279 matches
-
mi-o va cere, Daniel! Nu înțelegeam nimic din cuvintele simple ale părintelui, dar se forma în mine un gând nedorit ce-mi clătina pentru prima oară sufletul bine înșurubat în realitatea înconjurătoare, creată cu dreaptă măsură de Dumnezeu, și tânguitor se ridica gândul că există lucruri, de pildă ceea ce face Theo, adică pictura, deasupra cărora puterea lui Dumnezeu așteaptă, în lumea copilăriei mele, ce nu trecea pe atunci dincolo de mănăstire și de satul în care mă duceam la școală, Dumnezeu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
din război. — Cu părere de rău am auzit că Seniorul Hanamasa s-a stins din viață În dimineața aceasta, spuse Yuzan. — Reverența Voastră, am o rugăminte, spuse Nagamasa, cu glas sigur; cuvintele Îi erau calme, dar nu-și ascundea tonul tânguitor. Va fi rândul meu. Aș dori să-mi adun toți vasalii laolaltă și să țin o slujbă funerară, cel puțin de formă, cât timp mai sunt viu. În valea din spatele Castelului Odani există o piatră memorială sculptată cu numele buddhist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
soldați se Întrebau dacă aveau să mai vadă vreodată acei munți? Armata nu era aceeași care ar fi fost pe vremea când Shingen trăia. Din fluturatul stindardelor În vânt și din ropotul picioarelor ce mărșăluiau se putea distinge o notă tânguitoare, amintind de incertitudinea vieții. Dar cei cincisprezece mii de soldați băteau tobele războiului, Își desfășurau flamurile și treceau hotarul provinciei Kai; iar noblețea lor se reflecta În ochii oamenilor, la fel de sclipitoare ca În zilele lui Shingen. La fel cum stacojiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Dintr-o dată, Mitsuhide realiză că vorbea pe un ton foarte ascuțit și coborî glasul. Se gândea că poate ar fi trebuit să asculte el Însuși de cuvintele cu care tocmai Îl dojenise pe Yojiro. Vântul scotea un sunet mult mai tânguitor decât În timpul zilei. Dincolo de panta blândă se Întindeau plantații și grădini de legume. La răsărit era Kuga Nawate; la miazănoapte, munți, la apus, Râul Enmyoji. Dar, În Întuneric, numai licărirea palidă a stelelor strălucea peste câmpul de luptă. Nu trecuseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
capul lui Mitsuhide, pe care-l Înfășurase Într-o bucată de pânză și și-l agățase de șa. Întoarse privirea, trist. Sanjuro sări, cu violență, spre cal. În momentul când apucă În mâini capul lui Mitsuhide, scoase un țipăt prelung, tânguitor. După un timp, Întrebă: Care au fost ultimele lui cuvinte? — A recitat o strofă care Începea astfel: „Nu există două porți: loialitatea și trădarea.“ — Așa a spus? — Chiar dacă l-a atacat pe Nobunaga, fapta lui nu poate fi discutată ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
V. Scânteie, Th. Șerbănescu, emoționant și armonios, I.M. Soricu, transilvănean, bun poet; Th. D. Sperantia, care, cu umor, versifică povești populare; Al. Rh. Stamatiad, născut în 1885, autorul frumosului volum Din Trâmbițe de aur, 1910; A. Stavri, care cântă trist tânguitoarea elegie; D. Teleor; A. Toma, bun și umanitar; Topârceanu, autorul unor amuzante cronici rimate în stilul lui Loret; G. Tutoveanu, născut în 1872, liric înflăcărat și patriot (Balade, 1910); V. Vlad; Adrian Verea, a cărui muză este blând fraternă, pur
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
Așa cum priveghetoarea își ia zborul de la o casă în flăcări și se oprește o clipă pe acoperiș; dar dacă acoperișul se prăbușește, pasărea fuge în pădure, iar din mijlocul ruinelor și mormintelor îi cântă trecătorului, cu glasul ei răsunător, cântecul tânguitor ce se va auzi veacuri întregi". Capitolul III Opera literară a lui Carmen Sylva Am avut onoarea s-o cunosc și să mă apropii de Carmen Sylva înainte de a-i fi citit operele. Cea mai populară dintre acestea în Franța
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
disperări”, cu „tristețea zidurilor de internat”, „orașul cu viziuni stinse, cu sfâșieri”, „orașul ca un cimitir”, „tristețea panoramelor de pe cheiul mohorât și apăsător”, parcurile unde „bănci și lumini în toamnă putrezesc” cu „pomi singuratici și triști”, în „desfrunziri”, și „despletiri” tânguitoare. Câte o strofă sintetizează expresiv această atmosferă dezagregantă, generatoare de melancolice rememorări: E pustiu șie frig în odăi stinse Toată viața o regăsești ca pe un ceasornic oprit Auzi sufletul căzând, poate sunt frunze, Pásul tău prin amintire sângerat și
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
dispar fulgerător, pentru a deveni amintire pentru ceilalți soldați. În Dispariția violonistului, un instrumentist repetă propria compoziție cu „patimă nedisimulată”, inexplicabilă pentru cei din jur. Când, la concertul inaugural, el se ridică deasupra podiumului, spectatorii se lasă prinși de „vârtejul tânguitor al melodiei”, uitând de grimasa interpretului. Este vorba, ca pretutindeni în proza lui Țuculescu, despre o poetică a despărțirii. Remus se desparte printr-o scrisoare de camarazii săi, după ce, alături de ceilalți, suferă de bovarisme și farse imaginare. Violonistul se desparte
Despărțiri în game diferite by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3011_a_4336]
-
face în jurul său". Atît cei care o socotesc un defect, cît și cei care o socotesc o virtute, împărtășesc opinia că simțul măsurii ne caracterizează și ne identifică. Constantin Noica n-are o părere tocmai bună despre măsura aceasta "nițel tînguitoare și biblică", prevenind confundarea ei cu "cealaltă, mediteraneană, rațională, lucidă-suficientă". "E aproape o glumă - scrie el - să invoci, aici, latinitatea noastră. Măsură, dreptate, lege nu sînt nici gîndite, nici resimțite rațional și juridic, cum înțelegem că au fost - dacă așa
Măsură pentru măsură by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/16761_a_18086]
-
niciodată înainte, își trecu brațele pe după gâtul lui și-l sărută pe obraz. Gura îi mirosea ușor a mentă. Mario închise ochii, îndemnat de nevoia de a simți parfumul și savoarea de dincolo de pleoape. Iar sărutarea reîncepu, mai apăsată și tânguitoare. N-a știut dacă a sărutat-o și el, poate că a rămas liniștit și pasiv, degustător al Deliei în penumbra salonului. Ea cânta la pian, ca mai niciodată până atunci, și-l rugă să vină iar a doua zi
O povestire inedită în românește by Tudora Șandru-Mehedinți () [Corola-journal/Journalistic/13372_a_14697]
-
s-o mănânce șobolanii. Noaptea, pe când părinții vedeau la televizor programele pentru adulți, Fulvia Flaminea ne lua la casa ei, la mai puțin de o sută de metri de a noastră, și ne învăța să distingem vuietele îndepărtate, cântecele, rafalele tânguitoare ale vânturilor din Tunis. Bărbatu-său era un om prea tânăr pentru ea, care lucra în timpul verii pe la hotelurile turistice, în celălalt capăt al insulei, și se întorcea acasă numai ca să doarmă. Oreste locuia cu părinții puțin mai departe, și
Gabriel Garcia Márquez - Vara fericită a doamnei Forbes by Tudora Șandru-Mehedinți () [Corola-journal/Journalistic/15735_a_17060]
-
Macovei, Ministrul Justiției, cauzate de achitarea judecătoarei Andreea Ciucă, aplauze care - aflăm dintr-un comentariu tv, răutăcios - sună în urechile P(archetului) N(ațional) A(nticorupție) precum niște scrijelituri pe un smalț într-o noapte de noiembrie cu ploaie și tânguitoare urlete de lupi. Eh, chestii de divertisment pentru un telespectator cum este Haralampy, revenit în fața televizorului după spitalizare și 2-3 pălinci... Noi apariții editoriale bănuite din spuse televizate -Mircea Geoană: Ap|rarea lui Ion Iliescu pân| în pânzele albe cu
O găină rahitică și Miron Cozma by Dumitru Hurubă () [Corola-journal/Journalistic/11596_a_12921]
-
mâna morții tale vei muri." Acesta este adevăratul Mihail Gălățanu. Un poet pentru care poezia reprezintă o aventură existențială, riscantă și pasionantă. Un artist capabil să scrie în orice stil și să facă, din orchestrarea mai multor stiluri, stilul său, tânguitor, obsedant, imposibil de confundat. Mihail Gălățanu, Memorialul plăcerii, Asociația Scriitorilor din București și Ed. Coresi, col. "Poeții orașului București", 2000. 48 pag.
Mihail Gălățanu și-a pierdut răbdarea by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/16780_a_18105]
-
avea nici o semnătură. O scrisoare nesemnată nu înseamnă nimic. E ca o înmormântare fără cadavru. André puse un disc la pick-up și-l porni. Brel cânta „Nu mă părăsi”. Detestase întotdeauna acest disc care îi plăcea atât de mult Clarei, tânguitor, cu o falsă poezie, dar în această noapte nu se putu abține să-l tot asculte. Mai bău două sau trei pahare de bere și încă un whisky la care adăugă un somnifer. Apucă scrisoarea, o sărută furios. Parfumul Clarei
Michel Lambert Fisura by Constantin Abăluță () [Corola-journal/Journalistic/2883_a_4208]
-
dar nu-i ochi să străpungă fața nevăzută a soartei Urmă de nour din țipătul păsării rănite s'a pornit un nour însângerat ascuțit sfârtecând orizontul amurg răzvrătit împotriva tăcerii arborii se lasă'n genunchi plecându-și întristatele creste - iarba tânguitoare unduie adieri fără nădejde unde să fi căzut pasărea rănită? nu se mai vede decât desimea întunecimii pătrunsă de urma însângeratului nour Celălalt mal cum de trece unicornul apele sâmbetei? pe lună neagră copitele lui daurite sparg nevolnica taină pe
Poezie by Alexandru LUNGU () [Corola-journal/Imaginative/14952_a_16277]
-
curmale. Domnițele, cu pleoape cuvios plecate, dar cam prea decoltate, (opinie personală, se pare c-aici se exagera moda orientală) svelte și subțiri ca niște crini, numai zaimfuri și lumini Ah, aceste Hůrii, în acompaniament de tamburii au cîntat o tînguitoare maneŕ Slugărimea "prostimea" se holba peste porți, printre ostrețe, la preamăritele fețe, la beizadelele bete și la zaifetul din palat. Mă simțeam ca un sac îndesat de munții de bucate, de băutură, ba chiar rușinat. Dar înălțimile lor m-au
Un poem inedit by Sanda Movilă () [Corola-journal/Imaginative/12160_a_13485]
-
că e martorul" (ninge încet printre mîinile mele două). Termenii de referință sînt invizibilul, orbirea, rană, somnul, vinovăția, încarcați cu o sarcină transcendență. Rațiunea lucida se retrage în favoarea uneia magice. Severității formelor li se substituie o priveliște laxa, polimorfa și tînguitoare, stării de veghe îi ia locul somnia, agent al discursului pythiatic: "cosind răni pe fata nevăzuta a lucrurilor/ vînat de cuvinte triste/ el cu dărîmăturile lui cu evadări/ vesele orbiri// surîsul lui/ o rană între ochi și incestul oglinzii/ în spatele
Retragere si expansiune by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17761_a_19086]
-
intelectual complet opus convingerilor sale lăuntrice? Nu este războiul cu toată lumea și cu valorile un ocol prea mare pentru a ajunge la niște convingeri pe care Eugen Ionescu le deține de la bun început? Autorul eseului arată, pe larg, pendularea acestui "tânguitor sclipitor" (cu formula lui Noica) între cele două registre: al negației, mai mereu suculentă, mai rar consistentă; și al întoarcerii ei subite, în propoziții aproape disperate, înspre o problematică tensionată. Balansul acesta între ironie și implicare, detașare cordială și convulsii
Punctul pe i by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/9793_a_11118]
-
n-o poate alină decât moartea. Fiecare din strofele cântecului sugerează că ne aflăm într-un discurs post-mortem, ca „rostirea” cântărețului e un sunet straniu ce vine de dincolo de mormânt. Vibrația care domină debutul cântecului e înlocuită treptat de sunetul tânguitor al viorii și de răceală, de stridenta în cheie minoră a instrumentelor de suflat, diluata de sintetizatorul bass (synth bass) în ritmicitatea hipnotica a căruia se pierde, finalmente, întregul edificiu sonor. Vocea lui Sharon Robinson, asemeni unui ecou tragic, si
Vechimea, adâncul (3) by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/4835_a_6160]
-
din New York, fiind și primul său director. Aici scrie articole și realizează emisiuni, denunțând mistificările propagandei comuniste (Adevăratul glas), despre starea cruntă de mizerie din Re Pe Re, despre beciurile Securității și torturile din închisori (Poveste de Crăciun); scrie versuri tânguitoare, precum Pașii duși sau Pământul, în care vibrează dorul de țară al pribeagului. Din păcate, este dezamăgit de neînțelegerile dintre diversele grupări ale românilor. O lipsă de unire și de solidaritate, care a caracterizat, vai, emigrația noastră. Au existat și
Destinul soților Cosmin by Al. Săndulescu () [Corola-journal/Journalistic/8205_a_9530]
-
mai multe puncte de vedere specială. Oricât de ingenioase vor fi părând celelalte (toate celelalte) însemnări de subsol (cu semnatari, am văzut, dintre cei mai diferiți), aceasta le întrece cu mult, și stilistic, și compozițional. E vorba despre o invocație tânguitoare către o muză imprecisă: „Uf, doamne, muză! Ce greu mi-e să intru în rolul unui asemenea personaj! Să-mi trag pe mine o piele alunecoasă de șarpe, să am o privire sașie și să mă apropii lent și calculat
Visuri trecute, uscate flori (II) by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/4070_a_5395]
-
mecanic de avioane de vânătoare în al doilea război mondial, controlor sever al moralității maestrului cât și mulți alți locuitori de garsoniere din blocul unde Johnny Răducanu își face veacul. " Blocul nou" iată simbolul unei bunăstări cu pereți subțiri, țevi tânguitoare, miros de igrasie, frig, chiriași disperați în a-și păstra identitatea. Peste toate aceste neajunsuri se prelungea însă un sunet nedefinit. Dintr-o muzică nedefinită. Scrisă de un compozitor nedefinit. Născut dintr-un popor neastâmpărat. Violent și iubăreț. Sentimental și
Aniversare Johnny Răducanu () [Corola-journal/Journalistic/15664_a_16989]
-
bătrîni de aceeași generație, cu brasarde roșii. Solemni, simpli, muncitori care își găsesc acum un rost, o treabă a lor, de pensionari agitîndu-se... Activiștii generației răposatului. Coroane funerare din toate părțile, și de la centru. În timp ce banda de magnetofon se desfășoară, tînguitoare, îmi aduc aminte de două lucruri, privind sicriul mic ca de copilaș în care Belu, micșorat, surîde. Nu ironic. Surîde, cum n-a surîs el niciodată. E ca un secret. Primul lucru la care mă gîndesc în timpul ceremoniei este... muzica
După ce lovitura s-a dus by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/16879_a_18204]
-
bocete, elegii, cântece sau descântece. Fiind o poezie a înscenării retorice, ineditul și savoarea versurilor vin din schimbarea permanentă a ipostazelor vocii lirice. Conița Lena performează, când cu gravitate, când cu nostalgie sau cu umor, atitudinile unei femei evlavioase, smerite, tânguitoare sau, dimpotrivă, ale uneia cochete, mucalite, frivole, chiar perverse. Există o continuă pendulare între seducție și cucernicie a femeii coapte, supus-bisericoase dar, în același timp, și tânjind nostalgic la instinctele cărnii. De o parte poemele trupești: Trup, Bordel, Lilith etc.
Femeia la 30 de ani by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/11785_a_13110]