1,770 matches
-
să iasă din acea situație. Neliniștea lui este pur emoțională. Syna încearcă să fugă emoțional și nu a găsit decât o modalitate coerentă de a face acest lucru: printr-o mișcare a mâinii în spate. În imaginea din dreapta, Syna simte mâncărimi pe partea din spate a piciorului. Faptul că nu își părăsește interlocutorul se datorează strict politeții. Ea simte mâncărimi pentru că a trimis creierului mesajul de intensificare a circulației sanguine în picioare ca să poată merge mai bine, în vreme ce rămâne pe loc
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
decât o modalitate coerentă de a face acest lucru: printr-o mișcare a mâinii în spate. În imaginea din dreapta, Syna simte mâncărimi pe partea din spate a piciorului. Faptul că nu își părăsește interlocutorul se datorează strict politeții. Ea simte mâncărimi pentru că a trimis creierului mesajul de intensificare a circulației sanguine în picioare ca să poată merge mai bine, în vreme ce rămâne pe loc și continuă, cu tact, discuția. În unele situații încercăm să plecăm. În altele nu dorim să plecăm, dar punem
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
nu vedem nici un motiv pentru a ne îndepărta, însă simțim nevoia inconștientă să ne apărăm de prezența sau de dorințele prea intense ale celuilalt. Continuăm să zâmbim și să punctăm discuția prin „da, așa e”, dar trupul nostru se apără. Mâncărimi pe partea exterioară a brațului. De la cortexul insular la nervul axilar și la nervul radial, mesajul paradoxal produce o micromâncărime. Această micromâncărime permite atât păstrarea unui comportament firesc, prin mișcare, cât și pregătirea unei reacții reflexe. Printr-o mișcare scurtă
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
decât credem. Astfel vom observa mai bine închiderea interlocutorilor. În ceea ce privește bariera mentală legată de critică, cel mai semnificativ dintre gesturi - și, de asemenea, cel mai interesant - este, fără îndoială, gestul ilustrat mai jos. Există în două variante, dar în realitate mâncărimea este întotdeauna în aceeași zonă. O persoană care simte mâncărimi la baza nasului și și-l scarpină pe furiș, zona cutanată a nervului maxilar fiind sensibilizată, nu crede ce îi spuneți. Nu se simte la largul ei și își mobilizează
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
bariera mentală legată de critică, cel mai semnificativ dintre gesturi - și, de asemenea, cel mai interesant - este, fără îndoială, gestul ilustrat mai jos. Există în două variante, dar în realitate mâncărimea este întotdeauna în aceeași zonă. O persoană care simte mâncărimi la baza nasului și și-l scarpină pe furiș, zona cutanată a nervului maxilar fiind sensibilizată, nu crede ce îi spuneți. Nu se simte la largul ei și își mobilizează resursele creierului, pentru a se adapta. Indiferent dacă își ciupește
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
un registru un pic prea intim, suntem în același timp fericiți și stingheriți. Mașinal, fără să fim cu adevărat conștienți, ne „scărpinăm” vârful nasului sau o ureche, bărbia, obrazul. „Ne mănâncă” și totuși nu există vreo iritare concretă a tegumentului. Mâncărimea nu durează mai mult de trei secunde și nu lasă nici o urmă. Ce s-a întâmplat? Foarte prozaic, vom zice că fața e plină de „găuri”, adică de receptori prin care informațiile pătrund în intimitatea a ceea ce biologii numesc „mediul
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
dorința de a avansa, de a se deschide mai mult către celălalt. Și totuși, nu putem spune că acestea sunt, în sine, atitudini care corespund codurilor inconștiente ale seducției. Putem fi siguri însă că sunt atitudini de deschidere. În ceea ce privește scurtele mâncărimi cu caracter eminamente sexual, micromâncărimea cea mai sexuală de la nivelul feței este, fără umbră de îndoială, următoarea: De altfel, zona afectată de micromâncărime este numită „arcul lui Cupidon”. Ea se află la mijlocul gurii, pe buza superioară. Acolo apar mâncărimi atunci când
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
scurtele mâncărimi cu caracter eminamente sexual, micromâncărimea cea mai sexuală de la nivelul feței este, fără umbră de îndoială, următoarea: De altfel, zona afectată de micromâncărime este numită „arcul lui Cupidon”. Ea se află la mijlocul gurii, pe buza superioară. Acolo apar mâncărimi atunci când este reprimată o dorință sexuală. În șanțul buzelor se formează primul arc sinaptic, probabil prima legătură între trup și creier, în momentul primei alăptări. În acel moment nou-născutul simte, complet inconștient, prima dorință sexuală. O dorință refulată de a
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
gest furiș face parte din ritornela gestuală a lui George Bush. El revine, din când în când, în limbajul lui corporal atunci când își corectează ținuta înainte de a începe un discurs sau când se pregătește pentru fotografii oficiale. În alte situații, mâncărimile furișe (care durează, în general, mai puțin de două secunde) furnizează niște informații. Ele ne permit să observăm mai bine cât de mult ne apreciază unii dintre prieteni, dar nu îndrăznesc să o spună. Am citit principalele micromâncărimi pe față
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
sunt instalate psihofiziologic în cursul primului nostru an de viață. Unele micromâncărimi din zona trunchiului sunt foarte sugestive. Acest gest inconștient pe sânul stâng este sugestiv, desigur, însă nu neapărat legat de fantasmele erotice. În partea externă a sânului apare „mâncărimea” atunci când persoana respectivă ar dori să împărtășească mai multe, să se apropie afectiv de celălalt. Într-o mișcare care exprimă două emoții contradictorii, ea împinge în față sânul și îl retrage*. Întrucât gândurile sunt contradictorii, apare „mâncărimea”. De câte ori în viață
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
a sânului apare „mâncărimea” atunci când persoana respectivă ar dori să împărtășească mai multe, să se apropie afectiv de celălalt. Într-o mișcare care exprimă două emoții contradictorii, ea împinge în față sânul și îl retrage*. Întrucât gândurile sunt contradictorii, apare „mâncărimea”. De câte ori în viață, atât în domeniul profesional, cât și în cel personal, nu am vrut să reținem pe cineva, cu toate că ne gândeam că e mai bine să plece? De câte ori nu am cerut cuiva să plece, dorind să rămână? Indiferent dacă
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
brațe și antebrațe transmit mesaje cu un conținut la fel de semnificativ. Micromâncărimile sau reprimarea dorințelor Ne mângâiem brațele și antebrațele când ne simțim bine și declanșăm micromâncărimi în aceste zone atunci când în noi izbucnesc contradicții. Acestea reverberează în trup și apar „mâncărimile”. Atunci când trebuința emoțională de deschidere nu este acceptată definitiv, „ne mănâncă”. Două atitudini mentale diferite se exprimă prin două gesturi diferite. Observați evoluția atitudinii mentale a lui Syner între prima și a doua ilustrație. În prima ilustrație, micromâncărimea nu este
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
lui Syner nu urmează mișcarea firească a trupului lui. Interlocutorul nostru simte, fără să o spună, nevoia de a ieși din această situație, chiar dacă există cu adevărat dorința de apropiere. În ilustrația din dreapta, micromâncărimea exprimă dorințe afective contradictorii. Interlocutorul simte „mâncărimi” în interiorul brațului pentru că simte dorința de apropiere afectivă, de care în același timp se apără. Are scrupule în privința unei apropieri mai mari. Dar capul este destins și se înclină în mod semnificativ în direcția brațului care îl „mănâncă”. Această micromâncărime
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
trup și mai încărcate inconștient cu trăirea părții mai puțin emoționale, mai fizice, a legăturii, este elocventă. Să descompunem gestul Synei: antebrațele sunt deschise; interiorul încheieturii brațelor este vizibil; capul este înclinat spre umăr și spre brațul pe care simte „mâncărimea”. Contradicția dintre semnul corporal al dorinței de deschidere (antebrațul irigat) și semnul unui anumit refuz de deschidere (mișcarea este oprită, așadar a apărut o „mâncărime”) traduce contradicția psihologică dintre dorința de a se deschide și dorința de a nu-și
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
încheieturii brațelor este vizibil; capul este înclinat spre umăr și spre brațul pe care simte „mâncărimea”. Contradicția dintre semnul corporal al dorinței de deschidere (antebrațul irigat) și semnul unui anumit refuz de deschidere (mișcarea este oprită, așadar a apărut o „mâncărime”) traduce contradicția psihologică dintre dorința de a se deschide și dorința de a nu-și da frâu liber. Și aici, dacă simțiți dorință față de Syna, lăsați-o să-și elimine contradicțiile: „simte mâncărimi”, așadar este pe cale să ajungă la dumneavoastră
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
mișcarea este oprită, așadar a apărut o „mâncărime”) traduce contradicția psihologică dintre dorința de a se deschide și dorința de a nu-și da frâu liber. Și aici, dacă simțiți dorință față de Syna, lăsați-o să-și elimine contradicțiile: „simte mâncărimi”, așadar este pe cale să ajungă la dumneavoastră. Acest tip de micromâncărime exprimă atât scrupulele noastre, cât și greutatea de a ne abandona unui mod de comunicare mai fuzional. Cei care seduc conștient sunt foarte pricepuți la amuțirea scrupulelor partenerilor, îndemnându
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
și un sfert cât a durat conferința, este evident că a simțit de 37 de ori micromâncărimi la nivelul feței și trupului. Aceste micromâncărimi, care declanșează la Dalai-Lama gesturi comparabile cu cele făcute de oricine sub influența unor astfel de mâncărimi, întrucât se scarpină, durează în general mai puțin de două secunde și sunt perfect vizibile cu ochiul liber. Am indicat prin puncte zonele în care mâna atingea fața sau trupul când apărea „mâncărimea”. O micromâncărime denotă o ambivalență între ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
de oricine sub influența unor astfel de mâncărimi, întrucât se scarpină, durează în general mai puțin de două secunde și sunt perfect vizibile cu ochiul liber. Am indicat prin puncte zonele în care mâna atingea fața sau trupul când apărea „mâncărimea”. O micromâncărime denotă o ambivalență între ceea ce spunem și ceea ce simțim, sau, în funcție de zonă, un decalaj între ceea ce vedem și ceea ce am dori să vedem. Persoanele la care unele zone emoționale din emisfera dreaptă sunt deteriorate nu mai simt micromâncărimi
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
Este vorba despre o situație de mare deschidere, datorată unei micromâncărimi care traduce o dorință reală de deschidere afectivă. În imaginea din stânga, Syner simte dorința de a se deschide mai mult, fără a ști prea bine cum să procedeze. Simte mâncărime... și mâncărimea e în scobitura cotului. Aici contează micromâncărimea, nu brațul (fapt perfect logic); „locul care mănâncă” este semnificativ. În imaginea din dreapta, citim și mai multă empatie la Syner și Syna. Mișcarea simetrică a capetelor este ceea ce ne permite să
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
despre o situație de mare deschidere, datorată unei micromâncărimi care traduce o dorință reală de deschidere afectivă. În imaginea din stânga, Syner simte dorința de a se deschide mai mult, fără a ști prea bine cum să procedeze. Simte mâncărime... și mâncărimea e în scobitura cotului. Aici contează micromâncărimea, nu brațul (fapt perfect logic); „locul care mănâncă” este semnificativ. În imaginea din dreapta, citim și mai multă empatie la Syner și Syna. Mișcarea simetrică a capetelor este ceea ce ne permite să percepem această
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
apropiem de interlocutori. Datorită picioarelor, creăm împreună cu ei un câmp care ne separă de exterior. Încrucișarea picioarelor permite delimitarea câmpurilor de intimitate. Dar se întâmplă ca picioarele noastre să fie mai puțin tandre, să înceapă să se miște. Atunci simțim „mâncărimi”, pentru că nu intervenim. Și locul în care apare mâncărimea ne dezvăluie natura dorințelor noastre. Trebuințele instinctive exprimate de partea inferioară a trupului Examinarea comparativă a mișcărilor picioarelor masculine și a celor feminine ne permite să descoperim foarte repede că în
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
câmp care ne separă de exterior. Încrucișarea picioarelor permite delimitarea câmpurilor de intimitate. Dar se întâmplă ca picioarele noastre să fie mai puțin tandre, să înceapă să se miște. Atunci simțim „mâncărimi”, pentru că nu intervenim. Și locul în care apare mâncărimea ne dezvăluie natura dorințelor noastre. Trebuințele instinctive exprimate de partea inferioară a trupului Examinarea comparativă a mișcărilor picioarelor masculine și a celor feminine ne permite să descoperim foarte repede că în această zonă se văd cel mai bine diferențele dintre
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
exprimă dorințe refulate de apropiere intensă. Aceste semne sunt, pentru cel care le observă, coduri de seducție prețioase și privilegiate. Cel care le emite nu o face conștient și nu știe că vor fi descifrate. Dacă se „scarpină”, dacă simte „mâncărime”, este pentru că dorințele lui nu se exprimă liber. De multe ori dorința nu este trăită deplin și apare „scărpinatul”, pentru că se ridică bariere care împiedică eliberarea impulsurilor. Observatorul trebuie să știe să nu profite de observațiile pe care le face
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
dorise niciodată să intre în rîndul notabilităților orașului. Era mai înalt decît cei mai mulți bărbați din Medgidia. Își purta cu mîndrie la biserică hainele de duminică, dar nu-i plăcea să stea prea mult îmbrăcat în costum. Gulerul cămășii îi dădea mîncărimi și cînd dădea mîna cu unul și cu altul se scuza că nu-și scoate mînușile fine de glanț fiindcă avea palmele asprite de bătături. Cînd a apărut în oraș, cu trei căruțe brașovenești din care s-au mai dat
Potcovarul Bazil by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7418_a_8743]
-
sălbatică Este o plantă întâlnită în majoritatea locuințelor. Frunzele ei mari și verzi sunt pline cu o otravă puternică și este nevoie de doar o singură frunză pentru a ucide un om. Chiar și simpla atingere a plantei poate provoca mâncărimi severe ale pielii. Ricinul (foto) Toți am auzit de uleiul de ricin. Puțini știu însă că ricinul deține recordul mondial pentru cea mai otrăvitoare plantă. O singură sămânță crudă îl va ucide chiar și pe cel mai sănătos om în
Cinci plante care te pot ucide by Nae Catalin () [Corola-journal/Journalistic/65916_a_67241]