1,935 matches
-
totul o să se prăbușească în jurul tău. Înainte de a vă împărtăși ultimele bârfe de la petrecerea lui Mimi, poate n-ar strica să aflați câte ceva despre mine. Iată: 1. Vorbesc fluent franceza, dar numai câteodată. Mă pricep foarte bine la cuvinte ca moi și très, ceea ce, de fapt, este cam tot ce trebuie să știe o fată. Câteva persoane invidioase au remarcat că asta nu-i de ajuns pentru a eticheta franceza mea drept fluentă, dar întotdeauna am spus că, de fapt, e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
unui bebeluș decât la o conversație despre avantajele cezarienei (de exemplu, poți alege zodia nou-născutului) și, când-colo, primești o lecție de viață. De-ndată ce-am ajuns acasă, i-am trimis un e-mail lui Julie. Către: JulieBergdorf@attglobal.net De la: Moi@moi.com Subiect: Fericire De-abia m-am întors de la petrecerea lui Mimi. Scumpo, de ce n-ai venit și tu? Jolene, K.K. și Cari s-au logodit. Am ajuns la concluzia că-i o diferență notabilă între fericirea de-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
la bord, de-a dreptul genial, nu-i așa?“ Bărbații începuseră să vorbească despre altitudine, și instrumente de bord, și trabucuri, și piața bursieră Nasdaq, care sunt probabil subiecte mult mai fascinante decât i s-au părut unei ignorante ca moi, fiindcă bărbații din New York nu par să aibă și altceva de discutat. Nimeni nu mai vorbea cu Julie, sau cu subsemnata, sau cu oricare altă fată de la masă. Julie își deschise geanta-plic aurie, scoase batonul de ruj și începu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
Billy. Chiar și bărbații din New York despre care se crede că-s heterosexuali au început să folosească „iâh“, ca să fie în ton cu prietenele lor. Se scuzară și plecară brusc. Nimeni nu voia să fie în preajma unei ratate sentimentale ca moi, nu cumva să se molipsească. Iubirea plutea peste tot în New York, dar eu n-aveam partea mea. Mă simțeam ca atunci când Gucci a scos la vânzare geanta Jackie. Se epuizase în aproximativ nouă minute și toată lumea avea una cu excepția mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
-i pară tare rău pentru mine, deoarece și ea s-ar sinucide dacă n-ar primi masa aia din colț. Vă iubesc și mi-e dor de voi toți. Salutați-i din partea mea pe toți cei din New York. Cu drag, Moi XXX Apoi mi-am scris testamentul. Dacă stai să te gândești, nu-i chiar atât de greu pe cât pare. Suna așa: TESTAMENTUL UNEI BLONDE BRUNETE BERGDORF Mamei mele: - Următoarea mea programare la Ariette. Chiar dacă este la aceeași oră cu ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
ca un pește împuțit. Stewardesa din spatele ghișeului era căruntă și aranjată impecabil. Se uită la mine ca la un leucoplast folosit. —Oui? mă întrebă. Cu ce vă pot ajuta, madame? De ce au franțuzoaicele obiceiul să le necăjească pe tinerele ca moi, spunându-le „Madame“? E un gest sadic, mai ales când simți cum îți bubuie în creieri un Bellini. —Mademoiselle, am corectat-o. Am pierdut zborul de New York. Când este următorul? —La ora 15.00. Este bine? —Bine’nțeles, i-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
ai avut grijă de mine pe aeroportul din Nisa. Îmi pare rău că am fost nerecunoscătoare. Cum aș fi putut să rezist? oftă Charlie. Ești exasperantă. Ah, am șoptit dezamăgită. Poate, la urma urmei, nu eram Julia Roberts, ci doar moi... Nu mai fi atât de distrusă! Ești adorabilă chiar și când mă scoți din minți. Te scot din minți? Da, dar nu ca celelalte fete din New York. Ești nostimă și nici măcar nu știi că ești nostimă. E drăguț. Adesea mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
de a-mi petrece viața printre necredincioși? Ar fi trebuit să mă mulțumesc să-i răspund: dacă n-ați fi transformat frumoasele noastre ținuturi În pușcării, n-am fi avut nevoie să ne găsim refugiu la europeni! Dar m-am muiat și m-am lăsat Înșelat. Am venit la Istanbul, și iată rezultatul. În disprețul regulilor ospitalității, acest om pe jumătate nebun mă ține prizonier. Nu de mult, i-am transmis un mesaj care spunea: „Sunt oare oaspetele dumneavoastră? Dați-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
a lui Marga. Răspunsul întârzia, uite că explozia întârzia, de data asta. — Ei, ce s-a întâmplat... ce să mai... lasă, lasă asta. Dar unde e Bazil? Cine dracu’ a adus curva asta de Metaxa aici... Așa, vasăzică! Stins, stins, muiat de tot, dom’ Tolea. Dandana, asta-i dandana mare, ți-a cășunat ceva rău de tot, rău de tot, noroc că ți-a dat dom’ doctor licoarea, ți-a dat dom’ Marga tărie, că le are el pregătite cum trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
să înțepenească mai bine în carlingă, să nu facă vreun zgomot, să nu fie descoperit. Se afla de mai multă vreme pe ecranul de interceptare, în rama ușii. Nimeni nu-l văzuse încă, transpira, inima se zbătea, vinovată, picioarele se muiaseră, brațele atârnau, mutra speriată nu îi tulburase pe judecători. Lucrau de zor, se auzea, din nou, murmurul vocilor, surdina refrenului voios. „Jigo, jig, jigodia. Jigo Jigo, s-o întinzi.“ Foile foșneau, sucite răsucite, refrenul susura, ațâțat. Străinul rămăsese țintuit, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
vedetelor filmului mut. Se oprise, incredibil, în stația de troleu! Lumea din stație se holba la neobișnuita apariție, uitase de vehicul. De departe, recepționerul Vancea urmărea secvența. Vântul înșuruba rafale iuți, umezeala se îngroșa, totul plutea într-o ceață rece, muind oasele și gândul. Un bondoc transpirat, cu sacoșe doldora în fiecare mână, se apropie de vedetă. Vorbiră ceva, ca doi vecini sau ca stăpâna cu servitorul de la moșia părinților. Brunetul încerca să-și elibereze un braț, să se încline, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
pe câmp și‐ n bătătură; Coroanele lor erau călcâiele crăpate. Olmazurile din palme nu le‐ascundeau de furi că nu le ajungea timpul cât aveau de săpat, mai dureau deci câteodată că așa‐s bătăturile aspre pe sapă dar mai moi la mângâiat. Mărgăritarele lor șirag se așezau sărate pe frunte și sărate pe față de se oglindeau uneori stelele serii și cel mai ades luceafărul de dimineață. Împărătesele nu‐și plângeau soții și feciorii când se petreceau într‐o veșnică veșnicie
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
de simpatizanți se formau spontan, urmându-l pe Afinoghiu, scandând diverse lozinci, între care cea mai des repetată era: „Jos comuniștii, sus Băcănel!“ În fruntea coloanei pășea țanțoș un ins deșirat, cu o față prelungă, mai mult albastră decât neagără, muiată în albastrul închis al apelor coclite. Își săltă vesel pălăria de paie de orez, model „Los Paraguayos“ în turneul din vara lui 1963 la Urlați, îndemnându-i pe cei din coloană să scandeze cât mai entuziaști numele lui Băcănel. Erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
veghează. El a venit acu și mi s-a arătat din nou. Nu știu dacă l-ai văzut și tu. Verginel nu-l asculta. Parcă îl vrăjise Biluță, cu gestica lui înceată, tacticoasă, ca într-un fel de dans. Își muie și Biluță mâinile în găleata cu zeamă albastră, apoi luă un prosop vișiniu din cabină și se șterse îndelung, aproape râgâind de plăcere. Scoase din torpedoul mașinii un pachet înfășurat într-o pagină de ziar și începu să înfulece din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
evenimente, că maestrul Tacsil are gânduri mari cu dumneavoastră. Vin direct de la colonelul Goncea. V-ați prins?“ Cărămidă pocni scurt din degete și, din peretele dinspre bucătărie, apăru un ins deșirat, cu o față prelungă, mai mult albastră decât neagră, muiată în albastrul închis al apelor coclite. Purta o pălărie de paie de orez, model „Los Paraguayos“ în turneul din vara lui 1963 la Urlați. Ducea, pe o tavă mare, câteva duzini de păhăruțe albastre în care clocotea în aburi un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
râme mari, negre, șerpești, iar cucuvele țâșneau din noaptea afundului de trup, în dreptul a ceea ce cândva fusese inima, acum un ghemotoc de iască, o buhă își făcuse cuib, privea cu ochi ficși spre Burtăncureanu, înclinând din când în când capul, muindu-și ciocul într-o candelă cu flăcăruia pâlpâindă, ca și cum l-ar fi invitat să vină și el, să se apropie și să guste din acea minune de untdelemn sângeriu, vâscos. ...Îl recuperară pe Burtăncureanu, dimineața, undeva la marginea parcului I.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
să le dea înapoi, atunci am intrat la menopauză cum se cuvine și n-a mai fost nevoie de nici o fentă chiar de-aș fi vrut să mai rămân și chiar de m-ar fi lăsat Macatist, că se mai muiase și el, nu-l mai preocupa problema, nici de văzut nu prea ne mai vedeam, avea pe alta, nu insist că nu eram geloasă, avea și dreptate, că vroia să-i facă viitorul și la alta care avea poate nevoie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
vinilin verde, se ghemui la picioarele lui. Râdea pițigăiat, sclipindu-și și el tăciunii aprinși, ascunși sub obloanele unor pleoape zgrunțoase, groase, răzbuzate. Din stufăriș mai scoase capul, întrebător, unul, deșirat, cu o față prelungă, mai mult albastră decât neagără, muiată în albastrul închis al apelor coclite. Își săltă pălăria de paie de orez, model „Los Paraguayos“ în turneul din vara lui 1963 la Urlați, și făcu un semn spre zidul de trestii. Apăru mai întâi un ins cu o pălărioară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
destinul spune Și bogat în sărăcia-i ca un astru el apune, Preot deșteptării noastre, semnelor vremii profet. Iar Negruzzi șterge colbul de pe cronice bătrâne, Căci pe mucedele pagini stau domniile române, Scrise de mâna cea veche a-nvățaților mireni; Moaie pana în coloarea unor vremi de mult trecute, Zugrăvește din nou iarăși pânzele posomorâte, Ce-arătau faptele crunte unor domni tirani, vicleni. Ș-acel rege-al poeziei, vecinic tânăr și ferice, Ce din frunze îți doinește, ce cu fluerul îți
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
genii, mic și mare, sunet, sufletul, lumină - Toate-s praf... Lumea-i cum este... și ca dânsa suntem noi. {EminescuOpI 37} MORTUA EST! Făclie de veghe pe umezi morminte, Un sunet de clopot în orele sfinte, Un vis ce își moaie aripa-n amar, Astfel ai trecut de al lumii otar. Trecut-ai când ceru-i câmpie senină, Cu râuri de lapte și flori de lumină, Când norii cei negri par sombre palate De luna regină pe rând vizitate. Te văd
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
în ciudă tatălui ei. Locul ei era aici. Locul meu e aici, tată! spuse ea aproape plângând. N-o luase în seamă și zise în continuare, ca și cum ar fi vrut să convingă un copil mic. Michelle, ma Michelle, viens avec moi. Viens avec ton papa! Al... JE NE SUIS PAS TA MICHELLE! JE RESTE ICI... PAPA! Țipătul ei făcu holul mic de primire să răsune, dar Allston ori era de nestrămutat, ori ignora complet dorințele copilului lui. Prostii, zise el încleștându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
Tina tresare curios, buzele i se usucă pe măsură ce secundele trec, rostește apoi încet, doar pentru ea: în Hamlet... — Ei, da, ce te miri așa, îți ziceam că a venit Smoktunovski la cabină și, la sfârșit, m-a îmbrățișat, spunându-mi moi maestrî!!!, maestrul meu, da, atunci am simțit că zbor. M-a văzut Aura Buzescu și a izbucnit: genial, chiar, genial!!! Eram chiar Hamlet! Dacă mă sună acuma Peter Brook și mă întreabă ce mai joc, dacă îmi spune că ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
îndreptățesc să luăm termenul apocálypsis în înțelesul său figurat - care i-a devenit de fapt sens prim. Titlul pe care l-am împrumutat pentru acest capitol își are probabil sursa de inspirație în celebra frază a doamnei de Pompadour, après moi le déluge (un „plagiat“ și aceasta, căci modelele ei pot fi găsite din antichitatea clasică până în epoca modernă). 7. Falanga Răspunzând celor care au încercat să conteste concluziile pasionalei confruntări între Metafizica lui Nae Ionescu și Mistica lui Evelyn Underhill
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
deschizând-o o lume zidită trainic pe dunele fumegoase ale Țigării uitate în scrumieră o lume zvârcolită risipită mijind pâlpâiri în umbrele umbrelor în urmele urmelor amestecate în ceaunul pendulând peste jarul trecutului Ora aceea când peana Țintuită între degete muiată în sângele gândurilor valsează peste foaia albă construind armonii în alb și negru hierograme povestind despre drumuri crucificări și învieri și apocalipse și eclipse și scylle și gomore și mări moarte Ora încovoiată ca unghiile moirelor decupând pâlcuri de litere
Aripi de påmânt by Viorel Surdoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/866_a_1647]
-
ca blastorul antiholeric să se facă din făină, oțet, untdelemn, piper, izmă, foi de trandafir, cu adaos de spirt și presărare de tămâie. Pe alocuri, la cheutoarea cămășii se purta, pe timp de holeră, un buchețel de pelin, care trebuia muiat în orice băutură, pentru a-l feri pe băutor de îmbolnăvire 483. În a sa Mitologie românească, Tudor Pamfile menționează și alte credințe despre holeră. Aceasta își începe treaba nimicitoare "mai ales după războaie, când se ivesc pe cer semnele
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]