sigismund de Luxemburg electorii renani au paralizat Dieta de la Viena (1423), declarând că deputații din Saxa și Brandemburg nu au puteri depline. Era nu doar o modalitate de a-și exprima dezacordul, asemenea celui din regatele spaniole (el dissentimiento), ci de întrerupere a lucrărilor Dietei
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
și forței Ligilor în care erau constituite. Organizându-se ca "stare politică", orașele au cerut reprezentarea în Reichstag, anul 1255, în Dieta de la Worms, consemnându-se pentru prima dată prezența lor. Un an mai târziu, în martie 1256, Adunarea orașelor renane hotăra că vor sprijini și executa voința principilor electori în privința actului electiv, pentru a se pune capăt anarhiei 328. Este un document remarcabil, prin care se reconfirmă o realitate: dreptul alegerii era limitat și consfințit doar pentru cei 7 principi
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
răsfoind bestiare din Evul Mediu, căutând în "autori" tot ce este baroc printre animale. Mă aflu printre monștrii fantastici" (scrisoare din 19 februarie 1872 către Sand). La sursele medievale pe care le tratează expeditiv se adaugă literatura romantică, scrierile lui Renan, Creuzer, Michelet, Hugo cu care nu se teme să intre în concurență, atunci când recitește în 1856, Legenda frumosului Pécoppin și a frumoasei Bauldour (publicată în Le Rhin)353. Literatura medievală este considerată cu o distanță parodică, iar Evul Mediu al
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
Odobescu, Ion Ghica. În afara unor tălmăciri din scrierile unor foiletoniști străini cu totul obscuri, S. a publicat o bună parte din cugetările lui Giacomo Leopardi, transpuse cu oarecare îndemânare, precum și fragmente din scrierile lui Edmondo De Amicis, Paolo Mantegazza, Ernest Renan, Jean Richepin, Guy de Maupassant. D.M.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289535_a_290864]
-
incident, scăderea bucuriei de a vedea, aceasta ar fi, pentru ziua de mâine, înlănțuirea pericolelor. Trista vălurire a vizualului este, poate, tot ce-i rămâne privirii prea protejate, când scheletul și putreziciunea, fetidul și umbra dispar din salubrul orizont cotidian. Renan, Viitorul științei: Va veni o zi când marele artist va fi ceva învechit, aproape inutil". Poate că o umanitate foarte puternică n-ar mai avea cu adevărat nevoie de artiști. În 30000, în marea sărăcie paleolitică, imaginea țâșnește la punctul
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
Nietzsche mai târziu, pleacă de la postulatul Greciei originare, pilon al demonstrațiilor sale. Și Marx, în elogiul nostalgic al "stadiului social embrionar" și al farmecului nepieritor al acestor "copii normali" care erau grecii. Și Freud, nu mai puțin conservator decât revoluționarul renan în gusturile lui neoclasice. Să nu uităm de alt quiproquo cronologic: apostolii Artei, luând partea drept întreg, au botezat "artă greacă" în principal arta elenistică (cea din cele trei secole care au urmat morții lui Alexandru), ghidându-se, de altfel
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
pe credincioși litaniile și rugăciunile. Gravura în taille-douce pe cupru, fără folosirea presei cu cilindru, ține, ca și tiparul, de artele metalului și de orfevrerie, în care excelează țările germanice. Primii maeștri anonimi ai dălții Maestrul E.S., de exemplu sunt renani. Acest procedeu va detrona lemnul gravat, principalul mijloc de propagandă și agitație al erei precedente. Propulsor al ilustrației și, prin aceasta, al științelor descriptive (cosmografie, medicină, botanică), tiparul fabrică primul obiect multiplu pe suport metalic (după monedă), mare promotor al
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
încercarea de a se traduce în românește și din scriitori bulgari (I. Vazov) și croați (Fr. Mazuranić). S-au făcut tălmăciri din literatura americană (Un mort viu și Corbul de E.A. Poe), din cea franceză (Victor Hugo, Jules Verne, Ernest Renan, Guy de Maupassant, Alphonse Daudet, Émile Zola, François Coppée, Catulle Mendès, Jules Richepin, Édouard Pailleron, Jules Clarétie, Sully Prudhomme ș.a.), germană (Lessing, Heine, M. G. Saphir), italiană (Leopardi, Giovanni Verga) și rusă (Gogol, Tolstoi, Turgheniev, Dostoievski). R.Z.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289220_a_290549]
-
Zoroastru, proslăvit de tradiția clasică, îngăduia să i se opună un rival lui Moise; Persia le disputa vechilor evrei gloria unei legislații primitive și sublime”, recunoaște derapajul, încă în 1932, patronul indianisticii franceze, Sylvain Lévi1. Celebra aserțiune a lui Ernest Renan - lumea ar fi fost mithraică dacă creștinismul ar fi fost oprit în ascensiunea sa de o maladie mortală 2 - se fondează pe același prestigiu al originii iraniene, i.e. ariene, folosit ca argument anticreștin, într-o vreme când se mai credea
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
Imperiului Roman (atât occidentală, cât și orientală), spre deosebire de formele de cult central-asiatice închinate zeului Mithra. Declinând în mod absolut originea iraniană a mithraismului (variantă pe care, de altfel, Cumont ar fi găsit-o îmbrățișând prea facil și necritic celebra aserțiune renană - lumea ar fi fost mithraică dacă creștinismul ar fi fost oprit din creșterea sa de o maladie mortală: „Fără această prejudecată, Cumont n-ar fi putut acorda o importanță atât de exagerată puținelor mărturii despre cultul oficial al lui Mithra
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
ci Atena clasică, Alexandria sincretismului hibrid și Asia Mică a putrefacției eleniste. Firește, nu toată literatura franceză e la fel. în interesanta lucrare Le genie du paganisme, Charly Clerc studiază minuțios această manie a inspirației antice la scriitori contemporani: Ernest Renan, H. Taine, Louis Menard, Leconte de Lisle, Heredia, Anatole France, Pierre Mille, Jules Lemaître, Juliette Adam, Pierre Louys, Maurice Barres, Charles Maurras, Albert Samain, Emile Verhaeren, Henri de Regnier, Jean Moreas, Contesa de Noailles, Jean Bertheroy, Marcelle Tinayre, Edouard Schure
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
și de Vasile Alecsandri, care îi îndeamnă pe părinți să-i ofere posibilitatea unei educații serioase în această direcție. Din 1879 își desăvârșește studiile la Paris, audiind, la Sorbona, cursuri de literatură, filosofie, estetică, istorie, ținute de Gaston Paris, Ernest Renan, Paul Janet, Gaston Boissier ș.a., iar în arta prozodiei îi are ca maeștri pe poeții parnasieni Sully Prudhomme, Leconte de Lisle și José-Maria de Hérédia. Debutează în 1886 cu volumul Chants d’Aurore, apărut la Paris, unde este primit cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290397_a_291726]
-
un punct cardinal al doctrinei creștine, cum de altfel încă mai este (Dales, 1990, pp. 3-26). În Evul Mediu târziu, noțiunea de eternitate a lumii a devenit din nou controversată. Studii istorice moderne, prin lucrări care au început cu Ernest Renan și au continuat prin scrierile lui Fernand Van Steenberghen și Richard Dales, au arătat modul în care argumentele eternaliste erau discutate de Averroes, Avicenna și Maimonide; modul în care acestora li s-a dat o nouă importantă în Occidentul latin
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
ed.), University of California Press, Berkeley, 2001. Quinones, Ricardo J., The Renaissance Discovery of Time, Harvard University Press, Cambridge, 1971. Rahe, Paul A., Against Throne and Altar: Machiavelli and Political Theory under the English Republic, Cambridge University Press, Cambridge, 2008. Renan, Ernest, Averroès et l'averroïsme: essai historique, ed. a IV-a, rev., Calmann Lévy, Paris, 1882. Renaudet, Augustin, Érasme et l'Italie, ed. a II-a, prefață de Silvana Seidel Menchi, Droz, Geneva, 1998. Robinson, George W., "Joseph Scaliger's
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
creația a avut loc în două etape, a se vedea Wolfson (1947, 1, pp. 306-310), dar a se compară cu Sterling (1992). Pentru Origen și Eusebius, vezi Grafton and Williams (2006, pp. 133-177). Augustine (1955, pp. 323-326), Guitton (1955). 8 Renan (1882), Van Steenberghen (1938), Dales (1986, 1988 și 1990), Elders (1990, ch. 10), Bazán (2000). Pentru Conciliul Lateran al Patrulea, a se vedea Tanner ed. (1990, 1: 230). Condamnările templierilor apar în Denifle and Chatelaine (eds) (1889-1897, 1: 486-487 [n.
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
autorilor și operelor. Sunt semnalate volume ale lui Gh. Brăescu (Cum sunt ei, Doi vulpoi, Un scos din pepeni și Moș Belea), Faust de Goethe în tălmăcirea lui I. U. Soricu, ediția a doua a Vieții lui Iisus de Ernest Renan, Istoria civilizației române moderne și Istoria literaturii române contemporane, cărțile „rodnicului îndrumător și cercetător” E. Lovinescu, la toate acestea adăugându-se alte titluri din literatura universală, publicate de Editura Ancora. După o scurtă cronică a evenimentelor anului 1927 și după
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285287_a_286616]
-
al doilea război mondial, în Germania și Japonia. Reconstrucția economico-socială a celor două țări s-a făcut având la bază finanțarea de către bănci a proiectelor economice și sociale ale reconstrucției. În Germania, rezultatul a constat în dezvoltarea așa-numitului „capitalism renan”, iar în Japonia, în construirea unor uriașe corporații financiar-economice și sociale care aveau în centru o mare bancă. În România de după comunism, însă, lucrurile au evoluat diferit. Elita bancară românească - instituții și oameni deopotrivă - nu s-a lăsat angrenată într-
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
este puternică. După epoca lui Carol cel Mare, centrele artistice se deplasează din Franța, în care multe scriptoria sînt distruse de invaziile nomade, spre Germania primilor trei Otton. În afară de Fulda, cea mai mare parte a atelierelor se regrupează în regiunile renană și danubiană. Se disting patru școli renane: cea din Reichenau, care a preluat ștafeta de la Saint-Gall; școala mosellană, ale cărei principale cente erau Saint-Maximin de Trčves și Saint-Willibrord de Echternach; școala din Renania Mijlocie (Alsacia, Palatinat) a cărei operă celebră
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
Mare, centrele artistice se deplasează din Franța, în care multe scriptoria sînt distruse de invaziile nomade, spre Germania primilor trei Otton. În afară de Fulda, cea mai mare parte a atelierelor se regrupează în regiunile renană și danubiană. Se disting patru școli renane: cea din Reichenau, care a preluat ștafeta de la Saint-Gall; școala mosellană, ale cărei principale cente erau Saint-Maximin de Trčves și Saint-Willibrord de Echternach; școala din Renania Mijlocie (Alsacia, Palatinat) a cărei operă celebră, Hortus deliciarum, a fost distrusă în 1870
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
1479, 90 din 1480 pînă în 1489 și 40 din 1490 pînă în 1500. De această dezvoltare a beneficiat mai întîi Germania; se tipărea în 20 de orașe înainte de 1480 și în alte 40 înainte de 1501, mai ales în regiunile renană și danubiană; la acestea trebuie adăugate 5 orașe din Elveția germanică și 4 din Alsacia. Țările de Jos, apropiate de Germania și patrie a vechilor tipărituri, au cunoscut o dezvoltare rapidă (se tipărea în 19 orașe înainte de 1484) și densă
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
et Portraits, în "Nouvelle revue" fondată de Juliette Adam în 1879, revistă pe care a editat-o și promovat-o timp de douăzeci de ani în salonul său parizian. În 1883 Bourget a strâns într-o carte articolele despre Baudelaire, Renan, Flaubert, Taine și Stendhal cu titlul Eseuri de psihologie contemporană (1883), iar în 1885 a urmat un al doilea volum: Noi eseuri de psihologie contemporană, cuprinzând articole despre Dumas fiul, Leconte de Lisle, frații Goncourt, Turgheniev și Amiel. Critica literară
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
El desafío del nihilismo. La reflexión metafísica como piedad del pensar, Trotta, Madrid, 2005. Bannour, W. (ed.), Les nihilistes russes, Aubier-Montaigne, Paris, 1974. Barbera, S. și Campioni, G., Il genio tiranno. Ragione e dominio nell'ideologia dell'Ottocento: Wagner, Nietzsche, Renan, prefață de M. Montinari, Angeli, Milano, 1983. Barrow, J. D., The Book of Nothing, J. Cape, Londra, 2000. Battaglia, S., Grande dizionario della lingua italiana, Utet, Torino 1961 ss., la intrarea: "Nichilismo", vol. XI, 1981, col. 423-424. Baudrillard, J., La
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
64-65, 304 Platon / 97, 98, 150, 171172, 207, 271, 284, 303 Plotin / 207 Plutarh / 95 Pöggeler, O. / 33, 314 Proudhon, P. J. / 45 Q Queneau, R. / 208, 231, 295 R Rathenau, W. / 119 Reale, G. / 280, 314 Reid, Th. / 30 Renan, E. / 81, 302 Rickert, H. / 144, 167 Riedel, M. / 25, 33, 314, 319 Rilke, R. M. / 144 Robert de Melun / 26 Rolland, R. / 130 Rosenberg, A. / 167 Rosenkranz, K. / 40 Rossini, G. / 59 Rousseau, J.-J. / 241 Ruggenini, M. / 257
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
cele mai îndrăznețe nu pot să realizeze nimic trainic dacă baza socială și economică a națiunilor nu corespunde edificiului politic și juridic pe care vrem să-l construim în mod pașnic.” . Conflictul chino-japonez, atacarea Etiopiei de către Italia fascistă, reocuparea zonei renane de către Germania hitleristă, războiul ruso finlandez, reprezintă tot atâtea crize în fața cărora Liga Națiunilor s-a dovedit a fi neputincioasă. Considerăm că elementul definitoriu care i-a lipsit Ligii Națiunilor a fost o forță militară proprie cu ajutorul căreia să poată
Titulescu și Liga Naţiunilor Trei momente semnificative by Marius Hriscu () [Corola-publishinghouse/Science/1670_a_2912]