1,629 matches
-
glasul, toate boltirile s-ar fi năruit. Nu s-a întîmplat așa. Eram orbit de părul ei negru, de alboarea chipului și fecioria feței cu o umbră deasupra buzei. Transparente, privirile sale oglindeau o explozie interioară. Ca un bîzîit de țînțar, s-auzea de la catedră glasul lectorului. De-atunci am căutat în fiecare zi locul din care ne puteam zări. Pentru asta veneam și eu devreme. Odată m-am așezat chiar în banca din spatele fetei. Pe dînsa o cuprinse neastîmpărul. Cu
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
ei, cunoscători ai vorbelor? Eh, până una-alta, Krog avea noroc să plece la drum În miez de noapte. Vindecătorul Îmi spusese Înainte de plecare că aveam să trec prin ceva ce purta numele de mlaștină. Noaptea, mlaștina era plină de țânțari de care mă puteam feri dacă mă acopeream cu clisă, dar de fierbințeala din jurul lor n-aveam cum să scap ziua În amiaza mare orice-aș fi făcut. - Cum se potrivesc lucrurile, Îmi mai zise el Înainte să ne luăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
peștera iernii. Ajunsesem la mlaștină, după cum mă prevenise Vindecătorul, așa că m-am repezit să-mi acopăr trupul cu clisă. M-am cutremurat din cap până În picioare. Clisa Îmi amintea de biata Bodolona, dar tot m-am uns cu ea și țânțarii m-au mai lăsat. N-a trecut mult și m-am trezit că intru Într-o mocirlă care sorbecăia sub pășitori. Broscoi nenumărați prinseră să cârâie, iar o pasăre strigă ascuțit Înainte să-și ia zborul din fața mea, fâlfâind agale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
spusese Moru al meu? Să fi ajuns În locul din care trebuia s-o iau spre Apus? M-am așezat. Soarele Începea să coboare așa că, după cum mă Învățaseră oamenii din pădure, trebuia să mă dau cu clisă ca să nu mă ciupească țânțarii. Cică țânțarii se hrănesc cu sânge. Mai demult, oamenii din jurul bălților obișnuiau să se lase mușcați de țânțari ca să lege frăție de sânge Între ei, așa Îmi spusese Moru cel uscățiv. Pe urmă, văzuseră că țânțarii aduceau cu ei friguri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
al meu? Să fi ajuns În locul din care trebuia s-o iau spre Apus? M-am așezat. Soarele Începea să coboare așa că, după cum mă Învățaseră oamenii din pădure, trebuia să mă dau cu clisă ca să nu mă ciupească țânțarii. Cică țânțarii se hrănesc cu sânge. Mai demult, oamenii din jurul bălților obișnuiau să se lase mușcați de țânțari ca să lege frăție de sânge Între ei, așa Îmi spusese Moru cel uscățiv. Pe urmă, văzuseră că țânțarii aduceau cu ei friguri și numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
așezat. Soarele Începea să coboare așa că, după cum mă Învățaseră oamenii din pădure, trebuia să mă dau cu clisă ca să nu mă ciupească țânțarii. Cică țânțarii se hrănesc cu sânge. Mai demult, oamenii din jurul bălților obișnuiau să se lase mușcați de țânțari ca să lege frăție de sânge Între ei, așa Îmi spusese Moru cel uscățiv. Pe urmă, văzuseră că țânțarii aduceau cu ei friguri și numai cei mai puternici oameni, Vindecătorii și vânătorii destoinici mai legau frăție așa... Mai legau frăție așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
ca să nu mă ciupească țânțarii. Cică țânțarii se hrănesc cu sânge. Mai demult, oamenii din jurul bălților obișnuiau să se lase mușcați de țânțari ca să lege frăție de sânge Între ei, așa Îmi spusese Moru cel uscățiv. Pe urmă, văzuseră că țânțarii aduceau cu ei friguri și numai cei mai puternici oameni, Vindecătorii și vânătorii destoinici mai legau frăție așa... Mai legau frăție așa... Am Început să râd de unul singur și am dat clisa jos de pe mine. Apoi, am rostit În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Își ținea respirația - simțeam asta din felul În care mirosul lui devenea din ce În ce mai asemănător cu al tăciunilor stinși. - Hai, că se lasă seara, l-am Îmboldit. Vrei să legăm frăție de sânge sau te temi de frigurile ce le poartă țânțarii? Am auzit un chicotit Înfundat. Mirosul omului Începu să se răspândească În aer precum fuioarele norilor, semn că se potolea. Cu toate astea, Încă nu venea. - Am niște pește tocmai bun de mâncat. Cu asta l-am convins. L-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
curăță barba cu atenție, privindu-mă când dintr-o parte când din cealaltă. Ce pește e ăla? schimbă el vorba deodată și se uită, hulpav, În desagă. - Pește bun. - Putem să fim frați și fără să ne muște blestemații de țânțari, sări el ca ars și se apucă să-și tragă palme peste coapse. Nu crezi? - Ba da! am răspuns și m-am repezit să mă acopăr cu clisă din cap până În picioare. Țânțarii ne-au lăsat În pace, așa că am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
și fără să ne muște blestemații de țânțari, sări el ca ars și se apucă să-și tragă palme peste coapse. Nu crezi? - Ba da! am răspuns și m-am repezit să mă acopăr cu clisă din cap până În picioare. Țânțarii ne-au lăsat În pace, așa că am Împărțit peștele și ne-am pus pe clefăit fără să mai zicem nimic. La sfârșit am râgâit și am căutat un culcuș sub un copac din acela cu crengi lungi. - Nu e bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
uite la semnele de vreme rea sau bună, știa tot ce făcuse neamul lui de când era neam, știa să Îndrepte oasele frânte la vânătoare, știa să facă praf de piatră albă pentru cufureală și știa că frăția de sânge prin țânțari omorâse o grămadă de oameni. Dar, cel mai bine și mai bine știa să stea. - Să stai? - Îhî. Să mă uit. Asta știu cel mai bine. Să văd. Asta făceam cel mai mult pe pământul nostru. - Și ceilalți ce ziceau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
al lui pe care aveam să-l mai văd de atâtea ori. Mă și miram că, după ce simțisem la fel pentru Moru, ajunsesem acum să simt și pentru unul ca Enkim. Unde mai pui că nici nu avusesem nevoie de țânțari pentru asta, ha, ha. Încă vorbeam când, În casă intră femeia aceea care Își Îndemnase suratele să mă frece cu ierburi. Era Înaltă, nu mai era tânără, dar stătea foarte dreaptă și avea părul aranjat cum nu mai văzusem, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
În apă. Runa! Of, of, ce ne-am fi făcut fără ea! Scotoci prin traista ei și scoase un săculeț plin cu un fel de nisip ușor. - Praf din coajă de salcie, ne spuse. Am ridicat din umeri, dar ea: - Țânțarii trăiesc În bălți și aduc fierbințeala. Sălciile cresc tot În bălți și ne dau răcoare. De aceea, sălciile alungă și fierbințeala. Îl sili pe Enkim să ia o gură de praf din acela. După o vreme, cam cât ți-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
chirăiau precum babele, cuibărindu-se prin frunzișul ce părea să nască niște nori numai ai săi. Eu deschideam drumul, Logon mă urma la doi-trei pași, iar Runa mergea Îndărătul lui cu Unu În brațe, fluturând dintr-o blăniță ca să alunge țânțarii. Enkim Încheia șirul și tot fluiera ceva ce semăna a cântec de pasăre. Spunea că așa fac ai lui acasă când se satură de ceva. - Dar tu de ce te-ai săturat? l-am Întrebat. - Eh, făcu el. Într-o seară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Unu și-i duseră Într-o casă, iar pe Enkim și pe Logon Într-o alta. N’jamo mă bătu pe umăr de parcă ne știam dintotdeauna și Îmi făcu semn să mergem În pădure. Ajunserăm Într-o poiană plină cu țânțari, dar Vindecătorul luă două mâini de praf puturos dintr-o groapă și mă Îndemnă să-mi dau pe trup. La fel făcu și el. Apoi mă Întrebă fără ocolișuri: - Și acum, eu ce să fac, măi Krog? Eu știu tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
cu mine. Eu ce să fac când o să-i văd că Îmi intră În sat? - Vorbești În dodii, N’jamo. - Spune-mi ce să fac și o să-ți vorbesc pe Înțeles. Ne mai dădurăm cu praf din groapa aceea, căci țânțarii erau din ce În ce mai obraznici. Ne intrau până și În gură și În ochi. - Măcar așa, nu vine nimeni să tragă cu urechea, râse N’jamo. - Da’ ce, nu mai are nimeni praf din ăsta? N’jamo râse și mai și, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
pe lângă cei pe care i-am enumerat mai sus, și de pensionarii cărora le-a tăiat pensiile, de bugetarii cu lefurile reduse cu 25%, de muncitori și de sindicaliști, de câinii trimiși la eutanasiere, de țepile din Piața Victoriei, de țânțarii de Nil... Aceștia, fără să ia în seamă „binele" pe care premierul spune că l-a făcut țării, îl huiduie rânjind sardonic, pe unde îl văd prin țară, deși Boc le spune sus și tare, ce bunăstare a preconizat el
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
și l-am lăsat în pace, ba în plus nici nu am amintit nevesti-mi de intrus. Voiam să văd cât va rezista acolo, așa fără nici un fel de mâncare fiindcă pe la noi prin apartament nu zboară nimic, nici muște, nici țânțari, nici musculițe de oțet, nici măcar avioane americane F16 sau elicoptere de atac Apache, pentru că prevăzători, avem plase la toate ferestrele. In fiecare zi mă uitam, cu frica în inimă ca să nu-l fi găsit cerberul casei, să văd dacă mai
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
imediat de o Înjurătură scurtă și de lumină. Cel dinăuntru găsise În sfârșit ce se dusese să caute, comutatorul. Deci aveau posibilitatea să aprindă lumina și preferau să stea pe Întuneric. Era Încă aprilie și deci nu se temeau de țânțari; Popescu ghici ă cei doi stăteau acolo și fumau pe Întuneric pentru că asta le făcea plăcere și atunci, pe loc, ei Îi deveniră simpatici. Datorită luminii becului de 150 de Wați putea fi văzut dincolo de gheretă un zid masiv, probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
la problemele vieții constă În porunca tăcerii decât recunoașterea falimentului filosofiei sale? (G. Lukacs despre Wittgenstein, În Ontologia existenței sociale, vol. 1, p. 93, Editura Politică, București, 1982) ( Se mutară apoi pe terasa dinspre mare a restaurantului. Era răcoare, dar țânțarii mișunau nestingheriți. După ce fură serviți cu ficat de porc și cârnăciori oltenești, cu vin roșu și apă minerală, Grințu se duse din nou În salon și ceru să fie stinsă lumina de pe terasă. — Așa da! - se bucură Zare. Ceilalți doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
să nu mai fie al tău, atunci ai murit și dacă tu ai murit lumea nu mai are nici un chichirez... Păi, io nu sunt du p’aici, unde m-am născut io e sat cu baltă și cu pește, cu țânțari doi la chil și cu jumătate de viață trăită În barcă. D’aia m-a și luat pe mine În armată la Infanteria Marină sau Marina Călăreață, cum Îi ziceam. Da’ și până să mă ia În armată am umblat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
celălalt, se intersectează, convergând într-un final către semnificația globală. Pentru Katherine Mansfield importanța lucrurilor pe lume este cu totul alta decît cea obișnuită, pentru că însăși dimensiunea evenimentelor este alta, una subiectivă, acordată la propria ei trăire: astfel, lupta unui țânțar cu o viespe capătă proporții cosmice, primul devine o „minunată gazelă cambrată“, în vreme ce viespea se convertește într-un „tigru furios“. De asemenea, stafidele din nord au „gust de vin și miere“, sunt „fecioare caste, cu părul bălai, soprane“, bananele devin
Femeia în faţa oglinzii by Corina Alexa-Angheluş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1162_a_1871]
-
Întâlnirea cu primul leu. Gata, povestea aia s-a terminat. Dar În seara aceea, după cină, după whisky-ul cu apă minerală băut În jurul focului, În timp ce stătea Întins În patul de campanie, acoperit cu plasa care-l proteja de Înțepăturile țânțarilor, Francis Macomber Își dădu seama că nu se terminase. Nici nu se terminase, nici nu Începea. Era acolo exact ca În timpul Întâmplării, cu anumite episoade hiperbolizate, și el se simțea mizerabil și rușinat. Dar mai tare decât rușinea simțea frica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
piept, Își dădu seama că soția sa nu se află În celălalt pat de campanie din cort. Rămase treaz, conștient de această absență, timp de două ore. La capătul acestui interval, soția lui se reîntoarse În cort, ridică plasa pentru țânțari și se strecură cu plăcere În pat. — Unde ai fost? se auzi În Întuneric vocea lui Macomber. — Bună, ești treaz? — Unde-ai fost? — Să iau o gură de aer. — Pe dracu’. Ce vrei să-ți spun, iubire? — Unde-ai fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
oribilă, cu vorbe. Vrei să bem ceva? Soarele a apus deja. — Crezi că ar trebui să bei? Eu o să beau una. Să bem amândoi. Molo, letti dui whisky cu sifon! — Ar trebui să-ți pui cizmele, ca să nu te muște țânțarii. — Mai Încolo, după ce-o să fac o baie... Se-nsera și ei beau și chiar Înainte să se-ntunece complet, când nu mai era destulă lumină ca să poți trage după ceva, o hienă trecu pe câmp, Îndreptându-se spre deal. — Jigodia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]