2,172 matches
-
lună, pășește mândră pe cerul împânzit de mândrele ei fiice, stelele. A început o nouă noapte. Sub așternut, eu mă frământ ca pe jar, gândindu-mă că astăzi n-am făcut nici o faptă demnă de vârsta mea. Deplin mulțumită, mă consolez totuși cu gândul c-am ajutat-o pe mama, dar nu mi se pare destul. Acest timp pierdut în zadar, această zi în care n-am făcut nimic, mă nemulțumește. La fel cum a spus și poetul: ,,Cât timp tu
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
care le oferă ea și consecințele trăirii ei. Bătrânul frăgar îi asculta în liniște și integra în sufletul său bucuriile și tristețile viețuitoarelor, împărtășindu-le sentimentele. Vechea prietenă a frăgarului era priveghetoarea, însoțitoarea lui de-o viață, pe care a consolat-o în momente de neliniște și i-a împărtășit fericirea în clipele de bucurie. Acum, frăgarul rămâne singur, căci animalele își conduc trupul către vizuinile lor, pregătite fiind pentru un somn lung, insectele străpung pământul. Stejarul rămâne în umbră, căci
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
fie iubit, să facă parte din familie. Este un câine drăgălaș, care ne înveselește pe toți. Aceasta este familia mea, legată, unită. Când cineva din familie este bucuros de o realizare, își împărtășește veselia cu ceilalți. La un necaz, ne consolăm unii pe alții și astfel reușim să trecem mai ușor peste greutăți. Ce bine e când suntem toți împreună! Fiecare simte dragostea celorlalți. Noi toți formăm o adevărată familie care nu poate fi despărțită, căci este strâns legată cu lacătele
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
spăimântase, ascuțit și sfâșietor, parcă i-ar fi scormonit un pumnal. Se sculă brusc în picioare și alergă de ici-colo, frîngîndu-și mâinile și șoptind disperat: ― Nu se poate... nu se poate,... nu se poate... Klapka, mereu zăpăcit, încercă să-l consoleze, zicând fără convingere: ― Liniștește-te, Bologa, ce Dumnezeu... La urma urmelor, viața nu merge fără compromisuri, fără jertfe și... Deodată Apostol Bologa se opri în fața lui, cu obrajii albi, cu ochii stinși, încît căpitanul amuți. ― Orice... orice, numai asta nu se
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
moment dat în propriile mâini. Eram pe punctul de a-i spune că, pentru mine, era mai degrabă invers, că eu de viață aveam parte zi de zi și că, dacă ar fi existat cărți care m-ar fi putut consola, m-aș fi retras în ele. Dar când oamenii sunt atât de departe unul de altul, vorbele nu mai folosesc la nimic. În schimb, am tăcut. Și ne-am strâns mâinile. Nu pot spune că, mai târziu, m-am gândit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
nici n-ar fi existat. Mierck ridică încet capul spre cer. Și vorbi despre stele, de parcă ar fi făcut conversație. I le arătă pe toate lui Matziev, îi spuse cum se cheamă fiecare. Stelele erau una dintre pasiunile judecătorului. „Ne consolează în legătură cu oamenii, sunt atât de pure“. Sunt cuvintele sale. Despiaux auzea totul, cuvintele și clănțănitul din dinți al prizonierului, ce semăna cu zgomotul unei pietre lovite de un zid. Matziev scoase un trabuc, vru să-i dea unul și judecătorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
plecase acasă, scăpaseră de pericol, dar pe el îl aștepta coșmarul. Lăură îi replică : -Cel puțin nu o faci pe grozavul-recunoaște că ți-e puțin cam frică... Tonul Laurei era ofensator, dar conținea oarecare compătimire și o informație care-l consolă : S-ar fi putut întâmpla și mai rău ! preciza ea. -E groaznic totuși. -De ce ? -Nu pot să-ți spun. Nu spun nimănui. Dacă-ți dau păpucii ? -Ar fi mai bine ! Eu n-am nicio vină, încerca ea să se
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
am pus eu mâna pe asemenea bărbat? adaugă apoi,oscilând între credință și tăgada, între divinitate și diavol. Lăură săruta pe furiș manuscrisul pe care se plimbaseră mâinile lui, strângându-l cu drag la piept . Cred că așa se mai consolă puțin cu absența lui, dar îi lipsea mult senzualitatea lui pe care de multe ori o considerase o greșeală penibilă de comportament, ceva de care nu ar fi trebuit să sufere la maturitate. Dimineață, prima ei grijă a fast să
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
nu? Eu pur și simplu nu mă consum ca tine, asta e tot, și am impresia că tot timpul mă supui unor teste. Deprimată, privesc cerul, pe măsură ce înaintăm spre nord, cerul devine tot mai înnorat, dar lucrul acesta nu mă consolează în nici un fel, ce anume nu fac bine, de ce de fiecare dată când pomenesc de Noga totul se dă peste cap, ar fi trebuit să fie exact invers, părinții își trag bucuria din copiii lor, am făcut și noi lucrul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
În brațele ei murmur, spune-mi doar că încă nu este prea târziu, iar ea șoptește, niciodată nu este prea târziu, întotdeauna există speranță, nici măcar cu o zi înainte de moarte nu este prea târziu, iar eu sunt gata să mă consolez chiar și cu acest gând, dar iată pași apropiindu-se de noi, o pereche pe pantofi bădărani își fac loc în îmbrățișarea noastră, mâinile lui Noga se agață de coapsele noastre, calde și lipicioase, iar Zohara continuă să șoptească, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
ce se spune printre cărți și caiete, pregătită pentru lucrul acela pe care îl aștept de ani de zile, dar discuția lor se limitează la subiect, este searbădă, pare că nimeni nu îndrăznește să se relaxeze. Și ce dacă, mă consolez eu, este destul de bine și așa, să nu ne liniștim mai mult, destul ne-am agitat cu toții, prefer să păstrez distanța, în timp ce stau aici singură pe terasă, sunt mulțumită de faptul că nimic nu ne mai leagă, cu excepția câte unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
vei părăsi? Este atât de simplist felul în care femeile interpretează plecarea, a plecat, asta înseamnă că nu mă mai iubește, iar eu nu valorez nimic, dar realitatea este, în schimb, mult mai complexă, știi că nu încerc să te consolez, nu am nici o problemă în a spune lucrurilor pe nume, dacă este nevoie. Cu inima bubuind în piept, îi privesc fața care deja nu mai este tânără și care niciodată nu a fost frumoasă, cât îmi este de dragă dintr-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
dulce și de frumoasă, i-am distrus viața, eu îl privesc și mi-i imaginez pe Udi și pe Noga îmbrățișându-se lângă poarta școlii, pe la spatele meu, copleșit de vină, el se îndepărtează de ea, iar eu, în loc să îl consolez, îi răsucesc cuțitul în rană, apoi întreb curioasă, dar cum este posibil să fugi, chiar dacă nu o vei vedea, vei târî totul după tine, și el spune, vei fi surprinsă, dar este posibil să te deconectezi de tot ceea ce se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
nu o iubesc așa cum te-am iubit pe tine, este cu totul altceva, ea mă lasă pur și simplu să trăiesc, mă ia așa cum sunt, nu așteaptă nimic de la mine, nu încearcă să mă educe. Bietele lui vorbe nu mă consolează, mai ales că verbul acela folosit la timpul trecut mă asurzește, te-am iubit, te-am iubit, în timp ce el încearcă să îmi explice, mă ridic și mă îndepărtez, deja nu mai sunt alături de el pe canapea, ci îl aștept în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
crezut că se va termina înainte ca viețile noastre să fi ajuns la sfârșit, dar iată că așa se întâmplase, nu se spune oare că, dacă s-a întâmplat, înseamnă că așa a fost scris, dar nici asta nu mă consolează, și, cu toate acestea, s-a întâmplat, probabil că situația aceasta ar fi putut fi prevenită, asemenea celor mai multe dintre catastrofe, doar că acum este mult prea târziu. Ea mă așteaptă la intrarea în cămin, burta ei proeminentă este lipită de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
să spun ceva sau nu, să îi deschid drumul spre depresie sau să o las să meargă mai departe, ce ar fi făcut Hava în această situație, probabil că nu ar fi făcut absolut nimic, nu am cum să o consolez. Ea încearcă să pară liniștită, dar văd cât este de încordată, clipește enervată, își privește ceasul, eu ies pe terasă să fumez o țigară, mă așez lângă balustradă, în ciuda căldurii, de aici voi putea vedea tot ceea ce se întâmplă, voi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
meu, un plutonier, obișnuia să spună că trei mutări egal un incendiu. Eu am trecut prin vreo două incendii până acum. Plus că băiatul și fata sunt la școală și vor să dea admitere la facultăți din Cluj. M-am consolat astăzi că și din Cluj se pot face unele lucruri. Mai greu este de discutat cu prietenii. C.Ș.: Când am vorbit despre Absenții, mi-ai spus că romanul a apărut într-un tiraj de vreo cincisprezece sau treizeci de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
și numai atunci când era recunoscută, se datora furtului de creiere estice și spionajului industrial. Astfel, mirajul valutei mai lua uneori mințile savanților noștri, care uitau de patriotism, de iubirea cuvenită față de țară, și fugeau văzând cu ochii. Pierderea lor! ne consolau aceiași activiști, a căror iubire de moșie nu intra totuși Într-un conflict vizibil cu pasiunea pentru cartușe de Kent, sticle de whisky, aparate video și alte embleme ale capitalismului putred. Mai mult decât atât, În timp ce părinții de Partid și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
silindu-i la un etern surghiun. De departe, din loc neprielnic, Metodiu și Iovănuț ne fac semne înspăimântate cu mâna și dac-ar fi mai multă liniște, le-am auzi, poate, glasurile: Nu ne lăsați! Duceți-ne acasă! I-ar consola oare strigătul nostru șoptit, de răspuns: „Nici nouă nu ne e bine aici, așteptați-ne, o să venim și noi”? 3 iunie 1988 CUPRINS Episodul 1: Despre cum au încăput doi vrednici călugări într-o sutană........................ 5 Episodul 2: Despre cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
atmosfera era sumbră, lucru pe care îl puneam pe seama bunelor maniere și nu a suferinței. Se pare că Charles nu avea rude apropiate, doar niște veri în Olanda care nu veniseră la înmormântare, așa că Belinda nu era nevoită să le consoleze pe rudele îndurerate. Ea purta o pălărie neagră imensă și o rochie lungă, îngustă și neagră, în care arăta ca amanta unui magnat luându-și rămas-bun. Asemănarea dintre gemene era accentuată de hainele formale. Puteau fi chiar clone. Sir Richard
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
O să întreb. Uite, chiar trebuie să plec, bine? Toți bărbații pe care îi cunoșteam păreau a fi mult prea ocupați cu munca lor ca să stea de vorbă cu mine. Am stat îmbufnată pentru o vreme. După care am aprins televizorul, consolându-mă cu gândul că, dacă sunt atât de ocupați, nu au ocazia să se bucure de plăcerea hedonistă de a privi emisiunile de după-amiază. Așa le trebuie dacă sunt niște adulți idioți. M-am făcut comodă pe canapea și m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
am crezut că vorbește despre Sir Richard. Nu mi-l puteam imagina așa. Când am ajuns la birourile directorului, Phillipa, secretara lui Sir Richard Fine, mi-a spus să intru. Familiară și eficientă, era exact opusul lui Susie; m-am consolat cu ideea că ultima poate stă la recepție și flirtează cu toți, dar Phillipa câștiga probabil de trei ori mai mult decât Susie. Era ceva dreptate în lume. Sir Richard Fine s-a ridicat să mă întâmpine în timp ce intram. Biroul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
toți își sună prietenii și le spun să se ducă să își ia și ei ziarul. David Stronge a tușit discret, parcă pentru a cere o schimbare de subiect. Va fi în curând uitat, a spus Geneviève pentru a-l consola. Și haideți să nu lăsăm asta să ne strice această zi minunată, da? Și-a terminat băutura și s-a uitat împrejur după un chelner. Mi-am dat seama că aceasta era prima ieșire în societate care era găzduită de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
memoria...N-a arătat nimic. De asta țăranul apare ca un Înțelept: Îi scapă niște cuvinte, el Însuși nu le pricepe, deci nu Încearcă să le explice... Iar noi le luăm drept Înaltă - și adâncă - cugetare... Tata nu s-a consolat niciodată că până la urmă a fost nevoit să construiască școala, nu din piatră, nu din cărămidă, ci din cochileți; s-o acopere, nu cu oale, nu cu tablă - ci cu stuf. Dintr-o ereditară jenă, până mai acum câțiva ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
să fie, deși Îndeplineam toate condițiile, Începând cu cele „interioare”, de sânge: sunt greco-macedo-polono-popesc; continuând cu cele... exterioare, ca să le spun așa, pe nume - al bunicii fără-nume... Dar pentru că am pierdut trenul istoriei (numai din pricina vârstei, nu de altceva), mă consolez cu umorul - fiindcă, nu-i așa, am un umor turbat! - zic, deci: - Nu de la bunicul știu. De la bunica, de pe vremea când cultiva chipăruși! Cu asta l-am des-fi-in-țat pe Grecoteiul cu nas subțire - care, nemaiavând replică, strigă: - Ieși afară! Te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]