1,997 matches
-
Să stau în fum de lumînări proaste, pentru că nu sînt bani pentru lumînări bune. Să ascult preoți cu voci proaste, pentru că bugetul nu-și poate permite unii cu voci mai bune. În loc să mă compătimești, te dedai la agresiuni. Îmi stresezi Venera. PATROANA: Ajunge, du-te-n mă-ta! MINISTRUL: Să nu îndrăznești să te iei de mama. Mama e o sfîntă. PATROANA: Da. Am citit în ziar. MINISTRUL: E o sfîntă. Mi-a citit deși nu știa să citească, m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
negrul îl deprimă pe domnul ministru. PATROANA: Lui poți să i-o faci și bălțată. Dar ce legătură am eu cu chestia asta? MINISTRUL: Ar fi mai politicos să nu te plîngi de o cafea care ți se oferă. Biata Venera și-a dat toată osteneala. A ajuns o adevărată Otilie de cît s-a obosit cu cafeaua ta. JENI: Foarte adevărat. PATROANA: Asta-i cafea? JENI: E cafea roz. PATROANA: O fi ea roz, da' de ce-i așa de verde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
un impostor grăsan, fudul, irascibil, care suferă de un complex de superioritate absolut grotesc, e un personaj descins din romanele lui Dickens, un individ despre care, aflându-te într-un autobuz în apropierea lui, fără să știi cât e de venerat, ai fi tentat să spui „Tipu’ ăsta pute a tutun pân’ la Dumnezeu“, atât și nimic mai mult. E un individ căruia, la un moment dat, i s-a năzărit că unitatea semantică de bază a limbii engleze este silaba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
nu-și cumpere o insulă minusculă, pierdută prin oceanele lumii unde el să fie rege? Acum, are destui bani să facă asta. Un timp se amuză la gândul supușilor și mai ales supuselor lui pe jumătate dezbrăcate care îl vor venera pe omul alb venit de peste mări și țări. Cu pași grăbiți se îndreaptă către mașină. Prizonierii dispăruseră. În jurul lui soldații aleargă, îl vede pe locotenentul Janke cum dă ordine scurte unor subofițeri. Toți se grăbesc să părăsească locul acesta care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
înălța peste dealul din răsărit, ridicând alte diamante sclipitoare, în mijlocul cărora, ca un motiv stilizat de broderie, strălucea constelația Andromedei. Când am ajuns acasă, glasul Adelei mă chemă cu o duioasă ironie: - Cher maître, mâine mergem iar să admirăm pe Venera din Oșlobeni?... În ogradă, asistată de o servitoare, făcea dulceață de zmeură pentru doamna M... A trebuit să stau cu doamnele în cerdac. Adela privea cu zâmbete complicate cursa în care căzusem. În sfârșit, mă chemă la ea, "să-i
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
a nu știu cărei clădiri cu scop cultural, să reprezinte, de exemplu, simbolic, zeița vânătoarei la romani, o Diană sublimă, care trebuie să trezească instincte potențiale la bărbați și de invidie și revoltă femeilor. Un sculptor, dacă ar vedea-o o dată, ar venera-o și, zăpăcit și buimac, și-ar reveni, ar alege cea mai faină marmură sau piatră dură, să sape la ea douăzeci de ani, treizeci de ani, să moară, să-i urmeze altul sau alții, precum eminescologii. Unui muzician respectabil
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
care-am crezut-o mereu un fel de religie - mai poate genera adulație. Pe când zeitățile propovăduite de ea erau puține și hieratice - Elvis, Jean Marais, Pele, Fernandel, Pîslărița -, mulțimi de credincioși dădeau roată televizorului ca unei Kaaba sacre. Populații întregi venerau, de-a lungul și de-a latul lumii locuite, aceiași, foarte puțini, idoli. Ei durau mult - uneori mult după moartea lor -, păreau neschimbători și de neînlocuit asemenea marilor divinități, creatoare ale cerurilor și pământului. Generația mea a văzut doar câte
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
Vasile Docea și-a exprimat uimirea că un rege cu un caracter nemțesc, precis, a ajuns să fie atât de iubit într-o țară a aproximărilor: „Un rege cu o morală exemplară, de o punctualitate extremă, a devenit iubit și venerat într-o țară în care moralitatea e relativă, iar pe punctualitate nu se prea pune preț. E extraordinar cât de bine s-a împământenit“. La TVR despre TVR George Onofrei Am urmărit dezbaterea de pe TVR despre starea televiziunii publice, orchestrată
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
dimineață, tenis cu un prieten, într-un parc, pe un teren înconjurat de statui. Prins de joc, și-a dat seama că îl stingherește, în mânuirea rachetei, inelul de logodnă. Îl scoase și îl puse pe degetul unei statui, o Veneră de bronz. După terminarea partidei, dori să-și recupereze inelul, dar, spre surpriza sa, inelarul statuii era îndoit și nu lăsa inelul să iasă. Amână pentru a doua zi recuperarea inelului. Peste noapte, cei ai casei auziră pași grei urcând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
energia lucrării „GIOCONDA” Lucrarea a devenit capodoperă peste sute de ani. Energia ei este în creștere și astăzi. În ceea ce ține de creația lui Mikalojs ĈIURLIONIS viziunile sunt împărțite chiar între confrații săi: o parte dintre ei îl admiră, îl venerează, considerându-l „purtătorul spiritului național”, iar o altă parte au ajuns până la extremitatea de al numi „alienat mintal”. Unica ce-i unește este, că îi caracterizează creația ca „ceva” ieșit din comun și că lucrările lui conțin acest „ceva” care
Revela?ia Eminescu ?ienigma "DA VINCI - CIURLIONIS" by Zaharia Don?u () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83666_a_84991]
-
chemare la unire, o chemare la lupta pentru pace. Atunci se va împlini deviza lui Ludwig van Beethoven: ,,Prin luptă, spre victorie” ! (Wilhelm Pieck; din Cuvântarea rostită la 125 de ani de la moartea lui Beethoven-26 martie 1952) ...,, Dar trebuie să venerăm ceeace exprimă un asemenea posedat de inspirație, indiferent dacă el vorbește prin puterea sentimentelor sau prin forța cunoașterii. A-i da sfaturi ar fi o cutezanță, chiar și din partea unui om mult mai perspicace decât mine, pentru că geniul îi luminează
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
-l supăra în sine, ba într-un fel îi convenea, fiindcă gusta, ca un călugăr, bucuria de a se înfățișa mai târziu Otiliei perfecționat sufletește. Îl supăra însă că plecase cu Pascalopol. Asta întuneca puțin figura Otiliei. Fecioara Maria este venerată de toți și nu e a nimănui. O fată care primește omagiile unui om în vârstă și se plimbă cu el în străinătate e suspectă de aspirații comune, de obtuzitate pentru marile sacrificii bărbătești. Ar fi vrut-o pe Otilia
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
spovedea copiii, care-i râdeau sub patrafir, întrebîndu-i dacă au mâncat fasole și varză acră. Cânta mormăind, sughițând, trecând repede de la cele mai grave registre la un schelălăit înfricoșat spre hazul credincioșilor tineri. Babele îl mustrau de la obraz, dar îl venerau, și de altfel și el le certa, împroșcîndu-le cu numiri nemaiauzite de sfinți. Părintele titular îl ocrotea dintr-o omenie pe care o declara tuturor plin de emfază și de prefăcută îngrijorare pentru prestigiul bisericii. Sfinția-sa era un bărbat
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
ideea că e ca și orfană pe lume, "fără nici un sprijin". Stănică își făcu violență, stăpânind o durere pe care n-o avusese o clipă. - Ce-a fost a fost, declară el, morții din groapă nu se maiscoală. Să-i venerăm și să avem ochii ațintiți spre noua generație care se ridică. - Cuvinte înțelepte! Drept ai grăit! aprobă părintele.Apoi părintele văzu pe Felix și întrebă: - Dar tânărul cine este, vreo rudă? Ce studiază? - E student în medicină, răspunse Aglae, ne
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
pierdută?“ Îl Întrebasem eu pe tata, care mi-a răspuns: „Asta e nota mea personală!“. Franz se potrivea cu latura germană a numelui nostru de familie și se apropia de prenumele Sfîntului Francisc din Assisi, sfîntul pe care tata Îl venera mai presus de orice, dar atunci de ce nu-și luase numele de François Weyergraf? Nu era Încă Însurat, nu știa că mă voi naște eu și chiar dacă spera cumva să aibă băieți, n-ar fi avut de rezolvat decît Încurcătura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
În fumul cafenelei Novedades. Aldaya era bolnav, mistuit de o stranie febră pentru care Învinuia insectele din junglele americane. „Acolo pînă și țînțarii sînt niște nemernici“, se lamenta el. Fumero Îl asculta cu un amestec de fascinație și repulsie. El venera țînțarii și insectele În general. Le admira disciplina, puterea și spiritul de organizare. La ei nu exista lene, obrăznicie, sodomie ori degenerarea rasei. Specimenele sale predilecte erau arahnidele, cu rara lor știință de a țese o capcană În care, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
fetelor Închipuite atunci, când ne recita poeziile scrise de Mihai Eminescu și din versurile sale. Nu purta nici geantă, nici ghiozdan sau alta acoperitoare a cărților pentru că acestea se rezumau la un volum două cu producțiile celui pe care Il venera și un caiet În care se găseau de toate: și notițe la limba română, și exerciții matematice, de fizică sau chimie, culese de pe tablă din clasă, și desene la științele naturale, Încât nici el nu le nimerea Întotdeauna locul unde
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
gândit cât de arbitrară poate fi decizia împăratului. Au crezut că favoarea acordată unei curtezane este de ajuns. Au judecat greșit mizând pe umilință, însă lingușeala a fost prea evidentă. Dacă nu cumva decizia principelui este deja luată... — De ce să venerezi un împărat? îl întreabă mustrător principele. Clatină dojenitor din cap în direcția lui. Fulcinius prinde curaj. În timp ce își pleacă fruntea cu umi lință, judecă iute sorții de izbândă pe care-i mai are. Șovăie. Liniștea se prelungește nefiresc de mult
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
-i mai are. Șovăie. Liniștea se prelungește nefiresc de mult. Poate e o nebunie ceea ce face. Merită totuși să încerce, căci nu mai are multe de pierdut. Își face curaj și rostește: — Ai dreptate, cezare, nu se cuvine să te venerez ca împărat, ci doar să te onorez cum meriți! Luat prin surprindere, Augustus îl privește lung. Pentru prima dată nu-și găsește cuvintele. Interlocutorul lui simte că ba lanța începe să se încline în favoarea sa. E momentul să pro fite
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
adversar de talie. Își impune să fie prudent, cel puțin până află cui îi poartă Livia sâmbetele și ce vrea de fapt de la el. Afișează un aer nevinovat: — Cum adică? Trio se tulbură oarecum. — Rolul tău nu este să fii venerat, ci să împarți dreptatea. Aha! se dumirește bătrânul. Deci aici vor să ajungă. Îi întoarce spatele și aruncă peste umăr: — Dacă oamenii și-ar imagina cât de anevoios este numai ascultatul plângerilor adresate unui conducător, nu s-ar mai repezi
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Ba înseamnă că v-ați prostit de-a binelea, îl repede bă trânul. Înghite în sec și reia: Există două Venere, fiecare cu dragostea ei specifică și cu adoratorii ei. Trio Fulcinius nu-și poate stăpâni un zâmbet neîncrezător. O Veneră fără agremente sexuale nu mai e Venus. Principele îi observă mimica și se întunecă la chip. Își bate gura de pomană. Și totuși, un fel de perversitate îl face să continue: — Una este Venera vulgară, la care te gândești tu
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
poate stăpâni un zâmbet neîncrezător. O Veneră fără agremente sexuale nu mai e Venus. Principele îi observă mimica și se întunecă la chip. Își bate gura de pomană. Și totuși, un fel de perversitate îl face să continue: — Una este Venera vulgară, la care te gândești tu și cei asemenea ție. Fulcinius roșește. Augustus nu-l bagă în seamă. — Prin ea germinează plăcerile senzuale, nu numai la ființele umane, ci și la animale... Se înfioară fără să vrea gândindu-se la
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
cei pe care pune stăpânire. Cuvintele nu-l fac să se simtă mai bine, așa că privește acu zator către Trio Fulcinius. Din cauza lui îl îmboldesc acum astfel de dorințe. Rostește cu gravitate: — Scribonius Libo vorbește cu siguranță de cealaltă, de Venera celestă, care prezidează dragostea nobilă... Trio își coboară cu amărăciune privirea în pământ. Nu-l interesează această variantă spiritualizată a lui Venus. Oricum nu ca bărbat, și nici nu-i este de folos pentru ce are el de făcut acum
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
stăpânirea de sine. Continuă: — Le au recuperat însă mai apoi. Ar vrea să facă o ironie la adresa Claudiei, dar în același mo ment îi trece prin minte pentru a nu știu câta oară că idolii din bronz pe care-i venerează ele ar putea fi niște falsuri groso lane. Puse în templu ca să nu se sperie oamenii că s-au pierdut adevăratele însemne ale puterii Romei. Alungă gândul cu mânie și se urnește din loc. Ca un blestem, vocea Claudiei o
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
da nas în nas cu ei. Un zvâcnet în vintre îl face să freamete. O să i trimită în calea ei tot timpul pentru a o servi cu devotament, îi va învăța să o aduleze, căci femeilor le place să fie venerate precum zeițele. Cine știe? S-ar putea să trezească ceva în ea. Unul din ei sau amândoi la un loc. Ar fi de ajuns să le arate cel mai mic semn, fie și o fărâmă de sentiment matern. Mai mult
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]