340 matches
-
spre curte. Dumneavoastră ați prins revolta frontieriștilor? Da. Când o fost rebeliunea cu frontieriștii... o fost așa. Frontieriștii o avut o cameră de 150 de persoane, și nu avea’ veceu în cameră. Restu’ camerelor toate aveau veceuri, dar acolo era veceu separat. Și administrația, ca să-i bâzâie, le-o-nchis veceul și le-o băgat tinete... Și-apoi ăștie o dat afară tinetele, ăștia iară le-o băgat și nu le-o deschis veceul, și-apoi ăștia o dat oblonele jos
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
fost rebeliunea cu frontieriștii... o fost așa. Frontieriștii o avut o cameră de 150 de persoane, și nu avea’ veceu în cameră. Restu’ camerelor toate aveau veceuri, dar acolo era veceu separat. Și administrația, ca să-i bâzâie, le-o-nchis veceul și le-o băgat tinete... Și-apoi ăștie o dat afară tinetele, ăștia iară le-o băgat și nu le-o deschis veceul, și-apoi ăștia o dat oblonele jos... Pe urmă, după rebeliune, ne-o pus de-lea înfundate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
camerelor toate aveau veceuri, dar acolo era veceu separat. Și administrația, ca să-i bâzâie, le-o-nchis veceul și le-o băgat tinete... Și-apoi ăștie o dat afară tinetele, ăștia iară le-o băgat și nu le-o deschis veceul, și-apoi ăștia o dat oblonele jos... Pe urmă, după rebeliune, ne-o pus de-lea înfundate, scândură la scândură, și n-ai mai primit aer, numa’ pă deasupra da’ puțin. Și-apoi ăștia o dat jos toate obloanele alea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
de sus de la 4, apoi la fiecare colț de etaj stăteau cu ghioaga și dăi... Trebuia să fugi tare să scapi. Și aveam bătrâni care nu mai puteau să fugă... Nu puteai să faci nici o mișcare, nimic, atât doar: șters, veceu, tinetă. Era tinetă înăuntru, nu te scotea la veceu decât odată pe zi, dimineața... Foamea!? Nu mai zic de foame... că era zi de zi. Dacă 20 de inși mâncam dintr-o pâine de 2 kile... Deci nu-ți venea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
etaj stăteau cu ghioaga și dăi... Trebuia să fugi tare să scapi. Și aveam bătrâni care nu mai puteau să fugă... Nu puteai să faci nici o mișcare, nimic, atât doar: șters, veceu, tinetă. Era tinetă înăuntru, nu te scotea la veceu decât odată pe zi, dimineața... Foamea!? Nu mai zic de foame... că era zi de zi. Dacă 20 de inși mâncam dintr-o pâine de 2 kile... Deci nu-ți venea nici o sută, că o tăia cu cuțitu și se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
cărți, nu făceau altceva decât să dea relații despre toalete. Sigur, nu-i nimic degradant în discuția despre o toaletă, mai ales când te găsești în vecinătatea uneia și există o problemă de dotare. Numai că toată lumea, după ce intra în veceuri, găsea de cuviință la ieșire să le vorbească iritat domnișoarelor care vindeau cărți de filozofia culturii despre mizeria dinăuntru. Iar femeile le reproșau și faptul că lipseau oglinzile. Am întârziat în fața standului câteva minute și am remarcat că pe doamne
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
data asta se înființează însuși șeful adjunct. Și nu într-un ceas, ci în opt minute. Toată lumea e înnebunită: Vasile B. e sunat a treia oară de Bush. „S-aștepte sau să mă cheme mai târziu“, spune Vasile B. din veceu. „Mă doare burta. Mai bine să telefoneze mâine.“ „E chiar Bush?“, întreabă buimac ofițerul. „De ce n-ar fi? - răspunde într-o doară Vasile B. „Ce, președinții nu beau palincă?“ Din discuție, reiese că-i însuși Bush. Vasile B. are un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
nici specialiștii n-ar ști să le explice, bustul lui Ceaușescu nu făcea aceeași impresie ca bustul lui Stalin. Femeia de serviciu și-a ascuns, imediat după „inaugurare“, gălețile și cârpele în spatele soclului, iar fumătorii înrăiți, în loc să se ducă la veceu sau la capătul coridorului, se strecurau în nișă. Și dacă apărea pe neașteptate vreun ștab, stingeau țigările de șapca tovarășului. Dar cel mai șocant efect al scobiturii din zid a fost că Niciolae Ceaușescu a început să semene curând atât
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
femeii și privirile indiferente ale familiei ei. Alberto dăduse de urma doctorilor. A doua zi, la nouă dimineața, trebuia să fim la spital. Între timp, În Încăperea mizerabilă a Giocondei care servea ca bucătărie, restaurant, spălător, sală de mese și veceu pentru cîini și pisici, se adunase o gloată pestriță: proprietarul, cu filosofia sa elementară de viață; Doña Carolina, o bătrînică surdă și săritoare care ne-a făcut ceainicul de mate să arate ca nou; un bețiv, un mapuche∗ greu de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
c-am ajuns la destinație. Eram numai eu cu Andrei. Unde dracu’ o fi rămas ploșnița aia de văr-miu? Ne-am Îndepărtat puțin și l-am așteptat vreo zece minute. Dacă nu cumva o fi ieșit Înaintea noastră de la veceu și a luat-o de nebun Înainte, și pe urmă l-am văzut venind din urmă Înhămat cu geanta și cu un tip care-l tot ținea de vorbă. S-au despărțit numai după ce l-a strigat Andrei și i-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
mai despărți de el câte zile om avea, de cât de mult bine și din câte belele o să ne mai scoată băiatu’ ăsta. — Da’ adineauri era să te pierdem, face Andrei. — Unde, În tren? — Nu, după ce-am ieșit de la veceu. Mă tot uitam cu Relu după tine și-am zis că te-ai rătăcit. Ne luasem adio și de la geantă, sfinte Dumnezeule, unde naiba s-o fi dus?— și p-ormă te-am văzut cu ăla... Ce vroia boschetaru’ ăla
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
citesc una. poveste din cartierul latin a treia zi după revoluție, tatăl a zis: "să ducem la Casa de copii puiii ăștia de nomenclaturiști." mama și-a pus palma la gură dar inima nu i-a țâșnit afară. noaptea, în veceu, ea și-a băgat adânc mâinile pe gât a desprins-o cu grijă, cum ai desprinde dintre sârmele de înaltă tensiune șapca unui copil, și-a îngropat-o în grădină. "ca să se pișe câinii pe ea, ca și pe trandafiri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
la plecare. O umilință de masă, nu altceva! S-au înregistrat numeroase accidente: copii care au leșinat de foame și sete, de oboseala acumulată. Nu li s-a permis să-și aducă nimic de mâncare și nici de băut, pentru că veceurile stadionului sunt insuficiente și se mai află și sub tribune. Așa că... atenție! Se spune că s-au înregistrat și câteva decese ale unor copii. Numai opt. Față de cel din primăvară, al apreciatului regizor Doru Năstase, mort de infarct, în ajunul
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
târau în genunchi în fața lui, îi pupau mâna, dacă voia, le viola fetele, dacă voia, se instala în casele lor, se-ntindea cu cizmele lui și cu haina lui de piele în paturile lor moi și-și făcea nevoile în veceurile lor albe de faianță, paștele mamii lor... Fanache a fost trezit din visare de vocea alarmată a lui Gârmoci: -Treizeci ai zis? -Treizeci, tovarășe prim, așa era ordinul! -Treizeci o fi fost, da acu s-a schimbat, în telegrama asta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
ghimpată, de după care, galeș și rugător, privesc o mulțime de flori târzii de toamnă, "mărită-mă mamă", încep să se vadă gospodării sărace, cu case coșcovite, cu acoperișuri fixate cu bolovani mari de piatră, să nu le ia vântul, cu veceuri (!) situate la o depărtare cuviincioasă de locuința propriu zisă. O mulțime de garduri improvizate marchează diferitele proprietăți și chiar grădinile interioare pline de varză, în admirabile tonalități gri verde (ca uniforma de odinioară a Wermachtului), de bostani albi, mari, impunători
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
mei......... Gusti s-a luat după mine și a comandat și el un grătar pentru el. Bineînțeles că am stropit totul cu țuică, vin și bere, și vreau să vă spun că după vreun ceas jumate, amândoi eram aplecați peste veceuri și dădeam la rațe..........dar așa se întâmplă când ești mai lacom și nu poți să-ți controlezi poftele....... Mi-au povestit colegii că într-o zi, eu fiind plecat în Reșița, a venit la motel un grup de turiști
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
alt mic apartament, cu intrarea prin curtea interioară, locuia un cizmar, cu soția și fiica. Era nu numai un mare bețiv, dar și un bețiv fudul; avea o părere extraordinar de bună despre sine; chiar și când se ducea la veceu părea plin de importanță, traversând curtea cu un mers energic și arogant; ce merite își inventa acest Napoleon al calapodului, care până la urmă a murit de ciroză, nu știu. Undeva, într-o aripă a clădirii, în mici cămăruțe, la care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
Una- două lua calu’ și o pornea peste deal la taică-său, chiar dacă se-nsera. și nici de bolit nu bolea nici odată, că spunea : „Ce, să stau la pat ca babele ?“ - și se ducea la lucru, dădea la vaci, curăța veceul, săpa grădina sau mergea la școală. Cînd era întrebat ce vrea să mănînce, răspundea de fiecare dată : „Ceapă și-un kil de apă“. și chiar așa și făcea. Numai că situația aceasta nu durase prea mult. Începuse războiul și omul
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
și sacrificii. Crescusem în umbra cazărmilor, fără libertate, apăsat și în vacanțe de ideea comportamentului militar; mîncasem la cantină pîine neagră, marmeladă, untură, carne de oaie, mazăre, varză; executasem tot felul de corvezi de la măturatul aleilor la spălatul holurilor și veceurilor; învățasem materii pentru care nu aveam aptitudini (calculul logaritmic, de exemplu); participasem la aplicații dure, alergînd, într-o noapte geroasă de ianuarie, din Brașov pînă la Bod (12 km) „pentru a respinge un atac al inamicului”, care - așa era motivat
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
și spanioli, la Cernenko și Reagan. La urmă, mi a declarat că-i dezamăgit de unii din foștii săi colegi de la muzeele locale („la Naturale se face bișniță ordinară”) și de cel ce conduce actualmente Cultura: „e un instalator... de veceuri!” Nu mi-a explicat ce anume i a provocat scîrba, iar eu nu i-am cerut lămuriri, ca să nu par că mă îndoiesc. * Imediat după ce ne-am salutat, bădia Lazan m-a reținut ca să mă întrebe „Care-i culmea «spațiului
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
din București și căministă în complexul Grozăvești, corpul B, bloc de familiști. Nu aveam responsabilități de „informare” despre studenții străini cu care împărțeam căminul fiindcă nu eram cadru didactic. Aveam responsabilitatea, ca și alți studenți români, să spăl holurile și veceurile căminului o dată la două săptămâni, să fac de serviciu la cantină (spălat vase, curățat legume, debarasat mese), să fac de serviciu la poartă odată pe lună, inclusiv pentru studenții străini, scutiți de corvezi de acest tip. Aveam colegi străini foarte
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
formă de vârtej și imobilizate cu un fixativ care conține, probabil, ciment. Altfel nu mi pot explica ce văd. De fapt, omul are un soi de capac, confecționat din păr, care-i acoperă tot creștetul capului. Ca un capac de veceu, mai mic și păros. Îmi vine să întind două degete și să ridic capacul, să văd ce se ascunde sub el. Omul vorbește. Încerc să fiu atent la ce spune. Problema ta e că ai o imagine foarte proastă. Extrem de
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
pierdut, ai deja o vârstă. Nu-ți mai poți permite să te porți ca un teribilist. Dau ușor din cap, ca un cățel de pluș pe care l-am văzut eu într-o Dacie în 1979. Omul cu capac de veceu pe cap duce paharul la buze și soarbe fără zgomot o cantitate infimă de vin. Își dă puțin capul pe spate, iar eu încerc să zăresc ceva sub capac. Degeaba, capacul pare să fie lipit de pielea capului. Apare un
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
apoi pleacă derutat. Întind mâna și apuc trei săbiuțe deodată. Roșu, galben, albastru. Înflăcărat de patriotism, bag o umbră de somon în gură, apoi mestec și mă joc cu săbiuțele. Uite, vezi? Asta nu se face. Omul cu capac de veceu pe cap mă privește dezaprobator. Asta nu faci, pur și simplu. Ia uită-te o clipă-n jurul tău. Ești la un eveniment cu ștaif. Ia uite-l pe ăla cum stă la pândă. Ia uite ce aparat are. Dacă
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
poate vreo asistentă de-a lui Capatos. Exact asta-ți trebuie ție. O bombă sexi. Ca să se asorteze cu tine, nu? Păi da. Eu înșfac ultima săbiuță, fac o inhalație cu somon, apoi mă uit cu nerușinare la capacul de veceu de pe fruntea omului și mă gândesc să-l ridic cu vârful săbiuței. Măcar puțin. Măcar un milimetru. Hai că eu am plecat. Vorbim. Îmi întinde o bucată mică de carton. Aștept să mă suni. Hai, du-te și tu și
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]