605 matches
-
din cea mai pură și mai onestă lehamite: Am rămas puțini majoritatea/ se cară" a zis Serpente și-a/ sorbit îndelung dintr-o bere// "as fi cazul s-o tăiem și noi" a/ zis Boieru' și a lovit cu halba tăblia/ mesei.// începuse să plouă pe terasă cădeau/ Frunzele ca-n mijlocul toamnei// "am început să urăsc și/ praful de pe frunze" a zis Jean/ plini de draci ne-am ridicat de la masă.// "Ploaia asta poa' să țin-o/ săptămînă" a zis
Exil cu variante by Cristina Ionica () [Corola-journal/Journalistic/15826_a_17151]
-
alzacianul Frédéric Bartholdi, avea să-l îmbrace în trei sute de foi mari de cupru scînteind, la începuturi, în soarele Atlanticului, dar pe care umezeala, vînturile, chimia grea, oceanică, îi va schimba, sever, culoarea... În mîna stîngă, ea ține la subțioară tăblia pe care stă scrisă cu litere latine Declarația de independență de la 4 iulie 1776. Text ca al unui alt imperiu roman, mutat aici, lîngă Long Island... Brațul drept ridicat, lung de 12 metri și gros de trei, ținea sus torța
Statuia Libertății by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/17201_a_18526]
-
cîntecul din „Trei fete de la școală“. Neva Îl oprește cu o comandă răstită. — Mai bine am bea un afurisit de whiskey, propune Maggie. — Un afurisit de whiskey - vine imediat, Maggie, răspunde jovial vocea și un pahar alunecă spre ea pe tăblia barului. — Mai fă două, spune Sherrill. — Amen. Wakefield tocmai Își recăpătase graiul. Cu paharele În mînă, se Îndreaptă către sufragerie, un spațiu primitor mobilat cu troace de familie. Un ursuleț de pluș proptit Într-un balansoar Începe să bată din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
să creadă asta, dar n-a reușit niciodată să atingă acest grad de Înțelepciune: frumusețea Încă Îi mai Înmoaie genunchii, În timp ce oroarea Îl face să fugă și să se ascundă. Susan atinge clapele mașinii de scris și suflă praful de pe tăblia biroului. — Mami n-a mai intrat aici după ce a murit profesorul, așa că toate sînt așa cum le-a lăsat el. Ea nu prea Înțelege ce e cu astea, dar Mihai, profesorul Telescu, mi-a povestit cîte ceva despre ce se Întîmpla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
peste material, ceea ce Îl face să vrea să adoarmă la loc. În ceruri se aude muzică de sitar. Dar apoi o aude pe Sandina spunînd: — Nu fi așa Încuiată, Beth. Prin ușa dormitorului o poate vedea pe Beth stînd pe tăblia barului din bucătărie, care seamănă cu o buturugă de măcelar, ducînd către buze o Inca Cola. Nu sînt Încuiată! Credeam că stabilisem o regulă. Fără turiști și fără călugări. Dar nu e turist, Beth. Se află aici cu un scop
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
-ți tălpășița Înainte de venirea tatii. Sandina zîmbește enigmatic. — Poate că are dreptate. Dar eu sînt cea care ar trebui să spună mulțumesc. Mulțumesc că m-ai lăsat să te folosesc, domnule. Oh, la dracu’, ești dezgustătoare, Sandina. Beth sare de pe tăblia barului și pornește către ușa bucătăriei. Nu o să mai trimit pe nimeni la tine, niciodată. SÎnt la Ella, Învățăm Împreună. — Luna istoriei negrilor. Succes, strigă Wakefield după ea. Paradisul, se dovedește, este doar temporar. Sandina Îi Înmînează un săpun Înfășurat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
baie (adică, un duș fără cadă) și, în spate, dormitorul nostru întunecos cu un ochi de geam care dă spre luminator (nu ne ajunseseră banii pentru o fereastră în toată regula). Dar îl făcusem primitor: un pat mare superb, cu tăblia sculptată, o canapea destul de lată ca să ne putem întinde amândoi pe ea și accesorii vitale cum ar fi lumânările parfumate și un televizor cu ecran lat. Am mers șontâc-șontâc dintr-o cameră într-alta, m-am uitat până și după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
vine, cu pielea palidă în contrast cu costumul bleumarin și pădurea de păr pubian închis la culoare. Penisul i s-a ridicat spre înălțimi și a întins mâna spre mine. M-am pliat deasupra lui, foarte excitată deodată, și, ținându-mă de tăblia de la pat, am început să mă legăn înainte și înapoi. Clitorisul meu se freca de penisul lui și sânii mei îi atârnau peste față. Mi-a cuprins sfârcurile cu dinți ascuțiți, cu mâinile strângându-mi șoldurile, purtându-mă în sus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
era perioada cea mai fertilă. N-avea nici un chef, dar aici nu era vorba de pasiune. — Nu pot să cred că paturile lor sunt și mai mici decât ale noastre, spuse Roxanne. Și arătă cu reproș spre celălalt pat cu tăblia de lemn fixată În perete, la o distanță de vreo doi metri de perechea lui. —Iubitule, vezi dacă găsești o cameră cu pat dublu. Chiar dacă trebuie să plătim În plus. În secunda următoare, Dwight o luă la goană coborând două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
nu numai Iașul, dar tot pământul sfâșiat al țării, cu toate durerile de pe el, rămâneau în urma mea, departe, tot mai departe de mine. Și iată curtea; aceeași sau aproape... Și casa. Neschimbată, în principalele sale elemente desigur; nu lipsește decât tăblia de pe frontispiciul ei, cu inscripția pe care n-am uitat-o: "Pensionnat de jeunes garçons, Amédée Weitzecker". Și grădina, cu troienele de frunze putrede, pustie și tristă, dar în umeda țărână a căreia a căreia se pregătește, ca și atunci
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
Măgureanu. Nu găseai niciodată loc, trebuia să te strecori printre Audi și BMW-uri parcate la bordură, de la A6 și 525 în sus. Spațiul arăta auster, perete lângă perete, lumea nu venea pentru aspect. Înăuntru, înghesuite la mesele rotunde cu tăblia din plastic albastru, adunai costumele bărbătești și picioarele pe tocuri ce le-nsoțeau, parcă legate cu-o lesă invizibilă. După tejghea, o echipă veselă de ospătari, în care mă regăseam: șorț, blugi delavați și adidași, circulând printre tarte și ibricele cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
și prosopelul ăla minuscul atârnat pe braț; niciodată nu pricepusem la ce folosește. Nu-l mișcau un centimetru de pe braț, așa cum nici aprozariștii de pe vremuri nu umblau la creionul chimic de după ureche. Ne-am așezat la o masă imensă, cu tăblia lată și încăpătoare. Mi-o și imaginam acoperită de oale cu sarmale și cazane cu ciorbă de burtă, înconjurată de boluri cu spumă de ciocolată și cuburi de cremă de zahăr ars. Genul de chestii grele și apetisante, care pun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
de secole. Soliditatea culinară, stropită din belșug cu aromele imposturii, nu mă făcea să-mi reneg principiile: puține, ascunse, dar încă necesare. Spre deosebire de ceilalți participanți la carnagiu, mâncam frumos, cu coatele strânse și spatele drept. Încheieturile se sprijineau discret de tăblia mesei, iar degetele rupeau pâinea cu o singură mână, fără să producă explozia de firimituri. Lingura nu vâslea prin ciorbă, iar furculița și cuțitul nu săreau dintr-o parte într-alta a farfuriei, împroșcând sos și bucăți de legume peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
oricând ataca. Am străbătut un culoar întunecos și ne-am îndreptat spre culise. Mihnea a mai deschis o ușă, apăsând moale clanța, cu mănușa. Am pătruns într-o cameră lungă și îngustă. Pe mijloc, o masă cafenie își întindea burduful tăbliei dintr-un capăt într-altul. Două neoane chioare luminau mobilierul de recuzită: o scară proptită de perete, un cuier cu un palton (probabil al scriitorașului), vreo treizeci de scaune. Jurai că ai nimerit marți seara, la un cenaclu studențesc de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
simpatici și asexuați, parcă tocmai împliniseră șase ani, ca mine. Nopțile, formam o echipă de copilași drăguți și nevinovați, preocupată doar de dinții de lapte și de somnul regulamentar de creștere. Desigur, dacă te-ai fi uitat din partea cealaltă, dinspre tăblia mică, ai fi întâlnit niște picioare enorme, păroase, ieșind neprevăzut și inestetic de sub cearșaf: armonia era perturbată, ființa delicată și tricefală care se odihnea în așternuturi conținea niște imperfecțiuni, corpul ei se rupsese în câteva bucăți de nerecunoscut sau poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Mi se părea un obicei inutil, pierdut în siropul amar al comunismului. Oamenii se așezau perechi-perechi la mese, cu mâinile stinghere printre farfurioare. N-aveai loc să miști un deget. Mesele erau construite diabolic, cu un singur picior și-o tăblie rotundă și inaccesibilă, ca-n „Lacto-Bar“. Un gest, o simplă atingere a degetelor, și farfuriile aterizau pe pardoseală, în zgomot de frișcă și lingurițe; le însoțeau paharele înalte și groase, umplute cu lichide roz sau verzui acidulate. Și, oricum, apăruseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Fațada fusese placată în lemn vânătoresc, la fel ca interiorul. Mesele inspirau încredere: păreau de nemișcat și te-așezai la ele pe bănci tari, vopsite în negru intens. La o adică, ți-ai fi putut întinde caietele, ca la seminar. Tăbliile pe care așteptai castroanele cu mâncare mocneau întunecat. Pereții întindeau și ei de sus până jos o culoare drăcoasă, ca berea belgiană. Aerul sobru, de digestie și învățătură, era completat de ospătărițele tăcute, îmbrăcate și ele în negru; aproape că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
scuturat din nou hanoracul, a ieșit primul din cameră. Înainte să încui, am mai întors o dată capul, doar pe jumătate. Cele două scaune păreau nemișcate, față în față. Pe unul din ele atârna un sac negru, de pâslă. Direct pe tăblie. Sau nu atârna? Am ridicat din umeri și-am închis ușa. Afară, l-am lăsat pe Mihnea s-o ia înainte. Opelul nu ne mai aștepta la poartă, mocirla dispăruse. O zi deosebită, strălucind de soare și gigabiți. Drumul arăta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
carne, zgomote de furculițe nimerind platoul în loc de carne, apoi de cuțite tăind-o pe farfurii, de coate pe masă, de scaune tîrșîite de podea cînd se deplasau spre carne. Marcu a încercat să facă o poantă, ațintindu-și ochii spre tăblia mesei și căutînd cu mîna firmituri. Tata s-a uitat urît la el, iar băiatul s-a potolit pentru moment. Marcu a apucat carnea cu o mînă și a tras din ea cu dinții, iar cu ailaltă mai lua cîte
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
un punct din murdăria geamului, prin care n-avea cum să vadă prea multe. Se temea de ce-ar putea zări, deși voia să se arate mai tare ca ceilalți. Oricum trebuia mai mult să ghicești decît să vezi ceva. Tăblii carbonizate, îndoite ale mașinilor, măsurători, chestii din astea. Victimele cred că fuseseră deja urcate în ambulanțe și erau pe drum spre spital sau spre morgă. Totuși își mai făceau de lucru pe-acolo și cei de la descarcare, de ce oare? Presa
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
pe mine așa cum îl disprețuia pe Dingbat pentru că nu era furios pe el. Nu, cred că ceva mai mult se ascundea în spatele acestei opinii pe care încerca să mi-o impună cu atâta forță, chiar dacă ședea cu mâinile rășchirate pe tăblia biroului. Intenționa ca, întrucât nu existau metode mai eficiente de a-i preda cuiva obiceiurile vechi, căci ne aflam într-o lume a viziunilor și viselor deja răsuflate, intenționa deci, în forma dezgolită a gelatinei umane, să facă pe cineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
în Piazza del Duomo. Nu erau mulți oameni la Capelă, din cauza frigului, doar câteva persoane stârcite de ger, cu ochi lăcrămoși, care vindeau suveniruri și agitau pachete de ilustrate legate în teancuri. M-am dus și m-am uitat la tăbliile aurite ce povesteau întreaga istorie a omenirii. Și cum mă uitam eu, în timp ce capetele de aur ale presupușilor noștri străbuni și străbune luceau în lumina soarelui, proclamând o dată pentru totdeauna cine sunt, s-a apropiat de mine o doamnă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
acum nu mai fusesem în partea de sus a locuinței lui Palmer. Aici suntem, spuse Antonia. Un val de lumină caldă îmi indica poziția ușii. M-am oprit în prag. În fața ușii se afla un pat dublu enorm a cărui tăblie era împodobită cu trandafiri aurii. Așternutul alb ca zăpada era desfăcut. De o parte și de alta a patului două lămpi așezate pe sfeșnice, de asemenea aurite, asemănătoare celor bisericești, aruncau o lumină blândă. Peste covorul indian alb erau aruncate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
de engleză de la vreo amărâtă de școală de limbi străine, undeva pe lângă strada Oxford. Localul era decorat În genul rustic și plăcut al anilor ’70, cu covoare orientale decolorate atârnate pe pereți, scaune de lemn greoaie și mese ale căror tăblii bătucite te făceau să te simți bine. Am ales o masă din colțul de lângă fereastră și ne-am instalat confortabil, ca să ne bârfim șefii și colegii Într-o atmoferă amiabilă, așa cum e tradiția printre muncitorii aflați În timpul liber. Lesley abia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
sau a unei toalete cu capac Încălzit și bideu asortat. Într-un colț al parterului se găsește spațiul bucătăriei, care cuprinde (a) o plită cu gaz și (b) un frigider, despărțită fiind de restul Încăperii printr-o masă hidoasă, cu tăblia din plastic laminat lucios. O scară de lemn duce către platforma-dormitor contruită la jumătatea peretelui, dedesubtul căreia se află camera de zi (cu o canapea de pe vremea potopului și un televizor) și baia - pasămite pentru că tavanul e mai jos și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]