2,985 matches
-
comuniste: ani de care ar fi prea greu și, poate, chiar nedrept să se dezică. Dar viitorii istorici ai vieții universitare clujene vor trebui să fie senini și nepărtinitori În aprecierea lor. În anul 1959, printr-o simplă trăsătură de condei a autorităților, Universitățile „Victor Babeș” și „Bolyai János” au fost reunite Într-o singură instituție de Învățământ superior, purtând denumirea consacrată până astăzi: Universitatea „Babeș-Bolyai”. Cursurile erau predate atât În română, cât și În maghiară, constituindu-se secții distincte pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
puțin instrumentele necesare scrisului. Pe de altă parte, Într-o notă atașată anexelor lucrării, deținutul ne informează că la Josephstadt (Între anii 1852-1856) condițiile de detenție au fost mult mai aspre, prizonierilor fiindu-le interzis să dețină hârtie, cerneală și condei. În această situație, el Își cere scuze pentru faptul că lista deținuților maghiari din fortăreața respectivă, pe care o prezintă În aceste anexe, este incompletă, tocmai datorită restricțiilor evocate. Chiar și această listă, afirmă Dálnoki, a fost salvată doar printr-
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
făcut ca pe acest teritoriu să circule texte redactate în alte zone, texte purtătoare de informație și incitatoare, în același timp, la muncă scriitoricească între oamenii locului. Existența între daco-romanii ce populau Dacia și Scythia Minor a unor mânuitori ai condeiului (oameni ai Bisericii) poate reprezenta o dovadă a procesului neîntrerupt ce a dus la conservarea în limba română a cuvintelor fundamentale pentru exercițiul cărturăresc. Prin întinderea sa în timp, seria scriitorilor străromâni (evocată uneori cu rost, alteori fără temeiuri deosebite
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287830_a_289159]
-
care acesta vorbește despre o Întâlnire sau o recepție de la restaurantul „Frații Chivu”, la care participau - nu vreau să-l mânii pe Dumnezeu, trebuie verificat, dar așa Îmi amintesc - nume foarte cunoscute ale dreptei românești interbelice, care deveniseră Între timp condeie la Glasul patriei, publicația pentru exil patronată de Ministerul de Interne. De altfel, spune Niculescu-Mizil, a avut și o Întâlnire - poate cu Noica, poate cu Nichifor Crainic, poate cu amândoi. Partidul Își reconstruiește deci trecutul și se găsește o linie
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
avut un aliat În Adevărul, publicație de mare tiraj În epocă, nu doar În perioada În care a fost condus de către Darie Novăceanu, ci chiar și sub directoratul lui Dumitru Tinu. Trebuie notată evoluția acestui ziar, mai ales sub influența condeiului lui Cristian Tudor Popescu, un jurnalist de mare forță, cu care noi am mai avut de-a lungul vremii câteva polemici, dar nu i-am negat niciodată talentul ieșit din comun. Începând de prin 1994-1995, când a venit și o
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
se disting prea mult de poezia epocii. Macedonski reia motivele lirice ale vremii cu o juvenilă și deplină încredere în sine (La patria, Un tânăr poet murind, Reîntoarcerea, Chemarea la arme a lui Tudor Vladimirescu, Fericirea vieții câmpenești, Meditațiune, La condeiul meu, Melancolia, Desperarea, Fatalitatea, Secolul). Totuși, accente mai personale, interesând evoluția sa ulterioară, se conturează chiar în aceste începuturi. Unele motive vor reapărea într-o desăvârșită execuție poetică: Umbrei amicului meu Ricardo Bergamasco este schița excelentei O umbră de dincolo de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288531_a_289860]
-
Creangă au figuri neutre, când diformația morală nu e sugerată de autor prin vreun epitet din cele care-i sunt caracteristice. Am observat acest lucru și în tablourile acelorași artiști ale căror nume ne-au venit în repetate rânduri sub condei. Și Breughel și Hieronimus Bosch, toți zugrăvitori de viață populară, țărănească, fac toate figurile la fel. La munca câmpului, la îndeletnicirile legate de anotimpuri, în scenele de cîrciumă sau în chermesele uriașe, unde oamenii petrec după pofta inimii, în viermuiala
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
români între romancieri și muzicieni, prietenie care ar fi putu da o dimensiune nouă prozei românești, ca putere de construcție, știință a armoniei și echilibrului, degroșare de anecdotică și de mârlănii pitorești. Dar ce să-i faci, o întorcea din condei Cavadia, tineri cum suntem în cunoaștere, și latini pe deasupra, plini de tirani vederii, de elanul de a lua act imediat de mediul înconjurător, de a înainta în el până la granița vizibilului, de unde începe "invizibilul", teritoriu sacru și părăginit al culturilor
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
R., care, semnând adesea cu pseudonimul Sphinx, colaborează intens la „Binele public”, unde a debutat în 1879, „Literatorul”, „Epoca”, la „România liberă” și „Revista nouă”, unde era și redactor. Articolele sale pe teme diverse din „România liberă”, făcute cu un condei incisiv, uneori caustic, iau în derâdere moravuri ale vieții politice, parlamentare, surprinzând fizionomii și atitudini caracteristice. Însemnările din „Binele public” și le-a înmănuncheat în culegerea Observări sociale și morale (1881). Sunt meditații, copleșite de poncife, asupra nestatorniciei destinului, asupra
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289083_a_290412]
-
va fi mai ușor să le desenați subtil, iar mantrele nu trebuie neapărat spuse cu voce tare, puteți doar să le gîndiți. Primul simbol - al puterii (sau al concentrării) Simbolul vine din sanscrită și se realizează prin trei tușe de condei. Este, probabil, cel mai flexibil din cele trei care se oferă la Reiki 2. Poate fi folosit singur sau În combinație cu oricare dintre celelalte două, de obicei desenîndu-se după acestea, pentru a transmite puterea de activare a energiei Reiki
[Corola-publishinghouse/Science/2150_a_3475]
-
și cea sacrală), care sînt corelate problemelor fizice și materiale. Principalele sale funcții sînt fortificarea, purificarea și protecția. al doilea simbol - al Armoniei (Mintal/Emoțional) Acest simbol vine tot din sanscrită, iar conturul său se realizează din nouă tușe de condei. În Occident, a fost numit În mod tradițional Simbolul Mintal sau Emoțional, denumire care este destul de lungă și de greoaie, de aceea numele japonez, Simbolul Armoniei, este cel pe care prefer să-l folosesc, aceasta și pentru că Îi exprimă foarte
[Corola-publishinghouse/Science/2150_a_3475]
-
armonie. Acționează mai ales asupra chakrelor a treia și a patra (a plexului solar și a inimii). al treilea simbol - cel Distal (al Conexiunii) Acest simbol face parte din alfabetul japonez Kanji și se realizează din 22 de tușe de condei. Este, probabil, cel mai fascinant dintre simboluri, pentru că folosirea sa traversează sau transcende timpul și spațiul, aducînd Întregul timp la Acum și Întregul spațiu la Aici. Mantra sa este tradusă În moduri diverse, precum: „Mă unesc cu Dumnezeu” sau „Buddha
[Corola-publishinghouse/Science/2150_a_3475]
-
cu totul surprinzător, deoarece, În tradiția budistă, este nevoie, de obicei, de mulți ani de meditație și de alte practici similare pregătitoare. Simbolul Maestrului Simbolul Își are originea În alfabetul Kanji japonez și se constituie din 22 de tușe de condei; este cel de-al patrulea simbol din cadrul sistemului Reiki Usui, descris ca „o expresie Zen a adevăratei naturi sau a naturii-Buddha a unei persoane, pe care aceasta o conștientizează În timpul experienței de iluminare ori satori”. O traducere a mantrei sale
[Corola-publishinghouse/Science/2150_a_3475]
-
să fie educați și chiar să li se dea satisfacție, ci să fie apreciați și aclamați; adevărata plăcere este cea de a putea să o oferi celuilalt. Dacă secolul al XVII-lea a cunoscut o adevărată înflorire, mai ales prin condeiul Cavalerului de Méré sau Nicolas Faret, în ceea ce privește "Ghidurile de conversație", secolul al XIX-lea nu va rămâne mai prejos, prin apariția unui uimitor Dictionnaire de la conversation et de la lecture (1835) al cărui plan se adeverește a fi mai ambițios decât
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]
-
poetei va părăsi acest filon, adoptând în mare măsură simplismul versificațiilor proletcultiste, pe care le înnobilează uneori cu talentul personal. Alteori însă, zelul poetic decompensează măsura simțului artistic; rezultă versuri care vor face carieră în zona ridicolului: „Plugul, strungul și condeiul / S-au pornit să chiuie” sau „La masa verde, față-n față / cer unii moarte, alții viață” - o versiune simplificată a tranzacțiilor istoriei politice. Poemele versifică reportajele la modă ale primelor două decenii de după război. Dar, spre sfârșitul anilor ‘50
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285613_a_286942]
-
sensibilitatea sa, de epoca în care scrie, de specia și tema operei, de intenția mesajului. Stilul este determinat, așadar, de factori complecși, obiectivi și subiectivi, de ordin lingvistic, psihologic și social. Termenul de stil derivă din latinescul "stylus", care desemna condeiul de metal cu care se scria pe tăblițele cerate. T. Vianu definea stilul ca fiind " unitatea structurii artistice într-un grup de opere raportate la agentul lor, fie acesta artistul individual, națiunea, epoca sau cercul de cultură. Unitatea și originalitatea
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
și interes politic conjunctural. Asemenea lui Heliade, pe care l-a văzut întotdeauna ca pe un predecesor, H. crede că are un cuvânt de spus în mai toate chestiunile: politică, viață socială, cultură, știință. Ca și antecesorul său, mânuiește un condei satiric de temut, are o vervă eruptivă, sclipitoare, o replică promptă și întotdeauna originală, cărora puțini îndrăzneau să le riposteze. Dar, mai presus de orice, a avut conștiința unicității sale, acel complex genialoid care, bine întreținut de confrați români și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287418_a_288747]
-
uneori, din păcate, în xenofobie. Scriitorul n-a fost un spirit teoretic, dar a simțit nevoia, totuși, de a formula (în prefețe, studii, articole) acele principii după care s-a călăuzit. El crede, romantic, în chemarea mesianică a omului de condei, cum și în menirea socială a artei. Literatura, în convingerea lui, trebuie să educe și să înrâurească, funcția ei fiind una morală și patriotică. Pentru a fi viabilă, ea se cuvine să fie națională, inspirându-se din realitate, din actualitate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285234_a_286563]
-
lor. Franța și Anglia au interese de prim ordin de salvgardat în aceste părți ale continentului, Rusia, al cărei sânge a curs din abundență pentru emanciparea creștinilor și pentru înălțarea slavilor din Orient, nu poate abandona, dintr-o trăsătură de condei, în mâinile rivalei sale fructul victoriilor ei, obiectivul aspirațiilor și politicii sale seculare. În ceea ce privește România, ea a dovedit destul, prin rezistența opusă, energică și hotărâtă, față de proiectele cabinetului de la Viena, prețul pe care îl pune pe libertatea Dunării, de care
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
robit mă sună cornul în departe...” (Erezie) - glăsuiește, ades, poetul... Dacă uneori, „trist mă țin prin salvele luminii / flux/reflux sorbindu-mă strein...” (Lauda crinilor), „inocentul trup / serafic trece-n umbră prin cetate...” (Altfel de toamnă), și atunci... „raza din condei și smirna aprinde / cearcănul lunii” (Iarbă), iar „rana suferindă / ninge o colindă...” (O rătăcire de argint) și reflectând puțin, am zice, că o frântură din ecoul litaniei lui Ovidiu se potrivește și maestrului eoria Zilieru: „pe versuri mă reazim, / eu
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
un jurnal. Aparține lui geni Acterian și prezintă reflecții ale perioadei 1932-1947. Prima impresie este aceea de încălcarea a intimității unei adolescente, apoi a unei tinere traversând inedite trepte ale existențialului. însă majoritatea consemnărilor sale ne îndreptățesc să apreciem un condei de o sensibilitate pură, cu judecăți de valoare, cu frazări de o poeticitate ornamentală și metafizică. Expansivă, imprevizibilă, exigentăși (auto)ironică. Descoperim o geni zbătându-se în lanțurile iubirii. Descoperim o geni neliniștită, rostind: „Viața are... gust de cenușă...” Descoperim
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
ț. XXVIII, 1991; Românii, 357-359; Teodor Vârgolici, Studii de erudiție istorico-literară, ĂLA, 1996, 311; Mircea Anghelescu, „Oameni și cărți de altădată”, LCF, 1997, 46; Popa, Reîntoarcerea, 143-147; Rusu, Membrii Academiei, 534; Petre S. Năsturel, Dar de vorbă și dar de condei, JL, 2000, 3-6; Alexandru Niculescu, La dispariția unui savant, RL, 2001, 5; Dicț. scriit. rom., IV, 615-617; Ileana Corbea, Nicolae Florescu, Resemnarea Cavalerilor, București, 2002, 207-222; Nicolae Florescu, Menirea pribegilor, București, 2003, 203-226; Manolescu, Enciclopedia, 673-675. D. H. M.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290311_a_291640]
-
Craiova. Descoperit de Charles Laugier, A. a debutat, în 1927, în „Arhivele Olteniei”. Ajunge a fi cunoscut de scriitorii craioveni C. D. Fortunescu, C. Șaban-Făgețel, Eugen Constant, C. S. Nicolăescu-Plopșor, care îl vor publica în revistele conduse de ei: „Ramuri”, „Condeiul”, „Gând și slovă oltenească”. Pagini numeroase risipește în publicațiile provinciei sale: „Datina” (Turnu Severin), „Vatra”, „Conștiința națională”, „Renașterea”, „Tribuna Olteniei”, și în câteva din capitală: „Adevărul literar și artistic”, „Universul literar”, „Revista Fundațiilor Regale” ș.a. Studiile etnofolclorice ale lui A
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285208_a_286537]
-
literară și publică versuri. Prima carte, Viorele, îi apare în 1904. Colaborează la „Viitorul”, „Apărarea națională”, „Noua revistă română”, „România jună”, „Ramuri”, „Românul literar”, „Sămănătorul”, „Revista modernă”, „Carmen”, „Cronicarul”, „Literatorul”, „ Revista idealistă”, „Convorbiri critice”, „Luceafărul”, „Presa Olteniei”, „Gorjanul”, „Situația”, „Jurnalul”, „Condeiul” ș.a. A mai semnat cu pseudonimele Alexandru Amar, Polyclet, I. Polyclet, I.C.P. Polyclet. Prin versurile din Viorele și din Zări albastre (1913) P.-P. ilustrează în registru minor orientările simboliste ale lirismului românesc de la începutul secolului al XX-lea. Realizările
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288952_a_290281]
-
O încercare de a aborda alte perspective tematice se înregistrează în Pecetea elină (1985) și în Zei în lacrimi (1987), ambele puse sub semnul reîntoarcerii la principiile organizatoare ale universului începuturilor. Nici de această dată autorul nu își poate struni condeiul de la devieri înspre poeme encomiastice de un ridicol sporit de contextul hibrid. După 1989 activitatea literară a lui P. încetează, el dedicându-se în exclusivitate alcătuirii de lucrări precum Dreptul comunicării (1999), Deontologia profesiunii de ziarist (2000), Conceperea și elaborarea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288907_a_290236]