2,032 matches
-
în satanicul său galop. Așa cum se frământa el pe canapea, învăluit în umbră, nu-mi amintesc să fi văzut altceva decât pantofii Hildei în legănarea lor prin aer, cu tălpile în sus, aceeași pantofi gotici, ca două pernițe negre și prelungi, în timp ce pe pânza de pe marele șevalet, care masca fereastra dinspre apus a clopotniței, am surprins, parcă, zvâcnind, penisul somnolent dintre coapsele arămii, ale tânărului fără cap. În splendida dimineață de Septembrie, în care venisem să-mi iau rămas bun înainte de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
o ținea depărtată de trup, ca să poată cu dreapta să-și vâneze puricii. Neîndoielnic că era Margareta. Era Margareta din înscenarea lui Reinhardt, așa cum am văzut-o la Berlin, cu ochi albaștri, nasul ascuțit, gura cât un bănuț și ovalul prelung la obrajilor. Semne particulare: era gravidă. Îi lipseau totuși cele două coloane laterale din închipuita catedrală, pe care imaginația o construiește gigantică, dacă ne luăm după grosime neobișnuită a stâlpilor retezați. Îi lipsea fondul negru din ultimul plan. Avea însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
Omul cu ciocul de aramă dispăruse. - Greta începui, după ce m-am așezat lângă dânsa pe muchia divanului, cuprinzându-i talia, spune-mi, unde și când ne-am mai văzut vreodată? - Mă cheamă Peppa, răspunse iubita lui Faust și degetele ei prelungi și reci îmi desfăcură nasturii cămășii la piept să-mi prindă sfârcul sânului. Atunci, mirosind-o la ceafă, am recunoscut-o încă o dată. Era femeia cu carnea dulce, pe care am întâlnit-o foarte rar, de care nu mă voi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
meu cotise tocmai dinspre dom, rămânând buimac, în plină baie de lumină. Îl recunoscui din depărtare după jachet, dar mai cu seamă după jobenul cu capacul oblic. Înalt și tânăr încă, avea totuși trupul adus din spinare, și un chip prelung și caricatural. Se puteau remarca de la prima ochire sprâncenele încruntate și gura ca un bot de știucă. Purta barbă și mustață rase, și avea gât unduit, cu o cravată strâmbă al cărei nod era pitit după aripa gulerului moale. Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
să vadă mortul. Răposatul însă, nicăieri. „Cine a murit, domnule Zaharia?”, mă întrebă croitorul de peste drum. „Băiatul”, zisei liniștit, îndopând talaș în sobă și mestecând apoi cu pensula cleiul din ceaun. Atunci mi-am auzit femeia, cum scoate un urlet prelung. Dăm buzna cu toții într-acolo, și o văd cum își smulge părul, în fața latrinei cu ușa izbită de perete. Înăuntru, băiatul meu mai dădea încă din mâini și din picioare, arătându-ne o limbă vânătă și o pereche de ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
iarnă, pe unde, altădată, mă plimbam cu Ada, din voia sentinelei cumpărată cu tutun, și care venea cu un ceas mai târziu decât trebuia, ca să mă ducă înapoi la pușcărie. În seara neagră ca păcura, când clopotul de la intrare sună prelung și puternic, Sora Nineta din camera învecinată cu a noastră, improvizată pentru dânsa ca închisoare pentru femei, și în care mai avea de stat vreo zece luni, fiindcă șterpelise niște medicamente din spital, ne informă pe gaura cheii, că maiorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
fi și de a trece. Amintirea întâlnirilor noastre mă va petrece până la capăt. Mă primea ca pe un frate. Parcă-l văd, fără haină și guler. Un buton de cilic îi prindea la gât cămașa colorată. Când vorbea, chipul său prelung de abate, cu aparență suferindă, cu buza de sus subțire și prea scurtă pentru ca să-i poată acoperi incisivii, se ilumina și devenea frumos. În Moedling, unde el și-a trăit anii cei din urmă, în această bijuterie, cea mai scumpă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
neliniștit ce ești. Te înțeleg, dar... --Va veni și ziua când visele se pot preface în realitate. Deși bănuiam cam încotro băteau vorbele bătrânului, m-am prefăcut neștiutor... Nici călugărul nu a spus nimic. S-a ridicat cu un oftat prelung. Când a ajuns la ușă, și-a întors porivirea blajină către mine. --După ce îi lua micul dejun, ne-om duce în vale, să vedem ce mai este de făcut. Poftă bună! --Sărut dreapta, prea cucernice. Când mă întorceam de la
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
Buzz zise: — Voiam să vă dau, ție și lui Lucy, o șansă să vă împăcați, dar cred c-o sfătuiesc să-și găsească o locuință ca lumea. Nu vrei să-i ceri iertare? — S-s-săăă te fffffffff...! Buzz scoase un oftat prelung, exact așa cum făcuse într-un vechi serial produs de Monogram, unde interpretase rolul unui fermier sătul de abuzurile la care fusese expus. — Băiete, asta e ultima mea ofertă. Dacă nu-i ceri iertare lui Lucy, îi spun lui Johnny că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
se-aude vreunul care urlă că are niște victime bărbați albi. Dacă auzi așa ceva, sună-mă aici, la fel ca înainte. Ai înțeles? — Da, Danny. Și, scumpo, să nu afle nimeni. Nici Dietrich, nici altcineva din secție. Nimeni! Un oftat prelung - versiunea lui Karen a unei Katharine Hepburn extenuată. — Da, detectiv Upshaw. Urmă un clic slab. Danny puse receptorul în furcă și începu prelevarea de probe. Intră în toate cele trei încăperi și răzui eșantioane de pământ și de praf de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
pistolului îi dezvălui lui Buzz conturul celuilalt. Apucă paltonul insului, îl trase în pat, îi acoperi fața cu o pernă și-l împușcă de două ori în cap de aproape. Pocnetele răsunară înăbușit. Zbieretele lui Audrey se auziră ca vaierul prelung al unei sirene. Buzz coborî din pat și o strânse în brațe, înăbușindu-i tremuratul în propriile lui spasme. Îi șopti: — Du-te în baie, nu aprinde lumina și ține capul jos. A venit pentru Mickey, iar dacă mai e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
Ai nevoie de ceva? Individul avea un ton liniștit. Danny întrebă: — Știi cumva dacă a interogat cineva un avocat pe nume Charles Hartshorn? — Mda, eu. Săptămâna trecută. De ce? — Tocmai am citit în ziar că s-a sinucis. Tăcere lungă, respirație prelungă, apoi Meeks zise: — Oh, futu-i...! Danny întrebă: — Ce vrei să zici cu asta? — Nimic, puștiule. Are legătură cu cazul tău de crimă? — Da. Cum de-ai știut? — Păi, l-am luat cam tare pe Hartshorn, iar el a crezut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
zise samuraiul coborându-și și el glasul ca să nu-l audă Tanaka. Dar a aflat fără îndoială că suntem în Puebla. Am sentimentul că o să se arate iarăși. Se lăsă noaptea. O dată isprăvită cina, se întinseră în așternuturi ascultând dangătul prelung al clopotului care răsuna și aici, la fel ca în Mexico. Clopotul bătea necontenit în catedrala din piața mare a orașului, ridicată cu treisprezece ani în urmă. Ascultându-l, japonezii, obosiți după drumul prin deșert, căzură într-un somn adânc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
cu tistimelele desfăcute, cu coadele resfirate, toți înviorați de băutură, vorbeau deodată ori cântau; câteodată, aceste petreceri se sfârșeau și cu strașnice păruieli. Lăutarii, nelipsiții lăutari, cântau la ureche de inimă albastră, din când în când auzeai câte un oftat prelung, chiote, glasuri răgușite. Când soarele începea să apună, grupurile se sculau și începeau să plece, lăutarii se mai țineau după câte unii mai „damblagii“, iar pocnetele oalelor sparte răsunau neîncetat până ce grădina se deșerta. Fiindcă obiceiul tradițional erea ca, după ce
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
Era prea mult. Cucoana gazdă, ținând în mâna stângă trei perechi de ghete și pe același braț un număr de pantaloni, de jiletci și de sacouri, se îndreptă către masă. Cu dreapta prinde sticla, o duce la gură și un prelung gâl-gâl-gâl se aude... Dar imediat o explozie!... Sticla cade pe masă, ghetele și hainele se împrăștie pe covor, iar cucoana gazdă scuipă, varsă, icnește, tușește, lacrimile îi curg din ochi, balele îi curg din gură. Aiurită, sufocată, iese pe ușă
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
Și când fetițele Palide, învinețite, chircite de foame, Jalnice bătrâne timpurii Abia născute, abia înțărcate curând Lovise ar fi încercat să meargă culcate într-o ladă Bătută-n cuie, au fost acoperite cu pământ Amanda a bocit tare Cu glas prelung, în prag de geamăt: Un urlet tremurat, Cu multe aii, miaii, vaii, niaii, Care printre euhh și uhhh prelungi Mai lăsa și loc de fraze (ce spune omul la durere): Da' aiasta nu-i de îndurat. Da' aiasta și pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
Ce bine ar fi dacă v-ați da un pic osteneala să ascultați ce vorbesc Între ei. Necazul e că nu vă auziți decât pe voi, pe voi și iar pe voi. Din nou Îi scăpă din piept acel șuierat prelung, slab, de parcă era uimit de naivitatea fiului său. —Ba tocmai că În ultimul timp arabii spun lucruri destul de diferite, tată. —Spun. Ce grozav! N-au decât să spună cât poftesc. E foarte ușor să vorbești. Pur și simplu au Învățat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
-l implore să se Însoare. Pantoful Îi Îngheță În mână. Privi cu surprindere antenele gândacului, care se roteau. Văzu mulțimea de perișori mici și tari, ca o mustață. Studie picioarele subțiri, care păreau pline de articulații. Forma aripilor delicate și prelungi. Și Îl copleși un sentiment de venerație pentru alcătuirea minuțioasă și precisă a acestei creaturi, care nu i se mai părea dezgustătoare, ci minunat de perfectă: reprezentanta unei rase detestate, proscrisă și exilată În canalele de scurgere, care excela În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
iarna, În casa arăbească, trăgând perdelele. Într-o noapte, când avea trei sau patru ani, a uitat să tragă perdelele În camera lui. S-a trezit din somn și a văzut o siluetă afară, privind nemișcată la el. O formă prelungă și subțire, luminată de un cerc palid de lumină. Apoi a dispărut. S-a materializat din nou, ca prin cețuri luminate de lună, la celălalt geam. Și a dispărut iarăși. Își amintea cum s-a trezit noaptea speriat, s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
a ridicat În capul oaselor și a Început să plângă. Cum a venit maică-sa și s-a aplecat asupra lui, Îmbrăcată Într-o cămașă de noapte ce răspândea un miros de parfum fin, și era și ea albă și prelungă, parcă atinsă de lună. Și l-a luat În brațe și l-a Încredințat că nu era nimic afară, că silueta pe care o văzuse nu fusese decât un vis. Apoi a tras amândouă perdelele, l-a Învelit și l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
ele în clădirile ca o tablă de șah cu pătratele iluminate. Uneori stăteam în metrou în timp ce acesta huruia și scârțâia și hurducăia la curbe, și voiam să deschid gura și să dau glas deșertăciunii din sufletul meu într-un strigăt prelung. Dar chiar și așa, era mai bine decât să citesc. Nu aveam răbdare cu poveștile care nu erau reale sau cu informațiile pe care nu le puteam folosi imediat. Cu filmele era altă poveste. La filme puteam să îmi perfecționez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
26 DE CENȚI PE GALON și DOUĂ LA PREȚ DE UNA și PARCARE ÎN SPATE; șoferul încruntat care face manevre bruște în fața mea și cel care îmi face semn să o iau înainte cu un gest de noblesse oblige; umbrele prelungi ale copacilor pe drumul de acces pe care se văd pete de soare și mirosul de iarbă proaspăt tunsă în timp ce mă apropii mai mult de casă. E cu totul ieșit din comun, doctore, și ciudat că după tot ce s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
ziua de astăzi. Pe amândoi îi consider prieteni de-o viață. Înapoi în Boise, Shawna Shearer e mereu acolo atunci când am nevoie de ea: îmi dă sfaturi de marketing și, mai încă și mai bine, stă cu mine de discuții prelungi la un pahar de vin. Magică și uluitor de devotată, Shauna mi-a oferit cel mai splendid și mai neașteptat cadou: mi-a devenit, la vârsta mea, acea „cea mai bună prietenă”. Părinții și profesorii de la școala Highlands Elementary: vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
peste șapte luni cu pielea deja pistruiată. Și fără frică de nimic. Ar fi putut să-i spună lui Zach. Chiar în clipa aia. Răspunsul lui ar fi fost ca o pală de vânt, un chior fericit sau o ceartă prelungă. Dar, de data asta, Jina putea să lupte pentru cealaltă tabără. Sau putea să mai stea puțin, numai ea cu el. Zach și-a întins picioarele lungi și-a închis ochii. O mușcătură rea i se umfla deasupra tâmplei, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
pădurea era un ținut complet diferit. Alice s-a dezechilibrat și s-a sprijinit de-un arbore, dar coaja pinului s-a desfăcut de trunchi la atingerea degetelor ei - era moale și umedă. Alice a auzit un bubuit, un mârâit prelung și, de deasupra capului ei, o bufniță și-a luat zborul. Până și transpirația de pe spatele femeii avea un traseu sinuos, aluneca acum spre dreapta, acum spre stânga. Și totuși, scriitoarea a urmat foșnetul și-ar fi putut să jure
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]