583 matches
-
demersului, tonul didactic adoptat, nivelul uneori iritant la care textul se limitează. Între eseurile aproximativ contemporane din volumul Insula lui Euthanasius (carte apărută în 1943) și aceste texte de popularizare distanța pare enormă. Chiar și în asemenea pagini găsim însă străfulgerări ce-l amintesc, brusc, pe strălucitul eseist din Oceanografie sau pe viitorul istoric al religiilor. Năzuința de a descoperi un principiu cultural specific latinității (întreprindere de aparențe mai degrabă poetice, dar nici pe departe absurdă în sine) capătă corp prin
Placa turnanta by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Memoirs/12911_a_14236]
-
sunt acoperite doar cu oricalc. În sfârșit, legea transmisă de Poseidon a fost gravată de primii regi ai Atlantidei pe o coloană din acest metal, situată în centrul insulei, în sanctuarul zeului. Acest metal misterios strălucește, spune Platon, cu o străfulgerări de foc (în ), ceea ce ne lasă să ne gândim că ar putea fi vorba de un aliaj pe bază de cupru sau de aur. Unii au evocat aluminiul, conținut de bauxită. Dioscoride, un medic grec, ne furnizează, în anii 60
Oricalc () [Corola-website/Science/318029_a_319358]
-
Dacă Sartre va găsi ieșirea din angoasă prin ,,angajamentul" politic, mari scriitori ai secolului precum Albert Camus (,,Oamenii plîng pentru că lucrurile nu sînt ceea ce ar trebui să fie" /,,Caligula"/), Nikos Kazantzakis (,,Există momente teribile și neprevăzute cînd văd într-o străfulgerare că toate astea nu sînt decît un joc crud și van, fără început și fără sfîrșit, fără nici un sens" /"Asceză"/), Jean Anouilh, Eugen Ionescu sau Julien Green privesc alcătuirea macro- și microcosmică în primul rînd ca moraliști, pentru care salvarea
Angoase by Gina Sebastian Alcalay () [Corola-journal/Journalistic/15644_a_16969]
-
astfel că viața cuiva se plămădește clipă de clipă. Până în clipa morții, cuvintele și faptele unui om sunt hotărâte de acest lanț al fragmentelor. O zi din viața unui om este construită conform modului în care acceptă sau respinge aceste străfulgerări de inspirație. În situații obișnuite, există timp pentru o deliberare matură asupra posibilităților, dar clipa destinului unui om sosește pe neanunțate. Când izbucnește criza, e cazul s-o ia la dreapta ori la stânga? Nobunaga se afla acum la acea bifurcație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
o silueta une passante, cu splendide picioare în cisme de iarnă, picioare vizibile doar între haina de blană și negrul acestor cisme elegante, ah, picioare care parcă mă orbiră pentru o clipă. Dar și chipul era frumos, văzut într-o străfulgerare, zâmbitor, cu gene mari, care clipiseră o dată în timp ce fulgi de zăpadă îi cădeau chiar în ochi... Ca și pe poetul damnat, mă stăpâni un sentiment brusc de melancolie că ea a trecut și n-o voi mai vedea niciodată, trecătoarea
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
obiceiurile se propagă prin imitație și aliterație. Detaliul remarcabil este că, în ciuda opacității religioase, Pandrea are în închisoare viziuni aflate la limita parapsihologiei: din cauza foamei trăiește senzația de levitație, plutind deasupra patului ca un fachir, iar altă dată, într-o străfulgerare premonitorie cu tentă macabră, are vedenia oaselor sale, ale soției și ale copiilor, așezate în criptă. „Eram în al patrulea an de înfometare și dezolare. Am văzut osemintele mele albe, alături de osemintele nevestei și ale copiilor. Erau patru morminte cu
Agnosticul cu cobiliță by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3986_a_5311]
-
sunt purtători ai unor tare. Aceștia au comportări în care controlul faptelor și acțiunilor pe care le întreprind sunt rupte de realitate. Se întâlnesc și cazuri, ce-i drept izolate, când unii dintre pacienți au momente de luciditate, asemenea unor străfulgerări, care-i trezesc și-i readuc la starea de normalitate. Așa se explică exasperarea lor când privesc lumea cu ochii celor care au fost înainte de a intra în imperiul unor boli de multe ori incurabile. Devin irascibili, fac crize care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
Ștefănel nu pleacă nicăieri! - Domnia Ta, căpitane, nu pot spune asta, iartă-mă! Am crezut tot drumul că o să spun Încă de la poartă, dar nu pot... nu pot... - Lacrimi? Întrebă Oană, privindu-l cu luare aminte. De ce? Și atunci, Într-o străfulgerare, Înțelese. Îl luă pe Ionuț de umeri și Îl strânse cu putere. - Unde e Ștefănel? Ionuț nu putu rosti nici un cuvânt. Ochi În ochi cu căpitanul, se simți fără vlagă și plânsul Îl Înecă din nou, de data asta nestăpânit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
străpuns. Dar acest lucru nu se Întâmplase. Tânărul făcuse un salt, parase o lovitură la gât destinată contelui, simulase o combinație de lovituri laterale, simțise În garda sabiei forța unor blocaje bine aplicate, schimbase tactica, trecând În defensivă, prinsese o străfulgerare de deschidere În loviturile prea largi ale agresorului și țâșnise Într-un salt, cu sabia trecând prin pieptul genovezului. Rămăseseră doar trei din cei opt mateloți, dar nici unul nu mai avea chef de luptă. Uriașul sărise În barcă, urmat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
mai ridică. Două cozi de săgeți se vedeau ieșind din ceafa ursului, aproape de urechea stângă. Amir văzuse, uluit, că pe fața copilului nu se citea nici spaimă, nici bucurie, ci doar liniștea aceea a luptătorilor pentru care nu există decât străfulgerarea mișcării următoare. Pusese pumnalul la loc, se dusese la Nimeni și Îi coborâse Încet arcul, până când copilul Înțelesese că totul s-a terminat, apoi se aplecase asupra ursului ucis. Era un animal uriaș, matur, cu blană groasă și cu colți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Sunt toate la un loc. Forțe armate, asasinat. La graniță. Nu, dincolo de graniță. ȘTEFAN! Ultimul cuvânt fusese un țipăt. Era pentru prima oară că, În sfârșit, ȘTIA. Nu mai era doar senzația, doar apăsarea, doar schimbarea culorilor. Văzuse, Într-o străfulgerare de coșmar, calul lui Ștefan Împiedicându-se și căzând pe o câmpie străină, săbii ridicându-se asupra lui ca să-i ia viața. Și nimeni În jur. - Francisco, spuse tulburat Cosmin Oană, trebuie să plec. Mă veți urma În zori. - Nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
arte ale luptătorilor Ninja. Pentru ei, nu exista duel. Nici succesiuni de lovituri parate, urmate de atacuri. Pentru ei nu exista nici măcar timpul, ca Înșiruire de clipe sau de imagini. Nici noțiunea de confruntare. De echilibru Între șanse. Exista doar străfulgerarea. Spațiul imperceptibil dintre clipe. Victoria. Moartea. Fără stări intermediare. Doar scoaterea Katanei din teacă putea fi totul. După această mișcare fluidă și fulgerătoare, nu mai urma nimic altceva decât punerea ei Înapoi În teacă. Se Încheia o dilemă, o luptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
deschisă, ca să poată primi lumina, energia, ritmul. Nu efortul, ci nemișcarea este calea spre adevăr. Practica Zazen este cea a nemișcării, care Înseamnă trezire. Nu trezire a simțurilor, căci simțurile Înșală. Trezire a conștiinței hishiryo, care adună Într-o singură străfulgerare Înțelegerea, intenția și acțiunea. Oamenii fără darul acestei conștiințe separă lucrurile și intră În conflict cu ele. Stabilesc unde este primejdia, se gândesc cum să procedeze ca să se apere, Își Încordează toate forțele pentru atac, vor să câștige victoria. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
două armura metalică și provocând o țâșnire groasă de sânge. În aceeași fracțiune de secundă, Oan-san surprinse Încercarea celui de-al patrulea de a scoate sabia lungă Wachizashi, tăindu-i brațul din cot, apoi se Întoarse cu sabia Într-o străfulgerare de arc de cerc Între picioarele samuraiului rămas cu un ciot În loc de braț, spintecându-l de jos până sus, continuă mișcarea unduită cu o răsucire spre stânga, eschivă prima lovitură de sabie a celui de-al cincilea, coborî tăișul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
gât și izbi la nivelul pântecului, cu aceeași forță dezlănțuită care sparse În bucăți armura, despicând, literalmente, În două partea de sus de partea de jos a corpului, și se opri În fața ultimului rămas. Totul durase cât o clipire. O străfulgerare În care un singur om din nouă reușise să scoată sabia. Spadasinul Genki Tachibana, câștigător a cel puțin douăzeci de dueluri În Edo, rămase Încremenit. Își reveni repede și spuse: - Ninja... Codul onoarei Îți cere să lași adversarul cel puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Mai puțin de treizeci scăpaseră, și atunci tânărul Își scoase o singură armă. Katana. Nu avea nevoie de altceva. Sărise peste cercul de flăcări și trecuse prin mijlocul lor, scriind parcă, cu lama sabiei, o ideogramă japoneză. Câteva minute de străfulgerări ale oțelului În lumina copleșitoare a soarelui. În urma lui rămăseseră doar trupuri ciopârțite, atârnând În scări. Se asigurase că nu mai trăia nimeni și se Îndepărtase de acel loc. Dar o asemenea Împrejurare nu se putea repeta. Dușmanii lui știau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
din cei mai mari generali ai Imperiului, să fi știut ce se afla În ea. Nu era o Înfrângere pe câmpul de luptă, era o Înfrângere În orgoliu. Nu și-ar fi putut-o ierta niciodată. Cu entuziasmul (sau cu străfulgerarea de nebunie) a oștenilor care se vor mari generali, Mihaloglu ordonă desprinderea cavaleriei de corpul ienicerilor și capturarea căruței. Ienicerii care deveniseră călăreți se năpustiră Într-un atac fulgerător pe firul văii, În timp ce restul trupelor continuau Înaintarea. Mihaloglu privi prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
zâmbind. Erina ridică din nou privirile spre cei doi luptători care goneau Într-un galop nebun. Și, brusc, se Întâmplă ceva ce nu putea fi văzut cu ochiul liber. Ceva ce nu puteau Înțelege decât Oană și Angelo. Cu o străfulgerare de clipă Înainte ca Ogodai să dea drumul celei de-a treia săgeți, Amir ridică ambele brațe. Brațul drept scoase dintr-o smucire arcul, iar brațul stâng aduse săgeata de după umăr. În prelungirea aceleiași mișcări, arcul se Încordă parcă singur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
trimisese un mesager spre mongolii lui Amir Baian. Dar acestea erau doar informații periferice. În secundele În care pășea liniștit spre interiorul cercului războinicilor, tânărul Începuse deja lupta. El aplica tehnicile Yomi, arta citirii gândurilor, care Îi dezvălui, Într-o străfulgerare, care erau adevărații dușmani și În ce consta planul de asasinare. Cei patru din fața lui aveau să acționeze primii. Reușiseră să convingă alți doisprezece războinici că Ordinul nu trebuia să fie desființat și că cifra patru, a Celor Patru Cuceritori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Nu făcea parte dintre ei. Nu era acolo locul lui. Fu străbătut, pe neașteptate, de un dor mistuitor de Îndepărtata Asie. De Japonia cea bântuită de furtuni și protejată de zeitățile kami, de privirea calmă a luptătorilor Înaintea morții, de străfulgerarea Katanei, aducătoare de moarte și de onoare. De sărbătoarea fiecărei clipe, de haiku, de coardele leneșe ale samizenului, Îngânând o muzică de dincolo de timp. De frumusețea ireală a grădinilor, a micilor poduri peste ape care n-ar fi pornit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
că lupta ar avea vreun rost. Căzuse aproape zâmbind. Iar războinicii din jurul lui Înțeleseseră, brusc, că acel zâmbet nu era o Întâmplare. Ismail găsise, Într-un fel, perfecțiunea. Găsise ceea ce, poate, căutase de-a lungul atâtor confruntări sângeroase. Moartea perfectă. Străfulgerarea care nu aduce durere, ci doar infinita bucurie a neființei. Căzuse pentru ca ei, ceilalți, să Înțeleagă. - Încetați lupta! se auzi o poruncă. - Încetați lupta! se auzi, din om În om, ca un ecou. Cuceritorii din primul rând al largului cerc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
linie. Ne retragem spre trecătorile Cașinului. Pietro. Copitele primilor cai se auziră intrând În apa Prutului. Oană ridică mâna. Valul de săgeți avea să pornească În treizeci de secunde. Până atunci, zorile unei zile luminoase de vară mai puteau părea străfulgerări ale Paradisului. 3 iulie 1476, ora 14.30 , Ștefănești pe Prut După șase ore de lupte, aproape Întreaga armată a Hanatului Crimeii reușise să treacă pe malul drept al Prutului. Ambuscada moldovenilor oprise puhoiul mai bine de două ore, provocându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
căzut Într-o cursă. Cosmin... Vocea Erinei se schimbase. Căpitanul simți, În adâncul ei, panica. Era aceeași panică pe care o simțea el, scurmându-i măruntaiele. Se Întâmpla ceva rău. - Cosmin... Acolo e Alexandru! Căpitanul nu-și putu stăpâni tresărirea. Străfulgerarea unei dureri Îi Înfioră umărul drept. Își dădu seama că voise, instinctiv, să scoată spada cu mâna dreaptă, dar nu putuse. - Acolo e Alexandru!! spuse din nou Erina, ducând mâna la gură. Se apără cu spada, lângă el mai sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de luptă, setea de răzbunare, simțea până și puterea neomenească a trupului care tăia totul În jur, lăsând doar sânge și cadavre. Iar apoi auzi o voce pe care n-avea de unde s-o cunoască, dar o recunoscu Într-o străfulgerare. Ajută-mă, tată... Pornește atacul... Timpul se derulă Înapoi, ca o străfulgerare de imagini. Era noapte. În depărtări se auzeau zgomotele unei bătălii. Un cal galopa, tot mai departe de zgomotele acelea, care erau acoperite deja de vaierul vântului. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
care tăia totul În jur, lăsând doar sânge și cadavre. Iar apoi auzi o voce pe care n-avea de unde s-o cunoască, dar o recunoscu Într-o străfulgerare. Ajută-mă, tată... Pornește atacul... Timpul se derulă Înapoi, ca o străfulgerare de imagini. Era noapte. În depărtări se auzeau zgomotele unei bătălii. Un cal galopa, tot mai departe de zgomotele acelea, care erau acoperite deja de vaierul vântului. Și printre foșnetele ierbii și printre tropotele copitelor se auzi un strigăt pierdut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]