1,998 matches
-
să tragi cu ochiul, privindu-i părul care se unduia la cea mai mică mișcare cu un ochi bine ascuns, bine antrenat În minciuna de a nu spune nimic, fără să ai curajul să-i spui că arzi, că te mistui și preferi să te faci scrum decât să-i mărturisești iubirea ta inocentă. Când Îi așezi ultimul buchet de flori la ușă, pe furiș, să nu te vadă vecinii sau oamenii intrați Întâmplător În bloc, florile nu mai sunt pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Pașa, după ce plătesc haraciul, ce-ți pasă cine mă taie, împăratul, țarul sau regele Poloniei. Cum crezi că ar răbda frații noștri creștini să ne vadă că ne unim, că devenim o țară mare, pe care să n-o poată mistui deodată nici unul dintre ei? Pentru Înalta Poartă, Valahia sau Moldova e totuna dacă sunt fiecare de o parte sau împreună, haraciul să iasă, eh, dar pentru împărățiile creștine, care unele abia acum fac ochi... Pașii nervoși îl aduseră în fața ultimelor
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
rod la rădăcină acei doi șoareci, este viața fiecărui om ce se scurtează, ziua - șoarecele alb, și noaptea - șoarecele negru, și se apropie de sfârșit. Balaurul care varsă foc închipuiește înfricoșata rânză a iadului care așteaptă să înghită și să mistuiască pe cei ce iubesc mai vârtos frumusețile și cinstea acestei lumi decât seninul și bunătățile veacului ce va să fie.” Mihai mai aruncă o privire spre palatul atât de italienesc, dar și cumva oltenesc totodată. Se ridicase clădirea exact în
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Întreține imaginația și imaginarul.Un fenomen de magnetizare nimbează imaginea, așa Încît, cu ușurință, cădem pradă acestei puteri de atracție, ajungînd captivii ei adulatori”(p.5); sau :”...Ca o desfrînată vrăjitoare, imaginația aprinde În noi bezmetice ruguri pe care se mistuie dezirabilul și visul”(p.300). Acroșaje stilistice găsim În teză În foarte multe alte capitole și subcapitole, autoarea , omul de teatru, exegetul, fiind atent dublate de... poet, de un om care scrie cu dragoste, dăruindu-se subiectului, și nu conturează
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
pe fese, apoi coboară în pulpe, gambe până spre degetele de la picioare. Este în viață! Supraviețuise! Dar Moartea care răpise două vieți chiar sub ochii lui, continuă să stea la pândă, așteptându-l viclean ascunsă prin apropiere. Gândurile în legătură cu lunetistul mistuie orice alte sentimente care dispar undeva în vârful picioarelor, înlocuite fiind acum de simțământul pe care niciodată nu se crezuse capabil să-l resimtă altfel decât într-o totală contradicție cu nivelul conștiinței sale. Ura. O ură completă, intensă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
mohorât, într-o ploaie de aur și pentru o clipă pădurea pare precum intrarea în Rai. Oh, ce splendoare! exclamă admirativ Romulus. Ai crede că norii au luat foc! Treptat, zdrobit sub căderea fără de oprire a întunericului, roșul cerului se mistuie și întreaga lume se trezește din nou sub stăpânirea aproape palpabilă a violetului rece al serii. Marius își scoate binoclu, șterge lentilele aburite și îl duce la ochi. La cel mult o sută de metri în vale, zărește obiectivul lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
urmăresc cu sufletul la gură din spatele brazilor. Soldații dispar, dar cei doi, culcați în zăpadă, continuă să rămână nemișcați, topiți pur și simplu în peisaj. Trec câteva minute interminabile până când Marius se ridică și urmat de Romulus traversează rapid drumul, mistuindu-se în pădure împreună cu ceilalți oameni ai lui. IX Sturmbannführer Schultz deschide fereastra biroului pe care-l ocupă la etaj. Noaptea adusese o liniște grea, apăsătoare. Viscolul se sfârșise și acum totul este nemișcat, înghețat parcă într-o hibernare fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
fi aperitivele, ci desertul, în zori de zi. Acum vom merge la un restaurant, și apoi la ea acasă. Perfect. Țigara, fumată doar pe jumătate, îi atârna în scrumieră; în timp ce-i vorbisem nu se atinsese de ea și Davidofful se mistuise singur. Mi-am amintit deodată de Andreea. Am scos mobilul din buzunar și l-am închis. Nici nu m-a interesat dacă mă căutase. Oricum îl dădusem pe silențios. Orice altceva era în plus. Aici și acum aveam ce-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
mitralieră trase din fortăreața lui Mallami, aflată în apropierea unei alte fabrici de bere. Înainte de a muri, Carol a lansat un proiectil special care a explodat în mijlocul fabricii și a provocat un incendiu devastator, cu neputință de oprit. Focul a mistuit toată construcția metalică, făcând-o să se îndoaie, să pârâie, să crape. Apoi rezervoarele au explodat, și uite așa a pierit a doua sursă de venit din Whipie. A mai rămas una pe dealul Forsythe, controlată de Frank Sun. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
prinde de umăr. - Dă-te la o parte, fa, crucea și dumnezeu’ mă-tii ! Și umblă în fân sub pocladă și scoate toporul meu. Când a văzut toporul în mâna lui, femeia n-a zis decât „mâh!” și s-a mistuit pe după casă. I l- am luat degrabă și i-am zis : - Să știi, Ioane, că nici părintele n-ar’ să afle. Bine că l-ai dat. ...Crezi că nu s-a aflat ? Chiar duminică m-a întrebat popa la biserică
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
mioarele, olicăind după mirosul de la târlă. Oile se opreau din rumegat ; tremurând, câinii rămâneau cu boturile pe labe. Toate simțeau umbra iar baciul, cu ochii în jar și știind că trece stăpânul, nu cuteza să întoarcă fața. După ce umbra se mistuia în râpi, oile se mișcau, clopotul clincăia iar, și câinii mârâiau înăbușit. Baciul cel nou își trăgea zeghea peste cap. Când era băitănaș, povestea părintele, la Lespezi se afla un boier care avea moară. într-un rând năpădiseră moara puzderie
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
am avut acces la lumea textelor doar prin ferestruică, asemenea unui cavaler medieval prin viziera lui. Ziua înghițeam ore-n șir texte din care spiritul (și chiar litera) se evapora ca neofalina. Noaptea visam litere vî-jîind prin fața ochilor mei și mistuindu-se-n beznă. După o săptămână, firmele pe lângă care treceam pe stradă: Alimentara, încălțăminte, Pâine, Gostat, îmi deveniseră neinteligibile și ostile. Iar când treceam serile, ritualic, prin fața casei "iubitei" (am aflat mai târziu că oftasem, de fapt, toată vacanța în fața
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
și pe Arghezi. Mult mai târziu am înțeles prin ce rețea complicată, subterană, a circulat libertatea interioară în toată această perioadă în lumea culturală românească. Prin câte sacrificii au fost posibile traducerile marilor scriitori și publicarea autorilor români contemporani. Căci, mistuit de dorința de a scrie poezie, eu, copilul cartierelor muncitorești, al magazinelor goale și-al caroseriilor de Wartburguri abandonate pe trotuare, am urmat apoi Facultatea de Litere, unde am început să-i cunosc pe mulți dintre cei care au rămas
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
din groapă, se prinde în laț, căci aduce asupra lui, asupra Moabului, anul pedepsei lui, zice Domnul." 45. "Fugarii se opresc sleiți de puteri la umbra Hesbonului; dar din Hesbon iese un foc, o flacără iese din mijlocul Sihonului, și mistuie laturile Moabului și creștetul capului celor ce se fălesc." 46. "Vai de tine, Moabule! Poporul din Chemoș este pierdut! Căci fiii tăi sunt luați prinși de război, și fiicele tale prinse de război. 47. Dar în vremurile de apoi, voi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
Cum nu este cruțată cetatea slăvită, cetatea bucuriei mele!" 26. "De aceea, tinerii ei vor cădea pe ulițe, și toți bărbații ei de război, vor pieri în ziua aceea, zice Domnul oștirilor." 27. " Voi pune foc zidurilor Damascului, și va mistui casele împărătești din Ben-Hadad." 28. Asupra Chedarului și împărățiilor Hațorului, pe care le-a bătut Nebucadnețar, împăratul Babilonului. Așa vorbește Domnul: "Sculați-vă, suiți-vă împotriva Chedarului, și nimiciți pe fiii Răsăritului! 29. Le vor lua corturile și turmele, le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
am necaz pe tine, îngîmfatule! zice Domnul, Dumnezeul oștirilor; căci ți-a sosit ziua, vremea pedepsirii tale! 32. Îngîmfatul acela se va poticni și va cădea, și nimeni nu-l va ridica, voi pune foc cetăților lui, și-i va mistui toate împrejurimile. 33. "Așa vorbește Domnul Oștirilor: "Copiii lui Israel și copiii lui Iuda sunt apăsați împreună; toți cei ce i-au dus robi îi opresc și nu vor să le dea drumul. 34. Dar puternic este Răzbunătorul lor, El
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
pasiunii, se gândea Kitty Întinsă În pat, uitându-se cu mâhnire la fața desfigurată, răvășită, a prietenei sale. Arunci cu cea mai mare nesăbuință bogățiile sufletului tău Într-un foc ce carbonizează tot și, când nu mai e nimic de mistuit, focul se stinge și rămâi doar cu cenușa. Fiecare plăcere prezentă e răsplata unei suferințe viitoare, fiecare urcare e urmată de o coborâre. Totdeauna Începutul e minunat, dar, ușor-ușor, unul se retrage, iar celălalt suferă. Te umilești, durerea Îți devorează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
unui timp suspendat. ("Arătare", în DEX, prezintă următoarele accepțiuni: "Acțiunea de a (se) arăta și rezultatul ei; halucinație, vedenie; monstru, stafie, fantomă". Botta este un extatic. El conferă halucinațiilor sale atribute spațiale, dar nu și temporale. Tocmai acest fapt le mistuie chiar în momentul concretizării lor, le pierde din physis pentru a le regăsi în logos.) Dorința de sustragere, de suspendare este și a "fratelui Nimeni" și a "vărului Nicăieri" care se confundă prin lipsa lor de ființă și, mai ales
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
o mierlă-mi va șopti: Nu ți-e rușine să plângi, nu ți-e rușine?" Ludicul este o mască a gravității. Când ludicul dispare, poetului i se arată fața enormă a lucrurilor, cu tot dramatismul său, care, ne-contracarat, se mistuie în propria intensitate. Acest fenomen, deplâns de unii critici 16, se accentuează începând cu volumul Pe-o gură de rai (1943), pentru a deveni strident în Versuri (1971) și Un dor fără sațiu (1976). Dacă Pompiliu Constantinescu, de pildă, vede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
aproape desculț cu picioarele ude primejdios Înghețate, riscând o răceală cu urmări neplăcute. Poate, altfel ar fi suportat supliciul dacă nu-i era foame. O foame teribilă, o foame cum niciodata nu-și o putuse imagina, o foame ce-i mistuia Întreaga putere de concentrare de-a fi lucid pentru a-și pregăti apărarea În procesul ce avea să fie fixat curând. Aceeași teribilă foame Îi Întuneca rațiunea ne mai fiind În stare să-și dozească efortul pentru a Întocmi rapoartele
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
Dar ei nu L-au primit, pentru că Isus Se îndrepta să meargă spre Ierusalim. 54. Ucenicii Săi, Iacov și Ioan, cînd au văzut lucrul acesta, au zis: "Doamne, vrei să poruncim să se coboare foc din cer și să-i mistuie, cum a făcut Ilie?" 55. Isus S-a întors spre ei, i-a certat, și le-a zis: Nu știți de ce duh sunteți însuflețiți! 56. Căci Fiul omului a venit nu ca să piardă sufletele oamenilor, ci să le mîntuiască." Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85112_a_85899]
-
limite , de cunoaștere, accesibile numai divinului... sacrului. În liniștea aceea din cameră, Iorgu își auzea bătăile inimii. - E adevărat că durerea ta, e întotdeauna numai a ta. În durerea morală cât și în cea fizică, omul e osândit să se mistuie singur. Există suferințe pe care trebuie să le consumi până la capăt. Stau în tine ca un șobolan într-un cadavru. Trebuie să te roadă până la os, până nu mai ai carne deloc si nu mai suferi. Până la urmă ajungi la
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
când Dumnezeu i s-a arătat sub formă de rug aprins lui Moise: Iar acolo i s-a arătat îngerul Domnului într-o pară de foc, ce iese dintr-un rug; și a văzut că rugul ardea, dar nu se mistuia. Atunci Moise și-a zis: Mă duc să văd această arătare, minunată, că rugul nu se mistuieste!”. Iar, dacă a văzut Domnul că se apropie să privească, a strigat la el Domnul din rug și a zis: ”Moise! Moise!” și
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
Am pierdut-o, Doamne, am pierdut-o!... De ce mi-ai luat-o, Doamne, de ce mi-ai luat-o?!... Nu, nu se poate... nu-i adevărat, nu cred, Doamne!... striga în el durerea. Ajută-mă să mă trezesc din coșmar, Doamne!” Mistuit de gânduri rele, alerga pe stradă bezmetic, urla se lovea de trecători... Nu putea crede că s-a întâmplat cu adevărat,... pașii scrșnind pe zăpadă sticloasă, parcă îi număra cuvintele: ”nu cred... nu cred” ” Am pierdut-o, Doamne”. Alerga în
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
întâmplat cu adevărat,... pașii scrșnind pe zăpadă sticloasă, parcă îi număra cuvintele: ”nu cred... nu cred” ” Am pierdut-o, Doamne”. Alerga în gerul aspru al iernii, fără vlagă, cu mergsul unui om în care s-a cuibărit o boală devastatoare, mistuindu-l ascuns. Zvârcolindu-se în somn, se trezi nădușit de sudoare, strigând... ”nu se poate... nu cred!” Dar, era adevărat... Odată cu ea, se stingea... se ducea ultimul lucru bun care îl mai lega de viață. ... Era sâmbătă, înaintea de ”Sf.
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]