3,156 matches
-
domnule Sugiuc, domnule și doamna prim-ministru, domnule președinte. Aș dori să îl întreb pe domnul prim-ministru dacă este adevarat că acum nu mai mult de trei luni de zile era încă administratorul blocului 1, scara B, din strada Fotbalist Niculae Dobrin Nr. 11. Sugiuc: Poftim? Pavel Ciocan: Nooo, domnul își bate joc de noi, aceasta este o calomnie, refuz să răspund la așa ceva! Tocilescu: Am în mână contractul pe care dumneavoastră l-ați încheiat cu asociația de locatari. Pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
cu adevărat frumusețile acestui joc. Acum avea în plus prilejul să se împăuneze știind că fiecare lovitură în minge este urmărită de mama lui. De altfel, Răducu îi spusese de mai multe ori că vrea să devină cel mai mare fotbalist al orașului. Simona nici nu se gândea să-l orienteze spre sport. El trebuia să devină medic, ca tatăl lui. După ce trase cele câteva șuturi imparabile spre poartă, veni lângă mămica lui, o apucă de mână și tot sărind într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
de cuvinte. Răducu o privi vinovat. Încercă apoi să o distragă povestindu-i mai multe întâmplări din ziua care trecuse. Nu uită însă să-i amintească: Astăzi a venit la grădiniță tăticul Doiniței. Are un tătic înalt și frumos...! E fotbalist! Simona rămase ofuscată. Copilul o privi întrebător. Și al tău e frumos și înalt, chiar dacă nu-i fotbalist. Va veni și ziua aceea când o să-l vezi, o să se joace cu tine. Acum însă e departe. E departe, departe? Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
care trecuse. Nu uită însă să-i amintească: Astăzi a venit la grădiniță tăticul Doiniței. Are un tătic înalt și frumos...! E fotbalist! Simona rămase ofuscată. Copilul o privi întrebător. Și al tău e frumos și înalt, chiar dacă nu-i fotbalist. Va veni și ziua aceea când o să-l vezi, o să se joace cu tine. Acum însă e departe. E departe, departe? Nu e foarte departe, dar nu e aici! Restul drumului îl făcură tăcuți. Simona cu gândurile ei adunate ciorchine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
lui Ionuț! Ce ai dat? Trei boabe, mami, așa le spunem noi la goluri. Simona râse, dar imediat reveni: Să nu te mai aud că-ți ies din gură asemenea cuvinte de maidan. Nu poți să spui goluri, cum spun fotbaliștii adevărați? Da' mami, dar e mai mișto! Iar? Și cum să spun? În loc de cuvântul acela, mișto poți să spui frumos... Tu ești femeie, mămică, nu poți să înțelegi bărbații. Cu tăticu' m-aș fi înțeles! Discuția aceea cu Răducu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
ci un copil foarte sensibil care nu pierdea nici un prilej să-i amintească cât de mult dorește să-și cunoască tatăl, să-l iubească, să se bucure de ocrotirea acestuia. Bărbații constituiau pentru Răducu adevăratele modele. Cunoscuse un poștaș, un fotbalist, un vânzător de înghețată, un nene care vindea ziare la chioșcul din centrul orașului... s-ar fi bucurat mult ca unul dintre ei să fie tăticul lui. * Simona își amintea cum într-o zi, când îl aducea pe Răducu de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
focul acela care mocnea de mai multă vreme. Nu era pentru prima dată când Răducu, întâlnind anumiți bărbați, le făcea această propunere. Într-una din zile, nu scăpă prilejul să-i atragă atenția mamei sale: Uite, mămico, nenea acela e fotbalist, e tăticul lui Vladimir din grupa noastră. El l-a învățat pe băiatul lui cum să fenteze, cum să tragă la poartă... Simona trecu abil peste spusele copilului și, ca să-l distragă de la subiect, încercă pentru a nu știu câta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
învățat pe băiatul lui cum să fenteze, cum să tragă la poartă... Simona trecu abil peste spusele copilului și, ca să-l distragă de la subiect, încercă pentru a nu știu câta oară să-i orienteze opiniile: Tu nu trebuie să ajungi fotbalist ca tatăl lui Vladimir, ci doctor mare, mare ca tăticul tău! Când va veni vei fi așa de mândru...! Dar nu vezi că nu mai vine! Ți-am mai spus-o, o să vină chiar mai repede decât te aștepți tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
ce o fi visând oare odorașul meu scump? Acum e ora cinci, ar trebui să vină acasă, dar el mai întârzie cu copiii, probabil mai joacă fotbal. Îi place nespus acest joc, dar în nici un caz nu vreau să ajungă fotbalist." Și așa își trecea ziua, însăilând imagini demult trecute în negura timpului. Seara Simona era scoasă în parcul spitalului la o plimbare. Într-una din zile, plimbându-se singură pe aleile din preajma zonei destinate spațiului administrativ, unde erau amplasate clădirile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
Rinului, strivind la întâmplare degete în menghină. N-avea dreptate. Oi fi fost eu rasist, cum îi scotea el pe toți pe care îi tundea, dar cine se mai bucurase ca mine când, în liceu, amicul Ludovic, congolez chiulangiu și fotbalist de excepție, marcase pe „Zoia“ golul decisiv în partida cu băieții din parcul Ioanid? Îl pupasem pur și simplu pe gură, ca pe maică-mea! Tipului însă nu-i plăcuse, se știa vedetă (mereu se lăuda că unchi-său e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
un acordeon. Abdomenul ferm, fără pic de burtă. Sexul mare, energic. Lipsa feselor (o dramă pentru femei, pe care, și dacă ar scrie zeci de tratate, tot n-ai înțelege-o: ce le trebuie lor fund la bărbați?!). Picioarele de fotbalist, lăudabile. Gleznele subțiri. Tălpile cuminți, fără monturi, aliniate pe gresie. Despre degetele de la picioare, ce să mai zic: multe, normale, inerte. Ce poate fi mai trist decât o asemenea priveliște? În tot infernul ăsta de piele și oase, pâlpâia o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
internațională să înlocuiești originalele cu cópii, în muzee și la expoziții. Te uiți la Mona Lisa și vezi opera nu știu cărui restaurator, care a substituit originalul și l-a dus în atelier.“ „Gioconda, pictată de Gennaro Gatuso.“ „Cine?“ „Nimeni; e-un fotbalist de la Milan.“ „Ești măgar. Nici nu știu de ce mă obosesc să-ți spun toate astea.“ „Pentru că mă iubești.“, am anunțat cu siguranță, apoi am sărutat-o pe-obraz. „Nu în clipa asta. Dar, mă rog, hai să-ți zic mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
tras-o de sub ochi. Apoi ne-a anunțat, simplu și irevocabil: „Zece lei de căciulă!“ În dimineața aia, pentru cei dintre noi care încă mai păstram vreo urmă de îndoială, s-a dovedit că Doru nu era numai un bun fotbalist și-un mare cotonogar, dar și un fin economist. Revista ne dădea cu tifla: ascunsă, inaccesibilă, ținută cu un pumn ferm la spate. Ne-am scotocit cu toții prin buzunare și-am plătit pe rând: care cu monede, care-n bancnote
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
de porțelan în rochii de mireasă și fructele de ceară sau sticlă înghesuite în vitrină. Detestam la fel de categoric interioarele muncitorești, mirosind a vișinată și motorină; oricând ar fi putut să sară din spatele ușii un bărbat gol, în șosete albe, ca fotbaliștii care bat mingea pe nisip la Mamaia. Și, mai ales, fugeam de scena cu șoferii în trafic: n-aș fi suportat s-o las pe Maria singură în intersecție, făcând drept mulțumire gestul ăla de indian predându-se „fețelor palide
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
am terminat și liceul, la seral, am jucat fotbal, mulți ani, am început fotbalul la zece ani, de la copii, am jucat la „Poli” Iași, după aia, când am terminat junioratul, am jucat la „Nicolina”, Clubul Sportiv „Nicolina”, cu mai mulți fotbaliști mari ai Iașului, cu Sopian, cu Nepotu’, cu Ciobanu, și-n ’80, în februarie, am început munca la Nicolina. S. P.: - Cum ați ajuns să lucrați la Nicolina ? V. I.: - Am făcut, deci, prima treaptă de liceu, cum se dădea
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
Canada: astăzi, mânat de un bizar dor de țară și de limba românească, m-am conectat on-line pe site-ul uneia dintre nenumăratele televiziuni din România. Am ales bine ora, să văd chiar jurnalul principal de seară. Prima știre: un fotbalist lovit cu cotul în gât de un adversar bulgar rămâne culcat pe gazon. A doua știre: un avion de turism de două locuri a aterizat de urgență pe un câmp de prin Moldova. A treia știre: gazele se vor scumpi
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
și să se agite, totul agrementat cu icnete scurte, de șoarece prins în capcană și înjurături cu dominantă fuck off. Am aflat că sunt din Toronto, din partea anglofonă a Canadei. Au fețe de imbecili perfecți, priviri goale și apoase de fotbaliști, părul lung și ondulat, caschete de baseball cu cozorocul mare trase adânc pe cap. Oare le va trece vreodată? În Elveția, multe din româncele, moldovencele, bulgăroaicele și alte filles de l'Est (numele generic sub care ele sunt clasate în
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
iunie 2005 Două imagini canadiene care se încăpățânează să rămână lipite pe retină. Un tată își duce fiul la antrenamentul de fotbal american într-o imensă mașină 4X4. Fiul, de 10-12 ani, este costumat complet în costumul de război al fotbalistului american, inclusiv o imensă cască de protecție pe cap. Tatăl îl petrece drăgăstos din ochi la coborârea din mașină. Cea de a doua imagine: la intrarea în căminul studențesc, un negru imens îmbrăcat în stil rapeur, coboară și el în
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
mergea înaintea lui pe scări și pe care nu putea să-l depășească, iar ăla a țipat ca o fată, modifica absențe și note cînd era de serviciu și prindea catalogul în cancelaria goală și era plătit, vindea cartonașe cu fotbaliști și alte prostii din astea, și o legiune de alte chestii, pentru care era pedepsit cînd era prins, dar o lua de la capăt. Un spiriduș desigur, însă e mai bine să ai unul din ăștia în echipa ta. Cu plăcere
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
gândea să aerisească încăperea. Erau cincisprezece copii în tot satul, în clase diferite și la grădiniță. Învățătorul navetist din Fundoaia, din toamnă nu mai zâmbea. Soția, învățătoare suplinitoare, rămasă fără post, fugise la București cu noul profesor de educație fizică, fotbalist, luându-l cu ea pe copilul lor cel mai mic. Într-o dimineață, când s-a trezit să plece la școala din Cocârț, învățătorul a găsit lângă pat un bilet prin care soția îl înștiința că l-a părăsit pentru
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
Câtuși de puțin! S-au întâmplat, adineauri, lucruri mai grave ca dezertarea, pe timp de război! Morți, răniți... Tu dormeai dus, băi, boierule, că n-aveai treabă! O-hooo... și-ncă cum dormeai, ca o copită, ca o loază, puiule! Portretul fotbalistului vândut, la tinerețe! Boier Bibescu! Boier Bucă! Anesteziat, cloroformizat, lobotomizat, cu bășini, ce era la brăcinaru' tău! Fagure! completează Dănuț. Copilaș drăgălaș, având curu' plin de caș! À propos, ți-ai uscat cioarecii? Nu schimbați vorba, dă înapoi Sile, prins
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
lansat, duminică, la Sibiu, volumele Dincolo de scor. Despre emoția din spatele tabelei, respectiv Raport de cornere. Cât se întinde plapuma sportului, în programul festivalului de rock, evenimentul fiind programat la librăria-cafenea Erasmus. Tot în cadrul festivalului au mai fost lansate volumele Manifestul fotbalist de Traian Ungureanu și Bazar bizar de Radu Paraschivescu, vineri, la Biblioteca Astra din Sibiu. » Basistul trupei finlandeze de rock Nightwish, Marco Hietala, a lansat duminică biografia oficială a formației, Once Upon A Nightwish. Aceasta este scrisă de Mape Ollila
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2169_a_3494]
-
de sticlă e Închisă, apasă unul după altul toate butoanele interfonului. Aude țârâitul strident răsunând În liniștea apartamentelor. Clădirea e În curs de restaurare, partea inferioară a fațadei e acoperită de schele mascate de o pânză imensă, pe care un fotbalist faimos apără o lovitură de pedeapsă, proiectând mingea Înspre transversala porții și zburând spre cer cu o mișcare foarte elegantă. Pentru că el ține cu Roma, gestul acela elegant Îi pare o sfidare voită, și e bucuros că nu locuiește aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
așa că sunt în continuare mulți care își etalează cu mândrie eul, încercând să ne arate cât sunt de deștepți și să ne servească lecții despre lume și viață, de la înălțimea conștiinței lor superioare. Campania anti-minimalism Urmare a rezultatelor mediocre ale fotbaliștilor noștri, în sectorul șahiștilor din Cișmigiu s-a discutat în ultima vreme mai mult despre film. S-au format imediat tabere și s-au ascuțit conflictele de idei. Ne-am plictisit de cadre lungi și de povești simple, ne-am
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2215_a_3540]
-
așa că sunt în continuare mulți care își etalează cu mândrie eul, încercând să ne arate cât sunt de deștepți și să ne servească lecții despre lume și viață, de la înălțimea conștiinței lor superioare. Campania anti-minimalism Urmare a rezultatelor mediocre ale fotbaliștilor noștri, în sectorul șahiștilor din Cișmigiu s-a discutat în ultima vreme mai mult despre film. S-au format imediat tabere și s-au ascuțit conflictele de idei. Ne-am plictisit de cadre lungi și de povești simple, ne-am
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2215_a_3540]