799 matches
-
activată la sfârșitul lui 2014. Trenurile au 114 m lungime, 3,2 m lățime și o capacitate de 1200 de călători, asamblarea finală fiind făcută la Atelierele CFR Grivița. Punerea în funcțiune a noilor trenuri s-a făcut cu dificultate, sindicaliștii susținând că anumite peroane au trebuit „tăiate” pentru a asigura distanțele de securitate necesare. Compania a susținut că trenurile sunt conforme cu normele în vigoare la momentul respectiv, dar că în unele zone peroanele au fost construite cu toleranțe prea
Metroul din București () [Corola-website/Science/298423_a_299752]
-
Shopping Center). În spațiile de acces au fost amenajate diverse spații comerciale (restaurante, librării, magazine), uneori cu nerespectarea spațiilor de evacuare, iar pe peroane sunt prezente automate cu alimente și băuturi. Spațiile comerciale sunt administrate de compania Sindomet, ce aparține sindicaliștilor de la metrou. În stațiile Grozăvești, Piața Unirii și Apărătorii Patriei sunt amenajate spații sportive (sală de forță, de box și de lupte) unde activează Clubul Sportiv Metrorex. În ceea ce privește rețelele publice de telecomunicație, toate companiile de telefonie mobilă au acoperire în
Metroul din București () [Corola-website/Science/298423_a_299752]
-
fost mulți evrei care au privit cu simpatie Marea Revoluție Franceză și revoluțiile de la 1848, însuflețite de lozincile de „Libertate, Egalitate, Fraternitate”. Din aceleași motive au fost mulți evrei și printre revoluționarii liberali, socialiști, social-democrați, comuniști și anarhiști, printre activiștii sindicaliști, feminiști, și pentru drepturi civile ale minorităților etnice, rasiale, sexuale și ale altor pături oprimate. În general, minoritatea evreiască s-a divizat din punct de vedere ideologic-politic în trei grupări principale, cu ponderi diferite în state diferite: După consultări cu
Evrei () [Corola-website/Science/297257_a_298586]
-
clasat monument istoric) găzduiește o donație a artistului, reprezentativă a operei sale. Se pot vedea aici desene, acuarele, tapeturi și o serie de pânze colorate de mare dimensiune. Fiu al unei modiste lucrând pentru Marile Case și al unui muncitor sindicalist, el a fost crescut la Culan, până la vârsta de 14 ani, de către „...bunicii mei care care erau țărani analfabeți dar cărora nu le lipsea nici sensibilitatea, nici inteligența. Eu citeam bunicii mele care era conștientă de existenta unui univers la
Culan () [Corola-website/Science/302198_a_303527]
-
controlat când de reformiști, când de revoluționari. În 1910 este creată o confederație de sindicate-Confederația Italiană Generală a Muncii care era într-o relație foarte strânsă cu Partidul Socialist. Partidul Socialist controla această confederație, dar există și o minoritate de sindicaliști care militau pentru anarhism, constituind un trend în istoria sindicalismului european: anarhosindicalism, o structura care presupune preluarea puterii de la burghezie cu forță. Revoluția se face prin intermediul acestor organizații sindicale, conform anarhiștilor. Socialiștii considerau însă că revoluția se produce doar sub
Istoria Italiei () [Corola-website/Science/314059_a_315388]
-
și cer în continuare demiterea Guvernului, crezând că astfel situația lor se va îmbunătăți. Au avut loc discuții cu ușile închise. Miron Cozma amenință că dacă până la ora 12.00 nu este anunțată demisia premierului, el cheamă 40.00 de sindicaliști din Pipera, acesta adăugând că probabil nimeni nu dorește un război civil. La ora 12.00, Alexandru Bârlădeanu, presedintele Senatului, a anunțat la televiziunea publică demiterea Guvernului Român. Liderul sindical al minerilor le cere acestora să plece acasă pentru că le-
Mineriada din 1991 () [Corola-website/Science/314809_a_316138]
-
Legii 15/1990 privind reorganizarea unităților economice de stat în regii autonome și societăți comerciale. Prima încercare de privatizare a fost în 1993, când Marc Rich, om de afaceri american, apropiat al lui Bill Clinton a încercat să preia Petromidia. Sindicaliștii din companie aflaseră că americanul cumpărase anterior o fabrică de aluminiu și concediase tot personalul și asta i-a determinat pe angajați să se opună procesului de privatizare. O a doua tentativă de privatizare a fost în 1997. Un grup
Petromidia () [Corola-website/Science/309229_a_310558]
-
istoriilor personale ale militanților politici progresiști, în legătură cu felul în care regimul politic din România interbelică și belică a tratat mișcările de stânga: de la marginalizare la scoatere în afara legii, de la urmărire la arestări arbitrare, la bătaie și tortură, culminând cu mitralierea sindicaliștilor în timpul grevelor și exterminarea fizică a comuniștilor evrei în perioada celui de-al doilea război mondial. Este important de precizat încă de la început că textul nu încearcă sub nicio formă să echivaleze persecuția politică cu persecuția pe criterii etnice/ rasiale
Persecutarea activistelor și activiștilor de stânga în România înainte de 1945 () [Corola-website/Science/295829_a_297158]
-
nazist, atribuit lui Martin Niemoeller: „Prima oara au venit după comuniști, si nu le-am luat apărarea - pentru că nu eram comunist; Apoi au venit după socialiști, si nu le-am luat apărarea - pentru că nu eram socialist; Apoi au venit după sindicaliști, si nu le-am luat apărarea - pentru că nu eram sindicalist; Apoi au venit după evrei, si nu le-am luat apărarea - pentru că nu eram evreu; Apoi au venit după mine - și nu mai rămăsese nimeni să-mi ia apărarea.” (traducerea
Persecutarea activistelor și activiștilor de stânga în România înainte de 1945 () [Corola-website/Science/295829_a_297158]
-
comuniști, si nu le-am luat apărarea - pentru că nu eram comunist; Apoi au venit după socialiști, si nu le-am luat apărarea - pentru că nu eram socialist; Apoi au venit după sindicaliști, si nu le-am luat apărarea - pentru că nu eram sindicalist; Apoi au venit după evrei, si nu le-am luat apărarea - pentru că nu eram evreu; Apoi au venit după mine - și nu mai rămăsese nimeni să-mi ia apărarea.” (traducerea din limba engleză: Marius-Bogdan Tudor) [2] Mihai Bumbeș, Mihai Burcea
Persecutarea activistelor și activiștilor de stânga în România înainte de 1945 () [Corola-website/Science/295829_a_297158]
-
(n. 1 iulie 1879, Pantin, Franța - d. 28 aprilie 1954, Paris) a fost un sindicalist francez cu tendințe libertariene, secretar general al CGT din 1909 până în 1947, apoi președinte al CGT-FO din 1948 până la moartea sa. Este laureat al Premiului Nobel pentru Pace pe 1951. Apărător neîncetat al principiilor cartei de la Amiens (1906), în principal
Léon Jouhaux () [Corola-website/Science/321505_a_322834]
-
încă nu aveau puterea să schimbe situația politică până când în 1900 a fost înființat un comitet al reprezentării laburiste care căuta sprijin material și electoral. Partidul avea resurse financiare limitate și avea nevoie de sindicate pentru a beneficia de sprijin. Sindicaliștii vor ocupa astfel anumite funcții din cadrul partidului. Secretarul organizației-James Ramsay MacDonald, care avea să ajungă primul premier laburist, a semnat un acord secret electoral cu Partidul Laburist pentru a câștiga alegerile și a forma guvernul. Pe baza acordului, în 1906
Istoria Regatului Unit () [Corola-website/Science/298984_a_300313]
-
ce cum și cu cine se asociase și pentru ce o făcuse, la fel și fiul său Dragoș Băsescu. În prezent are o afacere profitabilă în domeniul alimentar, ca importator de piept de pui din Brazilia. În 14 octombrie 2007 sindicaliștii din portul Constantă au intrat în greva și au blocat intrarea la dane a muncitorilor de la firma "Plusfood", administrată de Mircea Băsescu, pe motiv că aceștia lucrează la negru și pun astfel în pericol locurile de muncă ale angajaților cu
Mircea Băsescu () [Corola-website/Science/332210_a_333539]
-
încă nu aveau puterea să schimbe situația politică până când în 1900 a fost înființat un comitet al reprezentării laburiste care căuta sprijin material și electoral. Partidul avea resurse financiare limitate și avea nevoie de sindicate pentru a beneficia de sprijin. Sindicaliștii vor ocupa astfel anumite funcții din cadrul partidului. Secretarul organizației-James Ramsay MacDonald, care avea să ajungă primul premier laburist, a semnat un acord secret electoral cu Partidul Laburist pentru a câștiga alegerile și a forma guvernul. Pe baza acordului, în 1906
Istoria Regatului Unit () [Corola-website/Science/298888_a_300217]
-
din motive care rămân incerte. Interesul său pentru OZN-uri a fost considerat a fi un motiv, dar editorul lui Edwards și prietenul său Rory Stuart a scris că "[președintele ] a insistat că Frank Edwards să menționeze numele unor lideri sindicaliști în timpul programului său. El a refuzat categoric și a fost concediat." În ciuda miilor de scrisori primite în semn de protest pentru demiterea sa, Edwards nu a fost niciodată reangajat. După demiterea sa de la Mutual, Edwards și-a continuat munca în
Frank Allyn Edwards () [Corola-website/Science/336391_a_337720]
-
din urmă, Reichskommissarul a acceptat un compromis, dar Quisling a trebuit să cedeze în subiectul SS: s-a înființat o brigadă, dar ca ramură a "Nasjonal Samling". Între timp, linia guvernului s-a întărit, liderii Partidului Comunist fiind arestați și sindicaliștii intimidați. La 10 septembrie 1941, și au fost executați și mulți alții au fost încarcerați în urma din Oslo. Execuția lui Hansteen avea să fie apoi văzută ca moment de cumpănă, de trecere a ocupației de la o fază mai nevinovată la
Vidkun Quisling () [Corola-website/Science/318399_a_319728]
-
Economia s-a dezvoltat, barierele comerciale europene au căzut. Conservatorismul și paternalismul lui de Gaulle au devenit tot mai învechite. Au erupt proteste în 1968 în urma unui conflict dintre studenți și autoritățile universitare. Protestele s-au extins, studenților alăturându-se sindicaliștii și intelectualii radicali împotriva guvernului. Demonstrațiile, grevele, luptele de stradă slăbesc puterea lui Charles de Gaulle și acesta demisionează în 1969. Succesorul său, Georges Pompidou a introdus reforme, însă criză energetică din 1973 a dus la un blocaj. Guvernul lui
Istoria Franței () [Corola-website/Science/305941_a_307270]
-
1914 Antonio Salandra, el a încercat să obțină sprijinul naționaliștilor prin adoptarea unei linii politice de dreapta. În același timp, partidele de stânga au devenit tot mai neîncrezătoare în guvern, după uciderea a trei demonstranți antirăzboinici în iunie. Stânga italiană - sindicaliștii, republicanii, anarhiștii și socialiștii - au organizat proteste și s-a ajuns la declararea grevei generale. Valul de proteste care a urmat a fost cunoscut ca „Săptămâna roșie” și a fost caracterizat din rebeliuni de stânga și diferite acte de nesupunere
Regatul Italiei (1861-1946) () [Corola-website/Science/310881_a_312210]
-
a unei grenade, deși Mussolini a pretins că a fost rănit în luptă. După încheierea războiului și semnarea Tratatului de la Versailles în 1919, Mussolini a creat "Fasci di Combattimento" (Liga Combatantă). La început, membrii Ligii erau socialiști patrioți și veterani sindicaliști care se opuseseră pacifismului Partidului Socialist Italian. Platforma politică de început a fasciștilor era mai degrabă una de stânga, care milita pentru revoluția socială, reprezentarea proporțională, votul femeilor și redistribuirea averilor. Pe 15 aprilie 1919, fasciștii au declanșat prima lor
Regatul Italiei (1861-1946) () [Corola-website/Science/310881_a_312210]
-
minele de la Dâlja și Bărbăteni vor fi închise, ca urmare a programului de restructurare a mineritului din Valea Jiului. Minerii, conduși de Miron Cozma, iau decizia declanșării unei greve generale, la 18 decembrie 1998. Pentru negocierea punctelor de pe platforma întocmită de sindicaliști a fost solicitată prezența la Petroșani a ministrului Industriilor, Radu Berceanu și a primului ministru, Radu Vasile. Refuzul demnitarilor determină din nou greviștii să solicite plecarea la București. În fața unei astfel de perspective, primarul Capitalei (Viorel Lis) declară că nu
Mineriada din ianuarie 1999 () [Corola-website/Science/314328_a_315657]
-
James Riddle "Jimmy" Hoffa (n. 14 februarie 1913 - dispărut pe 30 iulie 1975, declarat oficial decedat în 1982) a fost un sindicalist american. Hoffa a deținut diverse funcții la "International Brotherhood of Teamsters" între 1932 și 1975, fiind președinte general în perioada 1958 - 1971. A jucat un rol important în dezvoltarea acestei confederații sindicale, care în timpul președinției sale, a devenit cea mai
Jimmy Hoffa () [Corola-website/Science/318363_a_319692]
-
acordurile de la Grenelle încheiate între guvernul Pompidou, reprezentanții sindicatelor și ai patronatului au stabilit un set de măsuri clasice. De Gaulle a prezidat consiliul de miniștri care a ratificat de îndată acordurile, dar, spre surpriza lui Pompidou și a conducătorilor sindicaliști, se resping progresele de la Grenelle, estimându-se că întreaga societate este pusă în cauză. Grevele au continuat. La 27 mai, o manifestație ținută pe Stadionul Charléty lansează ideea unui guvern provizoriu. În aceeași zi, François Mitterrand reia această soluție și
Charles de Gaulle () [Corola-website/Science/296736_a_298065]
-
turci, spanioli, greci, germani, albanezi, circazieni, arabi, armeni și lazi. Se cunoaște cu siguranță că cel puțin un canadian, Brandon Glossop, fost membru al Diviziei de Infanterie Ușoară Prințesa Patricia, a luptat alături de Leii Rojavei. Mai mulți australieni, inclusiv fostul sindicalist și politician Matthew Gardiner, au fost implicați alături de YPG în ciuda amenințărilor guvernului australian de a-i pedepsi pe toți cei implicați în Războiul Civil Sirian. Pe 26 februarie 2015 a fost anunțată moartea primului voluntar occidental angajat alături de YPG. Ashley
Unitățile de Apărare a Poporului () [Corola-website/Science/334633_a_335962]
-
obțină succese. Rezistența organizată a început să se pregătească de acțiune în 1944. Partidele social-democrat și comunist și sindicatele afiliate lor au fost distruse încă din 1933. Sindicatele catolice și Partidul de Centru au ales să se autodizolve. Ca urmare, sindicaliștii catolici nu au suferit tot atât de mult ca cei comuniști și social-democrați și au reușit să păstreze o rețea ilegală de activiști. Liderii acestora din urmă, Jakob Kaiser și Max Habermann, au ajuns la începutul anului 1944 la concluzia că a
Rezistența germană () [Corola-website/Science/310531_a_311860]
-
Nin. Brigăzile Internaționale au reprezentat cel mai mare contingent de trupe de luptă pentru republicani. Aproximativ 30.000 de cetățeni străini, probabil, din 53 de țări au luptat în diferite brigăzi. Cele mai multe dintre acestea erau formate din comuniști sau din sindicaliști, aproape toți voluntari, și au fost organizate și conduse de comuniști aflați sub controlul Moscovei. Republica Mexicană a susținut public partea guvernului republican de la Madrid. Mexicul a refuzat să accepte propunerile franco-britanice de neintervenție, recunoscând imediat marele avantaj pe care
Războiul Civil Spaniol () [Corola-website/Science/304865_a_306194]