19,069 matches
-
oricărui individ care are nevoie să respire aer curat, să inspire adică inspirația în care spiritul se poate mișca liber. Dumnezeu nu e prezent în „păreri“ despre dumnezeu, ci într-un act de prezență care are puterea de a se mărturisi singur, ca act și ca prezență. În fond, cele susținute mai sus nici nu mi se par importante; sau, mai exact, au în ochii mei o importanță anecdotică. Ce vreau să spun cu asta? Că atunci când critic valoarea scrierilor patristice
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
nu cumva (pentru că avem ceva de împărțit cu el) și noi putem fi într-un fel, diferit de cel al lui dumnezeu față de noi, martorii felului în care dumnezeu este singur față de sine? Împărțim „ceva“ cu dumnezeul pe care-l mărturisim al „nostru“ și împărțim acest „ceva“ într-un mod unic, ceea ce ne îngăduie să îndrăznim să spunem că nu numai el împarte cu noi felul în care fiecare din noi este prezent față de sine, dar și noi putem fi capabili
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
fiecare din noi este prezent față de sine, dar și noi putem fi capabili să împărtășim cu el natura lui unică, felul în care dumnezeu este prezent față de sine; și că, astfel, devenim și noi martorii lui dumnezeu, și putem atunci mărturisi pentru ce credem noi că este „al nostru“. Religia, în sensul ei esențial, este condiționată de această reciprocitate: dumnezeul speciei oamenilor are ceva de împărțit cu fiecare individ al speciei, după cum și fiecare exemplar uman are de împărțit, singur și
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
împreună în afara naturii, vorbesc și trăiesc vorbind, ca un fel de act suplinitor al unei bogății care nu le mai hrănește atenția. Putem spune că, odată cu gândirea noastră vorbitoare, viața naturală a realității a evoluat; dar trebuie să mai și mărturisim că acest câștig se face în detrimentul unei puteri de viață. Secretul vorbirii constă și în faptul că nu mai recepționăm secretul în starea lui originară, imperioasă și vastă, care nu-și caută, într-o vorbire articulată, un sens derivat. În
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
prin vis să facă acest vis, ca o pedeapsă și o expiere, ca o combustie a unei stări de sens în care memoria asistă la amintiri de altă specie, care nu-i aparțin, dar pe care este pusă să le mărturisească. Poate vei ajunge să joci marele rol al vieții tale: să fii tu însuți! Limpede și simplu; fără să ai obligația de a fi într-un fel anume față de alții. Când mai aspiri sau mai vânezi să fii într-un
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
permite totuși în tine o desfășurare, o descompunere pe secvențe a ceea ce s-a întâmplat; și această secvență are un caracter logic. Chiar atunci când ai reacția imediată și exclami: „Nu se poate, așa ceva e imposibil!“, chiar felul acesta de exprimare mărturisește o fracțiune de înțelegere logică, să-i spunem partea de „rest logic“ care se exprimă dedesubtul oricărei tragedii. De aceea, expunerea tragicului, transpunerea lui în operă, cere o construcție a evenimentului tragic, expresia unei evoluții care este condusă și se
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
O revelație care implică experiența unei stări de erupție de sens. În teologia creștină, capitolul dogmatic cel mai slab este cel care privește pe Sfântul Duh, ca mod esențial și nu accesoriu al uneia din cele trei realități personale care mărturisesc prezența divinității în lume. Cred că putem circumscrie mai sugestiv sfera de intervenție a Duhului, care este denumit și Sfânt, în sensul în care - ca să facem o parafrază - duhul este cel ce sfințește locul, și nu cum spune proverbul, că
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
Dacă personificăm moartea - apotropaic, ca să facem din ea o ființă sau o neființă care există în afara noastră -, vom spune că moartea „ne așteaptă“ pe fiecare în parte. Însă, dacă am fi ceva mai aprigi față de inconștiența noastră, ar trebui să mărturisim că noi o așteptăm, că ni se cuvine s-o așteptăm ca pe ceva care ne aparține și nu să părem surprinși de ea ca de ceva neașteptat. Asta nu înseamnă că trebuie să trăim în panică în fiecare clipă
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
o destinație mai puțin dorită, acest lucru ar putea limita viitoarele perspective ale Americii prin diminuarea valorosului capital uman care a contribuit la propășirea acestei mari națiuni. Deja ne confruntăm astăzi cu acest risc. Unii dintre clienții mei mi-au mărturisit că nu pot găsi acele talente de care America are nevoie și nu pot angaja talentele de care au nevoie, din afara granițelor pentru a le aduce aici. Acestea sunt primele manifestări ale războiului global legat de atragerea talentelor. Sunt câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
un anume tem perament... Să fiu mai explicit : faptul că într-un cerc intim susține cu înflăcărare o anume atitudine, iar apoi, în contextul oficial temporizator, se lasă pe loc influențat, tace sau își dă votul... o astfel de atitudine mărturisește neputința de a rezista unor impulsuri exterioare... Un gen de fragilitate... S-a depărtat. Și știe că nu mai vorbește despre șeful conservatorilor democrați, ci despre nemulțumirile pe care singur și le-a adus toată viața ; irepresibila lui sinceritate este
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
încât își simte sus pulpele lipindu-se, o umezeală caldă, vâscoasă, o senzație mai degrabă neplăcută, ca toate senzațiile care îți aduc aminte că ai un trup, când tu numai pentru suflet trăiești. Când pentru tine numai sufletul contează. — ...Așa ? ! Mărturisesc că nu... Nu auzisem... Pauvre Ștefan ! Cum se vede că răspunde de complezență ! Desigur că Titi l-a deranjat venind la ora când se știe care e folia lui : să răspundă la scrisori, în salon ! Pauvre Ștefan ! Dar este atât
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
se vede în țările europene și civilizate. Un om legându-și numele de o instituție, intrând în tradiție, astfel că numele lui ajunge cu timpul să denumească instituția respectivă. Nu există la noi o asemenea stabilitate și tu primul poți mărturisi, prin reacțiile ce le întâmpini la Minister, că ai avut dovada. Pentru că, dacă s-au împlinit opt ani de când ești tot șeful acestui compartiment (avansare care îți îngăduie speranțe pentru mai departe), dacă în acești opt ani directorii generali, guvernele
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
la fiece pas, pentru cele două portes cochères prin care se intră în gangul ce-i păruse atrăgător de tenebros, încât nu mai băgase în seamă mirosurile amestecate, totul găsindu-l numai o excitantă aventură. Totul deschizându-i perspective (îți mărturisise) pentru o viață nouă. Astfel că, fără să mai țină seama de sfaturile tale cuminți, se repezise să deschidă geamul rotund al mansardei, strigând încântată că seamănă cu hubloul unui vapor ; nemaipăsându-i nici de discreție, nici de prudență, riscând
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
chiar mă puteam aștepta ca o imprevizibilă criză de sfiiciune s-o facă să plece, încât, ajungând prea târziu, să mă întreb dacă n-a fost o simplă halucinație a auzului. Stăruind să rămână în tenebroasa ei pelerină cu glugă (mărturisindu-i gustul demodat romantic de fetiță provincială), Sophie se instala tăcută în jilț, în colțul cel mai depărtat de gheridon, cheltuindu-și numai prin lacome și furișe priviri dorințele de aventură ale sufletului ei, tânăr și cuminte. Nimic n-ar
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Vichy, au ieșit toți, ovaționându-l, agitând pălăriile, strigând : Trăiască armata română ! Comparase spectacolul cu cel de la 10 Mai, când bietul Ferdinand a trecut prin mijlocul unei mulțimi mute și nepăsătoare. Amicul Victor a avut chiar un moment de grandilocvență, mărturisind că sentimentele lui coincideau perfect cu ale populațiunii și că fusese, până în ultima clipă, convins că „neamțul de Ferdinand n-avea să intre“. Altfel umoarea lui era, ca de obicei, cât se poate de rea, mai ales à propos de
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
din mine și să privesc în afară. Jorj era și el într-o stare de nervi cum nu l-am mai văzut în acești treizeci de ani de când ne cunoaștem și, implorându-mă să nu o spun nimănui, mi-a mărturisit că vede foarte pesimist lucrurile. Dezastrul de la Turtucaia este în primul rând material : pretinde a nu se ști nici acum exact câți prizonieri au căzut, dar foarte posibil să fie 20.000 ! Plus tunuri, mitraliere... Foarte gravă este însă demoralizarea
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Deși ea neagă, sunt convins că boala lui Spiridon a fost un fals, ticluit cu domnul Ialomițeanu, ca și permisia de trei zile, ce trebuie să fi fost foarte dificil de obținut, odată ce se anunțase mobilizarea. De altminteri, singură a mărturisit că pentru permisie a lucrat domnul Ialomițeanu și de aceea ea l ar fi cultivat atât de insistent în după-amiaza dinainte de sindrofie. Acum însă, doctorilor, asaltați cu răniți și bolnavi adevărați, li s-a făcut frică (presupun) a-l mai
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
seamă ! După cină am mers împreună în salonaș, am răsfoit cu toții ziarele și am comentat după obicei situația, mutând stegulețele pe imensa hartă : este o hartă militară, pe care Sandu Geblescu i-a adus-o lui Margot înainte de a pleca. Mărturisesc că făceam eforturi, citind ziarele, pentru a mă interesa de altceva decât de bombardamente. Se vorbește că ar fi 500 de morți și o mie de răniți ce au toate șansele să se prăpădească, rănile fiind foarte grave. Au mai
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
sine în amabilitățile obișnuite, mi-a spus că niciuna din cererile prezentate la audiență nu ar fi fost primită, deși s-au exercitat din unele părți presiuni mari, astfel fiind și cazul lui Spiridon, pentru care personal ar fi pledat. Mărturisesc că sunt total sceptic cât privește intervenția sa, având impresia că dintr-un motiv sau altul nu-l mai interesează casa noastră ; poate are pentru misiunile sale alte relații de cultivat. Altminteri, mi-a confirmat presupunerea mea că Statul-Major se
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
rece, Sophie mi s-a părut înverșunată în această judecată, în care cred că fantezia și resentimentele lucrează mult prea tare. Afecta o mină disprețuitoare în ceea ce îl privea pe fostul amic al casei noastre. Asemenea modificări de concepție radicale mărturisesc de obicei mai mult decât o prietenie. Din toate amănuntele rezultă un singur lucru : ils ont rompu l’amitié și, dacă sufletul meu ar fi cu adevărat iertător, mi-ar ajunge. Dar este ? Nemaifiind dispus a mă pierde în bănuieli
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
n’entra en colère, comme elle avait l’habitude. Diferența era însă numai în tonul drăgălaș. Altfel, a eludat cu totul argumentarea mea. Dacă ai vedea teribilul spectacol, chiar tu m-ai trimite ! a exclamat. Apoi, râzând spre Marie-Liliane, a mărturisit că asemenea acuze de absentare de la datoriile unei femme de foyer a mai primit de multe ori, atâta doar că acum- hélas ! - sunt îndreptățite. Și tot așa a mers discuțiunea, eu simțindu-mă din ce în ce într-o postură
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
cu culturi de microbi sau otrăvuri. Marie Liliane m-a întrebat care este opiniunea mea : aeroplane dușmane ori chiar mâini ucigașe, ascunse printre noi, risipesc așa ceva ? Nu pot ieși din senzația că suntem năpădiți de spioni și trădători, i-am mărturisit. Privindu-le alături, trăiam o acută neliniște, ce aproape îmi dădea crampe : și totuși, mai mult ca sigur, nu riscam nimic. O teamă obscură, născută de firea mea convențională, pentru că, scrutându-mi altminteri sufletul, am fost conștient că nu-mi
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
ajunge aici muritori de foame... Imediat după alarmă, oaspetele nostru a plecat, pretextând urgente drumuri ce-i mai rămân de făcut ; în fapt, mergea să dejuneze la Enescu, împreună cu un bun amic ce-l întâlnise la Statul-Major (după cum mi-a mărturisit confidențial în vreme ce îl conduceam cu gentilețe până la poartă). Gestul lui mi-a părut nepermis de frivol (respinsese invitația noastră la dejun) pentru cineva abia ieșit dintr-o asemenea grozăvie și m-a șocat neplăcut lăcomia de viață ce o respira
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
fost o zi în câmpu’ muncii ! Luni înainte să se pensioneze, îi făceau ceilalți socoteala ce-o să se întâmple cu postul... Cum, cine ? Colegii, conducerea, cei ce vânau postul ! Așa că bietul de el, vrând-nevrând, s-a pensionat. Și mi-a mărturisit că, deși se aștepta să urmeze o perioadă psihică dificilă până se va acomoda, realitatea a întrecut toate așteptările ! — Eee-tee-na ! Să-i dea el pensia lui la omu meu și să vezi ăsta ce-o să se mai acomodeze ! Să vezi
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
uitat apoi nimeni la el. O dată, însă, eram aici, în sufragerie, cu Niki, ne beam, ca de obicei, cafeaua, și eu, într-o doară, l-am întors. Și ce să vezi ? Pe urmă a tot mers, fără întrerupere. De atunci, mărturisesc, mă deranjează când îl văd că se oprește. Pe de altă parte, când îl privesc îmi retrăiesc toată copilăria. Mai ales mi amintesc o după-amiază anume, când aș fi dat oricât să-l pot citi. Fusesem pedepsită să stau închisă
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]