2,334 matches
-
foarte tinere, cu bărbați desemnați de cei bătrâni. Când o fată ajungea la vârsta de paisprezece ani, vorbea în mod liber de măritiș. Atât de tradițională era această normă, încît nici o fată nu se simțea nefericită, dimpotrivă, orice întîrziere o neliniștea. Fetele înțelegeau trebuința căsătoriei, nu se îndrăgosteau nebunește și iubeau numaidecât pe bărbatul ales pe calea rațiunii. Nu sufereau de altfel nici o constrângere și, dacă nu le plăcea un tânăr, îl refuzau fără nici o discuție. Luau însă parte, împreună cu familia
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
toate de ocazie, și le îndesă pe toate de-a lungul gardurilor. Într-o zi, aduse și cărămidă veche, din demolițiuni, și o depozită morman pe gazonul din grădină, răpind chioșcului G. Călinescu perspectiva. După toate aceste isprăvi, bătrânul era neliniștit să nu i se fure materialul, pe care îl însemna mereu cu var. Ieșea noaptea târziu sau dimineața în zori și-i dădea târcoale, tresărea la cel mai mic zgomot și trimitea pe Felix sau pe Otilia să spioneze. Cu
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
impresii sunt legate de Aglae Tulea. În timp ce Otilia o acceptă așa cum este, fără să aibă resentimente pentru toata răutatea ei, Felix trăiește uneori sentimente de abandon și vrea să se rupă de acest mediu închistat și ostil: Îl obosea, îl neliniștea această lume fără instinct de rudenie, aprigă, în care un om nu se putea încrede în nimeni și nu era G. Călinescu sigur de ziua de mâine. Îi fură odioși toți, și Costache, și Aglae, și ceilalți și un gând
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
negativă... > Procese semnificative în justiție... > Mecanisme de apărare ale clienților... > Probleme morale ale angajaților... > O nouă legislație... > Mărturii în fața Congresului... > Închideri de filiale / fabrici... > Acțiuni de reglementare... > Căderi ale cursului acțiunilor... > Prezența în buletinele de știri ale rețelelor de televiziune... > Neliniști / temeri în comunitate... > Probleme de securitate... > Retragerea / interzicerea unui produs... > Activități teroriste... Considerațiuni strategice Care sunt cele mai dificile întrebări care ni se vor putea pune de către părțile-cheie implicate în această controversă? Ce ar putea face compania noastră pentru a
Campanii şi strategii de PR by Flaviu Călin Rus [Corola-publishinghouse/Administrative/904_a_2412]
-
inexactitate și de decor abundent în care realul riscă mereu să-și piardă consistența fizică. Nu spui: „Lucrurile arată rău, atenție!“, ci spui, îmbunătățind situația cu ornamente care o atenuează: „nu e chiar așa rău“, „nu e grav“, „nu vă neliniștiți“, și cu asta maschezi orice problemă serioasă - adică întorci spatele realității și capeți tendința de a nu ține cont de ea, ci de felul în care o prezinți tu verbal. De unde și nepotrivirea dintre vorbă și faptă: când vorbește un
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
valorează ani buni de pușcărie și că nu mai vreau să știu nimic de opiumul lor. Au încercat să-mi explice că drogurile nu sunt pentru România, care nu e decât țară de tranzit, așa că n-am de ce să mă neliniștesc. Ei nu știau unde se află și, în general, pe ce lume sunt. Cred că se drogau continuu și că luciditatea, pentru ei, era ceva necunoscut. Am insistat ca, dacă se află ceva, să spună că eu nu sunt la
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
000 de lei românești, ceea ce cred că însemna pe atunci vreo trei-patru salarii - adică nu mult. Eram luat pe neașteptate, asta era surpriza, dar am avut prezența de spirit să refuz pe loc; - cred că mai ales prezența polonezului mă neliniștea, ca să nu mai vorbesc de ceilalți doi, Mario și amanta; ca și faptul că ei îi propuneau unui necunoscut, mie, pe care-l vedeau prima dată, să-l treacă granița ilegal. Am stat cu mulți „frontieriști“ pe vremea când așa ceva
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
Răspunsul este afirmativ. Cu toate acestea, dacă peste 50% dintre americani beneficiază de medicamente prescrise psihoactive, care pot avea efectul de diminuare a apetitului pentru atitudine opozantă, nu înseamnă că ceva este în neregulă cu societatea americană? Nu toti suntem neliniștiți, depresivi, sau afectați de disfuncționalitate mental, nu-i așa? Se poate să se ajungă la abuz de medicamente și aș îndrăzni să afirm că s-a abuzat de medicație, ca un antidot administrat oamenilor care au personalități opozante. Unii consideră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
ca și când s-ar teme de întrebările pe care, în realitate, niciodată ea nu i le pune. După atâția și atâția ani trăiți împreună, simți atât de multe într-un râs fals ! Și totuși, pauvre Niki, ar putea să nu fie neliniștit. Ar putea fi sigur că nu riscă să audă de la ea nimic dezagreabil, de vreme ce îi cunoaște convingerile și comportarea obișnuită. Buna educație te obligă să-ți stăpânești pornirile, așa cum te obligă să te faci că nu vezi ceea ce l-ar
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Bariera Vergului a sunat-o, ș-altă dată de la Brâncoveneasa... D-apăi ce se mai ruga p-atunci Ivona, mai abitir de cum s-a rugat azi ! — Vino mai des pe la noi, madam Delcă, făcea. Vino mai des, că sunt atât de neliniștită cu Muti !... Parcă aș avea în casă un copil mic, așa nu pot deloc s-o las singură... Toate bune, da pân-aici ! Să-mi fi dat și aur, că io tot nu veneam, că n-am răbdare la copilu
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
de levănțică, de mult intrat în lemnul de trandafir al șifonierului. O rază venită de-afară scânteiază dintr-odată orbitor pe sideful prins în rama neagră a oglinzii ; raza alunecă și se stinge. Pe Ivona un singur gând o mai neliniștește. Iese din dormitor și caută în hall, din ochi, pendula. Cam acum spunea Niki că are să se întoarcă, cam pe la ora aceasta. Plus încă o jumătate de oră, întârzierea de rigoare - ar fi deci cazul să plece și baba. Niki
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
cu vitejia lui și să-și vadă mai departe de țurcă și de arșice. Mai ascult câteva clipe tăcerea foșnitoare a casei pe care auzul meu crispat a trezit-o, așa cum lupa microscopului trezește dintr-odată nenumăratele viețuitoare ce viermuiesc neliniștite într-un strop de apă. Și, de aproape, mult prea de aproape, încât tresar, bătăile neașteptate ale pendulei. Da, nu mai este mult și soneria are să înceapă să sune fără întrerupere, la intrare, întind mâna spre pomiera de bronz și
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
cu vocea foarte groasă, care își compune cu atâta stângăcie un aer plictisit când trece prin fața portăresei... în schimb, abia intrat în cameră, se repede la oglinda înnegrită a garderobului, nu chipul lunguieț, cu sprâncene groase și nas puternic, îl neliniștește, ci redingota bleumarin, gilet-ul galben pai cu floricele într-o tentă foncée și pantalonul în culoarea oului de rață - ce anume oare din ținuta lui mai păstrează semnele Răsăritului Europei din care vine ? Deși suferindă și îndurerată de apropiata despărțire
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
furtun, pentru că am auzit trăsura. Până acum fusesem liniștită, așa cum vreau totdeauna să fiu : nu mă îngrijorasem de cum va primi dragul de Titi ce aveam să-i spun și nici când văzusem deschisă ușa de la terasa cu clematite nu mă neliniștisem că Ștefan ne-ar fi putut vedea împreună. Iar dacă, auzind trăsura, simțeam acum un nod în capul pieptului și, nodul urcând, prinzându mi ca un clește beregata, încât m-am temut că iarăși, ca mai înainte, îmi va veni
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
însă decât atunci când ultimul sunet se pierde, desfăcându-se, fâșii-fâșii în aer. — ... Există, desigur, printre noi destui care deplâng această irosire românească : finețurile de observație, umorul, formulările memorabile pe care le înghite uitarea... Dar nimeni nu îmi pare a se neliniști îndeajuns că din atâtea vorbe rele il en restera toujours quelque chose... Noi nu am creat un asemenea proverb, pentru că noi nu calomniem niciodată ! Noi n avem nicio îndoială că știm în fiece clipă tot adevărul despre ceilalți. O mică
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
s-a uitat stăruitor la el, apoi la pendulă. Continuând să vorbească, începe să așeze, cu încetineală, hârtiile în pomieră. Nu, pe ea nu are cum s-o înșele cu vesela lui logoree, de ea nu-și poate ascunde nici neliniștea mai adâncă. Se poate încrede în intuiția ei așa cum se încrede în sănătosul ei simț moral (chiar dacă, intrând în lume și simțind că flirtul este în modă, se silește să aibă și ea un curte zan, pentru a nu fi
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
dinaintea sindrofiei. Penibilă nu mi-e amintirea celor rostite, ci a auditoriului ce îl găsisem... Titi Ialomițeanu ! Privind harta pe care am instalat-o în salonaș și pe care seara, de obicei, fixăm cu stegulețe înaintarea în Transilvania, ne-am neliniștit amândoi deodată, sărindu-ne în ochi imensa lungime a frontului românesc. Ce armată să ai ca să poți apăra singur o graniță atât de mare ? Singur, pentru că generalul francez Saraille, iată, nu face nicio mișcare la Salonic, deși intrarea noastră a
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
imediat legătura cu tine zic, te-am căutat să-ți spun că am terminat de citit ultimul tău roman... Te felicit, Mihai, din suflet te felicit! Reușita ta e o mare bucurie pentru mine... Ia stai un pic! s-a neliniștit Mihai. Care Liliană zici că ești? La celălalt capăt al firului, femeia a rîs ușor, feminin și tandru, amuzată de-a binelea. Apoi, în următoarele clipe, lucrurile s-au clarificat, și, odată convorbirea încheiată, Mihai a început să se plimbe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
scurt, ca o electrizare. Nu vrei să discutăm despre altceva? Vorbește-mi de ce-ai făcut tu între timp, Mihai Vlădeanu! se aude șoapta ei, modulînd inegalabil cuvintele. Rostirea numelui întreg capătă în dicția Lilianei o nuanță aparte, care-l neliniștește pe Mihai, așa cum neliniște a produs în sufletul lui și frumusețea stranie a mîinilor ei. Pe un ton calm, prietenesc, povestește, în mare, ce anume a făcut în acești doisprezece ani scurși. Cînd află anul în care s-a căsătorit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
E gata să tresară și să asculte cel mai mic reproș făcut de cineva din apropiere. Te rog! întinde ea mîna într-un gest domol, mai degrabă matern, arătînd spre fotoliu, dar, observîndu-l pe Mihai rămas tot lîngă bibliotecă, se neliniștește: Ce-i cu tine?! Poftim?! A, nimic, surîde acesta, sprijinindu-se de spătarul balansoarului. Te admiram. Ai în gesturi ceva de prințesă, dar și de Cenușăreasă în același timp. Zîmbetul abia înflorit îngheață pe obrazul Lilianei, iar mîinile ei, tremurînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
la ceas, a cerut permisiunea să dea un telefon interurban. Îmi pare rău! Nu pot veni cu avionul. Iau trenul de la ora douăzeci și unu. Atunci, am să te aștept la gară! a hotărît Liliana. La ora patru și jumătate?! s-a neliniștit Mihai, vrînd să insiste să n-o facă. Dar în receptor a auzit rîsul domol al femeii, apoi urarea ei de drum bun. Cînd s-a întors în camera alăturată, unde se purta discuția, l-a găsit pe regizor plimbîndu-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ai mai amintit vreodată de seara Ajunului? îl întreabă, privindu-1 în ochi. Nu. Pentru că nici n-am apucat să-l uit. Ești drăguț! Mihai tace, obligînd-o și pe Tamara la o clipă de liniște. Dar privirea lui, devenită scrutătoare, o neliniștește imediat, făcînd-o să se retragă la locul ei. Se foiește un timp pe scaun, apoi, cumințică, arborînd o expresie de elevă care a fost certată, murmură: De fapt, m-am rugat, dar altfel decît te-am amenințat. Ce legătură are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
principale. I-au trebuit o mie de pagini ca să le rezolve pe toate. Acum, multe din ele devin episodice, sau dispar. De fapt, ceea ce are în față este un alt roman. Ba chiar și un alt personaj feminin, care îl neliniștește de unde gustul lui, de autor, pentru așa ființe terre à terre, care, de altfel, populează universul său real, sufocîndu-l?! Nu-i păcat de timpul și munca irosite la carte?! Abia acum și aici, retras în liniștea unei case de țară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ce femeie rămîne insensibilă la flori?!... Deci de-ăsta-mi ești! clatină îndelung din cap Săteanu. Și eu, care de-o săptămînă, de cînd știu că ești aici, mă tot gîndesc cum să-ți spun... Apropo de-o... femeie! Ce ?! tresare Mihai, neliniștit de tonul musafirului. Pe cînd eram prim acolo, la voi în Valea Brândușelor, și încă nu știam unul de celălalt, cum c-am fi consăteni, m-am lovit de numele tău. Mi-am amintit toate astea de curînd, într-una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
trezește Mihai că întreabă peste voința lui. Depinde ce înțelegi tu prin rău. Mihai se retrage un pas, așezîndu-se încet în fotoliul de lîngă televizor. Își sprijină bărbia pe vîrful degetelor împreunate ca la rugăciune și așteaptă. Calmul lui o neliniștește pe Violeta, care se întoarce și face cîțiva pași prin încăpere. Apoi, ca și cum ar fi obosit, se așază în celălalt fotoliu: Nu mă întrebi nimic? Ba da. Nu vrei să te odihnești? O clipă, obrazul femeii se umple de zîmbet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]