624 matches
-
mandatului britanic asupra Palestinei, o bornă aflată în afara porții a servit ca punct zero pentru măsurarea distanțelor față de Ierusalim. Astăzi nu există nici o astfel de bornă. Pavilionul Bezalel din apropiere de Poarta Jaffa era o construcție din lemn placată cu tinichea, cu un acoperiș crestat și un turn, construită în 1912 ca magazin și expoziție a Academiei de Arte și Design „Bezalel”. El a fost proiectat special pentru turiști și trecători în drumul lor în și din Orașul Vechi. Pavilionul a
Poarta Jaffa () [Corola-website/Science/335758_a_337087]
-
după evreul yemenit care păzea podgoria lui Yossef Bek Moyal. Cartierul era caracterizat de construcții joase, cu curți interioare, case atașate una de celalaltă, si ulițe strâmte. Din cauza condiției socio-economice inferioare a locuitorilor casele erau făcute din scânduri de lemn, tinichea, și alte materiale ieftine. La marginea cartierului s-a aflat în anii 1920 o zonă mizera numită Haret al Tanaka și „Via de carton” (Kerem Karton). Între locuitorii cartierului s-au numărat câțiva cărturari religioși, precum rabinul Yehia Nahum, care
Kerem Hateimanim () [Corola-website/Science/336603_a_337932]
-
emisiune difuzată la Digi 24. Dorothy Gale (Lea Michele) împreună cu cățelul ei, Toto, se întoarce în Kansas și descoperă orașul devastat. Ea decide să meargă iarăși la Vrăjitorul din Oz, pe drum întâlnindu-se cu vechii ei prieteni, Omul de tinichea (Kelsey Grammer), Sperietoarea (Dan Aykroyd) și Leul (Jim Belushi), aflând că sunt în mare pericol. În noua calatorie spre Oz, Dorothy întâlnește un om făcut din gelatină, care nu poate gândi singur (Hugh Dancy), o prințesă de porțelan (Megan Hilty
Legendele din Oz: Întoarcerea lui Dorothy () [Corola-website/Science/331635_a_332964]
-
31 martie 1939, Wiesbaden, Germania) a fost un producător, scenarist și regizor de film german. A câștigat Premiul Oscar pentru cel mai bun film străin și Premiul Palme d'Or la Festivalul Internațional de Film de la Cannes pentru "Toba de tinichea" (1979, adaptare cinematografică după romanul omonim al scriitorului german Günter Grass). Schlöndorff a realizat mai multe adaptări cinematografice după opere literare, inclusiv unele producții cinematografice americane, dar s-a implicat și în politica germană postbelică. A îndeplinit funcția de director
Volker Schlöndorff () [Corola-website/Science/319936_a_321265]
-
spân style="font-family: Times New Român,șerif;"><spân style="font-size: medium;"><spân lang="ro-RO">, ori</spân></spân></spân><spân style="font-family: Times New Român,șerif;"><spân style="font-size: medium;"><spân lang="ro-RO"> în pivniță. Bucătăria avea un boiler mic din tinichea. Pe-urmă boileru</spân></spân></spân><spân style="font-family: Times New Român,șerif;"><spân style="font-size: medium;"><spân lang="ro-RO">l</spân></spân></spân><spân style="font-family: Times New Român,șerif;"><spân style="font-size: medium;"><spân lang="ro-RO"> s-a
O istorie subiectivă a locuirii în România, din perspectiva rezidentelor și rezidenților căminului „Moses Rosen”. PERIOADA INTERBELICĂ: ANII 1920 - 1930 () [Corola-website/Science/296134_a_297463]
-
tăioase, își face arc și săgeți cu cap de cristal, precum și sulițe, înținează stânci, umple butoaie cu napalm și fixează între stânci capsulele zburătoare. În cele din urmă pleacă să înfrunte dronele lui Aku, îmbrăcat într-o armură improvizată din tinichele, călare pe calul de povară cu șase picioare și fluturând un steag cu blazonul casei sale și trei urme de labe de câini. Lupta se desfășoară astfel: După bătălie, câinii îi mulțumesc, iar Jack pleacă în căutarea unei modalități de
Prima luptă () [Corola-website/Science/319253_a_320582]
-
documentar în anul 1431. Biserică “Acoperămîntul Maicii Domnului” din satul Mihăileni a fost proiectată în anul 1876 de guvernatorul-adjunct Piche și arhitectorul R. Savitchi. Biserică este construită în formă de cruce: lungimea - 29 metri; înălțimea - 22 metri, cu acoperiș de tinichea, două cruci de metal. În 1883 biserică a fost sfințită și și-a început activitatea. La 3 aprilie 1964 biserică a fost închisă. În 1986 în incinta bisericii a fost deschis un muzeu. În 1988 biserică “Acoperămîntul Maicii Domnului” din
Mihăileni, Rîșcani () [Corola-website/Science/305241_a_306570]
-
Maicii Domnului” din s. Mihăileni a fost proiectată la 14 mai 1876 de guvernatorul-adjunct Piche și arhitectorul R. Savițchi din jud. Iași, gubernia Basarabia. Biserică este construită în formă de cruce: lungimea - 29 metri; înălțimea - 22 metri, cu acoperiș de tinichea, două cruci de metal. Construcția a fost administrată de protoiereul Ioan Pavel Barbu, dascălul Malahii Nichifor Savițchi. În 1883 biserică a fost sfințită și și-a început activitatea. În 1900 se află în jud. Bălti, Ieparhia Chișinău. La 3 aprilie
Mihăileni, Rîșcani () [Corola-website/Science/305241_a_306570]
-
să urmeze cărarea din cărămizi galbene până la Orașul de Smaragd, unde se va întâlni cu vrăjitorul din Oz, singurul care poate să o trimită acasă, în Kansas. În timpul călătoriei, îi întâlnește pe Scarecrow (Sperietoarea de ciori), Tin Man (Omul de tinichea) și un Leu laș, care o însoțesc, în speranța că vor căpăta și ei ceea ce le lipsește: un creier, o inimă și curaj). În acest răstimp, pesonajele încearcă să se ferească de Vrajitoarea cea rea din Vest(Margaret Hamilton), care
Vrăjitorul din Oz (film din 1939) () [Corola-website/Science/315912_a_317241]
-
trebuie să-și dea pantofii de rubin jos, fiindcă atunci va fi la mila vrăjitoarei din Vest. În drumul ei către Orașul de Smarald, îi întâlnește pe Scarecrow (Sperietoare de ciori), căruia îi lipsește creierul, pe Tin Man (Omul de tinichea), care nu are inimă și pe Leu, care nu are pic de curaj. Cei trei o însoțesc pe Dorothy spre Orașul de Smarald cu gândul că vor primi și ei ceea ce-și doresc. Pe drum, ei se comportă în
Vrăjitorul din Oz (film din 1939) () [Corola-website/Science/315912_a_317241]
-
gândul că vor primi și ei ceea ce-și doresc. Pe drum, ei se comportă în diferite feluri din care reiese că fiecare de fapt are ceea ce credea că îi lipsește: Sperietoarea de Ciori are câteva idei bune, Omul de tinichea este bun la inimă și simpatic, iar Leul este gata să înfrunte pericolul chiar dacă este speriat. Cei patru ajung în Orașul de Smarald, unde sunt întâmpinați bine. Ei îi vorbesc vrăjitorului din Oz, un impunător cap fără trup și cu
Vrăjitorul din Oz (film din 1939) () [Corola-website/Science/315912_a_317241]
-
în Oz este din cauza unui drum cu balonul cu aer cald. Îi promite lui Dorothy că o să ajungă acasă în același balon cu care a venit el în Oz, iar Dorothy îi părăsește astfel pe Sperietoare de Ciori, omul de tinichea și pe leu în Orașul de Smarald. Înainte să se ridice de la sol, Toto zărește o pisică și sare din balon, Dorothy sare și ea ca să-l prindă, iar vrăjitorul fără să mai poată controla balonul, pleacă fără ea. Dorothy
Vrăjitorul din Oz (film din 1939) () [Corola-website/Science/315912_a_317241]
-
de zile, cei doi revenind la sentimente mai bune în 1998 când lui Caraman i se încredințează rolul Eisenstein în "Liliacul" și alte câteva roluri principale printre care Dr. Erich Siedler în "La Calul Bălan" de Ralph Benatzky, Omul de Tinichea în spectacolul pentru copii "Micuța Dorothy" de Silvia Kerim și Marius Țeicu, precum și nenumărate roluri medii de care s-a achitat cu mare succes. În anul 2000 înteprindre un turneu vocal de succes în Statele Unite, și anume în orașele South
Cristian Caraman () [Corola-website/Science/321900_a_323229]
-
Benatzky); Profesorul Amarati-Vânzătorul de păsări (Karl Zeller); Harry-My Fair Lady (Frederick Loewe); Gabriel - Sânge Vienez (J. Strauss); René - Suzana (Jean Gilbert); Edwin - Silvia (Emmerich Kalman); Marchizul Aristide de Faublas- Bal la Savoy (Paul Abraham); Athos - Cei Trei Mușchetari; Omul de Tinichea - Micuța Dorothy (Silvia Kerim); Regele Kocicadania - Povestea soldățelului de Plumb (Dumitru Capoianu); Împăratul - Pac Poc Pic (Lucian Vlădescu); Sclavul - Lysistrata (Gh. Dendrino); Contele Felice - Paganini (Franz Lehár); Guliver - Guliver în Țara Piticilor (Silvia Kerim); Contele Carnero - Zigeunerbaron (J. Strauss); Blind
Cristian Caraman () [Corola-website/Science/321900_a_323229]
-
im Uhrenkasten" ("Paul Schatz în cufărul cu ceasuri"), roman primit pozitiv de critica de carte germană. În această carte, Koneffke tratează trecutul nazist al Germaniei, scriind din perspectiva unui copil (pe jumătate evreu), un procedeu amintind și de "Toba de tinichea" a laureatului Nobel Günter Grass. Au urmat relatări de călătorie din Italia ("Die Arche San Lorenzo" - "Arca San Lorenzo" și din România ("Mondfinsternis in Măneciu" - "Eclipsă de lună în Măneciu"). În 2001, a ținut un curs de poezie, fiind profesor
Jan Koneffke () [Corola-website/Science/323047_a_324376]
-
Toba de tinichea (în ) este un film german din anul 1979, regizat de Volker Schlöndorff. El este o adaptare cinematografică a romanului cu același nume al lui Günter Grass. Din punct de vedere stilistic, este o comedie neagră. Filmul a câștigat trofeul Palme
Toba de tinichea (film) () [Corola-website/Science/319925_a_321254]
-
pe un câmp de cartofi. Filmul oferă, de asemenea, o privire asupra nașterii sale, începând de la ieșirea în afara uterului, exprimându-și nemulțumirea de a se fi născut. La împlinirea vârstei de trei ani, Oskar a primit o micuță tobă de tinichea. La acel moment, considerându-se mai matur decât specimenele jalnice ale umanității adulte pe care le vede în jurul lui, el decide să se oprească din creștere în semn de protest. Prin urmare, se aruncă pe scările care duc în pivniță
Toba de tinichea (film) () [Corola-website/Science/319925_a_321254]
-
și '40 ale secolului al XX-lea, Oskar continuă să bată cu sălbăticie în toba sa. Numai după invazia sovietică de la sfârșitul războiului, când singurele sale rude supraviețuitoare au fost ucise, el decide să crească din nou. Filmul "Toba de tinichea" a fost unul dintre filmele germane cele mai de succes din punct de vedere financiar din anii '70 ai secolului al XX-lea. El a fost distins cu următoarele premii: Filmul conține o scenă în care Bennent, pe atunci în
Toba de tinichea (film) () [Corola-website/Science/319925_a_321254]
-
urmă, are și relații sexuale cu ea (rolul fetei este interpretat de actrița Katharina Thalbach, care avea 24 de ani la acea vreme). În 1980, Consiliul Cenzorilor din Ontario - Canada a cenzurat această scenă din adaptarea cinematografică a "Tobei de tinichea" și apoi a interzis-o pe motiv de pornografie infantilă. În mod similar, la 25 iunie 1997, ca urmare a unei decizii a judecătorului Richard Freeman al Tribunalului Statal, care a vizionat doar o scenă izolată din film, "Toba de
Toba de tinichea (film) () [Corola-website/Science/319925_a_321254]
-
și apoi a interzis-o pe motiv de pornografie infantilă. În mod similar, la 25 iunie 1997, ca urmare a unei decizii a judecătorului Richard Freeman al Tribunalului Statal, care a vizionat doar o scenă izolată din film, "Toba de tinichea" a fost interzis în Oklahoma County, Oklahoma, pe motiv de încălcare a legilor statale prin prezentarea de obscenități și scene de sexualitate pedofilă. Toate copiile din Oklahoma City au fost confiscate și, de asemenea, cel puțin o persoană care a
Toba de tinichea (film) () [Corola-website/Science/319925_a_321254]
-
2001, toate cazurile au fost soluționate, iar filmul este disponibil în mod legal în Oklahoma County. Acest incident a fost prezentat în filmul documentar "Interzis în Oklahoma" care este inclus în varianta DVD Criterion Collection din 2004 a "Tobei de tinichea".
Toba de tinichea (film) () [Corola-website/Science/319925_a_321254]
-
Gale, probabil o aluzie la arborele genealogic al lui Dorothy Gale. Filmul face aluzie și la romanul original al lui L. Frank Baum, "Vrăjitorul din Oz": Sperietoarea de ciori, care este construită de către orășeni ca tactici de înfricoșare; Omul de Tinichea, al cărui creator este prezentat ca Maestrul Tinichigiu și Leul cel laș, care este speriat de Oscar și fuge după ce încercase să-l atace pe Finley. În mod similar, diferite alte rase din Oz sunt prezentate: în afară de Munchkini (singura rasă
Grozavul și puternicul Oz () [Corola-website/Science/328889_a_330218]
-
1200 stânjeni fâneață plătea impozit. Era scutite de impozite cimitirele, biserica și casa parohială, adică 1 iugăr 692 stânjeni . Un inventar realizat de preotul George Vamoș în 3 octombrie 1928, arată numărul redus al obiectelor bisericești deținute: un potir de tinichea, patru sfeșnice, zece icoane, trei candele, patru prapori, patru ornamente bisericești, 18 scaune și cărți bisericești în valoare de 1500 lei. Valoarea totală a obiectelor enumerate, la care se adăuga clopotele, era de 18.900 lei . În 22 ianuarie 1944
Giacăș, Sibiu () [Corola-website/Science/301709_a_303038]
-
XVIII-lea a fost construit pridvorul deschis în stil baroc. În urma incendiului din 1836, care a mistuit o parte mare a orașului, a fost înlocuit acoperișul de olane refăcut de Vasile Lupu în urma unui alt incendiu cu un acoperiș de tinichea. Prin Legea secularizării averilor mănăstirești din decembrie 1863, Mănăstirea Barnovschi a fost desființată, și-a pierdut proprietățile, iar călugării greci au părăsit-o. Ea a devenit biserică de parohie, având ca filie Biserica Sf. Lazăr. Cu timpul, construcțiile din incinta
Biserica Barnovschi () [Corola-website/Science/311338_a_312667]
-
câte un rând de ocnițe deasupra ferestrelor și unul dedesubt. În urma incendiului din 1836, care a mistuit o parte mare a orașului, a fost înlocuit acoperișul de olane refăcut de Vasile Lupu în urma unui alt incendiu cu un acoperiș de tinichea. Biserica a fost pictată, după cum semnala Paul de Alep la 1653. Episcopul Melchisedec Ștefănescu a cercetat biserica înainte de 1885, menționând existența în pridvor a portretelor lui Miron Barnovschi și a mamei sale, Elisabeta, ținând biserica în mâini. În pronaos pe
Biserica Barnovschi () [Corola-website/Science/311338_a_312667]