5,330 matches
-
Dacă vreți să vă spun ș-am aflat de-abia când o cedat Ceaușescu, atunci, în ’89, traducătorul care-l aveam cu... rușii, care făceau recepția la boghiuri, mama lui era din Moscova, el o terminat facultatea tot la Moscova - habar n-aveam c-o terminat-o la Moscova -. Era traducător ăla, și era și informator. Iar șeful de la delegația rusă, care stătea acolo, la colț, unde vine și stătea acolo, era KGB-ist. La 12 s-a întâmplat că Ceaușescu
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
am nici o vină ! Mie mi s-o cerut să dau niște oameni. Da’ nu mi s-o cerut să dau și unu’ care să-i conducă pe oamenii ăia. Că nu duc muncitorii de-acolo și ei dau unu' care habar n-are, nici cum îl cheamă, de unde este - zic - cred c-așa s-a făcut acuma. Ați trimis oameni din secții ș-ați pus un șef de la birou, de undeva, de-acolo... ăla ce l-o interesat ?!” Băi, erau ceilalți
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
afară. Când a fost în RDG, eu am plecat în RDG, la Teltomat, așa, când a fost la Moscova, eu am plecat la Moscova, când a fost în Irak, eu am plecat. Băi, ce sfinți ai tu pe-aici ? Eu habar n-aveam, n-aveam nici un sfânt, n-aveam nimic. Ce aveau ei despre mine, nu știu. Deci, am făcut treabă, nu se poate spune, da’ am avut și un colectiv extraordinar. Păi, cu personal de la Nicolina s-a construit Metalurgica
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
cred că are nimeni curaju’ să-mi spună mie că pensia n-o merit. Cât am făcut eu, nu fac nici un sfert din sfert, ce răspundere, nu știu ce... Acum, eu n-am nimic cu directori de-acuma, da' ăștia sunt; unii habar n-au pe ce lume trăiesc. Pentru ca să-i ceri la un om - eu când ceream la cineva, ceva, eu îmi puneam următoare întrebare: băi, eu dacă-i pun, pot să fac, ca să-i cer și lui ? Că, dacă eu nu
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
numele, toate datele de identificare esențiale erau trase în alb, dar mi-am dat repede seama că un "băiat deștept" trecuse afacerea pe numele unei bunici sau străbunici de la țară, ca să scape de fisc sau să i se ștergă numele, habar nu am în ce consta de fapt "șmenul". Cert este că cei de la bancă simțiseră ceva. Traducerea din română în franceză era ca vai de lume, genul de lucrare pe care o livrează în România birourile de la colț de stradă
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
soartă minunată față de alte obiecte care mi-au fost dragi și au ajuns fie la groapa de gunoi, fie din nou aux puces, pentru că nu le-am putut transporta în România.) Șeful echipei de nettoyeurs (curățători, " agenți de suprafață ", aspiratorgii, habar nu am cum să traduc în limba română) este un țigan de circa 45-50 de ani, refugiat politic bosniac. El este cel ce ne repartizează seară de seară etajele în cochetul sediu al băncii private SBS și tot el este
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
din acei ani, de a mă distra, a căuta "bairam-uri", a căuta o pereche sau pur și simplu noi prieteni. Pot oare afirma că am fost "normal" pentru o perioadă scurtă de timp, în sensul general acceptat de societate? Habar nu am. Am rămas cu nostalgia normalității și satisfacția schimbării. Cantoanele majoritar catolice din Elveția au păstrat tradiția "carnavalului" de dinainte de Paște, un fel de Lăsata Secului din România, ce se petrece în plină stradă, cu zgomot, surle și trâmbitze
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
au strâns la Geneva pentru a protesta. Nu am cuvinte să-i calific. Niște golani, luptători pentru cauze de ei inventate, paraziți ai unei societății care-i acceptă și hrănește. Își spun anarhiști sau, mai des, comuniști, fără a avea habar de ceea ce înseamnă comunismul real, fiind de fapt niște puștani imberbi sau tineri refuzând maturizarea. Poliția nu se poate ocupa de ei așa cum ar trebui, pentru că la Geneva departamentul de poliție este condus de socialiști, iar camarazii nu se trădează
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
de ieri. Mi-e greu să fiu "politic corect" și neutru uneori. Un coleg de cămin, african (senegalez, după alură) prepară un "ceva" greu de definit, amestec de banane coapte, rădăcini de manioc, făină de furnici și oase de hipopotam, habar nu am ce tot adăugă el în imensa oală ce clocotește pe foc. Știu însă că niciodată în viață nu am mai simțit un asemenea miros anti-gastronomic (dacă fac excepție de la mega-supa din cozi de vaci pe care o pregăteau
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
s-a mai remarcat prin prăbușirea spectaculoasă, în stil vodoo-spasmodic de la începutul anului universitar, chiar atunci când citea alocuțiunea de bun-venit a catedrei. Ultimul pe listă este și cel ce stinge lumina din birou, la propriu. Se numește Diallo de fapt, habar nu am cum îl cheamă, numele său se pronunță mai degrabă Dialog un cercetător gras din Senegal, adus aici pe nu știu ce criterii de profesorii canadineni care ne sunt șefi și distribuitori de fonduri de cercetare. Apare de regulă duminica seara
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
drept „maeștri agricultori”. Agenții de dezvoltare Încercau să creeze un micro-peisaj format din „parcele frumos demarcate, cu culturi mixte plantate prin rotație, sistem care să Înlocuiască policultura neordonată pe care o considerau Înapoiată. În tot acest timp, ei nu aveau habar că, independent de proiectul lor, oamenii se grăbeau cu toții să treacă la cultura tutunului, adică să facă tocmai transformarea pe care autoritățile Încercau să o impună cu forța”. Orașele, satele și limbile planificate (ca să nu mai vorbim de economia centralizată
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
oarecum parcă artificial, deși așa se petrecuseră lucrurile. Sper să nu sune foarte cinic ce am să spun acum, dar momentul în care am auzit că Isac a murit, mi-am zis că trebuie să-l filmez pe Zabulon singur. Habar nu aveam că pusese pe cineva să filmeze cosciugul. Dar când am auzit că a murit, știam că toată povestea cu fiul lor putea să și iasă din film, nu asta era important, ci moartea lui era sfârșitul filmului. Moartea
Documentar şi adevăr. Filmul documentar în dialoguri by Lucian Ionică [Corola-publishinghouse/Science/1413_a_2655]
-
au trecut de partea lui Hronoadă. Autorul cronicii infirmă o asemenea ipoteză, din moment ce, la prânz, boierul Purice a mers călare, pe câmpul de luptă, să-l caute pe Ștefan. Așadar, Hronoadă câștigase bătălia - iar cronicarul știa acest lucru, în timp ce Hronoadă habar nu avea !- și stătea de o parte a câmpului de luptă, așteptând - nu ni se spune ce ! - un ceas, două ceasuri, trei ceasuri, până la prânz, când apare Purice. Deci, cele două oști stau de o parte și de alta a
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
ce-aude, scapă un zâmbet și așteaptă ca profesorul să termine dialogul cu Ienceanu. Profesorul se uită la el, se încruntă și, enervat, strigă: Ce faci? Ți-am spus eu să te oprești? Răspunde, fiindcă... până acum nu prea ai habar pe ce lume trăiești...! Da... am terminat, toate trei subiectele... Da? Cum? Acesta-i tot răspunsul dumitale? Da!... Tot!... Studentul învârte ciorna pe-o parte și pe alta. Încearcă să mai adauge ceva. Se bâlbâie, mai spune ... "condițiile psiho-pedagogice... de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
din subtextul narațiunii, în timp ce textul propriu-zis al cazului are un final "realist": unul din polițiști descoperind întâmplător ascunzătoarea din grădina lui Săsărman, unde sunt depozitate bunurile "dispărute într-un mod cu totul misterios" și despre care țăranul se jură că habar nu are. Săsărman este purtat prin diverse instanțe judiciare, este trimis la tratament psihiatric, de unde se întoarce și își vinde gospodăria, mutându-se la oraș și angajându-se la un combinat siderurgic. Respectivul fenomen a fost și el "teoretizat" de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
și-atuncea noi auzeam și gata, tăceam și nu mai ziceam nimic. Era un gardian, mai ales, care știa ce se Întâmplă, da’ ne lăsa În pace... Nu mai țineți minte cum Îl chema pe acesta? Nu-mi aduc aminte! Habar n-am. Da’ la Început am crezut că-i o brută extraordinară, mai ales că era și-un haidamac, destul de mare, solid, și arăta că-i foarte rău, dar nu era chiar așa, că și-ntr-un bolid din ăsta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
să facă mult, să-și iubească țara, să-și iubească credința. Și pe acest filon ne-a purtat pe noi, și asta ne-a pus În sufletele noastre. Și sigur că, mai târziu, am fost considerați drept legionari, da’ noi habar n-aveam de treburile ăștea. În ce condiții ați fost arestat dumneavoastră? Pe mine m-au arestat acasă, În comuna Budești, unde eram În vacanță. Prima dată, jandarmul din Budești m-a adus și m-a depus la Jandarmeria din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
garnizoanei de tancuri de la Prundu Bârgăului. Am aflat că ofițerii de-acolo au și fost executați. Și din ăia opt sute și ceva au făcut două loturi: lotul politic, În care-am fost băgat și eu și celălalt lot, la care habar n-am ce nume i-au dat. Și pe data de 20 iunie a Început procesul nostru. Era lotul Faliboga, În care-am fost atunci vreo optzeci și ceva. Și ce condamnări s-au primit? Eu am primit doișpe ani
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
una În cealaltă. Dom’le, ce moment cumplit... Chiar În fața unui local s-a defectat porcăria asta de dubă... și veselia aceea, seara de Crăciun... Și noi, acolo, Înghesuiți În condițiile acelea. Și-am plecat... Am ajuns undeva la Chitila, habar n-am unde... Ce-mi amintesc, domne, e că ne-au dat jos din dube și ne-au aliniat... Ăștia știau să numere, domne, ori din cinci În cinci, ori din opt În opt, și doar așa te aliniau. Și-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
care a fost condamnat la moarte. Ei o zis că i-a dat informații, dar ce informații o putut să-i dea un Învățător de la țară, că atunci nu erau numai ziarele lor, Scânteia. Nu era radio, nu era televizor, habar n-aveam de ce se-ntâmplă, numai chiar de ce se-ntâmpla În sat... Păi, ce informații o putut să dea ca să-l condamne așa? Da’ trebuia să fie cineva din lot condamnat la moarte și-atunci sigur că l-a găsit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
-l deie la porcii din colonie, da’ ăla nu l-o mâncat, și dintr-ăla mălai ne-o făcut nouă mămăligă... Și cum l-o dat Dumnezeu, fără să-l cearnă, nu nimic, nu conta... Mălaiul ăla o avut ceva, habar nu am ce, da’ gândeai că e prenandez. Dacă l-o luat acuma de pe foc și l-o turnat În formă... ai putut să Îl Întinzi cât ai vrut... așa se Întindea. Măi tată, măi, o tot Învârteam În gură
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
ochi, zice: „Întoarce limba!” Întorc limba. O făcut din cap și zice: „Dezbracă-te.” Mă dezbrac și mă consultă. „Nu cumva să crezi că ai icter, că ai pleorizie?.” „Ce e aia domnule doctor? Eu am crescut la cornul plugului, habar n-am ce e aia pleorizie.” „Ai apă la baza plămânului stâng.” Zic: „Domnule doctor, se poate vindeca?”. „Se poate vindeca, dacă ai noroc. Dacă n-ai...” Dar zic cătră el, ca omul cinstit: „Că oți găsi cu ce să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
făcea să se strîmbe și-i împrăștia fiori prin tot corpul, treaba cu mîncarea era foarte bună. Cît îi plăcea să mănînce lui Alin, carne dar și dulciuri. Mîncarea îi regenera energiile pierdute. Unii spuneau că e gras, dar ăștia habar n-aveau că grăsimea lui acționa ca un strat protector și n-avea de gînd să renunțe la el, abținîndu-se de la mîncare, cum îi pretindeau ăia. Totuși asta venea la pachet cu discuțiile cu creaturile alea mari, mereu aceleași, mereu
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
Suedia. René era troțkist, publicase operele lui Troțki în toată Scandinavia și era vânat de sovietici. Intrasem într-o umbră deasă, eram urmărită pas cu pas. O supraveghere dublă în care erau implicați: rudele, prietenii, vecinii și cei de care habar nu aveam. Prietenii lui Nichita veneau la mine prevenindu-mă de pericolul de a fi „sinucisă”, idee convenind tradiției sinucigașe din familia mea. Cinismul cunoscuților colegi m-a zguduit cel mai mult. Jucam o partidă de șah cu miza vieții
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
aplecată deasupra mașinii de gătit, simțindu-se ca la ea acasă. Era bine dispusă, mă cunoștea, deși în realitate nu vorbiserăm niciodată, o văzusem o singură dată, în București, în holul hotelului Athénée Palace, fără să-i țin minte chipul. Habar nu aveam, nici ea și nici eu, câtă durere ne aștepta în viitor. Cum acea mică întâlnire formală era un punct esențial al vieților noastre, un lucru teribil, decis de cineva atotputernic, fără față. Christine gătea excelent, în timp ce eu ajunsesem
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]