3,866 matches
-
frica, de a o reduce la proporții care pot fi îndurate, dar, recunosc, sunt amănunte care descumpănesc în Mexic un om înclinat, mai degrabă, să evite gândul că într-o zi va muri... Nu sunt, se pare, puține bisericile unde scheletul morții e expus pe un tron, cu un sceptru în mână. Și cum să consideri prăjiturile funebre care se pun peste tot în vânzare înainte de sărbătoarea morților? Sau un afiș în geamul unei brutării pe care scrie " Aici pâine adevărată
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
ar putea întreba Tatle cu vocea lui de bătrân și de copil în același timp. Ce i-aș putea răspunde? Nu mai există învelișul de stuc de odinioară, pictat în culori strălucitoare. Masa enormă de piatră e goală, ca un schelet fabulos. Și, privind-o, ceva din vanitățile noastre se clatină. Dacă șoselele ar fi străjuite de piramide, probabil multe lucruri ar arăta altfel... Dar putem continua să nu fim modești. Nu e nici un pericol. Piramidele sunt puține și le putem
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
soare și de ploile tropicale, dar mai ales de libertate. În acest paradis se și moare. Plantele carnivore atrag insectele prin strălucire și parfum, iar pe cărările umblate de sălbăticiuni or fi destule hoituri cu rămășițe de carne putrezită pe schelete. Dar viața, cu sevele gâlgâind, se dovedește mai puternică. Pan ar renunța, probabil, aici, să cânte din nai. Ar simți nevoia unei fanfare. Undeva trebuie să existe și Minotaurul în acest labirint vegetal. Sau e un "tic" tentația mea de
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
în același bloc de garsoniere. Salut, vecine! Haideți la mine în birou, poate fac eu rost de sudor. O ia înainte, coboară un etaj, descuie o ușă și-l invită pe Vlad într-o încăpere spațioasă, în mijlocul căreia, pe un schelet metalic, stă montată o instalație pilot pentru obținerea filamentelor-carbon. Închide ușa, apoi se apropie de Vlad și-i întinde mîna: Mihai Vlădeanu e numele meu. Mărturisesc că, deși locuim în același bloc, nu-l știu pe-al dumneavoastră. Vlad. Chimist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
puțin, îl lasă lîngă cel de vodcă și se rotește încet, să vadă mai bine toată încăperea. Te rog, ia loc! face Mihai un gest spre fotoliul de lîngă masă, un fotoliu foarte comod, făcut în întregime de el, cu schelet metalic, rotativ, căptușit cu burete, acoperit cu o cuvertură asemeni aceleia de pe pat. Oo, dar este de invidiat! izbucnește Maria într-un rîs sincer, domol cînd se așază. Pot să fumez? întreabă, luîndu-și de pe capătul patului poșeta. Mihai coboară de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
și purta ostentativ un top negru mititel, cu fermoar În față, peste un costum mulat bleumarin. Toaleta respectivă era menită să-i dea ocazia să arate ce corp frumos avea. Și chiar era frumos, dacă Îți plac femeile al căror schelet e acoperit de un strat atât de subțire de țesut Încât te Întrebi ce nevoie mai au de el. Lui Derek Îi plăcea. Deși În mod normal era mai mult decât fericit să facă sex cu orice femeie frumoasă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
vindea samosa. Am cumpărat una cu legume, Învelită Într-un șervețel de hârtie. Privind Înainte, am fost surprinsă să-l zăresc pe Brian. Stătea pe jumătate pitit lângă taraba de peste drum, pe după un stativ cu tricouri pe care erau imprimate schelete dansând, și nu părea deloc a fi pe punctul să cumpere unul, ci mai degrabă se ferea și mai mult de ochii lumii decât Înainte. Acum, se mai adăugase și un aer de jenă pe chipul lui. — Brian? am spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
simțea gheruțele tocite. Privea drept în ochii ei cu un amestec de curiozitate și afecțiune, care Stellei i se părea insuportabil de mișcător. Temându-se să nu-i dea lacrimile, tuși și ridică în aer micul animal, simțindu-i fragilitatea scheletului, pe care l-ar fi putut aproape sfărâma în mâini. Adam se apropie de ea și-l preluă pe Zet. O privi un momentfix pe Stella, cu îngrijorare, fără să zâmbească. Pe urmă ieși pe ușa de sticlă în grădină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
mârâituri, cârâituri înverșunate și zbateri de aripi! Săriți, băi! Manivelă e aici! Săriți! Îl omoară...! țipă Vierme. Într-adevăr papagalul Horus este și el prezent, sechestrat în bucătărie și legat de picior cu o simplă sfoară de cânepă, prinsă de scheletul metalic ruginit, al unui suport pentru ferăstraie, unelte de grădinărit, lighene, crătiți, străchini și ibrice, la un metru și optzeci de centimetri, mai sus de sol. Insuficient de înalt, însă, pentru a fi la adăpost de Momocilă. Dintr-un salt
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
enormă ar fi cu adevărat vie. Afli totul despre lookul lui Evie Cottrell dintr-o reclamă la un șampon organic, numai că acum rochia ei de nuntă e arsă până la firele metalice care-i orbitează în jurul șoldurilor și până la micile schelete de sârmă ale tuturor florilor de mătase pe care le avea în păr. Iar părul blond, tapat, ridicat și pieptănat pe spate, curcubeu al tuturor nuanțelor posibile de blond, umflat cu fixativ, ei bine, e ars și ăsta. Singurul personaj
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
parte din spațiu e ocupată de-o rochie de bal pe care Brandy are nevoie s-o ajut s-o îmbrace, o adevărată rochie à la Grace Kelly pe care scrie peste tot Charles James. Deflectoare și refulatoare și tot scheletul ăla comprimat proiectat într-un acoperământ de organza pigmentat cu roz sau diftină albastru-gheață. Rochiile alea absolut incredibile, îmi zice Brandy, rochii de bal construite, rochii de seară proiectate, cu cercurile și corsetele lor fără bretele, cu gulerele lor rigide
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
că-mi amintesc. — Tipu’ de la poliție, zice Brandy, el era tânăr, douăș’unu’ sau douăș’doi de ani. Nu era cine știe ce boșorog mizerabil. N-a fost oribil, zice ea, dar n-a fost iubire. Cu rochia și mai sfâșiată, arcurile scheletului apar în locuri diferite. — Mai mult ca orice, zice Brandy, m-a zăpăcit pentru o grămadă de vreme. Asta-i copilăria mea, genul ăla de deraieri. Singurul nostru desert de când aveam șase ani și până am ajuns la nouă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
fi început să râdă. Vedeți voi, chiar atunci Evie pășește din zidul ăla de flăcări din capul scărilor. Cu o pușcă în mâini, cu rochia de mireasă arsă până la cercurile de oțel, cu florile de mătase din păr arse până la scheletul lor de sârmă, cu tot părul ei blond ars complet, Evie execută acel pas-pauză-pas încet pe scări în jos, cu o pușcă ațintită drept spre Brandy Alexander. Cu toți uitându-se pe scări în sus la Evie îmbrăcată în nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
Asia Mică, trei sute de ani mai târziu. Cicero însuși reia în contul său formula mnemotehnică în De finibus. Cvadruplul remediu pare deci mai mult epicurian decât al lui Epicur. Chiar dacă exegeza universitară vede Scrisoarea către Meneceu ca fiind alcătuită pe scheletul celor patru elemente și reperează trucul în primele patru Maxime capitale sau chiar îl dă la iveală în cea de-a unsprezecea, ne vom feri să afirmăm că gândirea epicuriană intră toată în această formă precomprimată. Redusă asemeni unui sos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
etern, ci ca de o închiriere punctuală. Regula jocului e fixată de la bun început. Ea a fost aceeași pentru toți și așa va fi pe veci, care-i prostul să-și imagineze că s-ar putea sustrage legii comune? -11- Scheletul cu tortul. Când Vezuviul petrifică orașele Pompei și Herculanum - în 79 d.Hr. -, el acoperă și Boscoreale, un oraș de 17 000 de locuitori care au pierit și ei ca Pliniu cel Bătrân. în 1895, niște arheologi descoperă cetatea, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
este reprezentată o scenă ciudată: Zenon stoicul și Epicur figurează în jurul unei mese pe care se află un tort, ceea ce n-ar fi deloc uimitor dacă cei doi n-ar fi reprezentați în cea mai desăvârșită dintre nuditățile ontologice: ca schelete. Zenon îl amenință cu degetul pe Epicur care se înfruptă din tort... Și, în acest timp, cu laba întinsă a cerșetorie, cu râtul întins, un purceluș în carne și oase confirmă identitatea filosofului din Grădină. Exegeza clasică vede aici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
la renovarea exteriorului bisericii: „Nu vreți să vedeți un mort?“. L-am urmat fără vreun motiv precis, ca și cum singura curiozitate înainte de spovedanie ar fi să vezi un mort. Într-un șanț de lângă zidul bisericii, la vreun metru adâncime, era un schelet aproape intact. Oamenii adunați pe marginea gropii comentau: „Vai, da’ ce dinți buni a avut ăsta!“. Le-am dat dreptate. Muncitorul ne-a explicat că acolo a fost un cimitir. Și pe locul alăturat, unde e acum barul Corso, cică
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2215_a_3540]
-
un contur firav, incert, de umbră. Pe de altă parte, legenda Securității e populară - În general, e vorba despre arestări și violențe, despre obediență și despre locuri hidoase unde ai putea ajunge din diverse motive. E o umbră cu un schelet făcut din ferăstraie. Povestea asta funcționează imprevizibil, povestea asta nu funcționează după logica lumii, povestea asta nu e o poveste, e ceva mizerabil, e o boală incurabilă, e mai rău ca o boală incurabilă. Stau pe burtă, cu capul sprijinit
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
din buzunarul de la piept și să o strecor Într-o cutie poștală, chiar la ieșirea din gară - mă gîndesc că poate n-ar fi fost rău să pun În plic și o listă cu ultimele dorințe: să mi se doneze scheletul Facultății de medicină... În cazul În care e găsit... Joncțiunea cu celelalte trupe se face pe un teren din apropiere, undeva Între blocurile unui cartier sordid. Curînd sîntem o turmă de stranii și posace animale ouătoare, stînd cuibăriți pe valize
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
ore voi fi acasă la casetele mele cu muzică, la cărțile mele, voi dormi În patul meu, În hainele mele curate. Există posibilitatea să mă văd cu foștii colegi de liceu, să stăm la palavre la o bere. Îmi simt scheletul zbîrnîind de o neliniște nucleară. Mă opresc la un magazin alimentar - ridicat În mod ironic undeva În pustiu, la mijlocul drumului spre șoseaua principală. Nu e un miraj, arată așa cum mă aștept să-l găsesc. Pentru a camufla penuria, rafturile sînt
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
de pe etajera lui și să-l scuturăm un pic. Apare În el acest chip de fum, cu o barbă albă enormă (Încolăcindu-se, vie), fără ochi și fără gură, dar care emite acest sunet nemilos care te eviscerează, Îți usucă scheletul, gonește umbra din tine - umbră care dispare prelingîndu-se Într-un popor incert, trecutul. Dar eu zic că e mai bine să nu te dai bătut, să Încerci din nou, scutură-l mai tare și ai să vezi atunci ce Înseamnă
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
îmi aruncă pe jos două pulovere și un halat plușat, fără nici un control sau scuză și se așeză pe scaunul astfel golit, picior peste picior, aprinzându-și țigara pe care o ținuse, împreună cu altele, într-o tabacheră de piele cu schelet metalic de culoare galbenă, poate suflat în aur, scoasă din poșeta mică ce-i atârna cu o curea subțire și lungă după umărul drept. - „Mă iertați că vă întreb; De ce ați venit în februarie, adică acum două săptămâni și ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
o gaură Între două din fâșii suficient de mare Încât să poată amândoi să vadă prin ea. Când ochii li s-au obișnuit cu lumina, se abținură cu foarte mare greutate să nu strige de frică. În cadrul ușii stătea un schelet Înalt de doi metri care rânjea sinistru. Un fior Îi trecu lui Ruby de-a lungul spinării. Era atât de Îngrozită Încât nu putea să mai gândească cum trebuie. Știa că nu aveau voie să facă dragoste aici. Acum erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
că, În mod neobișnuit pentru Doamna cu Coasa, nu avea nici urmă de coasă sau de pelerină cu glugă. Totuși avea o scăfârlie plină de codițe negre și groase stil Afro. Frica i se transformă În confuzie. Se uita la scheletul care scutura din oase În timp ce intra În cameră, cu mâinile și picioare bălăngănindu-se Într-o parte și-ntr-alta ca la o fantomă-marionetă. One love, one heart. Let’s get together and feel alright. Și de când Își anunța Doamna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
One love, one heart. Let’s get together and feel alright. Și de când Își anunța Doamna cu Coasa sosirea cântând Bob Marley? Abia atunci codițele se separară de oase. Era un hamal Rastafarian Înalt de aproape doi metri, care lăsă scheletul Într-un colț și verifică dacă stătea fix pe soclu. —Na, frate, acuma poți să te odihnești și tu În pace, chiar dacă ești făcut din plastic... —One love, one heart, let’s get together... Și cu aceste cuvinte Închise ușa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]