2,268 matches
-
atunci nu era. Nu ! Să fim drepți... Dar altfel reușeau oamenii în viață, altfel ! Nu stătea nimeni să-ți pună piedici la tot pasul, până te blazezi... Nu stătea nimeni să-ți dea la cap... Ei, bietul Tudor !... Bietul Niki !... Bietul domnul Delcă : să se chinuie, săracul, la bătrânețe, pentru o pensie de mizerie ! Bieții de noi ! De multe ori îmi spun așa, dragă madam Delcă, când văd câte îndurăm... Ce fire optimistă eram - și cum nu mai am nicio speranță
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Nu stătea nimeni să-ți pună piedici la tot pasul, până te blazezi... Nu stătea nimeni să-ți dea la cap... Ei, bietul Tudor !... Bietul Niki !... Bietul domnul Delcă : să se chinuie, săracul, la bătrânețe, pentru o pensie de mizerie ! Bieții de noi ! De multe ori îmi spun așa, dragă madam Delcă, când văd câte îndurăm... Ce fire optimistă eram - și cum nu mai am nicio speranță. Niciuna ! în tinerețe m-am gândit că voi voiaja, avusesem o bursă pe care
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
acestea, ei, nu știi dumneata, madam Delcă, doar nu ai fost o zi în câmpu’ muncii ! Luni înainte să se pensioneze, îi făceau ceilalți socoteala ce-o să se întâmple cu postul... Cum, cine ? Colegii, conducerea, cei ce vânau postul ! Așa că bietul de el, vrând-nevrând, s-a pensionat. Și mi-a mărturisit că, deși se aștepta să urmeze o perioadă psihică dificilă până se va acomoda, realitatea a întrecut toate așteptările ! — Eee-tee-na ! Să-i dea el pensia lui la omu meu și
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
de lume. Avea anticamera plină ! Atâția care în ultimele luni îl ocoliseră, alții care nici n-avuseseră ocazia să-l cunoască, alții care îl bârfiseră sau îl atacaseră direct acum îi solicitau ajutorul ! Dinainte încă să aibă nevoie ! Era indignat, bietul Papa, povestind. Domnul Ialomițeanu provenea dintr-o familie cândva influentă în Buzău și îl cunoștea de acolo pe domnul Marghiloman. De ce atunci să nu fi apelat și el, ca și alții, într-un moment greu ? După opinia lui Margot, aceasta
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
în sfârșit, dimineața României, striga, și, de emoție, făcuse febră. Dar și-a luat bastonul și pălăria și a plecat pe jos de acasă. Se zvonise că au venit francezii și că intră și armatele noastre. S a întors târziu, bietul Papa, cu hainele în neorânduială, fără baston sau pălărie... Veniseră nemții, ieșise o busculadă, și Papa, erou !, a scăpat, ascunzându-se într-un gang... Și în timpul cât erau în casă numai femei au văzut un zdrențăros care tot dădea târcoale
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
i-o fi pățit lui pielea p-ormă, asta numai el știe ! Unii zicea că-i împușcă, alții zicea că-i bate cu curelele de la puști... Cu ceasurile, pe vremea rușilor, a rămas de poveste... Nu-l ții minte pe bietul Tănase, cu toate ceasurile atârnate de mâini și de gât, și el : Tiiic !, Taaac !, cu degetul la buze ! Și pe urmă : Greu a fost cu derdiedas, dar mai rău cu davai ceas. Câte drame n-a mai adus războiul ! Și
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
unii tot acolo e, în Rusiia, la ce să mai plece ? S-a nsurat, are altă nevastă, rusnacă, are alți copii... D-aia zic c-a fost proaste care-a stat să-i aștepte, și ei, acolo... Așa e bărbații... — Bieții oameni, madam Delcă ! Parcă de plăcerea lor erau acolo ? Cred că și Spiridon e printre ei... Eu am mai auzit însă de cineva care s-a întors în ’69... Lucrase în mină, tocmai lângă granița cu China. Și cât au
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
la degetele cu unghii atât de frumoase și deodată mi-am înfipt dinții în degetul mic, pe care îl ținea puțin depărtat. Ce tevatură ! Muti plângând de rușine că are un asemenea copil ! Toată lumea pusă la curent și comentând ! Iar bietul Papa, el, atât de palid de obicei, cum se îmbujorase, și ce glas nesigur avea ! Se simțea desigur ambarasat, un om atât de inteligent ca el nu putea să nu-și dea seama că fusese o mică criză de gelozie
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
ușor pentru Tudor, draga mea ! Pentru ea, da, ea face cursuri, așteaptă, dar el duce greul... Să nu crezi că e ușor până îți faci o situație acolo... Trebuie să muncești, și iar să muncești, nu ca aici. Și el, bietul, când ajunge acasă, se apucă iar să învețe, că una a învățat aici, alta a găsit acolo... Că pe degeaba nu-ți dă nimeni nimic, acolo, și mă gândesc că aici, uite, avem casa plină, și ei trebuie s-o
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
pozne câte și-a permis taică-său. Este însă un subiect care nu-mi face nicio plăcere ! Voiam doar să-ți spun că numai din cauza nervilor povestesc - nu, nu sunt neliniștită, dar nemulțumită sunt ! Și ce vorbeam ? A, despre moartea bietului Geblescu ! Ca să fiu sinceră, cred că l-am nedreptățit cu toții... Uite o situație pe care o întâlnești câteodată chiar în familie... Dumneata n-ai întâlnit-o ? — Păi, dacă mă gândesc numa la mine... Dacă mă gândesc la mine, numa io
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
semn ca să ne apărăm teritoriile furate !“ Și pe urmă, când am cântat Deșteaptă-te, române, și am plâns cu toții, a plâns și Muti... Cel mai tare a plâns Larisa, care pe urmă s-a dus să prepare un crușon veritabil... Bietul nenea Jorj ! „Niciodată nu a avut armata un asemenea elan“... Nu știa să spună alte fraze, dar tensiunea lui era atât de adevărată, încât ne-o transmisese... Semnul pe care îl aștepta nu s-a dat, guvernul român, Regele au
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
mă scol dimineața târziu, pentru că toată noaptea stau cu ochii pe pereți, dar nu s-a întâmplat să intre Puiu pe ușă și casa să nu fie aranjată, masa pusă. Pe când la Clemența, cum putea arăta casa ! Ce harababură ! Iar bietul Barbu, veșnic mâncând prin birturi, ca să n-o deranjeze... Așa trebuie să fi ajuns să se încurce cu secretara, tot mergând pe la restaurante, tot... De când l-am cunoscut, bietul Barbu era și fată în casă, și bonă la copil, în
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
pusă. Pe când la Clemența, cum putea arăta casa ! Ce harababură ! Iar bietul Barbu, veșnic mâncând prin birturi, ca să n-o deranjeze... Așa trebuie să fi ajuns să se încurce cu secretara, tot mergând pe la restaurante, tot... De când l-am cunoscut, bietul Barbu era și fată în casă, și bonă la copil, în ziua când astea erau învoite... Parcă îl văd cu olița în mână ! Parcă îl văd lătrând și umblând în patru labe, numai ca să-l facă pe cel mic să
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
că eu nu-mi critic niciodată prietenele, sunt prietenele mele, și orice-ar fi, orice-ar face, eu țin la ele ! Dar adevărul este adevăr ! Bărbații Clemenței și-au luat într-o zi valizele, și n-a mai rămas decât bietul Țuțu la șmotru ! Sună telefonul, Ivona tresare, se stăpânește să nu alerge, merge cu pași măsurați. — Vezi, dacă e Niki, spune-i să vină direct la biserică ! Și ce-i cu fotografia asta de pe masă ? Cine spui că e ? Profesorul
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
sare de pe scaun, își încheie demiul. Asta e, dragele mele ! Păcat, Ivona dragă, păcat că nu mergem împreună, îmi place totdeauna să stăm amândouă de vorbă. Dar te rog, promite mi că luați un taxi, numai ca să ajungeți ! Merită și bietul Țuțulică, care și-a făcut atât de greu o situație ! Pentru că el a mers mai greu cu examenele, nu ca Tudor al tău, ceea ce era într-un fel explicabil ! Ortansa își deschide poșeta, scoate dinăuntru un portfard jerpelit și își
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Îl ascultă avidă. — ... și-o punea tot timpul ăsta cu Jack Harper ? aud o voce de deasupra și, În clipa În care ridic ochii, văd un grup de fete care urcă scările. — Mie de Connor Îmi pare rău, răspunde alta. Bietul de el... — ... s-a făcut că-i place jazzul, spune altcineva În clipa În care iese din lift. Vreau să spun, de ce naiba ar face cineva așa ceva ? OK. Deci... n-au uitat de mine. Tot optimismul Îmi moare brusc și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
intră În boxă. TÎrfele arătau rău: o blondă făcută cu peroxid, o roșcată vopsită cu hena și prea mult fond de ten pe niște fețe prea obosite. Bud spuse: Deci ați citit ziarele de dimineață. Royko Fulgușor Îi răspunse: — Da. Bietul Dukey! Nu s-ar zice că-l plîngi prea tare. — Dukey era Dukey. Era el cam chitros, dar nu te lovea niciodată. Se dădea În vînt după burgerii piperați, iar la Nite Owl făceau unii buni. Se pare că ultimul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
spiritul. De-abia atunci, în această arvună a morții, simți câtă imperfecțiune este ascunsă în tainițele unei specii pe care o lăudăm cățărați în permanență pe superficiile ei. Problema gravă este că în asemenea împrejurări nu mai e vorba de bietul sine îngust, de care nu mai contenește Noica să-și bată joc, ci de un atom de spiritualitate, de un principiu al persistenței de care sîntem deposedați de pe pozițiile unei formațiuni perisabile. 19 ianuarie - 25 ianuarie 1981 Luni, 19 ianuarie
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
filozofie. Aș vrea să fiu bine înțeles: grimasa rămânea a filozofiei, dar resorturile care o produceau erau altele, pregătite de Augustin, de teologia lutherană, de Aristotelul Eticii și Retoricii, de "existențialismul" paulian, de Kierkegaard și de literatura rusă. Numai că "bietul" Heidegger încerca să capteze Viața (ceea ce însemna trecerea omului prin lume) cu plasa de prins fluturi a fenomenologiei. Întreprinderea era enormă și Sein und Zeit rămâne pesemne una dintre minunile omenirii, dar cu Heidegger nu puteai naviga în speranța că
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
în registrul anecdotic al conversației noastre [...] și nu părea prea interesat să mi se adreseze în termenii în care eu îl cunoșteam din lectura aforismelor și în care doream să-l aud! Trebuia mereu să-l readuc la acel nivel..." Bietul Cioran! Ce neșansă pe el să încapă pe mâna unei asemenea capre metafizice! Friedgard vine la întîlnirea cu Cioran programată să cunoască nu un om, ci un fabricant de aforisme, în vreme ce Cioran vede în ea ceea ce Friedgard și era înainte de
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Cinthia a stăruit să fie Îmbrăcată În haine de doliu și a rugat-o pe maică-sa să-i cumpere o cravată neagră lui Julius. Nu! Pentru nimic În lume a exclamat Susan cea frumoasă. O să mi-l stricați pe bietul Julius. Mi-e destul că-l vad zburdând toată ziua prin grădină. Și tot timpul stă printre servitori. Pentru nimic În lume! Dar pe urmă plecă mirosind foarte frumos a parfum țeapăn și nu se mai Întoarse pînă noaptea tîrziu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
În ziua următoare, Cinthia s-a Întors foarte tulburată de la școală. După ce dădu În grabă bună ziua maică-sii, Îi spuse că nu avea lecții de făcut și o rupse la fugă după Julius, care se juca În grădină cu Vilma. Bietul de el nu putuse Închide ochii toată noaptea. O așteptase Întreaga după-amiază și de cum o văzu apărînd alergă În Întîmpinarea ei. Cinthia Îl luă de mînă și el o urmă ca de obicei În acele zile. Vilma venea În urma lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
potrivit pentru ca Anatolio să sape o mică groapă unde urmau să așeze cutia cu pieptenul, peria și ultima sticluță cu apă de colonie pe care o folosise Bertha. CÎnd au terminat de săpat micuța groapă, au izbucnit cu toții În lacrimi, bietul Julius simțea cum Îl arde cravata În jurul gîtului și nasul Îi curgea ca un robinet, ce trist era totul! Și de ce oare nici el și nici altcineva dintre cei de față nu s-au speriat, ba chiar au iubit-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
la Început, dar pe urmă Îi spuse că ea nu era catolică, ci evanghelistă. Și apoi Începu să-i explice ce Înseamnă să fii evanghelist și că existau mai multe religii și că religia catolică nu era neapărat cea adevărată. Bietul Julius n-a Înțeles mare lucru și a rămas complet zăpăcit, cu ochii deschiși larg și cu mîinile lipite de corp, nemișcat și parcă așteptînd să i se mai spună ceva. Chiar În clipa aceea copilul Nildei se porni să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Altă dată a venit cu un aparat de fotografiat și i-a făcut o mulțime de poze. Carlos și majordomii erau plecați, Nilda era ocupată cu copilașul ei, iar Arminda și fiică-sa Dumnezeu știe unde umblau. Fapt este că bietul Julius ardea de nerăbdare să iasă ca să-l caute pe pictorul Peter În piață. Îi spusese că va ieși În după-amiaza aceea, dar Vilma nu-i dădea nici o atenție. Iar Palomino aproape că s-a răstit la el să mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]