1,730 matches
-
că-ți repar eu umbrela! Nu l-am văzut eu pe tâlhar când a luat-o, că nu se Întâmpla una ca asta!” Cu pelerina roșie pe spate, acrobatul a trecut din visul mării plumburii direct În arena circului de la Obor. Banii puși, banii ascunși Între cearșafurile spălate cu sodă și săpun, apretate cu scrobeală de făină și așezate Între flori uscate de levănțică, cinci lei cu țăranca, zece lei cu minerul. Mai furase el un clasor nenorocit, cu timbre vechi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
te gândești unde este lumea aia frumoasă de la radio și televior, unde se ascunde ea de vreme ce pe stradă nu se vede deloc, nici la aprozar, nici la alimentara, nici pe bulevard, nici În curtea fabricii de limonadă, nici la halele Obor. Să fie oare pe acolo pe la turnul parașutiștilor? Doar așa din când În când, de 1 Mai sau 23 August când trec muncitorii la defilare și În fruntea lor carele alegorice? Ce frumoase sunt carele alegorice! Și cei care stau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
pe care-l bați cu lemnul și două mai mici pe care le Împingi cu sârmă Îndoită. Ți-ai făcut la atelier la Munca Orbilor o sârmă excepțională. Astăzi este foarte cald și te-ai gândit să mergi la ștrandul Obor de lângă gara de Est. Pleci de acasă numai În chiloți. Urci pasarela de peste calea ferată și inspectezi cu privirea ștrandul. E ceva lume. Zăbovești puțin și te mai uiți la șine, la macaze, la trenuri, la motorul de tăiat lemne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
găsești, te tot scufunzi În speranța că vei mai găsi și altele. Să te Îmbogățești. Să ai și tu bani. Nu mai găsești nimic. Nici În altă zi. Toată vara nu mai găsești nici un ban la ștrand. Nici la ștrandul Obor, nici la ștrandul Izvor, nici la Libertății și În nici un alt ștrand. Te alegi cu scufundările. Ca În filmul ăla În culori cu epave, comori și pești. Lumea tăcerii. Joacă la Timpuri Noi și Maxim Gorki. Cu moneda găsită bei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
În parcul 23 August ca să vezi cum sar din turnul parașutiștilor, parașutiștii amatori. Acasă afli că pe taică-tu l-au destituit din funcția de locțiitor și că nu mai este sectorist. I-au oferit alternativa mutării la miliția Halelor Obor. Alege alternativa. După lungi ezitări. După ce sparge câinele de porțelan care stătea pe radio și turtește un lighean de aluminiu. La radio cântă Trio Grigoriu. „Broscuța Oac”. Nici diamante să-i dai nu mai vrea să audă de echipa Dinamo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
ta nu crește nici un mesteacăn și nici un coacăz negru. Cresc cinci brazi, plopi, pomi fructiferi, un dud și o tufă de mure la Corina În curte. Corina este nemțoaică și studentă În anul unu la chimie. În schimb, În parcul Obor a fost expusă Moby Dick, cinci lei intrarea, reduceri pentru militari, elevi și studenți. Ea a fost prinsă În mările Sudului. În Marea Neagră nu trăiesc balene și nici Moby Dick, iar În lacul Balaton nu cresc decât crapi, știuci și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
ajungă În mările Sudului. Asta-i problema. De fapt și la urma urmei, adevărata problemă este de unde faci rost de cinci lei sau măcar de trei. Să o vezi și tu pe Moby Dick aia care stă În gheață la Obor. Cu reducere de elev. Tânăr. În Europa occidentală circulă următoarea anecdotă: „Pe cine va Întâlni primul cosmonaut american când va ajunge pe Lună?” Răspuns: „Niște tineri sovietici care le vor oferi o ceașcă de cafea”. Aceasta relevă că În ultimii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
unde ajunge cimentul. Tu mănânci o mâncare de prune. Are carne și este foarte gustoasă. Afară ninge și azi v-au instalat, În fine, telefon. Telefonul e de culoare verde. Este din material plastic. Fabrica de mase plastice e pe la Obor, lângă Spitalul Doctor Stâncă. Nu ai pe cine să suni, nu are cine să te sune. Încerci la prietenul tău Țanovici. Și el este U.T.M. ist. Telefonul lui este din ebonită neagră, de dinainte de război. Casă burgheză. Răspunde, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Te Însilozează Într-un bloc pe Mașina de Pâine. Pe trotuarul din fața blocului tău este Mașina de Pâine, hotarul de peste drum este Vaporul lui Assan. Cu un bloc Încă neterminat. Te-ai Întors după ani și ani, din nou, la Obor. Ca și cum Moby Dick ar fi acolo, În cort, dormind pe gheață. Ce poți spune ? Că Mașina de Pâine funcționează cu Vaporul lui Assan, ca un fel de Harap-Alb, Învârtindu-te În cerc. Uneori prin gările mici de provincie, ca din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
E ca o urmărire de groază. Dintre un gât și un un laț. Al tău și al lui. Într-o discretă rază de acțiune. Frica. Tu, stai la coadă să iei rația. În subsolul murdar și Întunecat al magazinului Bucur Obor... Amintirea hainelor puțind a gaz de la soba aia nenorocită În anii de facultate... ochii tăi privind beizadelele uteciste jucând tenis În Herăstrău sau Înotând aiuristic și beți prin lacul Snagov. Ghiftuiți și fără nici un fel de necazuri, plecând În vacanță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Agitate de nesfârșitul du-te-vino, fără nici o supapă de ieșire, cuvintele se umflau și se zbăteau în piept mai-mai să-l spargă, precum o sticlă de Pepsi aflată pe bancheta din spate a unui taxi care circulă în zona Pieței Bucur obor. Eu însă nu le permiteam să iasă decât sub formă de lacrimi și rotocoale de fum. Pentru că, odată ajunse afară, cuvintele se propagă sub formă de unde, rezonând cu orice ființă sau lucru pe care le întâlnesc în cale, modificând fiecare
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
iubesc haosul gri-colorat al Bucureștiului, superficialitatea plină de adevăr a poeților bețivi și cântecul măturătoarelor de străzi. Lumea a început din nou să curgă. O presimțire de primăvară a început să adie prin București în acel sfârșit de februarie. În Obor, unde mă duceam adesea să-mi fac cumpărăturile, simțeam din ce în ce mai tare impulsul să mușc ridichile roșii și crocante, legăturile vesele de lobodă și de ceapă verde dispuse cu mare artă în grupe de câte trei sau cinci pe tarabe, care
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
cu dactilografe verzui. Terminam școala generală la 28, lângă Circul de Stat, și încă nu fusesem în centrul orașului. întreaga mea lume rămăsese aceea a mamei mele, care, femeie simplă venită de la țară, își stabilise precis zona de acțiune între Obor și Dorobanți, cu o ramificație în Floreasca, zonă delimitată de cele trei cinematografe unde mergeam: Volga, Melodia și Floreasca. Rarisim ieșeam de acolo și atunci mă cuprindea un sentiment de stranietate, de nesiguranță metafizică, de parcă aș fi coborât pe celălalt
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
analogii și paralogisme, prin surrealism și Art Nouveau și pop și op, și imaginam geneza unui formidabil animal de lumină galbenă, un fetus cu diamant în frunte, pornind de la dubla elice, cu baze purinice și pirimidinice, înălțată în piața Bucur Obor {"peste Bucureștiul cu ziduri și glorii / răsăriseră sorii", scriam)... Hașiș, mescalină, morfină, curara și meritai erau cele cinci elemente din care se modelau ziduri și arbori, fețe umane cu ochi roz și buze violete, automobile incolore și translucide asemeni puricilor
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
se aud mereu lătrături groase: sânt cîinii-lup, toți maiori și colonei, locuind în cuști cu grade diferite de confort, după gradul și meritul fiecăruia. Șoseaua Colentina a fost demult un loc de hoinăreală pentru mine. Pe la treisprezece-paisprezece ani coboram la Obor din tramvaiul 4 și-o luam în sus, fără țintă, impregnîndu-mă de praf și de melancolia străzii. Mă atrăgea ceva către casa nașterii și a copilăriei mele? Oricum, nu eram conștient de asta. Treceam pe lângă fabrica de săpun "Stela", cu
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
și un fel de platformă pe roți, cu cuburi colorate de plastic deasupra, care se roteau când trăgeai de sfoară jucăria. De obicei însă, ai mei, când îi apuca generozitatea, îmi luau jucării standard. Mergeam împreună la "Scufița roșie", la Obor, magazin de jucării mereu învăluit în fumul de mititei de la grătarele din preajmă, dar mai ales învăluit, în mintea mea, într-un fel de legendă: trebuie să fi 42 fost ceva mizer, de fapt, dar pentru mine era un loc
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
când se răgușea (și răgușeam) cântând „Trăiască România/ Trăiască tricolorul/ Trăiască și steliștii/ La fel ca Aldo Moro“ și „Vine, vine primăvara/ Se dărâmă clubul Steaua/ Iordănescu prin copaci/ Joacă fotbal cu gândaci“, m-am găsit să mă duc în oborul din Ghencea, printre dobitoacele care pășteau pe-acolo și dădeau cu copita în minge. Deși în sângele meu colcăiau microbi alb-roșii (bine asortați cu leucocitele și hematiile), am intrat de bună voie și nesilit de nimeni în mediul puturos de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
i-a loc...” Îl invită secretarul de partid. „Câți lucrători ai În formația dumitale de lucru...??” Intuind cam despre ce-i vorba, Tony Pavone ocoli răspunsul Încercând să motiveze situația de fapt. „Jumătate din efectivul de muncă lucrează la Bucur Obor, o mică parte e detașată la unele Întreprinderi de maximă urgență iar restul la unele persoane de partid și din conducerea guvernului. La ora actuală, se lucrează cu Întreaga capacitate având la bază contractele Încheiate. Știu eu, poate mai târziu
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
între cinci și doisprezece ani, o luam în fiecare dimineață în stăpânire și cercetare, înarmați cu pistoale cu apă, de doi lei, pe care le cumpăram, albastre și roze, de la ,,Scufița Roșie", magazinul de jucării care exista pe atunci la Obor, Oborul vechi, adevărat, și în care mirosea întotdeauna a petrosin. Gașca avea o ierarhie strictă, bazată pe principiul forței fizice: cine pe cine putea să bată; îmi amintesc câțiva componenți ai ei: Vova și Paul Smirnoff (ce contrariat am fost
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
cinci și doisprezece ani, o luam în fiecare dimineață în stăpânire și cercetare, înarmați cu pistoale cu apă, de doi lei, pe care le cumpăram, albastre și roze, de la ,,Scufița Roșie", magazinul de jucării care exista pe atunci la Obor, Oborul vechi, adevărat, și în care mirosea întotdeauna a petrosin. Gașca avea o ierarhie strictă, bazată pe principiul forței fizice: cine pe cine putea să bată; îmi amintesc câțiva componenți ai ei: Vova și Paul Smirnoff (ce contrariat am fost mai
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
lăsau din când în când globuri gălbui de balegă aburindă. Mirosea a fum și a cal, deloc respingător. Până era și mama gata, până mâncam, se făcea ora unsprezece. Ieșeam în vacarmul străzii și o luam încet în jos, până la Obor. Îmi suceam gâtul după fiecare chioșc de răcoritoare, cu instalație de sirop și sifon, cu spirale umplute cu cremă și covrigi " Ia cu sare și cu mac / face bine la stomac". Când eram mică de tot, mă trânteam pe jos
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
Dropsuri bune și jeleuri / Caramele și drageuri" sau "Limo-limo-limonada". De la șapte-opt ani în sus abia, de când începusem să merg la școală, mă mai stăpâneam. Dar întotdeauna am fost o pofticioasă. Mă mir că nu m-am făcut ca o balenă. Oborul era un loc fermecător. Mi-l amintesc și azi cu precizie, îl văd pur și simplu în fața ochilor. O intersecție simplă, nu foarte largă, dar cu un aer balcanic, negustoresc, cum nu mai găsești azi nicăieri. Dacă veneai de pe Ștefan
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
crețe după ei, țărani purtând funii de usturoi și saci pe jumătate plini, cu iz de cânepă. Peste drum era magazinul de jucării "Scufița roșie", pe care îl visam și noaptea. Era pentru mine un loc feeric. Cum ajungeam la Obor, o și mânam pe mama înăuntru. Intram într-o încăpere lungă și scundă, mirosind îngrozitor a petrosin. Podelele erau cafenii-stacojii și lumina care se strecura prin vitrine era cu totul insuficientă. Abia când înaintai adânc în spațiul acela gol, dădeai
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
oile zăceau spintecate direct pe tejghea. Ca să ieșim, trebuia să trecem pe lângă butoaiele imense, puțind a zer, din care oameni nerași, cu mutre posomorâte, scoteau bucăți mari de telemea. Erau uzi până la coate de zeama aceea lăptoasă. Prin intersecția de la Obor fiecare trecea cum vroia. Nu exista semafor, iar milițienii care se mai rătăceau pe-acolo erau ocupați mai curând să stea de vorbă cu infirmul care ținea cântarul de precizie sau cu vânzătorul de lozuri în plic. Era o viermuială
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
nesfârșit până acasă, în zgomotul ritmic al mânerelor de lemn lustruit, izbite în dreapta și-n stânga de plafon, sub lumina chioară a unui bec galben-portocaliu. De obicei adormeam pe scaunul meu și mă trezeam numai când coboram în stația de la Obor. O luam pe jos pe Moșilor și iată-ne acasă, în holul mic și familiar. Trebuia să ne scuturăm acolo de pulberea stelară din păr și de pe umeri. Trebuia apoi să ducem la culcare. ... Și tu, Yvonne de Galais... Ai
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]