2,403 matches
-
a doua zi. Ce ne mai delectam cu budincile ei de pâine! Am recitit ce-am scris despre Hartley și m-am simțit mișcat de simplul fapt că am fost în stare să scriu. Nu i-am adus decât un tribut încețoșat; dacă voi suporta să scriu mai mult în legătură cu ea, atunci poate că voi încerca să îmbunătățesc materialul. Cât de bizară e memoria! De când am început să scriu, au ieșit la iveală o sumedenie de imagini ale ei, îngropate în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
de ce-ar fi simțit Hartley, că era unica și continua situație pentru mine, starea finală a lucrurilor, centrul universului. Îmi pare rău, am spus. Și-a clătinat și și-a scuturat ușor capul de emoție, la auzul acestui penibil tribut. O scurtă litanie, un vast dar laconic „Amin!“. — Eu, am continuat, nu m-am căsătorit, n-am fost însurat niciodată. Și-a mișcat din nou capul, privind în jos la batista înroșită. Și o clipă am rămas împreună în tăcere
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
Mă încânta lipsa oricărei încercări din partea ei de a atrage. Era un lucru nou în viața mea. Pudra de pe față era doar o deprindere automată, rochia era șleampătă, n-avea nici un element de cochetărie. Buzele nefardate semnificau, simțeam bine, unicul tribut adus mie. O femeie care a încetat de mult să se mai îngrijească de înfățișarea ei nu poate deveni dintr-o dată elegantă și strălucitoare. Și eram încântat că Hartley, așa cum arăta, continua să mă atragă. Mă simțeam mândru, posesiv, ușurat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
de Filosofie sunt reluate, în 1962, cercetările de teren, sub conducerea lui Mihail Cernea, ale căror rezultate vor face obiectul unui volum apărut în 1964 cu un titlu care semnala, totuși, existența sociologiei, deși într-o formă care-și plătea tributul ideologiei marxist-leniniste: Cercetări sociologice de teren, o carte despre care Zoltan Rostaș admite că "a reîntemeiat cercetarea sociologică de teren în România. Există, însă și un moment, important, al "reabilitării la nivel înalt" a sociologiei, iar acesta este dat de
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
numitului "dezgheț". Această ipostază facilitează o privire comparativă (de altfel, cartea abundă în comparații între situația politică din România comunistă și aceea din Uniunea Sovietică). În 1955, Ianoși își începe cariera didactică universitară sub zodia constrângerilor ideologice: "[ca profesor] plăteam tributul cuvenit "marxism-leninismului""44. Dar, așa cum am mai subliniat, această trăsătură marxist-leninistă a regimului (comunist) - altminteri admisă sau nepusă sub semnul întrebării de cei mai mulți istorici - apare între ghilimele. Ianoși subliniază caracterul impropriu al sintagmei marxism-leninism (sub influența sa anumiți cercetători au
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
formarea României Mari, au accelerat relațiile capitaliste și modernizarea țării. Stagnarea și chiar involuția din timpul celui de-al Doilea Război Mondial (1940-1944) și din timpul odiosului regim comunist (1944-1989) au lovit cel mai puternic în lumea satelor primul prin tributul cel mai puternic uman și material plătit frontului, cel de al doilea prin persecutarea "chiaburimii" răzeșești și în final prin trecerea întregului pământ și inventar agricol în stăpânirea statului. Se înțelege că spațiul Colinelor Tutovei arie predominant răzeșească a avut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
Numai intervenția masivă a organelor administrative cu fonduri și specialiști mai pot scoate din înapoierea feudală și racorda la fluxul de modernitate satele de tip Stâncășeni, uitate pe fundul văilor, dar care nu sunt deloc omise când este vorba de tributuri umane în vremuri de război și de tot felul de tributuri financiare sau de voturi electorale. Dealurile, atât de reprezentative în peisajul regiunii, se constituie ca element dominant și în relieful Stâncășenilor. Două sunt culmile deluroase, paralele pe direcția nord-sud
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
pot scoate din înapoierea feudală și racorda la fluxul de modernitate satele de tip Stâncășeni, uitate pe fundul văilor, dar care nu sunt deloc omise când este vorba de tributuri umane în vremuri de război și de tot felul de tributuri financiare sau de voturi electorale. Dealurile, atât de reprezentative în peisajul regiunii, se constituie ca element dominant și în relieful Stâncășenilor. Două sunt culmile deluroase, paralele pe direcția nord-sud, ce încadrează valea satului nostru: Dealul Iezerului de la vest, ce separă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
ridica decât cu ajutorul colegului de bancă. Atât a mai spus "felicitările mele" ... A coborât de la catedră și ... a plecat. A doua conjunctură Suntem în vara anului 1945. Războiul a trecut. Bucuria însă nu a avut timp să se instaleze pentru că tributul împovărător al datoriilor de război și instalarea comunismului în formele lui obișnuit brutale au fost accentuate de începutul celei mai cumplite secete înregistrată de meteorologia românească. Eu ... tânăr absolvent cu diplomă de învățător ... nu realizam încă tragismul încercărilor abătute peste
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
exemplificăm cu situația României de astăzi. Partidocrația își motivează parazitismul prin declarația că, vezi Doamne, ar administra țara, adică Patrimoniul care este sau ar trebui să fie proprietate a poporului român, și nu proprietate a statului român. Unde poporul plătește tribut statului din capitală în ideea declarativă că partidocrația menține/dezvoltă statul, că partidocrația menține/dezvoltă țara în ceea ce privește infrastructurile și instituțiile statului român, în vreme ce ar fi fost normal să fie așa: Poporul contribuie cu parte din venit pentru a se menține
Constituţia României. Opinii esenţiale pentru legea fundamentală by Sorin Bocancea [Corola-publishinghouse/Administrative/930_a_2438]
-
a vrut cu românii. Tip de stat, însă, repede posibil să fie zburat de la București, așa cum s-a întâmplat când a fost nevoit să fugă la Iași, prea puțin păsându-i de poporul rămas în urmă, același popor care plătise tributul/taxa de protecție ca la mafioți. Lucruri oricum total diverse în situația poporului din SUA, de exemplu, unde faptul că o anume forță străină ar ocupa capitala, ehei!, ce războaie de gherilă ar avea de dus ocupanții cu populația o
Constituţia României. Opinii esenţiale pentru legea fundamentală by Sorin Bocancea [Corola-publishinghouse/Administrative/930_a_2438]
-
comune ale creștinilor, Înlesnind aleșilor negentropici să-și continuie negentropizarea, spiritualizarea; diaconul trebuia deci să se sacrifice, entropizându-se prin slujirea burții altora, Încă mai entropici. Doar că Ștefan nu s’a lăsat entropizat. Și atunci, entropia și-a luat primul tribut de la noua eră. Chiar martiriul lui e În consens, căci nu stânca - negentropică - l’a ucis, ci o ploaie de pietre de pe drum, sfărâmături entropice... Permiteți-mi să caut similitudini În ecologie. Planta, negentropică În sine prin relația ei cu
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
de albul iernii, om și animale deopotrivă, caută primăvara verdele; chiar și pisica ori câinele, prin excelență carnivore. Dar și verdele se apără: sacrifică ceva, un procent din el Însuși, ca individ, pentru a salva restul. Ca un fel de tribut sau „prețul păcii“. Spun de obicei că În Natură nu există pace, cum ar crede idealiștii, ci confruntare, soldată nu neapărat cu morți - un fel de turnir -, dar sigur cu Învinși; sau cu un armistițiu, adică cu un compromis: „Na
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
sale animale curate și necurate. Un prădător ucide cu ferocitate? Nicidecum, căci Natura, decretând că și el trebuie să trăiască pentru că are un rost, acela de a Împiedica proliferarea „pașnicelor“ ierbivore, ba chiar grija pentru sănătatea acelora, luându-și drept tribut pe acelea bicisnice, a condamnat și interzis suferința, prin varii obiceiuri ale vânătorului, aparent feroce, cum ar fi „jocul“ pisicii cu șoarecele: Realitatea e că astfel, sperând În salvare, șoarecele nu-și conștientizează agonia. Vreți să vedeți adevărata ferocitate? Priviți
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
modificări ca și urzica; căci e ceva ce ar Încălca etica zic eu, un purtător al aceluiași păcat uman, adică un egoist, pe post de scuză... Ca orice plantă, urzica este un producător primar. Implicit, e datoare cu plata unui tribut către restul biocenozei: să servească drept hrană ierbivorelor. Pentru că riscă să fie astfel exterminată, cu perișorii pișcători cu tot, se deșteaptă: Se lasă mâncată până la Înflorire, nu și mai apoi, când are de crescut „copii“. Și vedem tufele de urzici
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
alb negru. Dar vrăbiile intră seara În alertă, prin dispariția vederii. Se adună la culcare făcând gălăgie, adică coordonându-și sonor adunarea. Exact de ce am nevoie eu pentru a le sili la Înfruntare: eu văzând, ele nu. Și-mi iau tributul seara sau dimineața. Peste zi, siestă și soreală, căci șansa... Spuneți-mi poftă bună - chiar am - ca să vă pot povesti - data viitoare - chestia cu radarul. Scuze, sonarul. „Meridian“, 23 februarie 2001, ora 12,50 21. Mă cheamă Moti. VI Remarc
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
instituie propriul teritoriu, peste granițele cadastrale, pe care și-l dispută cu alți câini dar, atacând mai mult sau mai puțin demonstrativ pe proprietarul biped, obține uzufructul: oase ori pâine, pentru care nu mai trebuie să alerge. Dar dacă acest „tribut“ e de fapt ofranda pe care am cam uitat s’a aducem pe altarul Naturii, silind-o să și-o ia singură? Doar e „ale sale dintru ale sale“... Oricum, românul are o vorbă, când amintește de ceva anapoda: „sat
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
ar fi devenit singurii locuitori ai planetei dacă, bineînțeles, ar mai avut ce mânca. Iarăși milostenie de nevoie. Și a Înzestrat pe unele cu mai puțină astfel de substanță, pe ciupercile zise comestibile, sacrificându-le, silindu-le astfel să plătească tributul Întregului neam ciupercesc către restul biosferei. Gata, dar nu Înainte de a strecura un pisicism: Dacă ciuperca nebună nu e cumva În cârdășie cu restul neamului ciupercesc furnizând, celorlalte dar și sieși, hoituri proaspete? Acelea ale necumpătaților... „Meridian“, 19 aprilie 2002
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Soarele - a ecosistemului, a biosferei În genere. Permițând reluarea indefinită a spectacolului vieții. Dar, cum tot ce trăiește slujește de hrană altcuiva care trăiește, și care are și el de jucat un rol În același magnific spectacol, ciuperca plătește un tribut pentru a-și continua În pace rolul. Ca voi turcilor. Plătește prin speciile comestibile, care nu’s prea multe. Mai rău, chiar specii comestibile ajung astăzi să se „otrăvească“... Fără a intra În amănunte, vă miaun ce-am aflat de la
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
la Viena și-au exprimat nemulțumirea față de intenția României de a se înarma și de a-și proclama independența față de Imperiul Otoman 171. În ciuda acestui fapt, Carol I îi comunica reprezentantului Marii Britanii la București că România refuza să mai achite tributul Porții și va respinge orice tentativă de ocupare a teritoriului național 172. Având în vedere atitudinea ostilă a Marilor Puteri față de eventualitatea proclamării independenței României, guvernul conservator le-a cerut agenților diplomatici, la sfârșitul lunii ianuarie 1876, să nu mai
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
vărsările de sânge care preced adesea nașterea unei noi societăți. Este posibil ca apariția monedei să fi fost legată de frumosul obicei de a face daruri, descris cu talent literar de autor, dar, cu siguranță, are mai multe legături cu tributul cerut de învingători și cu foloasele obținute din comerțul cu sclavi. Autorul încearcă să aprofundeze problema. Construcția socială nu este realizată întotdeauna de stat. Ea poate fi rezultatul evoluției "obiective" a relațiilor sociale prin care oamenii schimbă între ei produsele
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
lansat Într-o politică de anvergură, amestecându-se În conflictul dintre pretendenții la tronul Imperiului Otoman. Ultimul cuvânt l-au avut Însă turcii. Spre sfârșitul domniei lui Mircea, țara Românească, diminuată teritorial, a trebuit să accepte suzeranitatea otomană și să plătească tribut. La Vaslui, nici un dubiu posibil: a fost o victorie categorică a lui Ștefan cel Mare. Dar În anul următor, 1476, a urmat o victorie turcească și pustiirea Moldovei. Iar un deceniu mai târziu, și Ștefan a trebuit să se supună
România ţară de frontieră a Europei - ediţia a IV-a by Lucian Boia () [Corola-publishinghouse/Memoirs/587_a_1291]
-
Vaslui, nici un dubiu posibil: a fost o victorie categorică a lui Ștefan cel Mare. Dar În anul următor, 1476, a urmat o victorie turcească și pustiirea Moldovei. Iar un deceniu mai târziu, și Ștefan a trebuit să se supună, plătind tribut, după ce pierduse și sudul Basarabiei. La Călugăreni (Între București și Dunăre), rezultatul bătăliei a fost echivoc (pentru români este o mare victorie românească, turcii o socotesc o victorie turcească). După luptă, Mihai Viteazul s-a retras spre munți, abandonând Bucureștiul
România ţară de frontieră a Europei - ediţia a IV-a by Lucian Boia () [Corola-publishinghouse/Memoirs/587_a_1291]
-
române. Teatrul românesc era pentru ei oarecum periferic. Înaintarea turcească s-a făcut pe linia Belgrad-Buda-Viena. De aceea a căzut Ungaria, și nu țara Românească! Al doilea argument privea exploatarea economică a țărilor române; indirect, prin monopolul comercial exercitat și prin tribut turcii câștigau mai mult decât ar fi obținut printr-o administrare directă.<endnote id="4"/> În sfârșit, o interpretare recentă dărâmă tot eșafodajul interpretărilor tradiționale românești: n-ar avea rost să Încercăm să răspundem la Întrebarea „de ce n-au cucerit
România ţară de frontieră a Europei - ediţia a IV-a by Lucian Boia () [Corola-publishinghouse/Memoirs/587_a_1291]
-
a țărilor române sub autoritatea otomană. Mai Întâi țara Românească, cea mai expusă, apoi Moldova, urmate ( Într-o situație de ceva mai mare autonomie) de Transilvania, rămasă principat de sine stătător după dispariția Ungariei. Inițial, nu a fost decât plata unui tribut. Cu timpul Însă, țările române au intrat În sistemul politic, militar și economic otoman. Turcii s-au amestecat, și din ce În ce mai des, În numirea și Înlăturarea domnilor. S-a ajuns Într-o fază când atât boierii autohtoni, cât și turcii se
România ţară de frontieră a Europei - ediţia a IV-a by Lucian Boia () [Corola-publishinghouse/Memoirs/587_a_1291]