2,340 matches
-
ce discut. Caut să respect sfaturile deoarece când ajung acasă el îmi iese înainte și trebuie să-i spun tot ce am făcut în ziua aceea. Nici prin gând nu-mi trece să-l mint căci dacă fac așa ceva se încruntă la mine, se supără și după cum v-am spus îmi este prieten adevărat și nu vreau să-l pierd. Când sunt supărată vine lângă mine, mă mângâie cu lăbuța și nu mă părăsește până când vede că nu mai sunt supărată
PRIMA CARTE CU POVEȘTI by Înv. MERA FEVRONIA Prof. MERA FEVRONIA () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91503_a_93524]
-
mă cheamă și nu mă cheamă! De azi-dimineață, de când l-a sculat curierul de la cancelarie, la el n-a mai intrat decât subțirelul de la Ambasadă. Da’ ăla n-a rămas înăuntru nici sfertu’ dă ceas și s-a bulucit cam încruntat la plecare. Apoi... doar tăcere, cu ușa asta închisă mereu, de-i știu toate cuiele și... ― Ivan! tună Kutuzov. Ordonanța năvăli pe ușă și luă poziția regulamentară. ― Aici, Înălțimea Voastră! ― Ce faci, neisprăvitule? Pe unde caști gura? Te joci cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
de pijama din mătase neagră și un mic triunghi cu ciucuri mari, aurii, prins ca un șorț în față, D’Autrey era de nerecunoscut. Fără extravaganța lui vestimentară, personajul arăta de-a dreptul mărunt. Când îl descoperi pe Babic, se încruntă, dar se strădui să-și păstreze zâmbetul. ― Ce plăcere, Alteță! Iată-vă în sfârșit! Vă rog să intrați și să memorați acest moment esențial pentru viața dumneavoastră. Holul nu avea nici o sursă naturală de lumină și, după primii pași, prințul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
contravaloarea comenzilor obținute are inimă și iată că, din caietul negru pe care l-a găsit în geanta cu mostre de chembrică, fidea și macaroane, a desprins una sută opt pulsații pe minut. Le-a numărat toată noaptea cu ochii încruntați pe secundarul ceasornicului și acum a venit, din văgăuna blestemată, să-mi dăruiască manuscrisul, împreună cu două sute de caiele drept amintire, fiindcă presimțea că drumurile noastre nu se vor mai încrucișa niciodată. - Toată chestiunea s-ar fi rezumat la o crimă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
cu cămașa lungă peste izmene, cu picioarele înfășurate în obiele și vârâte în opinci negre și rupte. Avea chipul pământiu, neras cu săptămânile, cu barba albă, țepoasă, fruntea ciupită de vărsat, sprâncenele cărunte și groase, mustățile stufoase și ochii cenușii, încruntați de lăuntrică suferință, în care se iveau câteodată două luminițe dulci, pornite din adâncuri. - Am să le întind cu barda, făcea Moș Avram de câte ori scăpa strachina dintre degetele-i încleștate. Și așa făcu unchiașul într-una din zile. Își așeză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
-i dispărea repede subt guler, ca un cuc zvâcnit din ceasul de lemn, să vestească nu orele, ci trecerea jumătăților de secundă. Doi ani de-a rândul am venit în fiece Duminică în casa asta, în care Dumnezeu se uita încruntat prin fereastra cu geamurile cârpăcite. Bătrânul Fișic, croitorul birjarilor din cartier, s-a așezat într-o Vineri dimineața, pe scaun și a uitat să se mai ridice. Era atât de slab și mic din pricina bolii care l-a măcinat, încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
a camerei vecine. Apăsă pe mâner, o zgâlțâi, se dădu un pas înapoi și repezind cu sete patul carabinei, sfărâmă tăblia de stejar. Doi rezerviști încărunțiți îi săriră în ajutor, rupând zăvoarele, dar se opriră în pragul odăii, cu privirea încruntată spre icoana din perete, sub care candela mai ardea. Cu stânga șovăitoare, unul după altul își descoperiră capetele asudate și, după ce-și făcură câteva cruci repezite, sparseră scrinul și dulapurile. Unul din ei apucă păpușa de pe canapeaua de pluș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
mai prudent. De fapt ne-am despărțit cu un sentiment ostil de ambele părți. Dar unde este astăzi micuța membră a colectivității noastre? — A trebuit să o trimit acasă. A venit azi-dimineață la serviciu în cămașă de noapte. Ignatius se încruntă și spuse: — Nu înțeleg de ce a fost trimisă înapoi. La urma urmei, suntem destul de neprotocolari aici. O mare familie. Nu pot decât să sper că nu i-ai distrus moralul. Umplu un pahar cu apă ca să ude fasolea încolțită din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
ai proletariatului alb și tot ce aș dori ar fi (aceasta este o mărturisire destul de personală) să am și eu capacitatea de a teroriza astfel. Negrul terorizează prin simplul fapt de a fi el însuși; eu însă trebuie să mă încrunt puțin la oameni ca să ajung la același rezultat. Poate că ar fi trebuit să fiu negru. Presupun că aș fi fost unul foarte mare și înspăimântător și m-aș fi împins tot timpul cu coapsa mea masivă în coapsele ofilite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
La capătul de sus al stâlpului, aparatul de filmat se fixă asupra câtorva metri pătrați din tavanul ruginit al fabricii. Apoi Ignatius dădu aparatul unui muncitor și îi ceru să-l filmeze. În timp ce omul ațintea obiectivul spre el, Ignatius se încrunta și scutura pumnul, amuzându-i copios pe muncitori. — E de-ajuns, spuse el binevoitor, după ce luase aparatul de filmat înapoi și-l oprise. Să ne stăpânim pentru moment pornirile de răscoală și să hotărâm stratagemele. Mai întâi, cele două doamne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
musafirii ei. Toată lumea să se-mprietenească până mă duc eu s-aduc farfurii pentru salata asta bună de cartofi. Hei, dați-i drumu’, Irene și Claude, ia să vă văd mișcând un pic picioarele. Ochii mici, negri ca tăciunele, se încruntau spre ea de pe polița căminului, în timp ce ieșea veselă din cameră. Cei trei musafiri, transportați de ritmul îndrăgit al patefonului, cercetau în tăcere pereții trandafirii și modelul floral de pe linoleum. Apoi, dintr-o dată, doamna Reilly strigă spre cei doi domni: — Vai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
și mai vechi prieteni ai mei. Nu-i nicidecum marinar. — Cum? răcni Ignatius. Vrei să spui că-i numai costumat ca membru al forțelor armate din această țară? — Nu-i singura lui costumație! — Iată un lucru extrem de grav. Ignatius se încruntă și eșarfa roșie de satin îi lunecă peste șapca de vânătoare. Fiecare soldat și marinar pe care îl vedem poate fi doar un decadent nebun deghizat. Doamne Sfinte! Am putea fi prinși cu toții în capcana unei conspirații oribile. Știam cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Reid? Nici o reacție. Logan se așeză vine, chiar În fața canapelei, blocându-i astfel vederea televizorului. Ea privi prin el, ca și cum nici nu s-ar fi aflat acolo. — Domnișoară Reid? Alice? Nici acum nu se mișcă, Însă femeia În vârstă se Încruntă și Își dezveli dinții. Ochii Îi erau roșii și umflați, iar lacrimile Îi străluceau pe obraji și pe bărbie. — Cum Îndrăznești? mârâi ea. Împuț... — Sheila! Bărbatul În vârstă se apropie, iar femeia tăcu. Logan Își Îndreptă din nou atenția către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
cu expresii foarte serioase și toți se Întoarseră pentru a-l privi În timp ce se strecură pe ușă, Închizând-o fără zgomot În urma sa. În fața lor, inspectorul Insch, un bărbat masiv, chel și purtând un costum nou-nouț, se opri În mijlocul frazei Încruntându-se pe măsură ce Logan se Îndreptă cu un mers șchiopătat către un loc liber din primul rând. — După cum spuneam, continuă inspectorul uitându-se urât la Logan, raportul preliminar al medicului patolog indică faptul că decesul s-a petrecut cu trei luni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
găsit urme de spermă, dar după atâta timp..., continuă ea ridicând din umeri. Totuși, fisurarea anusului indică faptul că penetrarea a avut loc. Logan făcu o grimasă și aruncă paharul de plastic cu cafea În coșul de gunoi. Isobel Își Încruntă sprâncenele. — Dacă te consolează cu ceva, chestia cealaltă a fost post-mortem. Copilul era mort când s-a Întâmplat. — Vreo șansă de ADN? — Puțin probabil. Fisurile interioare nu par a fi cauzate de un obiect flexibil. Aș spune că e vorba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
recepționerei. „COPILUL DISPĂRUT A FOST GĂSIT MORT!“. Își Înfipse degetul sub cuvintele: „DE COLIN MILLER“. — De el ce zici? Întrebă ea. Recepționera luă ziarul și Își miji ochii umflați, Încercând să citească numele. Fața i se Întunecă deodată. — Ah... el. Încruntându-se, apăsă pe un buton din centrală. O voce de femeie izbucni din difuzor: — Mda? Recepționera ridică telefonul din furcă și accentul i se schimbă brusc din politicos nazal În aberdonian nazal. — Lesley? Îhîm, Sharon sunt... Lesley, e Darul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
teacă bastonul. Ușa de la toaleta bărbaților fu izbită brusc de perete. O femeie masivă cu un păr bogat, castaniu Închis, dădu buzna În Încăpere, cu mâinile În șolduri și flăcări În priviri. Ce naiba se Întâmplă aici? Întrebă ea, uitându-se Încruntată la Logan și Watson. Jumătate din redacția mea de știri stă afară udă de pișat pe pantaloni. Se Întoarse către Miller, Înainte să apuce cineva să Îi răspundă. Și tu ce naiba faci aici? În jumătate de oră, Începe o conferință
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
ceva, dar Logan preocupat de Monstrul din Mastrick pentru a auzi. După expresia feței ei, bănui că Îi pusese o Întrebare. — Hmmm... făcu el, trăgând de timp. În ce sens? Era Întrebarea standard pentru a continua o discuție. Watson se Încruntă. — Adică... ce a spus doctorul azi-noapte? La urgențe? Logan mormăi ceva indescifrabil, după care scoase din buzunarul interior al hainei o sticluță de plastic, pe care o agită. — Una la patru ore, de preferat după masă. A nu se lua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
Marea Nordului. Următoarea oprire: Norvegia. Nu l-am fi găsit niciodată. Logan Își lovea ușor raportul de autopsie de dinți, cu ochii fixați Într-un punct deasupra capului chel al inspectorului Insch. — Să fie o coincidență atât de mare? spuse el Încruntându-se. David Reid zace acolo de trei luni și, dacă nimeni nu Îl găsește până râul dă pe dinafară, nu va fi găsit niciodată. Își Îndreptă privirea din nou către inspector. Dacă este târât În mare, povestea nu mai ajunge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
așa? Watson confirmă. — Și care-i faza cu... - Logan mimă cum soarbe dintr-o sticlă de cola. Încearcă să se lase de fumat? Watson ridică din umeri. — Habar n-am, domnule. Poate e vreun comportament maniaco-depresiv?? Se opri o clipă, Încruntându-se. — Sau poate e doar un gras nenorocit. Logan nu știu dacă să râdă sau să se prefacă șocat. — Un lucru e sigur, domnule. E un polițist al naibii de bun. Și nu poți s-o zbârcești cu el de două ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
Miller să urce treptele. — Comisare! spuse Miller zâmbind. Nu te-am mai văzut de mult! Ești În continuare escortat de dulceața aia de... Zâmbetul i se lăți și mai tare În momentul În care o văzu pe Watson privindu-l Încruntată din ușă. — Polițisto! Tocmai vorbeam despre tine! — Ce vrei? Vocea Îi era mai rece chiar decât acea după-amiază cenușie. — Întâi afacerile și apoi plăcerea, nu? Miller scoase din buzunar un reportofon foarte modern și Îl Îndreptă spre ei. — Încă un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
tine! — Ce vrei? Vocea Îi era mai rece chiar decât acea după-amiază cenușie. — Întâi afacerile și apoi plăcerea, nu? Miller scoase din buzunar un reportofon foarte modern și Îl Îndreptă spre ei. — Încă un copil dat dispărut. Aveți... Logan se Încruntă. — De unde ai știut că un alt copil a fost dat dispărut? Miller făcu un gest către drumul Înecat de apă. — Ai acolo mașini de patrulă care comunică semnalmentele copilului! Cum crezi că am aflat? Logan Încercă să nu pară atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
asamblat Într-o dimineață de luni, Înainte ca fabrica să fie perfect trează. — Sunt aici de ore Întregi! spuse el, Încercând să pară cât se poate de indignat. Ore Întregi! Fără budă! Eram cât p-aci să explodez! Logan se Încruntă. — Of, of, of. În mod sigur e o greșeală la mijloc, domnule Nicholson. Și ați venit aici nesilit de nimeni, nu-i așa? Fără toaletă? O să vorbesc eu cu ofițerul de serviciu. O să am grijă să nu se mai Întâmple
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
când l-am găsit pe copilul ăla, nu-i așa? De ce mama dracu’ să fi venit la voi dacă l-aș fi omorât? N-aș putea omorî un copil: eu iubesc copiii! Watson ridică dintr-o sprânceană, iar Nicholson se Încruntă. — Nu la modul ăla! Am și eu nepoți și nepoate, da? Pur și simplu, n-aș putea face așa ceva! — Atunci hai să ne Întoarcem de unde am plecat, spuse Logan trăgându-și scaunul mai aproape de masă. Ce făceai pe malul Donului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
un buzunar al gecii, urmat de un fes cu moț roșu având cusută inscripția „UP THE DONS“. De sub el se ivi capul chel al lui Billy. Logan se arătă foarte șocat. — Ce s-a Întâmplat cu părul tău? Billy se Încruntă În timp ce Își Îmbrăca salopeta albă din carton. — Nu Începe și tu, la naiba. Oricum credeam că ai murit. Logan zâmbi. Da, dar mi-am revenit. Fotograful Își șterse ochelarii cu o batistă gri, repetând apoi operațiunea cu obiectivul aparatului. — A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]