3,534 matches
-
Adevărat El din Cer S-a Pogorât Pentru oameni pe pământ Să-i salveze de la rău, Să le dea pe Dumnezeu! Mult, Mult bine ne-a făcut Iar noi plată ce i-am dat? L-am Bătut și L-am scuipat... Pe Cruce L-am Atârnat! În mormânt L-am Îngropat! O Minune... A treia zi a Înviat! O vreme s-a m-ai arătat... Apoi la Cer S-a Înălțat! Trimițând pe Sfîntul Duh. Mângâiere pe pământ Să ne fie
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
Încununat Cu Crucea-n spate nemâncat Iisus azi trece iar, E cald și Crucea-i este grea Sudori se scurg pe Fața Sa Și spini-L dor amar Ia uite cum se uită Blând La ce-i care-L hulesc scuipând În scumpa Față a Sa. El urcă În tăcere dealul Golindu-și singur paharul Ce-a fost dat să-l bea Dar pentru ce răbdare-i toate Gândește iubite frate Cât mai este timp. Gândește-te că mâine poate Va
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
de muncă cu gândul la ziua de salariu. Fiecare cu gândul său, blestemăm, ne rugăm sau le amestecăm pe amândouă și ajungem la serviciu. Aici, tăvălugul nemilos al unei noi zile de muncă ne prinde în angrenajul său și ne scuipă afară după câteva ore de muncă, pentru ca, în următoarea zi, să o luăm de la capăt. Și iar, și iar... La polul social opus, se afla românul “descurcăreț”, care nu muncește dar are de toate: bani, mașină scumpă, cunoaște persoane influente
Decalogul şi Codul Penal Românesc by Răzvan Badac () [Corola-publishinghouse/Law/100965_a_102257]
-
În jurul meu încep vociferările, capitol la care, de fiecare dată, asist cu interes. Scot din buzunar o bucățică de hîrtie, o mestec îndelung între dinți, strîngînd-o cu furie, pînă o înmoi bine, apoi o aduc pe vîrful limbii și-o scuip direct pe stîlpul porții, de care se lipește. Ceasul de pe ghereta portarilor arată șapte și patruzeci de minute; stăm aici de șapte minute. Cît mai stăm, domnule?! strigă o femeie. Dă-mi voie în gheretă să dau un telefon cuiva
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
mi-a rămas întipărit în minte ca o obsesie.) Ție ce ți-a adus? m-a întrebat el. Am mormăit și eu ceva, stăpînindu-mă să nu-mi dea lacrimile, de ciudă că mie nu-mi adusese Moș Crăciun nimic și scuipam în vînt cojile semințelor de dovleac. Cînd Gică mi-a propus să-mi dea un biscuite și o bomboană pentru doi pumni de semințe, am trăit fericirea celui mai avantajos schimb făcut vreodată în viața mea. Tata era plecat de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
Ce probleme deosebite a rezolvat?! Ce schimbare, în bine, a lucrurilor s-a produs după venirea ei în acest post?! Nici una. Ocupă o funcție administrativă, atît. Dar tragedia este că de la înălțimea scaunului pe care stă își permite să mă scuipe în frunte. Și nu plîng că o individă ca ea m-a sictirit; plîng de ciudă că eu am fost laș. Da-da! Sînt un laș, chiar și acum, cînd plîng. Dar nu-i nimic; continuu să plîng pînă cînd
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
mă întreabă fata. Scot două sute din portmoneu și i le întind. Fata rupe chitanța și mi-o pune în mînă. Am să mă rog pentru tine, frate! îmi șoptește fata, apoi se întoarce și iese după Cornea. Urc la pupitru, scuip pe spatele chitanței și o lipesc în mijlocul tabloului de comandă, deasupra schemei tehnologice. Nici n-ai pornit, zice Vlad, că au și apărut felicitările. Nu trebuia să-i dai banii! Lasă-mi și mie o plăcere pe ziua de azi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
acasă. Cei doi se ridică din iarbă, apoi ies în șosea. În urma loc, stufărișul se scutură sub o pală de vânt, apele bălții se învolburează pentru câteva secunde, iar mirosul de gogoși cu gem devine și mai puternic. Baronu` își scuipă în sân de trei ori, apoi își face o cruce mare. Iar Tică privește peste umăr și are senzația că vede o mână care iese din apă și-i face semne cu degetul arătător. Înghite în sec, iar peștele mâncat
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
fi devenit soluția ultimă în calea înghețului anticipat. Reuși să scoată o țigară din pachetul mototolit. Găsi cu mare greutate bricheta, însă flacăra izbăvitoare refuză să apară, în pofida încercărilor repetate. Filtrul țigaretei i se lipi de buze și, înainte de o scuipa în zăpadă, se temu să nu plece împreună cu ea și o fâșie de piele. Imaginația zburda cu o viteză colosală, ceea ce nici nu îl miră foarte tare, putea să simtă, deja, căldura insignifiantă a sângelui care țâșnea din buză și
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
în plasă, sunt ca fluturii amețiți de razele soarelui, și pe urmă unii își freacă mâinile, nu doriți și o casă care să vă turtească atunci când faceți amor cu nevasta? Poate chiar un conac cu arhitectură înzorzonată care să vă scuipe între ochi atunci când ajungeți la ușă, home, sweet home... - erau mână în mână cu proprietarul clădirii. Firesc, nu se putea altfel, iar creierul începu să prelucreze rapid toate informațiile. Trăseseră, pur și simplu de el, cu siguranță că exista un
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
era bine ascuțit a început să-mi taie oasele. Unul câte unul. Începea întotdeauna de la metatarsiene, termina repede cu ele, urmau tibia și peroneul, hârș, hârș, la fiecare trecere a zimților mi-am mușcat limba pentru a nu țipa. Am scuipat sânge deasupra chiuvetei, iar când m-am privit în ochi am văzut un alt chip. Nici nu m-am recunoscut. Semănam un pic cu unul dintre monștrii aceia care ies din morminte, în filmele de groază, cu fețe gri și
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
când îmi urăsc chiar și prețioasa, clara mea minte, în care îmi zumzăie ne întrerupt gândurile. Mă întreb de ce nu pot fi simplă, ca oamenii obișnuiți. Sau chiar simplă precum semințozaurii care reazemă gardurile străzilor, devorând fără încetare semințe și scuipând nepăsători cojile pe jos. De ce gândesc mereu? Simt umbrele a nenumărate cuvinte și idei, le resimt greutatea, și to tuși nu mă pot explica mie însămi, nu-mi pot explica această entitate cu contur precis al cărei nume este Clara
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
cu disperare să se mențină la suprafață. Dădea disperată din mâini, dar nu mai putea înainta, iar pământul i se surpa sub picioare. în fața ei, la mal, se zăreau Ion și Ionela. Stăteau nonșalanți pe un gard, ronțăind semințe și scuipând cojile în mlaștină. Vor beau între ei, râdeau, făcându-i semne cu mâna, de încurajare. Nu păreau să observe disperarea Clarei, care se afundase până la piept în mlaștină. Auzindu-se strigată, întoarse capul și îl zări pe domnul Neacșu venind
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
pérticicé din steagul Patriei, pe care pionierii eroi, pe cînd erau la vîrsta lor, l-au stropit cu sîngele lor În Marele Rézboi Pentru Apérarea Patriei. Ei au fécut de rîs cravată de pionier. Sé le fie rușine, céci au scuipat În sîngele celor care le-au salvat viața și au murit pentru că ei sé tréiascé astézi În pace. Și sé facé ce-au fécut. Rușine sé le fie. Iaté cé sînt și astfel de pionieri printre noi, pionieri În ghilimele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
cé nu am avut grijé la timp de educația elevilor. Cu toate cé niște pionieri adevérați ar trebui sé știe singuri ce sé facé. Dar iaté cé avem și din aceștia care și-au célcat cuvîntul de pionier și au scuipat În jurémîntul pe care l-au dat Patriei, cel de a fi niște pionieri exemplari și sé fie un exemplu demn de urmat pentru cei mai mici, pentru octombreii care iaté, iaté, vor péși și ei În rîndurile pionierești. Și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
magazine, sau pur și simplu pe strézi, furișîndu-se pe lîngé WC-ul public și cinematograf, În piațé, unde se vindeau semințe, se umflau și se bégau În buzunar baloane. Peste cîteva minute orașul se umplea de pionieri care lingeau Înghețaté, scuipau semințe sau le féceau pe amîndoué deodaté, scuipînd și lingînd, strigînd și alergînd dupé bucéțelele de baloane de pe stradé pe care le ridicau cu mîna În care aveau semințele și le bégau În buzunar că sé facé mai tîrziu baloane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
pe lîngé WC-ul public și cinematograf, În piațé, unde se vindeau semințe, se umflau și se bégau În buzunar baloane. Peste cîteva minute orașul se umplea de pionieri care lingeau Înghețaté, scuipau semințe sau le féceau pe amîndoué deodaté, scuipînd și lingînd, strigînd și alergînd dupé bucéțelele de baloane de pe stradé pe care le ridicau cu mîna În care aveau semințele și le bégau În buzunar că sé facé mai tîrziu baloane mici. Se lingeau Înghețate pe béț, cu ciocolaté
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
Ah! Sunt pintre voi de-aceia care nu cred tabla legii, Firea mai presus de fire, mintea mai presus de minte Ce destinul motănimei îl desfășură-nainte! Ah! atei, nu temeți iadul ș-a lui Duhuri - liliecii? Anathema sit! - Vă scuipe oricare motan de treabă, Nu vedeți ce-nțelepciune e-n făptura voastră chiară? O motani fără de suflet! - La sgîriet el v-a dat ghiară Și la tors v-a dat mustețe - vreți să-l pipăiți cu laba? Ii! că în
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
pe Zogru. S-a așezat pe canapea și a deschis televizorul. Apăsa alene telecomanda uitându-se câteva secunde pe fiecare post: fotbal, sfaturi medicale, film artistic din anii ’60, telenovelă, muzică populară, atletism, telenovelă - și, brusc, Zogru s-a simțit scuipat pe podea. Stătea nemișcat și privea spre Giulia, așteptând din clipă în clipă să se prăbușească și ea. Însă ea privea, cu ochii ei negri, de jos în sus spre ecranul televizorului și zâmbea încă, același zâmbet de la plecarea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
nazalizat, răgușit de o ură aproape dementă: "Umbli să mă mutilezi, scârbă! Câțiva centimetri mai sus și mă lăsai chior pă viață, în morții tăi. Ei, las' că dă nu ți-o place ție ce-o să-ți fac, să mă scuipi pă mine-n în gură! Cu toporu', cu toporu' o să te fărâm, fir-ar mă-ta a dreacu' să fie, dar!" Se opri din amenințări cu ochii mai, mai să-i iasă din orbite: "Aaa, nenorocitelor! Acia v-ați ascuns
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
ce?", făcu pe prostul nea Tăsică, rol care îi ieșea întotdeauna perfect. "Adică ce?", îl ironiză nerăbdător Petre. "Ce te faci, bre, chinez? Adică e nunți mai întocmite sau..." "E nunți dă nunți, tată! Numa' baștani, unu și unu." Portarul scuipă sceptic printre dinți, spre o muscă ce se însorea la piciorul unuia dintre stativele pe care stătea scris cu vopsea albă "VII": "Las' c-am mai fost io, luna trecută, cân' am făcut electrica la intrare, la o nuntă d-
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
cu mine. Îi chem pă băieții mei, facem brigadă și dăm iureș în parcarea dân față, asta dă-i plină numa' dă mașini bengoase. Dă nu v-o place vouă cum or să arate după ce ne facem treaba, să mă scuipi pă mine-n gură! Io sunt băiat finesco și am obraz, dacă mă-nțelegi... Da' dacă-s călcat pă coadă fac ravaje." Internistul dă din cap, în semn că a înțeles și reia dialogul cu celălalt medic: "Coboară repede, Radule
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
înroși la față, iar venele i se umflară. Se încovoie, mai să cadă pe covor. Se sprijini însă pe unul dintre brațe, horcăind de-a dreptul. Reuși să tragă aer în piept, dar continua să tușească, încercând totodată să și scuipe. Încet, încet, accesul de tuse scăzu în intensitate, până la stingerea lui completă. Rămase în patru labe, gâfâind, făcând eforturi să-și tragă sufletul. Când își mai reveni, se aburcă din nou în fotoliu, căutând în gentoiul cu care venise. Scoase
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
ridicând pilduitor arătătorul: "Plus fondurile europene! Da? Ploaie dă biștari ce a curs peste țara asta ca acu', n-a mai căzut niciodată. Așa... Și cine să chinuie să tragă tot banu' ăsta încoa'? Tot noi, clasa politică pă care scuipați zi dă zi. Vă bagăm și vouă apă, că acuma, poftim, toți țărănoii să ridică cu pretenții, vă asfaltăm, vă băgăm gaze și curent până-n creierii munților. Da' omu' simplu tot cu gălăgie-n gură e. Că a sfertisit ăla
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
din zeci de motive, capacitatea de mobilizare a străzii s-a diminuat treptat. Structura societății s-a modificat radical, obiceiurile de consum, la fel. Din acest motiv, asistăm azi la răscoale televizate regizate ridicol, anemice, caricaturale, iar Badea și Ciutacu scuipă în capul poporului muncitor că doarme în papuci în loc să facă revoluție, mineriade, lovituri de stat ca să răstoarne dictatura băsesciană. Mineriadele, nemafiind posibile, trebuie inventate. Opoziția și regizorii ei de la TV au supralicitat astăzi, de 15 iunie, în registru simbolic, protestul
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]