1,971 matches
-
de a fi dorit el însuși acest lucru, servind astfel acțiuni anticulturale”, și că „făcea eforturi vizibile pentru a se adapta noului limbaj și noii atitudini, lucru care i-a reușit impecabil”, cum spune M.Nițescu în cunoscutul său volum postum. Oricum, spre deosebire de alți scriitori și mentori importanți ai momentului care au trecut mai devreme sau mai târziu în barca învingătorilor, G.Călinescu nu și-a învăluit în discreție opțiunile și motivația lor. El a fost, dintre criticii notorii din perioada
Ultimul Călinescu by Mircea Anghelescu () [Corola-journal/Journalistic/2524_a_3849]
-
în cazul lui Eminescu, care este nerepetabil: „biograficește contactul lui este de sus, el însuși e o esență trăind esența vremii” etc. Seria de volume de publicistică în întregul ei, dar parcă mai ales acest al XII-lea volum cu postumele și ineditele lui, par sortite să ofere material pentru redeschiderea nu doar a discuției despre opera, poziția și rolul lui Călinescu în modelarea demersului critic din ultima jumătate de secol, inclusiv într-o direcție sterilă, dar și despre acela care
Ultimul Călinescu by Mircea Anghelescu () [Corola-journal/Journalistic/2524_a_3849]
-
apuca de lectura operei. Se poate și invers, dar riști ca revolta lui să-ți pară ridicolă, traumele - patetice, tensiunile - derizorii... Editura Univers ne oferă o ediție nouă a lui Trakl, sub titlul Metamorfoza răului, reunind creațiile poetice antume și postume, un fragment de dramă și corespondență. Volumul e prefațat și tradus de Petre Stoica, iar coperta, pe care e reprezentată figura poetului schițată de Oskar Kokoscha, e realizată de Vasile Socoliuc. Printre texte sunt risipite câteva dintre portretele grafice, litografice
"Flautul luminii, flautul morții" by Ioana Băețica () [Corola-journal/Journalistic/16313_a_17638]
-
în "Ziua", scrie la "Plai cu boi" și singura producție editorială postdecembristă a fost Nuți, spaima Constituții. Mircea Nedelciu, cel mai bun dintre toți, a fost cumplit lovit de soartă, încît tot ce ne-a mai fost dat este romanul postum "Zodia scafandrului". Lista poate continua, și la ea se adaugă majoritatea "clasicilor în viață", care, după 1989, au încetat să publice, din varii motive. Există, desigur, și excepții, inclusiv de autori afirmați abia după revoluție. În mod supărător, însă, cu
Apel patetic by Tudor Călin Zarojanu () [Corola-journal/Journalistic/15882_a_17207]
-
ale lui Nichita vor distinge cu ușurință, în narațiunea întâlnirilor cu acesta, dovezile că și „îngerul blond” îl prețuia pe Aurel Dumitrașcu cu dreaptă măsură. Se cuvine să salutăm efortul editorului Adrian Alui Gheorghe de a ne oferi o imagine postumă completă a universului de creație al unuia dintre cei mai importanți poeți ai generației ’80. Care, datorită acestui efort editorial, are o operă și o posteritate, așa cum alți scriitori dispăruți prematur - l-am amintit pe Dan David - nu au, din
Jurnalul risipitorului de iubire (II) by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/4804_a_6129]
-
penibilului, mai ales în arte și politică, este cu atât mai provocatoare, cu cât Valentin Tașcu pune semnul de egalitate între marii artiști și marii penibili, singurii care ajung la o înaltă conștiință estetică a penibilului asumat, garant al celebrității postume. Penibilul de succes trebuie regizat, nevoia lui de spectacol fiind pe deplin satisfăcută prin atingere cu tragicomicul. Alături de arta paradoxului și sublimarea aforistică din primele trei capitole, Elogiul impotenței (maestoso) dă la iveală, stilistic vorbind, oralitatea speculativă, polisemia termenilor și
Criticul, eseist și poet by Geo Vasile () [Corola-journal/Journalistic/12254_a_13579]
-
trebuit să pătrundă în creierul meu, iar viața mea să devină artificială; nu mai pot trăi decît ca «artist», «omul» din mine s-a dizolvat cu totul în el.“(p. 41) Intenția autorului și influența asupra publicului. Lui Wagner maliția postumă a comentatorilor îi reproșează intenția deliberată de a exercita asupra publicului un fel de hipnoză vecină cu delirul, din dorința demonică de a copleși masele. Wagner e un posedat creînd în transă și întinzînd farmece asupra spectatorului, efectul fiind de
Ventrilocul lui Dumnezeu by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3650_a_4975]
-
cuprinderea operei argheziene", deși nu de toată opera trebuia să se ocupe editorul, ci numai de versuri. Și nici nu era nevoie să aibă "tot timpul în față exemplare" din edițiile antume apărute în 1940 și 1959, și din ediția postumă apărută în 1972, la Editura "Scrisul Românesc" din Craiova, alcătuită de Al. Piru, ci, pentru a satisface exigențele textologice, era suficient să aibă "tot timpul în față" ultima ediție de versuri apărută sub supravegherea autorului, în două volume, la Editura
Ridicola obstinație by G. Pienescu () [Corola-journal/Journalistic/12377_a_13702]
-
Cu această ocazie am descoperit și noi Centrul cu pricina și pe liderii lui. Dorința lor de afirmare cu prețul unor răsunătoare dezvăluiri ne înduioșează. Cum faptele intrate în colimator erau puține și cum despre măsurile Guvernului României privind cultul postum al lui Antonescu, Raportul vorbește cu sfiiciune respectuoasă, era normal ca, Vadim fiind un caz răsuflat, să se caute exemple mai înviorătoare. Raportul respiră un aer social-democrat de origine PSD (nu credem că greșim) și unul politically correct dinspre Liga
REVISTA REVISTELOR by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/13918_a_15243]
-
vieți stâlcite în bătaie, persecuții politice și suferință mută. Încheie de scris acest jurnal al umilinței umane demn asumate în 1986, cu puțin înainte de a se stinge din viață și cu instrucțiuni ferme ca el să nu fie citit decât postum. Stanciu Stroia nu e scriitor. El are o singură mare pasiune, în afară de medicină, și aceea este istoria. Ironia soartei a făcut ca el să fie chiar în situația de a face istoria. Drept care scrie despre sine fiindcă vrea să păstreze
Mărturia doctorului Stanciu Stroia by Lidia Vianu () [Corola-journal/Journalistic/11333_a_12658]
-
entuziasmul în aventură. Ceea ce ar egala cu o bătaie în retragere în fața multor necunoscute și nu a mai puținelor surprize. Victor Corcheș, editorul, nu pregetă să repete în studiul său introductiv la cel de-al șaselea volum, proză antumă și postumă, lipsa de certitudine, atenția față de datele ce urmează a fi interpretate, debitate de însuși scriitorul, de prietenii ori apropiații lui, de conținutul arhivelor sau, mai curând de lipsa lor. Prudență se vădește cuvântul de ordine impus în asemenea spinoasă cercetare
Prozatorul-poet by Cornelia Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/14403_a_15728]
-
ziarelor rămâne un concept de netulburat pentru structura unei ediții critice, modelate după preceptele sale ideale. Cu asemenea încrâncenare sau orgoliu benefic, printr-un raționament firesc, ritmul adoptat între 2001, trei volume de poezie și două de teatru, antum și postum, până la volumul de proză, din 2002, asigură finalizarea cât mai rapidă a ambițioasei lucrări prin ultimele două volume, unul de teatru, proză, versuri pentru copii și tineret, celălalt, al VIII-lea, Varia, rămânând să cuprindă eseuri, reportaje, corespondență și iconografie
Prozatorul-poet by Cornelia Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/14403_a_15728]
-
Dumitrescu- Bușulenga, Savin Bratu, Nicolae Manolescu (capitolul din Istoria critică), George Munteanu, Mircea Scarlat, Const. Trandafir, Mircea A. Diaconu. Apărea, în 1979, eseul lui Valeriu Cristea și apoi marele dicționar al personajelor lui Creangă al aceluiași (1999), din păcate operă postumă. Se pierd acestea în divagații? Greu de admis. Cartea din 1979, Valeriu Cristea și-o deschidea cu citatul amintit din G. Călinescu, așezat ca moto, polemizând astfel din pornire, explicit, cu marele predecesor, respingând prin demersul propriu teza acestuia că
Alt Creangă by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/5301_a_6626]
-
Ce mă nedumerește un pic este principiul după care Eugen Simion își stabilește alianțele intelectuale. Trei ar fi direcțiile mai noi ale exegezei lui Creangă. Prima e aceea radical etică (ilustrată strălucit de Valeriu Cristea, în Despre Creangă și Dicționarul postum al personajelor lui Creangă). De aici, portretul sângeros care se ascunde sub imaginea unei etanșe jovialități. Cea de-a doua, riguros estetică, e susținută de Ion Negoițescu și, mai recent, de Mihai Zamfir (într-un remarcabil eseu publicat la finele
Negru pe alb by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5282_a_6607]
-
artă nu trebuie să cauți numai frumosul, ci și binele“. Din creația sa pot fi menționate dramele „Marion Delorme“ (1831), „Lucrece Borgia“ (1838) și „Ruy Blas“ (1838), romanele „Notre Dame de Paris“ (1831), „Les Miserables“ (1862) și „Quatre-vingt-treize“ (1874), poemele postume „La Fin de Satan“ (1886), „Dieu“ (1891). MARȚI, 24 MAI PARTIDUL NAȚIONAL LIBERAL În 1875, Ioan C. Brătianu și C.A. Rosetti au fondat, la București, Partidul Național Liberal. Formațiunea s-a bazat pe burghezie, o parte din moșierime, profesiile
Agenda2005-21-05-stiri () [Corola-journal/Journalistic/283729_a_285058]
-
tragici, ori creștinismul nu este o religie sublimă. Miracolul creștin îi scutește pe credincioși de suferința tragică. Creștinul are mereu o portiță de scăpare, de aceea pentru el nici o situație umană nu este iremediabil pierdută: mereu va exista posibilitatea mîntuirii postume. Mai precis, dacă a trăi tragic înseamnă să-ți asumi conștient prăbușirea, atunci creștinii nu sunt sublimi decît pe secvențe scurte din viață. Căci, luată în întregul ei, viața unui creștin nu poate fi tragică, și asta fiindcă nu satisface
Tragic sau creștin by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/7379_a_8704]
-
amintește Dorli Blaga întîmplări care au punctat un destin de scriitor. E o mărturisire "în umbră", făcută cu teama, parcă, de-a nu uita ceva, de-a nu strecura, prin jocurile înșelătoare ale memoriei, vreun amănunt care să știrbească "viețile postume" care i-au fost date poetului. Încheie, paginile despre " Tata", cu vorbele, emoționante, ale unui "prieten", Thornton Wilder: "Există o țară a celor vii și o țară a celor morți, iar singura care le leagă este iubirea, singura care supraviețuiește
Vacanță cu tata by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/11881_a_13206]
-
savantul, oricare ar fi el, dacă este un savant autentic, tocmai prin cărțile lui coboară în agora. Fie și atunci când, împrăștiindu-se pământescul, doar cartea savantului mai rămâne printre noi. Cui îi e frică de antichitate? Antichitate și modernitate, volumul postum al lui Mihai Gramatopol*), este, pentru oricine îi cunoaște - fie și doar de la o anume distanță - opera, lucrarea cea mai reprezentativă. Mesajul lui către noi, venit de dincolo de noi, adună în pagini puține o mulțime atât de vastă de teme
Gramatopoliana by Liviu Franga () [Corola-journal/Journalistic/14212_a_15537]
-
îl compătimesc fiindcă simt cît elan romantic și cîtă zădărnicie stă în efortul pe care l-a făcut în ultimii ani pentru a defini un regim politic pe care parlamentarii de la Bruxelles au aroganța de a-l absolvi de vini postume. De aceea, cînd e vorba de respingerea răului, mă regăsesc în mai mare măsură în Tismăneanu decît în niște eurodeputați care au ajuns să nu mai reprezinte azi pe nimeni. În privința volumului de față, ce sare în ochi e frecvența
Despre rădăcinile ororii by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5131_a_6456]
-
de altă parte știi că totul e o farsă, o imensă parodie. Pynchon lucrează la limita subțire, pe care o subțiază insistent în întreg romanul, dintre derizoriul parodic și parodicul tragic: Oedipa Maas e o femeie care descoperă, căutînd apropierea (postumă) de o altă ființă, iubitul ei Pierre, propria și irepresibila ei singurătate. Metafora care o definește apare în primele pagini ale romanului, cînd Oedipa, pregătindu-se să înceapă șirul de fantastice aventuri pe urmele testamentului lui Pierre, își amintește că
Gangsteri de mucava și exilați romantici by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/17362_a_18687]
-
un balast peiorativ nu e puțin lucru. E ca și cum te-ai apuca să le vorbești oamenilor despre niște arătări periculoase care au avut proasta inspirație de a susține numai idei retrograde și antiprogresiste, dar care acum, drept semn de căință postumă pentru greșelile din trecut, au măcar buna-cuviință de a sta îngropate acolo. Nimic nu le mai poate reînvia, nici măcar o carte doctă și sobră ca aceea a lui Ioan Stanomir, profesor universitar la Facultatea de Științe Politice a Universității București
Stigmatul conservator by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/8066_a_9391]
-
în trei volume, din 1908 adăuga destul de puțin la ediția din 1892-1893 și mai ales nimic substanțial. Doar astfel ne putem explica ideea lui Maiorescu de a-și strînge în mai multe volume (pînă la urmă vor fi șase, ultimul postum) discursurile parlamentare ținute din tinerețe pînă la bătrînețe și de a prefața fiecare volum cu o prezentare a cadrului istoric propriu. La rigoare, introducerile la discursuri, puse cap la cap, pot forma un fel de scriere distinctă și ele chiar
Supremul pontif by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/5709_a_7034]
-
istoric propriu. La rigoare, introducerile la discursuri, puse cap la cap, pot forma un fel de scriere distinctă și ele chiar au fost editate în această formă sub titlul de Istoria contemporană a României de la 1866 pînă la 1900 - titlu postum, apocrif și abuziv. Este adevărat că Maiorescu visase toată viața să scrie o istorie a României, mai ales a perioadei moderne, dar totul a rămas la stadiul de proiect. Publicarea discursurilor, începînd cu 1897, ar fi trebuit să semnaleze publicului
Supremul pontif by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/5709_a_7034]
-
se măsoară după cîte capete s-au coalizat pentru a-l urî împreună. Dar cum ura aduce cu sine o carență de adecvare la obiect, Cioran nu e de găsit în astfel de rebuturi. Pe acest fundal întunecos de receptare postumă, apariția unui volum semnat de Dan C. Mihăilescu e cu atît mai luminoasă cu cît e mai tonică. Mai precis, sunt trei motive care fac din Despre Cioran sau fascinația nebuniei o lectură plăcută: primul e că, în fața unui stil
Veninul reconfortant by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6197_a_7522]
-
Georg Hoprich care s-a sinucis după ce fusese eliberat din închisoare, unde a fost aruncat din pricina unei poezii subversive. După publicarea acestui articol, în care o simplă ipoteză, un simplu zvon, lipsit de dovezi, aruncă o vină grea asupra memoriei postume a lui Oskar Pastior, reacțiile nu întîrzie. Sub titlul „Sora minciună, fratele durere”, Claus Stephani, și el originar din România, reac- ționează la articolul lui Dieter Schlesak și publică tot în „Frankfurter Allgemeine Zeitung” o relatare despre cum a fost
Victime și făptași între tăcere și cuvînt by Rodica Bin () [Corola-journal/Journalistic/5880_a_7205]