6,028 matches
-
În negru, așa cum se spunea. Era Îmbrăcat aproape ca și ei, cu diferența că la centura chimonoului avea două pumnale ciudate, cu mânerele răsucite spre lamă, iar peste umărul stâng se vedea garda unei săbii purtate la spate. O katana, exclamă Ștefănel În gând. Sabia luptătorilor Ninja! - Onoarea e de partea mea, se Înclină ușor bătrânul. Vrem să ajungem la maestrul Shiro Takamori. Shiro Takamori părea un nume, dar era un cod. De altfel, copilul știa deja că shiro Înseamnă alb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
pelerini. Luptătorul Încălecă și Îi Întinse mâna fetiței, care sări pe crupa calului, În spatele lui. Soarele răsărea, parcă timid, dincolo de pădurile din stânga lor. Deși noaptea nu părea a se fi terminat, Începea o nouă zi. Veneția, 18 septembrie 1467 - Cum?! exclamă Alexandru, sărind din scaun. Ești sigur? - Din păcate, da, răspunse Gianluca Fontanelli. De asta am venit la palatul Frassetti. Deseară trebuie să plec. Drumul e lung și nesigur. Armatele lui Matei Corvinul mărșăluiesc prin Câmpia Transilvaniei. S-a ordonat mobilizarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
să lupte Împotriva voievodului Ștefan. Spun că sunt de același neam și vorbesc aceeași limbă cu moldovenii și că Ștefan nu poate fi Îngenuncheat nici chiar de marea armată europeană a Ungariei și a Transilvaniei la un loc. - Doamne, Dumnezeule! exclamă Alexandru, mergând repede dintr-un colț În altul al camerei, tata avea dreptate! Acest rege ungur e atât de Înfumurat și de orgolios, Încât În loc să apere Europa de atacurile musulmanilor ridică sabia Împotriva Moldovei! N-am crezut nici o clipă! Spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
se odihnea pe garda spadei, gest reflex, probabil, al unui om care nu se despărțea niciodată de arma lui. „Ar fi extraordinar să realizez odată portretul acestui necunoscut...”, Își spuse Alexandru cu admirație. - Ah, dar iată-i pe prietenii mei! exclamă Foscolo, ridicând brațele cu un gest ce părea o Îmbrățișare. Și chiar pe contele Matteo, de care mă leagă aventuri de tinerețe ce nu pot fi Întotdeauna povestite... Foscolo Îl Îmbrățișă entuziast pe Matteo, care privea spre cei doi tineri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
apariție, căci sosirile intempestive ale lui Gianluca aduceau Întotdeauna vești proaste și dădeau peste cap programul lui Alessandro. Coborî Înapoi scările, pentru a-și Întâmpina oaspetele, chiar dacă acesta nu fusese invitat la serata familiei Frassetti. - Signor Gianluca, ma che piacere! exclamă Montassini. Vă invit În salon sau, dacă preferați, puteți veni Împreună cu prietenul dumneavoastră Alessandro, care este deja În Întârziere. Chiar mă duceam să-l chem, dar sosirea dumneavoastră s-ar putea să mă scutească de acest lucru. Vă aștept, deci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
și-l cunoștea. Gianluca anunțase evenimentele, iar Alexandru, plecarea. La Început, asistența aplaudase, ca și cum abia atunci ar fi realizat scopul acelei serate, căci era, nu-i așa, o serată de rămas-bun. „Ah, contesă Fabiana, ai ținut secret un asemenea eveniment”, exclamase, fericită, bătrâna marchiză de Correlli. Tinerele frumuseți păliseră, asta mai lipsea, frumosul conte pleca la război, Montassini privea siderat spre contesă, care devenise albă la față, ca și cum i s-ar fi adus o jignire de neiertat, și se ridicase spunând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
nu au cum să se salveze? - Nu există bine și nu există rău. Există doar viață și moarte. Există doar adevărul și aparențele lui. Așa cum știi foarte bine. - În lumea din care vii nu există bine și nu există rău? exclamă călugărul, uluit. - Nu. O lungă tăcere se așternu după acest răspuns sec. La capătul dinspre miazănoapte al imensului bazar se iscă rumoare. Negustorii Începeau să-și strângă marfa, dar nu știau Încotro ar putea să fugă. Existau, firește, gărzile orașului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
vor așeza oglinzile astfel Încât imaginea lor să provoace dedublarea, iar armele noi și strălucitoare să se vadă de departe. - Iar cei douăzeci și cinci de luptători? Întrebă grasul. - Cei douăzeci și cinci vor ocupa Înălțimile și vor Întâmpina cu săgeți avansarea bandiților. Atât. - Atât? exclamară mai mulți. -Atât. Săgețile vor da alerta. Bandiții vor trimite iscoade. Iar iscoadele se vor Întoarce Înspăimântate, anunțând că o armată proaspătă și excelent Înarmată blochează intrarea spre oraș. Nici o ceată de bandiți nu atacă atunci când e vorba de o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de lână albă, și o tunică de catifea de un verde Închis. - Este, dar... - Dar? Hai, Pietro, nu mă fierbe! E cu măria sa? - Mai rău... - Mai rău? Aud zgomot de săbii! - Păi asta e... se bate cu Alexandru! - Ce face?! exclamă Erina, uimită. Lasă-mă să văd! Ușa se deschise din nou, dar nici unul din cei doi luptători nu se Întoarse să vadă cine e. Alexandru se afla În mijlocul unei combinații rapide de lovituri directe, parate calm de tatăl său, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
rezolva Într-o secundă o problemă pe care, cu spada, o rezolvi În minute lungi de efort. Asta era, nu? Erai supărat că nu te las să lupți... - Nu doar asta... - Deranjez? se auzi deodată vocea Erinei. - Erina! Erai aici! exclamă căpitanul, Înroșindu-se ușor. Am Întârziat puțin... - Ai noroc că ai Întârziat cu Alexandru, deci te iert. Altminteri... - Mai e timp să ieșim În jurul cetății, spuse Oană. Toți trei. - Toți trei e bine, spuse Alexandru, căci asta e doar Începutul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
simțit Templul. - Ascult... - Vei reveni aici peste nu multă vreme. Vei fi Încă tânăr. Chipul tău nu se va schimba prea mult. Dar nu vei rămâne. Ne vei cere ajutorul și ți-l vom da. Nu vei fi singur. - Nu?? exclamă tânărul, uluit. - Vei fi Însoțit de un om care Îți este foarte drag. Un om a cărui Înțelepciune crește repede, grație studiului și voinței. Un om care chiar acum se pregătește să plece În căutarea ta. Simți asta? - Cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de la masă tresăriră, Încordați. - Spionajul turcesc află pe dată hotărârile luate În Sfatul domnesc. Acu aflarăm că aveau și planurile bătăliei de la Vaslui. Dacă nu schimba căpitanul Oană totul În ultima clipă, lupta ar fi fost a lor. - Planurile bătăliei? exclamă voievodul. Există o scurgere de informații atât de aproape Încât sursa știa planurile bătăliei?! Atunci cum au căzut În cursa de la Trei Ape? - Au crezut că, dacă totul s-a schimbat, s-a schimbat și asta. Au crezut că informațiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
pe fiecare flanc. Cuceritorii Îl priviră năuciți. - De... protecție, stăpâne? - Da. Să protejeze tribordul și babordul de tirul galerelor! Să semnalizeze flotei turcești oprirea ostilităților! - Și dacă... - Dacă cele patru galere continuă tirul, galioanele noastre deschid focul! - Împotriva flotei sultanului?! exclamă Amir, uluit. - Împotriva oricui atacă acea corabie! - Moldova e principalul nostru dușman! - A fost. Nu mai e decât dușmanul sultanului. Nu avem nici un conflict cu Moldova. Fără să Înțeleagă, cei doi războinici care cunoșteau semnalele fluturară steagul alb și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
fluturară steagul alb și pe cel galben, ceea ce Însemna pace și protecție. Cele patru trireme, acum la doar o sută de pași de corabie, Încadrară nava moldoveană și Îndreptară arbaletele lateral, spre galerele turcești. - Cuceritorii intră În formație de escortă!! exclamă Morovan, parcă nevenindu-i să creadă. -Galioanele cu semnul șarpelui și săgeții au ridicat ancora și se Îndreapta spre flota sultanului! Pe punte se pregătește artileria! - Ce naiba se Întâmplă pe marea asta?! Întrebă Gabriel, neștiind ce ordine să mai dea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
forțe străine, dar care nu Îi era deloc ostilă. Aflase de la Amir că Alexandru studiase pictura la Veneția. Pictorul acela! Pictorul acela, singurul care observase transformarea lui din cerșetor În ienicer! Tânărul aflat la pupa corabiei care se Îndepărta! - Amir! exclamă Ștefănel, tulburat. Alexandru a fost aici! Chiar aici, În fața palatului! Acest portret... e pictat de el! De fratele meu! Amir rămase Încremenit, iar Ștefănel făcu câțiva pași grăbiți prin Încăpere. - Încotro se Îndrepta corabia aceea? - Nu știm, Anda. Navele noastre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
spre coastele Franței, sau ale Spaniei? Spre Africa? Sau... spre Veneția? Tu ce ai alege dacă ai fi hăituit de nave ale Imperiului Otoman? Ce ai alege dacă ai fi sub pavilionul Moldovei, știind că aliata Moldovei este Veneția? - Veneția! exclamă Amir. Firește, Veneția! Singurul loc În care ar găsi protecție! Singurul loc În care, mai mult decât protecția politică, ar găsi comandamentul central al Apărătorilor! - Timpul e scurt, Anda... Și totul depinde de informațiile pe care le avem. Două Întrebări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
miezul nopții și orele patru ale dimineții. Alexandru crezu că brațul Îi e strâns ușor doar În vis, dar senzația unei prezențe străine devenea tot mai intensă. Deschise ochii. Brațul Îi era strâns de o mână aspră și puternică. - Angelo! exclamă tânărul. Ma che e succede... - Andiamo! spuse Încet comandantul Apărătorilor, făcându-i semn să-l urmeze. Alexandru Își luă mantia Îmblănită pe umeri și ieși În frigul cristalin al nopții. În fața cabanei văzu, cu mirare, că un grup masiv de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
decât târziu tropotul ușor al unui cal ce se apropia de el. Scoase sabia și se Întoarse fulgerător, gata să lovească. - Stai ușurel, măria ta... spuse, cu un zâmbet năstrușnic, Alexandru. Că doară nu mi-s ursul din poveste! - Alexandru! exclamă, surprins, Ștefan, readucând sabia În teacă. Mi se pare că am dat un ordin! Care trebuia executat! Toți Apărătorii să treacă munții În Transilvania! - Corect, măria ta. Chiar așa au făcut! - Și tu? Ce cauți aici? - Eu? Dacă măria ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Adevărat, măria ta... spuseră plăieșii. Doară nu credeai că ne-om da bătuți... Vocile se amestecară Într-o rumoare acoperită de alte tropote de cai. Dinspre Apus sosi un alt grup de călăreți purtând semnul scutului și spadei. - Căpitane Gâlcă! exclamă voievodul. De unde vii? - De peste munți, măria ta! Doamna Maria se află În siguranță În cetatea Clujului! Iar românii din munții Apuseni se ridică la luptă la chemarea lui Vlad! În două sau trei săptămâni vor trece Carpații, În ajutorul Moldovei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
în Bucovina. Aceștia sunt niște faliți cari de abia au scăpat de mâna procurorului; pseudoprofesori și falși erudiți cari, sub masca mincinoasă a științei, vor să apuce un mandat și să se laude cu el prin capitala, imperiului. Acest spectacol, exclamă numita foaie, este nemaipomenit și ne prinde mirarea de ce acești oameni [î ]și caută gloria tocmai în Bucovina și nu rămân la Viena, unde sunt acasă și cunoscuți! Datoria tuturor elementelor cumsecade din Bucovina și mai ales a guvernului este
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
1878 d. de Blowitz se afla, în timpul Congresului, la Berlin și a avut de mai multe ori ocazia de-a vedea pe principele de Bismarck. În una din aceste conversații se vorbea de d. Gambetta. La auzirea acestui nume cancelarul exclamă: - Gambetta? lată un om pe care aș voi să-l văz înainte de-a muri. Orice s-a zice, e un om foarte remarcabil. Întrece c-un cap pe toți compatrioții lui. E un fermecător, se zice; cu toate acestea
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
precum și M. S. împăratul Braziliei, A. S. S. Principele de Monaco, Escelența Sa Prezidentul Republicei Argentine, în fine însuși Fiul Soarelui, împăratul Chinei, toți puternicii pământului știu acum că România e independentă. Cine ar fi crezut acum câțiva ani în urmă - exclamă corul Capelei Sixtine - că națiunea română, abia cunoscută în Europa, va răspândi numele său pretutindeni, că Domnul său se va înălța la un rang egal cu cei mai mari împărați, că fama armelor sale va străbate cele două continente! Ba
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
iau aminte la finalul sejurului meu în Elveția ce se apropie inexorabil. Noaptea va fi întunecoasă și foarte lungă: ultimele cuvinte ale Patriarhului Tihon, omorât în primii ani ai puterii bolșevice din Rusia. Sau La journée sera rude, cum a exclamat Robert François Damiens, regicidul lui Louis XV (1757), înaintea groaznicei execuții care îl aștepta și care l-a inspirat pe Michel Foucault în Surveiller et punir. Geniul ultimei formule m-a fascinat dintotdeauna. Seară tematică pe Arte, destinată Inchiziției. Interesantă
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
urmei, ei acționau Într-un regim autocrat, chiar sub nasul poliției secrete țariste. După ce comenta favorabil transparența procesului de alegere a membrilor Partidului social-democrat german, În cadrul căruia, grație anumitor libertăți politice și de exprimare, toate dosarele candidaților erau publice, Lenin exclama: „Încercați să vă imaginați așa ceva Într-o autocrație!”. În condițiile În care revoluționarii trebuiau să Își ascundă adevărata identitate, riscând altfel arestarea, asemenea metode transparente erau imposibile. Revoluționarii, explica Lenin, trebuie să Își adapteze tacticile În funcție de cele ale dușmanului - poliția
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
Este de presupus că Ștefan a încercat să le producă turcilor pierderi la trecerea Dunării. Flota turcă ridica ancora la 1 iunie, și văzând încotro se îndrepta, îi face pe venețieni să răsufle ușurați: „Liniștea ni se așterne pe suflete!” exclamau conducătorii Serenissimei. La 5 iulie, ajungeau în fața Chiliei, oastea otomană aflându-se sub conducerea directă a sultanului și a celor doi beilerbei, Iskender pașa, beilerbeiul Anotoliei, și Ahmed Hersekzade pașa, beilerbeiul Rumeliei, ambii creștini trecuți la islam. La 6 iulie
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]