1,860 matches
-
nou. ă Sunt de acord. Firele uimite ale sprâncenelor sale tufoase se adunară într-o privire încruntată. ă În cazul ăsta, cum de îți explici...? ă Cele două voci din apartament? Prokurorul Liputin încuviință nerăbdător. ă Govorov era actor și mim înzestrat. Sunt de părere că își vorbea sieși. Mai mult ca sigur că era beat. Dacă mai fusese și otrăvit, atunci poate că și delira. Cu toții ne cerăm în gând cu alții. Poate că pur și simplu verbaliza un asemenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
înțeles că o glumă, o vorbă de duh, un compliment venite din partea acestor artiști de circ sau de teatru puteau să însemne șansa sau nenorocirea unui politician. Așa că li s-au acordat drepturi până atunci de neînchipuit, astfel încât cântăreți, actori, mimi și dansatoare, de multe ori cu o inteligență îndoielnică și de moravuri ușoare, au început să comande, să dea sentințe și directive în senat. Profitând de o revoltă populară împotriva lui Iustinian, ei s-au proclamat apărători ai plebei și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Eudokia, Heraclion, dăruit de tânăra lui nepoată Martina, pe care o luase de soție imediat ce rămăsese văduv, și nu fără un scandal pe cinste, și de Atalaric, fiul din flori. Actorii au început să rostească panegirice dedicate împăratului, dansatoarele și mimii au ridicat în slăvi ultimele isprăvi ale lui Heraclie în contra perșilor, în timp ce el părea absent, absorbit de alte gânduri. Am pierdut o mare parte din spectacol, uitându-mă la familia împăratului. Eram captivat mai ales de Heraclie. Nu atât datorită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
bani! Am înțeles! Cum e?! Curiozitatea prietenului meu, Ce?! Cu ea, cu Anne sau cum o cheamă! miros de hamburgeri, baloane, pe rue Fabre jucători de cărți te îmbie, alba neagra mânuită cu talent, apa Evian, pantomimă, copii râzând când mimul nemișcat și încărcat cu cutii goale zornăitoare face brusc un pas scuturându-se ca un pom copt în bătaia vântului, E fascinantă! asurzitor, apoi din nou nemișcarea, nu mi-am adus blocul de desen la mine, Theo! mă trage Marius
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
au pictat și au desenat), iată că în ghetourile din Transnistria s-a putut, Jurnal de ghetou (Djurin, Transnistria, 1941-1943) fiind un jurnal scris chiar atunci, în timpul războiului, și acolo, în ghetoul din Djurin, Transnistria, iar Miriam Korber-Bercovici, în jurnal Mimi, avea atunci 19 ani. „Absolut din întâmplare am luat în bagajul meu un caiet cu coperți de piele, primit cadou de ziua mea, în urmă cu două săptămâni, care urma în condiții normale să fie un album de amintiri, cum
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
piele, primit cadou de ziua mea, în urmă cu două săptămâni, care urma în condiții normale să fie un album de amintiri, cum aveau fetele din acea vreme”, își amintește autoarea acestei unice cărți. în acest caiet și-a scris Mimi jurnalul, un caiet dăruit de Bondy, un băiat căruia îi aparțin primele rânduri, scrise acasă, la Câmpulung, în septembrie 1941, dedicația, cum ar veni, și ultimele, scrise la Djurin, în lagăr, în 30 ianuarie 1944. Am făcut un interviu cu
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
a aflat și jurnalul care, iată, are mai multe istorii. Jurnalul începe în ghetou și se încheie în ghetou, începe în 4 noiembrie 1941 și se termină la 30 ianuarie 1944, însemnare făcută de Bondy, ultima zi în care scrisese Mimi fiind 10 octombrie 1943. Sunt tentat să comentez Jurnalul de ghetou ca pe jurnalul lui Mircea Cărtărescu (cea mai mare nenorocire a scriitorului contemporan e că nu mai are inspirație, că nu mai poate să scrie), dar cea mai bună
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
ca pe jurnalul lui Mircea Cărtărescu (cea mai mare nenorocire a scriitorului contemporan e că nu mai are inspirație, că nu mai poate să scrie), dar cea mai bună analiză în asemenea situații sunt, fără îndoială, citatele; iată ce scrie Mimi pentru prima oară în acest jurnal: „Cine și-ar fi închipuit că voi inaugura acest caiet, dedicat de a fi un album de poezii, în această situație. Când Bondy mi l-a făcut cadou erau alte vremuri, dar acum?!!! Joi
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
jurnal unic, original și bine scris, care, de altfel, a fost mereu pus sub semnul întrebării, chiar și în timpul când se scria, „de ce scriu” fiind o întrebare frecventă în jurnal. „Scriu numai ca să treacă timpul, nu dintr-o necesitate”, zice Mimi. „Știu că e fără rost tot ce scriu. Nimeni nu va citi ce am scris, iar eu, dacă voi scăpa cu viață de aici, voi arunca în foc tot ce îmi va aduce aminte de timpul blestemat petrecut în Djurin
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
timpul blestemat petrecut în Djurin.” „Toate sunt zilnic la fel, pe care nici nu e nevoie să le scriu deoarece le voi ține minte, cu siguranță, toată viața.” Scrierea alungă timpul, timp care curge foarte greu și foarte dureros; scriind, Mimi se apropia tot mai mult de altceva, astfel scrisul fiind, în lipsă de acțiune și de lecturi, un act existențial, nu hedonist, astfel devenind o acțiune necesară, autoarea încercând la un moment dat să provoace scrisul, să-l incite, căutând
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
dar vor rămâne încă destui care să poarte în viitor amintirea celor morți și speranța unei vieți în libertate. Nu vreau să uit și de aceea notez grozăvia și nenorocirea de sâmbăta trecută”) sunt alte motive care o îndeamnă pe Mimi la scris, motivul principal fiind însă nevoia de cunoaștere, frica de a dispărea împreună cu informația și evenimentele pe care le trăiește, fără voia ei: „A trecut aproape o lună de când n-am mai scris în jurnal. S-au petrecut atât
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
să scriu; nu mă îndeamnă muza, dar trebuie să consemnez evenimentele, căci cine știe dacă voi avea vreodată ocazia să le povestesc. Poate că le va găsi cineva și le va citi”. După această maturizare forțată, concluzia la care ajunge Mimi e că “în mine s-a produs o mare schimbare”, „azi știu bine că e destul să ai o odăiță și în ea poți fi atât de fericit” și, vai, „viața nu e așa cum ne-o dorim”. Iată un pasaj
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
mai ales de după aceste lungi tăceri sunt adevărate izbucniri, niște rezumate deosebit de concentrate și de semnificative, fragmente pe care nu le citez numai din cauza lipsei de spațiu, însă care pot fi găsite lejer pentru a fi citite. Miriam Korber-Bercovici, adică Mimi, își încheie textul la 10 octombrie 1943, jurnalul fiind închis de fapt tot de Bondy, băiatul care i-a dăruit caietul, la 30 ianuarie, la Djurin, o încheiere a altui Bondy, Bondy care l-a pierdut pe drumurile exilului pe
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
octombrie 1943, jurnalul fiind închis de fapt tot de Bondy, băiatul care i-a dăruit caietul, la 30 ianuarie, la Djurin, o încheiere a altui Bondy, Bondy care l-a pierdut pe drumurile exilului pe Bondy care-i dăruise lui Mimi obiectul în care se află originalul ce poate fi văzut și astăzi („Originalul stă la dispoziția oricui dorește să-l vadă” - „Postfața autorului”). Pe lângă text, cartea are și câteva fotografii pe care le comentează sora lui Mimi, Sisi, tot în
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
-i dăruise lui Mimi obiectul în care se află originalul ce poate fi văzut și astăzi („Originalul stă la dispoziția oricui dorește să-l vadă” - „Postfața autorului”). Pe lângă text, cartea are și câteva fotografii pe care le comentează sora lui Mimi, Sisi, tot în interviul despre care am mai amintit, doar că descrierea Silviei Hoișie e de acum, din mileniul III, ceea ce poate doar să ne bucure, din toate punctele de vedere: „O fotografie din 1917, unde puteți vedea o familie
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
miza autenticității, incluzând astfel fapte, note de lectură și reflecții cotidiene, iar dramatismul este accentuat de interogații neliniștitoare. Tensiunea narațiunii provine și din intercalările temporale frecvente, și din distanța în timp între însemnări succesive. Mare pondere au elementele autobiografice: protagonista, Mimi Janculovici, este o prozatoare cu un debut amânat, cauza fiind imposibilitatea de a scrie, cu acceptarea compromisurilor inerente, în perioada totalitară românească. Trimiterile la tarele epocii vizează câteva aspecte caracteristice, printre ele presiunile exercitate asupra oamenilor pentru a accepta colaborarea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289591_a_290920]
-
Eminescu în critica germană. Selecție, traducere, introducere, note și bibliografie de Sorin Chițac [i.e. Sorin Chițanu]. Iași: Junimea, 304 p. (Eminesciana. Serie nouă; 14) * IACOBAN, Mircea Radu. Căminarul. Iași: Junimea, 2012, 212 p. (Eminesciana. Serie nouă; 15(77)) * COJOCARU, Carmina Mimi. Antropogonia eminesciană. Prefață Dumitru Micu. Iași: Junimea, 2012, 202 p. (Eminesciana. Serie nouă; 16(78)) CUPRINS În loc de argument 3 I. Un număr nefast 3 II. Cinismul imperial 3 III. Răul dinlăuntru 3 IV. "Cestiunea Orientului" 3 V. Către a treia
[Corola-publishinghouse/Science/1562_a_2860]
-
lucreze doi ani; de-asta își întîlnește fiul, ca să-l roage să-i facă rost de o slujbă; șofer sau paznic de noapte. Fiul e un tip la costum, grăbit, opac, dur, sarcastic, cu poftă de mîncare (un actor tînăr, Mimi Brănescu, se dovedește un excepțional partener de dialog pentru “monstrul” Rebengiuc). În rostirea lui Rebengiuc, cea mai tandră și mai înduioșătoare replică din film sună așa: ... Nu pot să nu muncesc! Drept care, pentru un post de paznic de noapte, aduce
Viitorul sună scurt by Eugenia Vodă () [Corola-journal/Journalistic/13097_a_14422]
-
sutelor de elevi pe care i-a pregătit în postura de dascăl, a spectatorilor care l-au aplaudat în postură de dirijor sau de pianist la concerte. Și mai ales iubirea fără limite a unei femei credincioase, soția sa Ecaterina “Mimi” Popovici, care îi pune zilnic o floare la mormânt și care mărturisea că de ziua ei Titel o vizitează în vis și-i cântă o melodie... Bănuim că “Iubirea noastră nu are apus”, superbul cântec încredințat Ancăi Parghel și gravat
Mo?tenirea lui Titel by Ortansa Fronea () [Corola-journal/Journalistic/83136_a_84461]
-
atmosferă, întreținută nu numai de amintirile comune, dar și de revederile prilejuite, tot mai rar, de asemenea evenimente. S-au revăzut personalități care au însemnat și înseamnă mult pentru genurile amintite, toți evocând apartamentul din Iași al muzicianului, unde doamna Mimi îi primea cu cele mai bune plăcinte din lume. De pildă, reputații oameni de televiziune, radio și producție artistică Dumitru Moroșanu și Octavian Iordăchescu (îi cităm împreună, fiindcă și azi sunt umăr lângă umăr în conducerea companiei artistice Mondo Film
Mo?tenirea lui Titel by Ortansa Fronea () [Corola-journal/Journalistic/83136_a_84461]
-
lui George Natsis a luat cartea pentru a le-o înmâna Angelei Ciochină și Doinei Moroșanu), precum și câțiva reprezentanți ai postului public de radio: Florin-Silviu Ursulescu, Olivia Sima (care a realizat o frumoasă emisiune în direct, pentru străinătate, cu Mimi Popovici în studio), Marian Stere, Bogdan Pavlică, acesta din urmă coleg cu Titel în câteva jurii muzicale. Despre activitatea pe tărâmul jazz-ului a vorbit Alexandru Șipa, care i-a și conferit de altfel cândva o distincție importantă pentru excelența
Mo?tenirea lui Titel by Ortansa Fronea () [Corola-journal/Journalistic/83136_a_84461]
-
timp flower-power al juneții dezlănțuite. Există o energie, o debordanță care se regăsește în datele personalității actorului Dragoș Bucur pe care Radu Muntean a mizat inspirat, iar ea iese cu adevărat la suprafață din revederea întîmplătoare cu vechii prieteni, Penescu (Mimi Brănescu), agent la o firmă de turism, și Iordache (Adrian Văncică) stabilit în Suedia, ambii trăind o burlăcie prelungită și cam răsuflată. Faptul provoacă o escapadă ca între băieți, fapt care declanșează cum era de așteptat o mică furtună în
Ubi sunt valurile de altădată? by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/8018_a_9343]
-
cu cele ale semenilor înconjurători. Ea nu se teme, astfel, să așeze în același context holocaustul și gulagul, cu tipicele note structurale care le definesc. O discuție pe această temă, cu un apropiat ia aspecte dramatice, cineva o acuză pe Mimi Ianculovici de... legionarism! Fapte care, repetativ, pot duce la o ruptură, așa cum, pe un alt plan, relațiile cu cei intimi " bărbați și femei " suferă de pe urma diferenței de sensibilitate, iar aceasta, la cei mai puțin dotați se manifesă prin intratabilitate. Ca să
Singurătate în companie by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/12657_a_13982]
-
artistului... Pierrot, figura centrală a Comedianților italieni (1719-20), iubitul părăsit, îmbrăcat în alb, are aceeași privire tristă, visătoare și atotștiutoare pe care o regăsești în portretul pe care Nadar, unul dintre primii maeștri ai artei fotografice, l-a făcut celebrului mim Charles Debureau în 1855... Una dintre cele mai prețioase lucrări din colecția Metropolitan-ului reprezintă un actor îmbrăcat în costumul de mătase cu dungi verticale al lui Mezzetin, „jumătate de măsură”, soțul când înșelat, când înșelând, servitorul devotat sau infidel
Watteau, poetul by Edward Sava () [Corola-journal/Journalistic/6564_a_7889]
-
superioare ale taților - la amintirea sumelor scrise pe cecuri, lacrimile de înduioșare ale bunicilor și clientelei... În așteptarea deciziei juriului. Și iat-o, în sfârșit, fericita câștigătoare ia loc pe tron, peste buclișoarele asupra cărora a trudit câteva ore madam Mimi i se pune coronița cu perle. Sala explodează de aplauze și ovații, Fața, pănă mai adineaori crispată, se destinde într-un zâmbet uriaș, repetat de acasă, celelalte fețe, toate, iau aspectul unei disperări nemaipomenite: cum o să-și privească în ochi
Limba care trebuie reînvățată by Aurelia Busuioc () [Corola-journal/Journalistic/7536_a_8861]