504 matches
-
mă duc sau să nu mă duc la revista Luceafărul literar și să-i propun lui Amăicălițului o colaborare? Să scriu sau să nu scriu o carte despre Giordano Bruno? Mă irita dificultatea de a explica cum- din aversiune pentru scolastici, filozoful martir prinsese aversiune și pentru aristotelism, în fapt, mai degrabă, lacunele mele în materie de tomism și scolastică, dar și indecizia propriei mele orientări față de teza aristotelică: făcea într-adevăr materia un efort gigantic pentru a ajunge la gândire
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
Să scriu sau să nu scriu o carte despre Giordano Bruno? Mă irita dificultatea de a explica cum- din aversiune pentru scolastici, filozoful martir prinsese aversiune și pentru aristotelism, în fapt, mai degrabă, lacunele mele în materie de tomism și scolastică, dar și indecizia propriei mele orientări față de teza aristotelică: făcea într-adevăr materia un efort gigantic pentru a ajunge la gândire și inteligență sau mai degrabă spiritul, ca dat primordial al lumii, făcea din materie un înveliș al său? Cum
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
59-60). Doctrina modernă a dreptului natural nu poate fi așadar Înțeleasă fără raportarea la om În general, făcând abstracție de apartenențele sale specifice. Premisele ei trebuie căutate În secolul al XVI-lea, În ceea ce a primit numele de „a doua scolastică spaniolă” și În operele lui Francisco de Vitoria (admirator al lui Erasmus), Bartoloméo de las Casas și, mai ales, Francisco Suarez. Acesta din urmă, În De Legibus ac Deo legislatore, este cel care „Înscrie dreptul În lege, o lege a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
naturaliști din secolul al XVIII-lea, Însă cu o Întrerupere totală de aproape două secole. Într-adevăr, condiția preliminară pentru elaborarea oricărei antropologii este acceptarea unității individuale și specifice a fenomenului uman. Or, Între timp, filosofia carteziană rupsese legăturile cu scolastica și cu aristotelismul, care constituiau baza noii conceptualizări ce se anunța. Unitatea de semnificație dintre suflet și trup pe care o pretindea această antropologie era respinsă În favoarea unui dualism care Își avea rădăcinile În filosofia platoniciană. Așa cum constată Georges Gusdorf
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
cu Estul. În prim-plan acționa un neoliberalism convergent/divergent conservatorismului omenesc nativ, sprijinit de un cult pentru tradițiile greco-romane și medievale extinse pe calea imperiilor până în Extremul Orient. Timp de circa patru secole de întuneric produs de "barbarii năvălitori" -, (scolastica medievalilor, dominantă în primele trei secole din al doilea mileniu la italo-franco-anglo-germani), până la inovațiile republicilor italiene, continuate de francezi, britanici, germani și extinse pe aceleași căi imperiale ca și în antichitate în zonele de influență a celor care, din variate
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
prelungit în abandonarea și distrugerea multor realizări culturale și de civilizație densă în reguli și norme subtile. După cum se știe, "epoca întunericului" a ținut mai puțin de jumătate de mileniu după căderea Imperiului Roman. Ea a fost urmată de înfloritoarea Scolastică din universitățile italiene, franceze, engleze și germane, de contribuțiile arabilor, filosofilor și kabbaliștilor iudei, mai ales din țări mediteraneene. În spațiile sud-est-europene au rezistat circa jumătate de mileniu cnezate, voievodate, principate cu populații reduse și o independență controlată de puterile
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
burgheze de atunci au înlăturat nu numai formele de absolutism monarhic și fanatism religios pentru a face loc liberalismului economic, politic, cultural, dar și multe norme utile. Replicile conservatoare la violentele schimbări aproape că nu au fost luate în seamă. Scolastica a fost integral părăsită iar religia a intrat sub focurile noilor eretici, atei și reformatori. Fenomene apropiate se produc după revoluția din decembrie 1989 din România. Unii dintre observatorii în viață ale nesperatelor prăbușiri de regimuri autoritare europene începute în
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
Apus, de la Sud spre Nord și invers. Ne ajutăm de hermeneuticile timpului, dar și de structuralismul socio-uman din ultima jumătate de secol. Așa cum se susține și în (37 a și b). Căci științele moderne ale naturii practică structuralismul nu de la scolastici, ci poate de la antici încoace. Cu oarecare aproximație, hermeneutica structuralismului trimite la metalogică și metamatematică. Se ajunge așa în preajma semioticii, care are corespondențe informațional-calculatorii și tehnologice, respectiv, ne întâlnim și cu o etică a valorilor și virtuților morale, definitorii pentru
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
tradiții comune preluate de la antici, de la iudeo-creștini și de la "barbarii" originari tot din Estul mai îndepărtat. Pentru ilustrare, reamintim temele antice de metafizică platoniciano-aristotelică din teologia creștină, cercetate de Sf. Augustin, apoi de Sf. Toma și de alți teologi-filosofi ai scolasticii apusene. Noile valori, în general, cele moral-juridice (mai ales deontice, adică de obligare) din sistemele propuse de stoici și sceptici confruntați cu amenințările epocii de criză pe care o traversau, precum și spiritul combativ au dominat acele vremuri ("cruzimea și superstițiile
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
de oaste și avea sub comandă cinci mii de călăreți. La numai șase ani, Oană fusese trimis la Padova, În casa lui messer Antonio Grimaldi, și Începuse școala, trecând apoi la Universitatea din Padova, student În latină, turcă, greacă, filosofie, scolastică și strategie. Adică studiile firești ale vremii În acele locuri. Dar cel mai mult Îndrăgise școala de sabie a lui Fabio Foscolo, unul dintre cei mai renumiți spadasini ai Europei. Intrase acolo de la opt ani, iar maestrul observase, cu mirare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
dacă fiul dumneavoastră manifestă aptitudini artistice, de ce nu l-ați lăsa, În anumite zile, să studieze regulile picturii? Este o meserie prețuită În Veneția... - Desigur, signor Bellini, spuse contesa, deși, din luna martie, Alessandro va primi acasă profesori de filosofie, scolastică, limba latină și alte limbi străine. Va fi greu, cu acest program de studiu, să Înceapă și pictura. Și chiar mă Îndoiesc că veți descoperi un talent excepțional În desenele lui stângace. - Te rog... spuse Alexandru. Te rog... - Firește, reveni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
e divers, fiecare fapt nou e alcătuit din elemente proprii, care-l deosebesc de oricare alt fapt, chiar aparent asemănător. În fiecare individualitate, chiar de lucruri, există ceva ce nu poate fi definit, ce nu se poate exprima (cum spuneau scolasticii), care constituie tocmai individualitatea cazului. Strict vorbind, nu există În concret două contracte sau două testamente identice; până și În lumea fizică, unde asemănările sunt mai mari, iar individualitatea apare mai puțin extinsă, se știe că nu exista doi stropi
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
arheologie” filosofică pe care o Întreprindem dorim să se constituie ca o dovadă a faptului că apariția filosofiei carteziene nu a fost o Întâmplare, că ideile pe care se bazează existau deja, În stare germinativă, chiar În cultura filosofică a scolasticii. În măsura În care demersul nostru reușește vom putea să-l vedem pe Descartes atât În postura de prim filosof al modernității, cât și aceea de ultim mare scolastic. 1 ÎNDOIALA Modul natural al atitudinii omului față de lume exprimă În egală măsură atât
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
cercetare și de cunoaștere, pe care le cunoscuse Descartes, presupuneau un oarecare efort și suficiente dificultăți de Însușire, precum și faptul că nu Întotdeauna aplicarea lor era și Încununată de succes. Cel mai adesea, metoda aplicată În cercetarea adevărului de către Învățații scolasticii era cea a analogiei, metodă care solicita un travaliu complicat și era, de cele mai multe ori, expusă eșecului, deoarece În derularea ei se insinuau o mulțime de sofisme. Renunțarea la metoda analogieiTC "Renunțarea la metoda analogiei" \l 4 Deși respinge scolastica
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
scolasticii era cea a analogiei, metodă care solicita un travaliu complicat și era, de cele mai multe ori, expusă eșecului, deoarece În derularea ei se insinuau o mulțime de sofisme. Renunțarea la metoda analogieiTC "Renunțarea la metoda analogiei" \l 4 Deși respinge scolastica și metodele acesteia, cartezianismul nu poate fi Înțeles fără o punere continuă În paralel cu ea, mai ales că, În confruntarea pe care o poartă, Descartes folosește din plin chiar metodele și procedeele ei. Presupunerea că nu le-ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
fac cunoscut că o știți la fel de bine ca și maeștrii care Îi Învață și care par mai Îngâmfați de atâta dibăcie”. În Evul Mediu, filosofia cunoștea o destul de complicată paletă de metode, printre ele numărându-se, ca mai importante, următoarele: scolastica, dialectica, autoritatea și analogia. Scolastica era numele dat metodei fundamentate Îndeosebi pe gramatică, Învățații și profesorii vremii voind să știe cu precizie despre ce vorbesc. Esența metodei consta În a evidenția raporturile ce există Între cuvânt, concept și ființă. Această
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
la fel de bine ca și maeștrii care Îi Învață și care par mai Îngâmfați de atâta dibăcie”. În Evul Mediu, filosofia cunoștea o destul de complicată paletă de metode, printre ele numărându-se, ca mai importante, următoarele: scolastica, dialectica, autoritatea și analogia. Scolastica era numele dat metodei fundamentate Îndeosebi pe gramatică, Învățații și profesorii vremii voind să știe cu precizie despre ce vorbesc. Esența metodei consta În a evidenția raporturile ce există Între cuvânt, concept și ființă. Această preocupare este cât se poate
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
voind să știe cu precizie despre ce vorbesc. Esența metodei consta În a evidenția raporturile ce există Între cuvânt, concept și ființă. Această preocupare este cât se poate mai contrară verbalismului de care a fost acuzată, de prea multe ori, scolastica. Dialectica reprezenta acea metodă care problematiza obiectul cunoașterii, În procesul de producere și susținere a unor teze contrare, relative la același obiect, la aceeași temă. Metoda urmărea să pună la dispoziția auditoriului sau a cititorului atât argumentele pro, cât și
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
ca fiind un enunț de tipul I, atunci nu se poate produce nici un silogism, pentru că În figura I a silogismului nu sunt moduri valide cu prima premisă tip I. Incorectitudinea raționamentului este așadar evidentă. Totuși, e puțin probabil ca migăloșii scolastici să nu fi descoperit aceste capcane facile ale raționamentului. Cu toate acestea, raționamentul funcționa, În sensul că dintr-un enunț singular se putea ajunge la susținerea altui enunț singular. Cum era posibil acest lucru? O modificare a modului de citire
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
Între ambiguitățile unui enunț fără cuantificator, mecanismul analogiei se poate produce. După cum se vede, raționamentul prin analogie este Întotdeauna Îndoielnic din punctul de vedere al unei logici riguroase, dar capacitatea sa persuasivă nu e de neglijat. Astfel se demonstra de către scolastici, prin analogie, că deși nu sunt univoci, termenii Dumnezeu și res nu sunt nici echivoci, ci analogi. Pentru ei, pentru gânditorii scolastici, Dumnezeu și creaturile aveau În comun ființa, voința, acțiunea etc., dar fiecare În grade diferite de perfecțiune. Oricum
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
plus, că Descartes este departe de a o fi rupt cu filosofia Evului Mediu, și că, chiar dacă nu tocmai așa cum spunea N. Ionescu, Descartes era Îndatorat din plin filosofiei premergătoare lui: „...Descartes stă până În glezne, până În genunchi aproape, Încă În scolastică, În Evul Mediu”. Ceea ce se va vădi din excursul pe care-l vom urma va fi faptul că Descartes nici măcar nu respinge filosofia de până la el, Într-atât pe cât pare a crede el Însuși, ci, construindu-și metafizica, reia o
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
o idee, Într-un cuvânt Dumnezeu. Aș adăuga la acestea că, Întrucât cunoșteam unele perfecțiuni pe care eu nu le aveam, nu eram singura ființa care să existe (mă voi folosi aici, cu Îngăduința dumneavoastră, În mod liber de termenii scolasticii), trebuia deci să existe cu necesitate o ființă mai desăvârșită de care să depind și de la care să fi dobândit tot ceea ce aveam. Căci, dacă aș fi fost singur și independent de oricine altcineva, astfel Încât, să fi avut de la mine
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
socială, accesul burgheziei la decizia politică, încurajarea de către Biserică, mai mult sau mai puțin fățiș, a afacerilor și extinderea granițelor expresiei bine cunoscute care ascunde în spatele său dilema legată de ce-i place și ce nu-i place lui Dumnezeu. Apariția scolasticii 81 ca mod de gândire, reinventarea raționalismului de gândire sub influența filosofilor greci și mai ales a lui Aristotel, dezvoltarea Renașterii și a umanismului prin punerea omului în centrul gândirii filosofice, dar și a acțiunii practice, vin să completeze un
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
Hr. Civilizația romană, Editura Minerva, București, 1973, vol. I, p. 110. 200 Diarmaid Mac Culloch, Istoria creștinismului, Editura Polirom, Iași, 2011, pp. 364-365. 201 Diarmaid Mac Culloch, Istoria creștinismului, Editura Polirom, Iași, 2011, pp. 364-365. 202 Chiar metoda de cercetare, scolastica, a fost împrumutată din lumea islamică. ,,Metoda scolasticii (care consta în afirmație, negare, contra-afirmație și un efect final de armonizare a dezbaterii) își are precedentul în metoda folosită în educația superioară islamică. Este o ironie fericită că una din marile
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
I, p. 110. 200 Diarmaid Mac Culloch, Istoria creștinismului, Editura Polirom, Iași, 2011, pp. 364-365. 201 Diarmaid Mac Culloch, Istoria creștinismului, Editura Polirom, Iași, 2011, pp. 364-365. 202 Chiar metoda de cercetare, scolastica, a fost împrumutată din lumea islamică. ,,Metoda scolasticii (care consta în afirmație, negare, contra-afirmație și un efect final de armonizare a dezbaterii) își are precedentul în metoda folosită în educația superioară islamică. Este o ironie fericită că una din marile expresii ale unității culturale ale occidentului latin, evoluată
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]