234 matches
-
vietățile și gângăniile nopții, străbăteau grânele ruginii, înfundându-se în jungla păpușoaielor întunecate, năpădite de buruieni, înecate-n mohor și pălămidă țepoasă crescută fără preget, ca o hălăciugă, însuflețind colinele spre ținte îndepărtate. Făgașele uscate ale apelor dogorite în țărâna zgrunțuroasă, măcinată de mersul căznit al furnicilor, drumurile înfundate-n văiugi spârcuite pe buza crăpată a râpelor și ponoarelor, șerpuirile bătătorite și însăilările șovăitoare încrucișate la tot pasul cu prăpăstiile înguste, cotite și-ntortocheate, săpate sub palmele brusturilor, în amara aromă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
masă închizând ochii, împresurat de-o legănare moale și-un zumzet ca de albine care-l luară pe sus și-l destrămară în bâzâitul monoton, din ce în ce mai stins și-ndepărtat. Adormi cu pumnul strâns. E frig, simțea răceala nopții, muchia ascuțită, zgrunțuroasă ca o țărână, și-ntr-o nălucire se trezi pe câmp, în același loc. Nu mai era maică-sa, era poate Alexandru trântit în miriște, îmbrăcat într-o bucată de pătură, mânjit de funingine și cărbune, numai pielea și oasele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
răsuflarea, orbită de soarele ghețos și de albeața strălucitoare ce schimba totul. Pârtia înzăpezită, cu făgașele subțiri și-adânci ca niște cuie, două câte două, înfipte-n nămeți, fulgerând albastru urmele cerbului șerpuia printre cușmele albe, ireale, clădite din zahăr zgrunțuros, cu oglinzi negre în loc de ramuri, pe covoarele pomilor; plutind între cer și pământ atârnate de barba ceții; îngropându-se sub umbrele albastre înscorțoșate de chiciură. Privind, uimită, împrejur, cu grijă să nu-și rănească ochii, sufla în pumni, descheiată la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
înainte, cînd se întorsese de la școală. Pășind peste o plăcuță cu „Nu călcați iarba“, se duse la un copac în care dorise întotdeauna să se urce. Nu avea nici o ramură pînă la vreo trei metri, dar avea scoarța noduroasă și zgrunțuroasă, și se cățără înainte să-l părăsească impulsul care-l făcuse să sară gardul. își aminti poveștile grecești despre spiritele feminine care viețuiau în copaci. Nu-i era greu să-și imagineze că trunchiul pe care-l ținea în brațe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Traficul din piață se opri. Pietonii rămaseră pe loc, uitîndu-se la un camion plin de oameni în kaki cu berete negre, care țineau puști în mînă. Se deplasa ca un miriapod, de genul celor care se tîrau lent pe pămîntul zgrunțuros, cum le văzuse în filme, dar pe drumul neted se mișca atît de rapid, că era deja departe cînd reușeai să-l identifici. — Armata! strigă Jack cu zîmbet neasemuit de pofticios. Acum o să vedem acțiune. Ura! Ura! Ura! Alergă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
ochii scânteietori, cu buzele umede, Silvia. Își ținea brațele încrucișate peste sfârcurile micuțe, dar ele i se zăreau prin carnea fantomatică a brațelor. Corpul gol și subțire, pubisul fără păr, picioarele limpezi, albe ca de cretă, se desenau pe fundalul zgrunțuros al peretelui, pe care alergau insecte de noapte. Am recunoscut în Silvia pe una dintre acele ființe străvezii, vizitatori tot mai frecvenți, care-mi stau noaptea la căpătâi privindu-mă cu atenție și nedispărând la timp când deschid ochii și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ani, pe când zidurile crescuseră teribil, iar moara, peste gard, era un castel obtuz, mare cit un continent, înghesuind bucățica de cer nocturn de deasupra. Fluturii de noapte lopătau, cafenii, prin aerul spectralizat de lumina electrică și se așezau pe varul zgrunțuros, formând triunghiuri mozaicate. Silvia s-a suit pe tronul înalt, s-a așezat pe vasul de metal, iar eu am rămas în picioare, cu capul dat pe spate, privind-o în ochi, privindu-i corpul sticlos, alburiu, în mirosul de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
nimic. Doar că se făcuse ora prânzului și mamele noastre, sprijinite de balustradele balcoanelor, ne strigau să venim sus. Au plecat întîi fetele, apoi Luci. Jean s-a dus pe alee, iar eu am rămas singur, proptind mai departe gardul zgrunțuros de beton. Ce zi ciudată! Și, mai ales, cât de... neobișnuit, cât de diferit mă simțeam. Alergând pe scări în jos, auzisem un zdrăngănit puternic în urma mea și-mi închipuisem că am pierdut pistolul, dar îi simțeam mai departe țeava
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ghergheful, scaunul, patul, zidurile, până și mama, cu părul ei căzîndu-i creț între omoplați, cu sânii moi atîrnîndu-i pe piept, se golesc de culoare și de orice, dar într-un fel își păstrează forma, și-ncercam să "văd" acel cenușiu zgrunțuros și disperat care-ar rămâne, și care-ar fi camera noastră când n-o vede nimeni, un fel de cazemată de ciment în care-abia se disting scaunul de ciment, ghergheful de ciment cu covorul de ciment pe jumătate țesut, și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
goi, întinzînd mâinile către noi și țipând în tortură sau în extaz. Eram oare îngerii unei lumi scufundate? Uneori prindeam privirea câte unei fecioare cu părul numai cârlionți coborîndu-i mai jos de fese. Ea se lăsa atunci la pământ - pământul zgrunțuros al acelor insule - lipea tâmpla și sânii de țărână și ridica într-o dulce lordoză crupa, în mijlocul căreia îi scânteia rodia ca o nestemată. De ce avea însă acele cruste supurînde chiar între omoplați? Toate acele popoare erau bolnave și ciunte
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pe o platformă fără pereți și tavan, atârnată doar de un cablu ce dispărea undeva în înălțime. La atâta se reducea cabina: o scândură care se bălăngănea lovindu-se de pereți, prin crăpăturile căreia vedeam golurile de dedesubt. Pereții erau zgrunțuroși și înnegriți de păcură, iar ușile de fier ce se-nșirau una deasupra alteia erau ferecate cu mecanisme ciudate. Degeaba încercam să le-mping când treceam prin dreptul lor, iar șirul le era cu adevărat nesfârșit. Și deodată, când vertijul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
foarte puțini își înghițiseră avid frica, așa cum înghiți apă când simți că te-neci, se repeziseră pe ultimii metri, atinseseră cu vîr-ful degetelor zidul stacojiu de cărămidă, țipaseră ascuțit și-o luaseră la fugă-napoi cât puteau, simțind cum peretele zgrunțuros troznește, gata să se prăbușească peste ei. Multă vreme n-am văzut nimic mai copleșitor decât moara "Dîmbovița", desprinsă parcă din nebunia arhitectonică din visele mele, aceleași dintotdeauna. Între aceste două zone de lume îmi duceam pe atunci viața, pierdut
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
secolul trecut, care parcă sculptau în metal, lemn și cristal de stâncă mașinile lor mecanice - pe o placă groasă, acum neagră de jeg, scrie cu litere gotice Stifter & Co. -, liftul fără oglindă, în schimb cu mai multe manete de metal zgrunțuros de care simțeam mereu impulsul de-a trage, oprea în cele din urmă la ultimul etaj. Ieșeam și mai urcam câteva trepte. Pe culoarul îngust și ascendent se aflau lăzi cu leandri și ficuși, luminați tulbure de o fereastră rotundă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
bere-și proiecta și ea pe metalul curb imaginea ciclopică, părând a fi un edificiu mai înalt încă decât otelul însuși. Brusc, imaginea halbei scăzu însă dramatic, aproape zbură către curbura din stânga a căștii, căci căpitanul înșfăcase minerul de sticlă zgrunțuroasă și ridicase halba către buze. Pe când sorbea, impregnîndu-și mustața de spumă, își mai aruncă o dată, nerăbdător, ochii negri, încruntați și întotdeauna prea serioși, către intrarea grădinii, unde, pe uliță, dormitau câțiva muscali cu birjele. Avea pleoapele tivite cu o dunguță
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și atârna acum de partea cealaltă, spre fabrica de cauciucuri "Quadrat", prins încă de moară cu un fel de balamale. Și giganticul sarcofag începu să se limpezească de sus în jos, frontonul triunghiular își pierdu încet culoarea cărămizie și textura zgrunțuroasă, rămânând străveziu ca un zgârci, apoi greu și sclipitor ca o scrumieră de cristal. Îl urmă clădirea întreagă, marele dreptunghi vechi de aproape două secole, care-și spălăci și el forma ferestrelor și contururile cărămizilor până se schimbă lent într-
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ciocanul într-o cunună de spice, iar celelalte stema țării pe culoarea galbenă. Erau dintr-o hârtie foarte poroasă, miroseau a clei și chimicale și se sfâșiau extrem de ușor, așa că puține erau întregi. Bățul lor era de lemn de tei, zgrunțuros și grosolan ca un bețișor de vată de zahăr. Deja stegulețele nu mai aveau căutare, erau prea multe, și copiii încercau acum să pună mâna pe lucruri mai valoroase. Florile de hârtie creponată, la capătul unei sârme, ca niște sorcove
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
o dăduse. Începuse să plângă de disperare. Acum copilul sărea în lift, pe când acesta pornise, doar-doar l-o opri între etaje. Nu-i mai era frică de asta. Îi plăcea sa deschidă ușile din mers ca să vadă dincolo de ele peretele zgrunțuros, murdar de păcură. Știa că dacă apasă iar pe buton liftul pornește din nou. Chiar la gândul că liftul s-ar putea prăbuși nu se mai speria ca-nainte. Știa ce trebuia să facă. Avea să sară cât putea în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
1779. Cel mai vechi fusese donat de Nicolae Zueos și adus odată cu biserica din lemn de la fostul schit Gulia, de lângă mănăstirea Proboda. Nedumerită, m-am dus și am ciocănit toți pereții bisericii în căutarea lemnului, dar nu găseam decât cărămidă zgrunțuroasă. Bătrânul preot mi-a explicat apoi că biserica a fost reconstruită în 1880, pufnind de râs pe sub barba sa stufoasă. După care mi-a luat mânuță și m-a dus în fața unei icoane vechi, pictată în ulei, cu Maica Domnului
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
1779. Cel mai vechi fusese donat de Nicolae Zueos și adus odată cu biserica din lemn de la fostul schit Gulia, de lângă mănăstirea Proboda. Nedumerită, m am dus și am ciocănit toți pereții bisericii în căutarea lemnului, dar nu găseam decât cărămidă zgrunțuroasă. Bătrânul preot mi-a explicat apoi că biserica a fost reconstruită în 1880, pufnind de râs pe sub barba sa stufoasă. După care mi-a luat mânuță și m-a dus în fața unei icoane vechi, pictată în ulei, cu Maica Domnului
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
cu vorbă bună - a grăit Petrache. Cum se vede treaba, nu vreți să intrați în întovărășire. Vă împotriviți liniei partidului nostru și... Tașmău a lăsat anume amenințarea să plutească în aer, așteptând să vadă efectul... Și a fixat doar privirea zgrunțuroasă asupra lui Petrache și Costăchel. Chersân ar fi vrut să mai spună ceva, dar n-avea curaj. Milițianului îi fugeau ochii în toate părțile, așteptând parcă o poruncă... Daurel ședea în zloată, ca un câine de pripas. Noi nu am
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
cusut câțiva nasturi cu mâna ta. Iată textulețul: Eu și Pătrașcu Luigi, pionieri Aș putea să vă spun că razele soarelui, subțiri ca niște tăieței, se strecurau prin frunzișul plopilor din curte, se prelingeau pe zidurile școlii, pe tencuiala gri, zgrunțuroasă (despre care Pătrașcu Luigi știa bine că nu e calcio-vecchio, ci un strop dat cu măturica), pe urmă intrau în clasă pe ferestrele deschise și, fiindcă tot semănau cu tăiețeii, iar din tăieței picură supă călduță, împrăștiau bobițe de transpirație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
cartea cuvintelor proorocului Isaia: "Iată glasul celui ce strigă în pustie: "Pregătiți calea Domnului, neteziți-I cărările. 5. Orice vale va fi astupată, orice munte și orice deal va fi prefăcut în loc neted; căile strîmbe vor fi îndreptate, și drumurile zgrunțuroase vor fi netezite. 6. Și orice făptură va vedea mîntuirea lui Dumnezeu." 7. Ioan zicea dar noroadelor, care veneau să fie botezate de el: "Pui de năpîrci, cine v-a învățat să fugiți de mînia viitoare? 8. Faceți dar roduri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85112_a_85899]
-
sau: " Avem ciorapi pentru femei cu găuri", " Avem pantofi pentru bărbați cu botul lat". Autobuzele înaintau acum prin defilee înguste, între pereți de rocă plini de licheni, pe care curgeau șuvoaie de apă. Pârâuri aproape secate alergau peste un prund zgrunțuros de gresie și se pierdeau 30 după vreun bolovan înverzit. Clopoței violeți se aplecau peste apa-nghețată. Fabrici de ciment, șantiere cu barăci pe roate, vopsite-n portocaliu, stive de bușteni se-nșirau din loc în loc, urâțind peisajul. Stațiuni montane
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
apoi către marea cupolă de umbră a conacului. Părea un fum cafeniu-sti-clos, un fum sculptat, o sculptură în fum, făcută să țină o clipă pentru ca apoi să se destrame ușor, ca un nor pe cer. Urcam scara înghiocată de ciment zgrunțuros, plin de licheni galbeni, până la etaj, unde se afla culoarul cu dormitoarele băieților. De aici, pe o scară mai îngustă de lemn crăpat, dat cu petrosin, urcam la doi, privind 67 din când în când propriul meu chip palid în
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
de tocuri, după cum se perindaseră modele. Ei da, spuse cu voce tare în timp ce făcea câțiva pași prin fața oglinzii .Își prinse la gât, ca o ultimă trăsătură de peniță, un lănțișor de aur cu plăcuțe și cu o mare perlă baroca, zgrunțuroasă, și se parfumă, în fine, pulverizîndu-și din sticluța fină, cu capac auriu, de Emotion, aerosoli proaspeți, senzuali. Ah, Doamne, își aminti deodată, nu își făcuse unghiile! Și mai trebuia să-și pudreze cât de cât umerii, pe care vițele rnușchilor
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]