19,653 matches
-
nu au încetat decât după revoluția din 1917. Toate intențiile anterioare ale unora dintre reprezentanții claselor superioare rusești, politicieni ori oameni de știință, de a cunoaște modul de organizare și funcționare a societății tradiționale rusești se soldaseră cu un eșec: „Obișnuiți cu limbi și obiceiuri străine, clasele superioare comparau ceea ce vedeau în Rusia cu ceea ce știau despre legile și administrația din străinătate, căutând în ele modele”, remarcă Haxthausen (1847, vol. I, VII). Tinerii nobili beneficiaseră de o educație dată de preceptori
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
și-au păstrat portul strămoșesc, tot așa ca și cea mai mare parte a femeilor, însă cocoanele din înalta aristocrație purtau mai toate rochie după moda franceză. Tinerimea, firește, își schimba mai ușor portul decât oamenii mai în vârstă cari, obișnuiți cu hainele turcești, se lăsau numai cu încetul de ele, luând în locul turbanului o șapcă asemănătoare șepcii ofițerilor ruși, în loc de nădragii largi turcești, pantaloni și în locul papucilor galbeni cizme negre” (Veress, 1928-1929, 379). Odată cu veșmintele se schimbă și interioarele caselor
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
aceste înțelesuri. Eu insist asupra ambelor și asupra semnificației conjugării lor. Întrebările pe care le-am adresat privind cultura noastră sunt întrebări despre scopurile noastre generale și comune și, de asemenea, despre înțelesurile adânci și personale. Cultura este o prezență obișnuită în orice societate și în orice minte” (Williams, 1989, 37). Prin modul cum prezintă procesul de semnificare, de atribuire de înțelesuri, Williams și, odată cu el, reprezentanții studiilor culturale britanice conferă un cu totul alt înțeles culturii decât cel tradițional, limitat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
este folosirea foarte timpurie a cuvântului common ca adjectiv și ca substantiv, the common and commons, prin contrast cu lorzii, cu nobilimea. Common poate fi folosit pentru a afirma ceva care este împărtășit sau pentru a descrie ceva care este obișnuit. Este dificil să datăm sensul peiorativ al termenului common, care, după mărturisirea autorului, atunci când a apărut era foarte firav. Este semnificativ că membrii armatei Parlamentului în războiul civil din secolul al XVII-lea au refuzat să fie numiți common soldiers
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
de desfacere bine dezvoltate, ar fi produs cu siguranță o criză acută a respecti velor sisteme de resurse. Principala destinație a pădurii era creșterea animalelor. Pășunatul în pădure se făcea fie cu pază, fie fără pază - caz în care sătenii obișnuiau să lase animalele libere în pădure toată vara cu clopote la gât pentru ca toamna să poată fi găsite mai ușor. Pășunatul în pădure era puțin reglementat sau chiar deloc, ceea ce înseamnă că nu existau reguli de acces foarte dezvoltate. Reguli
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Mirela Cerkez () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1819]
-
păscut doar vitele trăgătoare și vacile de lapte; cinci sate prevedeau ca cel care nu are animale să fie despăgubit în bani de către obște. Noile reguli erau poate prea detaliate pentru a fi respectate dintr-odată de comunități, care erau obișnuite cu accesul liber la sistemele de resurse și cu patternuri decizionale și comportamentale care nu individualizau acțiunile de exploatare a sistemelor de resurse ale fiecărui obștean în parte. Din păcate, problema sistemelor de resurse din satele devălmașe nu a constat
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Mirela Cerkez () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1819]
-
un cadavru pescuit în adâncimi. Și atunci îți dai seama că mai există și alt sens al pierderii sufletului decât cel biblic. Toate gândurile par gemetele unei râme călcate de îngeri. Nu poți pricepe ce înseamnă "meditația" dacă nu ești obișnuit să asculți tăcerea. Vocea ei este un îndemn la renunțare. Toate inițierile religioase sânt cufundări în adâncimile ei. Din misterul lui Buddha am început să bănuiesc în clipa în care m-a apucat frica de tăcere. Muțenia cosmică îți spune
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
miră povara răspunsurilor ce nu le-ai primit?! Indirect, prin consecințe, cunoașterea-i un act religios. Ispășim cu voluptate spiritul și cu toată abandonarea în inevitabil. Cum dezintoxicarea de cunoaștere este imposibilă, deoarece o cere organismul, incapabil de-a se obișnui cu doze mici, - să facem și din actul reflex o reflexie. În felul acesta, setea infinită a spiritului își află o ispășire echivalentă. Cultul frumuseții seamănă unei lașități delicate, unei dezertări subtile. N-o iubești oare fiindcă te scutește de-
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
se ocupă de stările geniale ale naturii. Sănătatea este o absență de intensitate. Teama de boli nu consistă decât în tulburarea ce-o simțim în fața unei plenitudini pentru care n-am fost pregătiți și care ne înspăimîntă, fiindcă nu sîntem obișnuiți decât cu prezența neutră a echilibrului, pe când boala este o forță mărită de vecinătatea nimicului. Tot ce nu-i muzical e aparență, eroare sau păcat. O! dacă aburii muririi s-ar înălța melodic spre cer și-ar îmbrăca în imn
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
rădăcini, nu pentru a le distruge, ci pentru a le da altă sevă și altă căldură. Focul pe care l-aș pune eu acestei lumi n-ar aduce ruine, ci o transfigurare cosmică, esențială. În acest fel, viața s-ar obișnui cu o temperatură înaltă și n-ar mai fi un mediu de mediocrități. Și poate în acest vis nici moartea n-ar mai fi imanentă în viață. (Rînduri scrise azi, 8 aprilie 1933, când împlinesc 22 de ani. Am o
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
germanice: fiecare aduce cu el o lume, o nouă formă de existență. Cu Hegel, cu Wagner și cu Nietzsche s-au născut lumi noi. Fiecare dintre ei ar fi fost în drept să spună că lumea începe de la el. Sîntem obișnuiți să considerăm în omenesc numai o sumă limitată de valori, un număr redus de posibilități, o formă determinată de existență. Dintr-o astfel de perspectivă, este natural ca acești creatori să fi depășit omenescul. Existența și opera tuturor geniilor germanice
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
predominarea linearului a împiedicat realizarea unei viziuni de un dramatism infinit, ce o întîlnim totdeauna la Grünewald. Dintre toți artiștii Germaniei, acesta este cel mai greu de înțeles. Pentru latini, el e de-a dreptul ininteligibil. Arta italiană ne-a obișnuit cu paradoxalul suferinței frumoase. În toată arta italiană, durerea este imaterializată prin frumusețe, încît estetizarea ei răpește acel caracter de materialitate grea, de bestialitate și ireparabil; în cea germană (ca și în cea rusă), dimpotrivă, aceste caractere se revelează în
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
complexul sufletesc al omului medieval. Interpretările moderne au făcut din Renaștere o lume. Ce e drept, ea este o epocă incomparabil individualizată; numai că, datorită acestei individualizări, ea nu a putut fi atât de cuprinzătoare pe cât se spune. Ne-am obișnuit a atribui Renașterii și consecințele ei îndepărtate sau apropiate. Tot ceea ce în baroc sau în romantică este derivare tardivă din Renaștere atribuim acesteia. Reflexele istorice îndepărtate ale unui fenomen nu sânt revelatoare pentru esența lui, ci pentru sufletul epocii care
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
refuze - Într-o manieră organică, substanțială, chiar constituțională - superficialitatea adolescentina, fiind un individ cu predispoziție către meditație și gravitate. În mod interesant Însă, omul nu-și pierdea bună dispoziție și optimismul (un optimism funciar, moștenit, cred, dintr-o familie robustă, obișnuită cu excesele nefaste de destin), fiind, prin excelență, un foarte bun companion. Dispariția lui abruptă, În plin avânt, dintre noi a șocat iremediabil o Întreagă colectivitate de tineri, care nu Înțelegea și nu a Înțeles niciodată cum un regim politic
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
Malin Tăcu, poezia mai moare și ea odată, Isi risipește una din marele ei șanse de izbândă În această lume, În această realitate sublunara În care ne este dat să trăim. Mie - spune Antonesei - nu-mi plac și, deci nu obișnuiesc să spun vorbe mari. Am citit sute, poate chiar mii de ,,tineri poeți”, fie În volume tipărite, fie În reviste, fie În manuscris, Însă, probabil, niciodată n-am avut o atât de fericită Întâlnire - fericită În nefericirea ei! - cu textul
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
murit copilul vecinilor Tăcu. A prietenilor, a cunoscuților, a concitadinilor noștri. Că starea sa de sănătate era tonica, iată ce Ii scria Malin la 7 februarie 1985 unui coleg Liviu, plecat În Canada: ,,...Am terminat trimestrul I și m-am obișnuit cu viața din clasa a IX-a. M-am lăsat de culturism În favoarea sportului karate. Deși am acum doar centura albă sper că atunci când ne vei vizită să fiu ajuns la una mai colorată. Cred că-ți mai amintești de
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
Tăcu face un pas În fața: „Refuz public să depun jurământul militar sub drapel sovietic”. În câteva clipe, soldatul Tăcu este dezarmat și dus În beciurile Închisorii Marmezon. Sentința Timp de 29 de zile Alexandru Tăcu este anchetat și bătut. „Mă obișnuisem cu regimul pumnului și cu foamea. Știam când trebuie să-mi primesc lecția de bolșevism”, povestește Alexandru Tăcu. În a 30-a zi, Alexandru Tăcu nu Își mai primește porția de bătaie. Urmează un interogatoriu de o oră. Fără avocat
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
i-au determinat un anumit comportament involuntar, de apărare a ființei sale poetice. Îmda! Tot așa Îi aperi și pe amicii lui, participanți la colocviile zilnice din bibliotecă: Spiridon Cassian, George Pruteanu, Aurel Ștefanachi, Jean Panaite, Adi Criști? În afară de flecăreala obișnuită pe la toate cozile ce se formează pe langă magazine, nu le găsesc o altă vină. Dar de niște manifeste aruncate prin secțiile combinatului ai cunoștință? Am. Și acum o Întrebare simplă: cum se face că exact În ziua și la
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
mârâie printre dinți Livia. Doctorii și discipolii lui Themison fac fețe fețe, dar se prefac că n-au auzit nimic. Numai Augustus zâmbește amuzat, deși rana îl înțeapă rău. De 30 de ani, de când o are la genunchi, s a obișnuit cu durerea. Când mai surdă, când mai acută. Mai ales în zilele ploioase. A ajuns parte din el. Nici nu-și imaginează cum ar putea trăi fără ea. Îi amintește de Pollio, de începuturile relației lor tulburi, uneori furtunoasă, alteori
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
minune. Sângele reîn cepe să pulseze spre cap. În timp ce întinde mâna să se ferească de ea, răsucește ideea pe toate părțile. E perplex. Că Livia pune atâta suflet și pasiune ca să elimine un dușman nu este o noutate. S-a obișnuit și nici nu o mai bagă prea mult în seamă, căci știe că nu o poate împiedica. Profită de faptul că se află în miezul evenimentelor și sub protecția lui pentru a încerca să-și impună punctul de vedere. Și
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
sau nu. — Prostii dintr-astea, se grăbește să adauge, sperând că a di buit părerea lui Augustus. Nici o reacție din partea principelui. Tatonează cu grijă te renul. — Toți citesc din scrierile lor, dar - din câte mi-a spus Nar cissus - Seneca obișnuiește să-și pregătească în felul acesta câte o nouă lucrare pentru publicare. Da, da, consimte în șoaptă Augustus, poți corecta astfel multe greșeli pe care altminteri le treci cu vederea. Ianuarius se gândește să încuviințeze, să spună că și lui
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
cu Livia. Iar el s-a supus, s-a jertfit... Un urlet tăcut îi sfâșie pieptul. A renunțat la Scribonia! Fornăie mânios. N-o să lase pe nimeni să distrugă ce a construit cu prețul vieții și al fericirii sale. E obișnuit să taie putreziciunea și va tăia în carne vie, chiar dacă e vorba de propria lui familie. Întreabă cu uscăciune în glas: — Ce mai e? De partea cealaltă a măsuței, Trio Fulcinius de abia cutează să-și ridice ochii. Privirea împăratului
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
își foșnesc fustele și tropăie mărunt. S-au plictisit săracele. Mai ales cele tinere. O recunoaște după mirosul de transpirație pe cea de lângă ea. E Asinia Galla. Locul ei n-ar trebui să fie printre profesoare, dar așa s-a obișnuit, să-i stea tot timpul în preajmă. Se agață de ea precum iedera de casă. O bate liniștitor cu palma peste braț. Încearcă să o recon forteze și să-i insufle curaj să reziste. Știe cât îi e de greu
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
are dreptate. A întârziat. Era datoria ei să fie la ușă să-și întâmpine primii invitați. Însă până în ultimul moment a sperat că totuși Gallus își va îndeplini și el obligațiile de amfitrion. Noroc că nomenclatorii sunt toți grămătici stilați, obișnuiți cu relațiile sociale. Sigur i-au întâmpinat cum se cuvine pe musafiri. Cineva a luat deja loc pe estradă și citește. Rămânem aici, îi șoptește lui Herius și-l împinge înaintea ei pe o bancă de pe ultimul rând. Locul lor
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
nepotul de soră al lui Sallustius. A moștenit numele, averea și înclinația spre lux ale marelui istoric și moralist sabin. Iar acum are nerușinarea să se plângă că și-a pierdut ziua, tocmai când nu și-o pierde, el, cel obișnuit de bogăție și belșug să-și ducă viața în risipă și plăceri. Bătrâna doamnă Piso o atinge pe mână ca să-i atragă atenția. Cu atât mai mult trebuie lăudați și sprijiniți cei a căror înclinație pentru scris și lectură nu
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]