1,643 matches
-
nostru prieten. E loc destul. Loc era, Într-adevăr: vreo șapte-opt dormitoare, două băi, anexă În curte, probabil fosta casă a slugilor, cu două camere și ea, cu baie, cu tot dichisul. Un fost conac, ce mai! Bucătăria era uriașă, livingul la fel, cu șemineu și panoplie, colecție de flori de mină, câteva tablouri ale unor maeștri maghiari-transilvăneni. Beciul era la fel de Încăpător, mirosind Încă a acru, de la vinul pe care-l adăpostise pe vremuri. Butoaiele erau acum stricate, iar Tibi nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
scrierea unui roman de sertar, iar la afluent profețeam câștigarea unei excursii În Uzbekistan. Și așa mai departe, scrierea cărților prilejuindu-ne niște serate literare Încântătoare, era deja iarnă, decembrie, și noi munceam pe rupte, adunați seara lângă șemineul din living, aveam termen limită până la sfârșitul anului, la Începutul celui următor trebuiau scoase cărțile pe tarabe, atunci le cerea piața. Cam așa treceau zilele În Republică: ne Întorseserăm la literatură, Vasile nu se mai oprea din scris, Cătălin Începuse și el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
mașină, a făcut un semn cu mâna, au coborât din ea doi polițiști În uniformă, unul dintre ei cu un Kalashnikov agățat În spinare. Au intrat În curte, apoi În casă, ne-am speriat de ei toți care eram În living. Civilul a pus din nou Întrebarea, Leac s-a ridicat În picioare, era un pic băut, se clătina zâmbind binevoitor. I-a invitat pe polițiști să intre, să ia loc, civilul l-a rugat să iasă pe terasă. - E cam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
și nemurirea, lua-i-ar naiba! Vor să le apară numele în catalogul de la British Library, vor să le faci prezentări în șase exemplare, vor să-și vâre splendidul volum cu coperte cartonate între Shakespeare și Tolstoi în bilblioteca din living. Și or să reușească. Or să reușească pentru că oamenii ca mine știu prea bine că și dacă am găsi un nou Dostoievski, n-o să vindem nici jumătate din numărul exemplarelor pe care le-am vinde din orice porcărie scrisă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
era, desigur, ultimul lucru pe care și-l dorea. — De fapt, cred că or să aibă loc. O să tragem puțin scaunele în față. — Mulțumesc, îi spuse Phoebe zâmbind. Mă duc să-mi iau geanta. Darren intră târșâindu-și picioarele din living. Unde-i ceaiul meu? — Am crezut că te duci la Sainsbury, spuse Kim, punându-i zahăr în ceașcă. — Se închide abia la șase. Da, dar până atunci n-o să mai găsești nimic. — Începe meciul de rugby în câteva minute. — Darren
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
durata șederii mele acolo, dar ea s-a oferit să doarmă la parter, iar mie mi-a cedat dormitorul ei. Bineînțeles că nu puteam accepta, așa că m-am pomenit în fața perspectivei de a petrece cinci nopți pe o canapea în living, de a fi trezit brutal în fiecare dimineață când Joan și chiriașii ei treceau prin cameră spre bucătărie ca să ia micul dejun. Ambii chiriași erau de fapt de la politehnică, nu de la universitate. Unul era Graham, care urma un curs de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
scrisului... care au coincis cu la fel de lungile uitări de sine. Pachețelul a rămas întredeschis, dar a început să se transforme. Să începem însă cu începutul. „Vine Eric !“ stătea scris, cu literele contorsionate ale lui Mircea, pe calendarul lipit de ușa livingului, cu data de 3 martie încercuită cu roșu. Făcuse asta în timpul în care eu fusesem la spital, probabil după ce mă internasem, când data nașterii - prin cezariană programată - era sigură. Am văzut scrisul când am intrat în living, cu picioarele încă
Poveşti cu scriitoare şi copii by Ștefania Mihalache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1774]
-
lipit de ușa livingului, cu data de 3 martie încercuită cu roșu. Făcuse asta în timpul în care eu fusesem la spital, probabil după ce mă internasem, când data nașterii - prin cezariană programată - era sigură. Am văzut scrisul când am intrat în living, cu picioarele încă tremurânde și cu Eric în brațe. Momente despre care nimeni nu scrie, care se trăiesc pe tăcute : ce faci când intri prima dată în cameră, ținându-ți copilul nou-născut în brațe, cum călcați, tu și cu el
Poveşti cu scriitoare şi copii by Ștefania Mihalache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1774]
-
eram mamă, eram toată numai natură, atâta natură că-mi venea, la propriu, să-mi ling copilul. Și au venit alte și alte zile și nopți, din care țin minte mai ales umbrele noastre profilate noaptea pe peretele roșu al livingului. Noi mergând prin casă, în tot soiul de pași ciudați - ritm de vals, mers încet, mers rapid, legănat -, așa cum dictează corpul lui Eric și plânsul sau suspinul lui Eric, și râsul sau gânguritul lui, și căderea lui în somn în
Poveşti cu scriitoare şi copii by Ștefania Mihalache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1774]
-
regulat. Alteori... după o jumătate de oră aud bătăi în ușă și pe Eric care o vrea hotărât pe mami și nu înțelege de ce mami se ascunde de el acolo. Se antrenează și Toto și dezastrul e complet. Revin în living să îmbrățișez corpuri, să pup obrăjori și să șterg lacrimi, să mă joc cu două perechi de mânuțe lacome. În timpul ăsta, Mircea gătește prânzul. Mă gândesc că nu știu ce m-aș face fără el. Dar pe urmă mă gândesc și că
Poveşti cu scriitoare şi copii by Ștefania Mihalache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1774]
-
făcut o poză, și-atunci am remarcat pavajul, un pavaj În degradeuri, la Început gri-albastru, albastru-Închis-deschis-tonuri-de-verde-zeci-de-nuanțe-și-În-cele-din-urmă-portocaliu-rubiniu, sclipind ușor, am depășit limita de viteză pentru imaginație ușoară, m-am urcat În mașină și am Închis ochii. Din nou acasă, În confortabilul living al soților Abbeloos, discutăm despre piatra cubică de pavaj, programul pentru a doua zi, România. Părerea lor este că am mult umor, În vreme ce eu nu sînt decît nefericit ori de cîte ori abordez subiectul, pe care nu li-l clarific
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Într-o altă seară am dat peste-un film cu Pierre Richard și-am rîs În hohote, căzînd literalmente de pe canapea spre disperarea neputincioasă a copiilor care nu găseau comică nici o secvență și regretau vizibil bîzÎitul medicilor brașoveni. Revenind În living, ni se expune minuțios programul de vizitare a țării, planul lui Arie și Lucie este de a mobiliza Întreg clanul Abbeloos și Bootmans, sînt vreo douăzeci de persoane disponibile, fiecare ne va plimba Într-un alt oraș și cînd se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Își cere drepturile. Musafirele lui, Gipsy și Dunguța, au rămas, ca țărăncile, în spate. Nu-i chip să mă ocup de musafira mea pînă nu-l hrănesc, că-mi dărîmă ușa. Apăs tasta radioului și o voce parcă transpirată umple livingul: "Domnișoară, nu pleca, hai să bem orice, cafea nu plecaaaa... în noaptea grea din părul tău să mă..." Am aflat, îi spun după ce reinstaurăm dialogul, că o femeie americană s-a căsătorit cu ea însăși. Legal, cu acte. Aș face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
toba mare în anii terorii paukeriste. Tot el a introdus, post-eveniment '89, discursul dihotomic. Și-l răbdăm, și-l răbdăm, și-l răbdăm. Pe tata l-au etichetat "înstărit", deși casa fusese pe jumătate ocupată, ca și cea a Lisellei. Livingul era împărțit. Pe locul vitraliului Rusalin două dulapuri de scînduri (ale ocupanților). Acoperite, pe partea noastră, cu scoarțe basarabene; mama bucătărea pe holul de la intrare, la o lampă cu gaz. Unde se lăfăie acuma leandrul frunzos. Se stătea la coadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
vorbă între patru ochi ("Mă rog, trei": se vrea cu umor la capitolul boală) și numai cu cele lăsate esențial de Dumnezeu pe masă. E definitiv vegetarian. "Mortăciuni nu mănînc. Nu-i agreez nici pe porci". Din colțul celălalt al livingului, unde mestecă într-o oală albă, strigă să deschid cutia de pe măsuță. Găsesc un fel de brățară din plexiglas. O întorc pe toate fețele. Ce-i asta? Uituco. E... E curelușa mea de ceas, ruptă. De la minusculul ceas dăruit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
de Betty Boop. Corsajul enorm era veșnic pătat, Dumnezeu știe cu ce. Alt amănunt pierdut într-o cută a memoriei: insistase să trec pe la ea. "Iordănuța, am un cadou pentru tine". M-am dus. M-a primit în efervescență lirică. Livingul era plin de statuete africane: războinici cu falusuri reliefate. Printre ele, surpriza. Leandru, în papucii gazdei și-n costum cu vestă. Ioana îmi spusese în tramvai, pipăindu-mi pletele cu vîrfurile degetelor grăsune. Mi s-au părut vîscoase, mi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
Riști să pari netalentat. Ofelii ovarice scot nu proze, ci valize cu locuri comune. Nici nu le pasă că scriu mai mult decît citesc. Senzații au cu duiumul, nu și senzația de déjà lu. Tano m-a lăsat că curăț livingul. Urăște zgomotul de aspirator. Cînd mă folosesc de mop, participă. Trage de moațele răsucite în direcție contrară, ba și usucă gresia cu burta, pînă cînd blana i se udă mai tare decît mopul. "Mă ajuți, și io te ajut". Uite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
de lîngă gard era plină cu pensoane, cu spatule, cu schițe rupte, cu tuburi de vopsele neîncepute. Rusalin ne-a întîmpinat cu un bandaj pe ochiul stîng, semn că mai încercase o operație. Mi-am imaginat cu groază irisul sîngerînd. Livingul enorm, fără uși se îmbogățise cu o icoană pe sticlă, superb finisată. E din școala de la Nicula, a lui Țimforea. L-ar uimi și pe Leonardo. M-a surprins iarăși cu atenția excesivă. Îmi anticipează o remarcă, un gest, numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
nici mașina. Mobilul lui Șichy a rămas pe banchetă, n-au cum să ne găsească prea repede. Or să aștepte dimineața împreună. Aha, ocazia să înceapă ceva între ei, pricepe Tano. Construiesc o imagine roz a lor. Proteguiți de membrana livingului, înconjurați de picturi, stînd de vorbă. Conversația se întinde ca ierburile crescute în iazul Dorobanț. Chipul lui Șichy, îmbujorat de sfială și de foc, pîinea prăjită, un tacîm scăpat, butucul prăbușit în jar, respirația gură la gură, dinții mici. Rusalin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
dacă mă poate ajuta cu ceva. Ținând cont de faptul că amândouă purtau zilnic la serviciu o ținută vestimentară ultraconservatoare, am refuzat orice ajutor În materie de modă din partea lor. M-am tot preumblat În sus și-n jos prin living În măsura posibilului, dat fiind că din patru pași Îi acopeream Întreaga suprafață, și m-am așezat pe canapea, În fața televizorului. Ce anume poartă cineva În prima zi de muncă pentru cel mai la modă redactor al celei mai la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
rost de ceva de mâncare? Tocmai eram pe cale să mă las păgubașă. Atunci, treci Încoace și mănâncă! A părut mulțumit și a deschis punga, dar nu aveam loc amândoi pe podeaua dormitorului. M-am gândit să mergem să mâncăm În living, penru că și bucătăria era prea mică, dar Kendra și Shanti se prăbușiseră amândouă În fața televizorului, cu caserolele cu salată neatinse În fața lor. Am crezut că așteaptă să se termine episodul din Real World la care se uitau, dar am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
bogată, În care sunt multe de făcut. Amândoi ne dorim să vii mai des să ne vizitezi. Nu e-n regulă să ne vedem numai când venim noi aici, a zis ea și a schițat un gest vag În direcția livingului părinților. Dacă poți să reziști În Avon, reziști În mod sigur și la Houston. — Andy, ai și venit! Jay, a venit fata care face o carieră suitoare În marele New York, hai să-i dai ziua bună, a strigat mama, făcându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Îndurat să o las singură În apartament, așa că Alex și cu mine i-am Împachetat una-alta și am târât-o după noi Într-un taxi. Ne-am dus toți trei la apartamentul meu, Lily a dormit pe canapeaua din living, iar a doua zi am ieșit Împreună să luăm un prânz baban În oraș. Îmi părea bine că se terminaseră sărbătorile de iarnă. Era timpul să-mi văd de viața mea și să Încep - pe bune - să lucrez. Deși aveam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
de când Lily Îl surprinsese făcând amor cu două fete, colege de-ale ei din grupul a capella din care făcea parte. Intrase pur și simplu În apartamentul lui din afara campusului și dăduse peste el, Întins cât era de lung În living cu o soprană și o contraltistă, niște tipe tăcute ca niște șoricei, care n-au mai reușit În veci să o privească pe Lily În ochi. Am Încercat să o conving că nu fusese decât o farsă ca Între colegi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
În picioare pantofi și În mână mâncare, evident cumpărată de curând. În afară de asta ușa de la intrare era deschisă. Fusese cât pe ce. — Andy a zis că nu poți să vii astăzi, a spus tata și a pus pe masa din living o pungă care părea a conține covrigei - sărați și ei, fără Îndoială - și niște cafele. I-a evitat privirea, În vreme ce i se adresa: Tu tocmai veneai sau plecai? Am zâmbit și m-am uitat la Alex, În speranța că el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]