2,670 matches
-
cuprinsă între 41 și 50 de ani se caracterizează prin: aceleași interese sociale ca și ale grupei precedente; factorii cu acțiune morbigenetică sunt identici cu cei de la grupa anterioară; afecțiunile psihice care apar sunt legate de climateriu la femeie, nevroze, psihoze endogene sau tulburări psihice de tip preinvolutiv; Grupa de vârstă cuprinsă între 51 și 60 de ani se caracterizează prin următoarele: interese psihosociale legate de criza de involuție (menopauză și andropauză), precum și de perspectiva pregătirii retragerii din activitatea profesională; factorii
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
generală a organismului, ieșirea din sfera activității profesionale, îngustarea câmpului de preocupări și al relațiilor interpersonale; factorii cu acțiuni morbigenetici care acționează sunt dezadaptarea socială treptată, însoțită de izolarea persoanei; afecțiunile semnalate sunt nevrozele, depresia, stările fobio-anxioase, stările obsesive, ASC, psihozele de involuție; grupa de vârstă peste 70 de ani se caracterizează prin: interese biologice limitate la procesele de involuție ale individului, cu circumscrierea câmpului de interese la propria persoană, în centru aflându-se îngrijirea fizică pentru menținerea vieții; factorii cu
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
cât și „succese”; riscul pentru starea de sănătate mintală privește, în primul rând, capacitatea de adaptare a individului la viață și de reușită în competiția cu ceilalți, specifice pentru această perioadă ca boli psihice sunt nevrozele, depresia, stările reactive, alcoolismul, psihozele afective, paranoia, bolile psihosomatice; din punctul de vedere al igienei mintale se impune instituirea unor „tactici și strategii de viață” care să mențină echilibrul psihic și capacitățile de adaptare a individului la viață; etapa de involuție bio-psihosocială reprezintă bătrânețea individului
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
risc crescut, care se accentuează progresiv cu scurgerea timpului, afectând starea de sănătate mintală a individului; involuția, care este un proces de „uzură naturală” psihobiologică, se poate complica prin senilitate care reprezintă aspectul patologic al involuției, favorizând dezvoltarea nevrozelor și psihozelor de involuție, de regulă de factură depresivă, presbiofrenia, demența senilă; din punctul de vedere al igienei mintale, se impun măsuri de protecție specială, evitarea schimbărilor care ar putea solicita din partea persoanelor în vârstă un efort de adaptare de care nu
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
au crizele psihobiologice de dezvoltare. Majoritatea specialiștilor consideră, de comun acord, că importante sunt condițiile familiale în care apare, crește și se formează copilul. R. Bastide crede că nu trebuie să pornim de la mediul social către interpretarea nevrozelor sau a psihozelor, ci că este mai corect să se pornească de la nevroză și psihoză pentru a interpreta și cunoaște structura raporturilor familiale, dinamica intrafamilială a relațiilor care au condiționat acest tip de tulburări psihice. Pentru N. Cameron, nevroza obsesională se dezvoltă în
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
importante sunt condițiile familiale în care apare, crește și se formează copilul. R. Bastide crede că nu trebuie să pornim de la mediul social către interpretarea nevrozelor sau a psihozelor, ci că este mai corect să se pornească de la nevroză și psihoză pentru a interpreta și cunoaște structura raporturilor familiale, dinamica intrafamilială a relațiilor care au condiționat acest tip de tulburări psihice. Pentru N. Cameron, nevroza obsesională se dezvoltă în familiile cu o atitudine tiranică față de copil. K. Schneider susține că tragedia
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
sine, robotizarea gândirii, regresiune afectivă, depresie și angoasă sau apatie cu indiferentism și inactivitate. Pe acest „fond psihosocial” de disoluție a vechilor valori tradiționale morale, culturale, sociale și religioase, se va dezvolta o nouă formă de „patologie colectivă”: nevroze și psihoze colective, acte antisociale, delincvență și criminalitate, alcoolism, consum de droguri, devianțe sexuale etc. Asistăm la noi „forme de viață socială”, diferite de cele tradiționale, care însă implică un efort considerabil de adaptare și de asimilare a unui „sistem de valori
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
sau nevrotic; conduite de tip caracteriopatic, specifice pihopatiilor (impulsivitate, iritabilitate, instabilitate, distimii etc.); conduite de tip psihotic, în care nota dominantă o dă dezacordul total al individului în raport cu realitatea, asociat cu o gravă alterare a personalității (schizofrenie, paranoia, PMD, parafrenie, psihoză epileptică). Capitolul 24 Psihoigiena grupelor sociale (II) 1. Persoana-limită Noțiunea de stare-limită nu este suficient de bine precizată. Ea se definește în raport cu normativitatea, fie că se referă la cadrele nosografiei uzuale (cazul-limită fiind transnosografic), fie că se referă la raportul
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
raportează la structurile și mecanismele psihosociale ale colectivităților umane. Pentru a sublinia diferența dintre aceste două categorii de tulburări, vom utiliza termenul de boală psihiatrică sau boală mintală pentru tulburările psihice ale individului și pe cel de dezechilibru psihosocial sau psihoze colective pentru tulburările socio-psihiatrice ale colectivităților umane. Dezechilibrele psihosociale ale grupurilor comunitare se prezintă sub forma unor tulburări ale spiritului comunitar cu caracter generalizat, afectând structura, dinamica și evoluția psihosocială ale tuturor membrilor comunității umane respective. La baza acestor stări
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
Sunt cunoscute în literatura de specialitate sindromul DDD („Debility-Dependency-Dread” sau „Debilitate-Dependență-Teroare”) descris de J.E. Farber, H.F. Harlow și L.J. West la prizonierii de război și nevrozele de război (Kriegsneurosen) descrise la combatanți de către G. Elsässer. Au mai fost descrise psihonevroze, psihoze și psihopatii la militari sau prizonieri, de către J.E. Meyer, J.W. Appel și R.H. Ahrenfeldt. 5. Sindromul de înstrăinare comunitară Sindromul de înstrăinare comunitară apare ca o stare de dezechilibru psihosocial, în condițiile izolării individului sau a unui grup de
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
atmosferă de delir colectiv. În plan comunitar, asistăm la crize de isterie colectivă, idei de urmărire/pericol, fanatism religios sau de altă natură, culpabilizări ale minorităților, conduite agresive de factură expiatorie etc. Acest tablou socio-psihiatric, care configurează imaginea tipică a psihozelor colective, se datorează pierderii sau anulării forțelor de control și normare a modelelor de gândire, sensiblitate și comportament/acțiune ale comunităților umane. Restabilirea ordinii sociale, atribuirea valorilor culturale-morale și religioase reinstaurează ordinea și refac starea de sănătate mintală comunitară alterată
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
aspecte caracteristice. Sintetizând datele din literatură, A. Porot face o clasificare a criminalilor, luând în discuție toate aspectele legate de determinism și constituția acestora: a) criminalii de factură net patologică sunt cei la care se decelează stări psihotice grave, epilepsie, psihoze halucinatorii, deliruri cronice sistematizate, psihoze anxioase cu raptusuri impulsive, stări toxice; b) criminalii obișnuiți reprezintă grupa inadaptaților social amorali, fie delincvenți obișnuiți și recidiviști, fie delincvenți ocazionali; factori decisivi îi reprezintă o anumită maturitate afectivo-intelectuală, inadaptarea socială și amoralismul, precum și
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
literatură, A. Porot face o clasificare a criminalilor, luând în discuție toate aspectele legate de determinism și constituția acestora: a) criminalii de factură net patologică sunt cei la care se decelează stări psihotice grave, epilepsie, psihoze halucinatorii, deliruri cronice sistematizate, psihoze anxioase cu raptusuri impulsive, stări toxice; b) criminalii obișnuiți reprezintă grupa inadaptaților social amorali, fie delincvenți obișnuiți și recidiviști, fie delincvenți ocazionali; factori decisivi îi reprezintă o anumită maturitate afectivo-intelectuală, inadaptarea socială și amoralismul, precum și o imaginație exuberantă; în această
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
stări de agitație psihomotorie. În afara celor mai sus enumerate, mai pot apărea manifestări de tip protestatar, în scopul obținerii unor „beneficii”, cum ar fi: automutilările, greva foamei, refuzul de a se supune regulamentelor, tentativele de evadare etc. Reacțiile patologice sau psihozele carcerale recunosc drept cauză factorii de risc morbigenetic generați de situația de claustrare penitenciară. Rolul terapeutic și cel psihoprofilactic ale psihiatrului și psihologului sunt foarte importante. Se vor urmări, în primul rând, ameliorarea condițiilor stresante de detenție, evitarea situațiilor conflictuale
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
cincea formă a conflictelor sociale o reprezintă terorismul; terorismul este violența fizică cu caracter de surpriză, urmărind efecte atât imediate, cât și la distanță, de factură psihologică și morală, de inducție a fricii, stărilor de tensiune și panică colectivă, nesiguranței, psihozelor colective, intimidării; sunt vizate instituții, grupuri de indivizi sau persoane, obiective strategice, economice, centre de comunicație și transport etc.; terorismul este o formă de violență fizică care urmărește obținerea sau/și menținerea unor stări de tensiune și insecuritate socială cu
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
sau persoane, obiective strategice, economice, centre de comunicație și transport etc.; terorismul este o formă de violență fizică care urmărește obținerea sau/și menținerea unor stări de tensiune și insecuritate socială cu efecte psihologice și morale negative, prin inducerea unor psihoze colective menite să slăbească și să destabilizeze societatea. 3. Imaginea socială a crizelor Conflictele sociale sunt, așa cum am arătat mai sus, inseparabile de crizele sociale care le generează. Înțelegerea cauzei, a naturii și a tipurilor de conflicte depinde de cunoașterea
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
muncă cu regim protejat etc. În toate situațiile mai sus descrise, igiena mintală poate contribui în mod direct și eficient la realizarea acestor deziderate, care în final privesc întreaga societate. Se impune depistarea precoce a bolilor psihice, în special a psihozelor endogene majore, schizofrenia și PMD, cu instituirea tratamentului de specialitate și supravegherea dispensarizată a acestei categorii de bolnavi. Se vor institui măsuri de psihoprofilaxia suicidului, a manifestărilor devenite agresive, măsuri de educație școlară, familială și socială. Se vor face propuneri
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
unui diagnostic psihiatric. Cu excepția PGP descrise de Bayle, modelul anatomoclinic nu pare a fi aplicabil în psihiatrie, întrucât mecanismele fizioși psihopatologice au alte reguli. Clasificarea bolilor psihice constă într-un model ierarhic de tulburări mintale privind succesiv „sindroamele organice cerebrale”, „psihozele funcționale”, „nevrozele” și „tulburările de personalitate”. Diagnosticul unei tulburări la un nivel dat exclude diagnosticul unei tulburări situate la un nivel ierarhic superior, însă anticipează existența manifestărilor psihopatologice la nivelurile inferioare (diagnosticul de schizofrenie îl exclude pe cel de sindrom
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
este, din punct de vedere practic, tipul în cazul căreia gradul de anomalie este cel mai mic; - tipul anormal/dezechilibrat, caracterizat printr-o serie de stigmate, ce reprezintă terenul care-l expune sau îl face vulnerabil la apariția nevrozelor sau psihozelor (A. Morel, V. Magnan); aceasta este teoria degenerescenței, care implică un teren favorabil dezvoltării bolilor psihice; în sensul acesta se disting două grupe de subiecți (E. Régis, Genil-Perrin): subiecții normali; degenerații - superiori, medii și inferiori. Termenul degenerat stigmatizează și retrogradează
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
sau hiperemotivă reprezintă o sensibilitate particulară la emoții, ale căror manifestări - fiziologice și psihologice - sunt exagerate atât în intensitate, cât și ca durată. Ele se caracterizează și printr-o stare de angoasă aproape permanentă. Pe acest teren se pot dezvolta psihozele depresive anxioase sau ideile delirante (E. Dupré, H. Claude). Constituția psihastenică reprezintă o stare obișnuită de emoție, însoțită de incertitudine și idei fixe care invadează conștiința, a căror absurditate subiectul o recunoaște, dar pe care nu le poate suprima. Ea
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
tensionate, stresul prelungit, condițiile intelectuale ambigue, care pot genera suspiciune sau interpretări eronată. Se va cultiva o atitudine de deschidere și toleranță în relațiile interpersonale, de comunicare liberă, deschisă. d) Psihoigiena ciclotomicilor și a schizoizilor Tratarea acestor grupe constituționale de psihoze la un loc este justificată prin existența unor aspecte comune: modificarea personalității și tulburarea contactului cu realitatea. Psihoigiena ciclotimicilor începe încă din copilărie și adolescență, ea având aceleași caracteristici cu cele menționate în cazul hiperemotivilor. Trebuie combătute abuzul de alcool
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
de muncă. Alte forme de terapie sau recuperare a bolnavilor nevrotici sunt cura sanatorială, milieux thérapie, ameliorarea condițiilor de muncă, ameliorarea condițiilor de viață în familie și comunitatea umană, redarea încrederii în propriile forțe, recâștigarea sentimentului demnității umane. Recuperarea în psihozele endogene În cazul psihozelor, evoluția procesuală și gravitatea clinică a simptomelor, precum și potențialul invalidant crescut ne fac să privim cu o deosebită seriozitate problema recuperării. Evaluarea stării de deficiență psihică va consta din următoarele: examenul clinico-psihiatric, examenul psihologic de evaluare
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
de terapie sau recuperare a bolnavilor nevrotici sunt cura sanatorială, milieux thérapie, ameliorarea condițiilor de muncă, ameliorarea condițiilor de viață în familie și comunitatea umană, redarea încrederii în propriile forțe, recâștigarea sentimentului demnității umane. Recuperarea în psihozele endogene În cazul psihozelor, evoluția procesuală și gravitatea clinică a simptomelor, precum și potențialul invalidant crescut ne fac să privim cu o deosebită seriozitate problema recuperării. Evaluarea stării de deficiență psihică va consta din următoarele: examenul clinico-psihiatric, examenul psihologic de evaluare psihodiagnostică și ancheta medico-socială
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
clinică a simptomelor, precum și potențialul invalidant crescut ne fac să privim cu o deosebită seriozitate problema recuperării. Evaluarea stării de deficiență psihică va consta din următoarele: examenul clinico-psihiatric, examenul psihologic de evaluare psihodiagnostică și ancheta medico-socială a bolnavului. În cazul psihozelor endogene, deficiența psihică se traduce printr-o alterare gravă a personalității, constând din următoarele: ruperea de realitate, cu alternarea stării de conștiință; apariția unor importante modificări perceptive (iluzii, halucinații); tulburări de gândire (obsesii, idei delirante); tulburări de activitate și comportament
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
iluzii, halucinații); tulburări de gândire (obsesii, idei delirante); tulburări de activitate și comportament (apatie, agresivitate, suicid, homicid); modificări afective (euforie, distimie, paratimie, depresie, melancolie, anxietate). Cele mai importante sectoare care focalizează atenția acțiunii de recuperare sunt: afecțiunile din grupa schizofreniei, psihozele delirante cronice sistematizate (de tip paranoic, paranoid sau parafrenoid, PMD, epilepsia cu tulburări psihice). Recuperarea bolnavilor psihic are în vedere mai multe aspecte: a) terapia intraspitalicească (terapie psihotropă specifică, terapie de șoc, bioterapie, terapie ocupațională, ergoterapie); b) terapia extraspitalicească, ambulatorie
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]