19,069 matches
-
destul, mănânci și pleci. Încep să mă mir însă de Niki... Sigur, am să-l aștept până în ultima clipă, dar dacă nu, va trebui să merg singură ! Imposibil să absentăm amândoi ! Va trebui să merg singură, ceea ce, dragă Vica, îți mărturisesc că nu-mi convine ! Pentru că știi cum este lumea : interpretează orice fleac ! — Eee, gura lumii cine-o astupă ! Ale lumii să le pui toate-n ciur și să le așezi sub cur... Da știi ce, Ivona dragă, știi ce ? Acu
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
e o ditai minciuna.) Așa că iată-ne În ajunul Crăciunului schimbînd cadouri, și iată-mă deschizînd pachetul care conține o pereche de bikini absolut superbi de mătase, roz deschis. Mărimea patruzeci. Moment În care am două opțiuni. A : Să-i mărturisesc adevărul : „De fapt, sînt prea mici, eu port mărimea 44 și, apropo, nu am cincizeci și două de kile.“ Sau... B : Să mă vîr cu greu În ei. Adevărul e că n-a fost chiar atît de rău. Urmele pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
aiurea. Adevărul e că deja mă simt complet aiurea. Nu contează, spun și mă sforțez să zîmbesc. Se lasă un nou moment de tăcere și mă uit În jur, căutînd să găsesc un subiect de conversație. — Îhm... trebuie să-ți mărturisesc ceva, spun, arătînd spre farfuria lui. Ți-am furat o scoică. Aștept să se prefacă șocat sau furios. Sau cumva. Nu-i nimic, spune absent și Începe să-și Îndese mîncarea În gură. Nu Înțeleg. Ce s-a Întîmplat ? Unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
scumpo. Mă mîngîie blînd pe umăr, În timp ce eu mă șterg la ochi. Bea un ceai, mănîncă vreo cîțiva biscuiți digestivi și schimbă cîteva cuvinte cu mama ta. Ai mamă, sper. — Sinceră să fiu, În momentul ăsta sîntem un pic certate, mărturisesc. — Atunci cu tatăl tău. Clatin fără vorbe din cap. Păi... atunci, cu cea mai bună prietenă. Trebuie să ai o prietenă foarte bună, nu ? Îmi zîmbește cît poate de cald. — Da, am o foarte bună prietenă, spun cu un nod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
se amuză de cum reușește tatăl ei să arunce bucăți de pîine direct în gura larg deschisă a ursului de dincolo de gratii. Mereu singur alături de fetiță, Mihai a trezit bănuieli, astfel că, prin toamnă, prietenul lui, inginerul Petre Graur, i-a mărturisit nedumerirea unuia, care l-ar fi întrebat: "Vlădeanu e văduv?" Drept răspuns, Mihai a schițat un zîmbet și s-a întors imediat cu spatele. "Ascultă, Mihai, l-a rotit Petre cu fața spre el, de ce nu-mi spui nimic?" "Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Ia te uită, ai înviat! s-a bucurat Liuță, ieșit să-i deschidă ușa de la intrare. Ai găsit biletul meu? Nu știam ce-i cu tine, că n-ai mai dat pe aici..." Mihai a îngînat ceva, rușinat să-și mărturisească jena de-a se mai întîlni cu el după ce stătuse două zile și două nopți împreună cu Violeta, dar cînd a găsit la cămin biletul prin care era chemat de urgență, s-a și grăbit să vină. "Ce zici, bărbate, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
-l pună pe suportul pick-up-ului. Descoperă însă că pe partea cealaltă a discului ascultat pînă acum, unde se află înregistrată Sonata lunii, cineva a făcut zgîrieturi adînci. Surprins, așază totul cum era mai înainte, și-și reia locul în fotoliu. Mărturisesc sincer că ieri mi-a fost teamă, surîde Liliana, așezînd pe măsuță serviciul cu cafea aburindă. Așteptam să văd coborînd din autobuz un tip în blugi, cu oarecare plete și o pipă aruncată în colțul gurii. Dar n-a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
răbufnire de furie. Acum ar fi putut avea o viață fericită, alături de o femeie dragă, cu o mare putere de înțelegere. Așa i-a rămas în amintire Teona. Deși, la despărțire, cînd, paralizată, pleca în mașina soră-sii, i-a mărturisit că-ntr-o zi, pe cînd stăteau împreună și ea dorea să iasă la film iar el scria, ar fi vrut să-i strige: " Ce-mi pasă mie de scenariul tău?" El știe că n-ar fi făcut-o vreodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
că, deși am rănit pe trei din cei mai apropiați oameni, mă simt fericită. Foarte fericită! N-am mai fost așa decît atunci cînd mi-ai spus că-s frumoasă. Știi, face ea un semn, surîzînd totodată, Fana mi-a mărturisit singură că ne-a văzut dimineață. Își dusese soțul pînă pe-aici, pe-aproape, acasă la un coleg, cu care trebuia să plece pe teren. La întoarcere ne-a văzut. Cred că i-ai lăsat o impresie plăcută. Ai apucat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
context, Cezara i-ar lăsa Anei să înțeleagă... Trebuia să tacă. Acum, privind hîrtiile cu calcule, crede că le putea face și singur. Dar a avut nevoie să vină aici, să împărtășească fericirea lui cuiva apropiat, așa cum Liliana i-a mărturisit-o vecinei de peste drum. Ea însă e singură, divorțată, o putea face și ca dovadă că nu-i o femeie la care au uitat să mai privească bărbații. Chiar dacă înălțimea ei morală nu-i dă voie să gîndească astfel, subconștientul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
de ea. Ar fi dorit-o înaripată de idealuri, sau măcar s-o fi simțit receptivă la insistențele lui de-a se ține serios de școală, mai ales că el îi promisese ajutor la toate obiectele. Chiar dacă Tamara i-a mărturisit deunăzi că a ajutat-o să treacă niște hopuri, el e ferm convins că, tot timpul, în toate prieteniile, n-a fost decît un idealist desuet care, asemeni vreunui personaj anost, speră să convertească pe drumul bun suflete aflate, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
pe lîngă o soție-polițai mă întreb dacă astea-s excepții sau regulă generală -, tipul are o poziție socială bună. Foarte! Salar mare? O-o! se luminează Liliana amuzată de exclamația ei. Ofuri? Destule. Pe care simte nevoia să ți le mărturisească în timp ce vă plimbați pe vreo alee, că la masă și-n mașină păstrați tăcere sau elogiați ultima apariție la televizor a lui cutare. De unde știi?! tresare Liliana. Ascultă, Liliana! se uită Mihai fix în ochii ei. Mai dă-i în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
nimic. Dar seara, acasă, i-a șoptit: "Să fim prudenți, nu ne mai aparținem..." La plecare însă, încrîncenată de boala ce-o țintuia în mașina soră-sii, într-un moment de adevăr, cum se întîmplă numai la despărțiri, i-a mărturisit că nu era copilul lui și nici al soțului. Fusese fascinată de Haralamb, pe atunci director general și prieten "bun" cu Iftimie. Cînd acesta, după, auzind exclamația ei de fericire că le-a făcut o vizită tocmai cînd soțul îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Ceva îl tulbură, ca un vîrtej. Poate chiar gîndul că, vorbindu-i de povestea lui, George și Tamara au amestecat planurile, întristînd realul, maculînd imaginarul. Dincolo de poveste, Liliana îi apare acum ca o oarecare altă relație, puțin "bleguță", ce-și mărturisește întîlnirile unei vecine colportoare. Îi pare rău că gîndește urît tocmai despre Liliana, dar le-a detestat întotdeauna pe femeile ce-și mărturisesc prietenelor aventurile lor galante. Asta îl duce cu gîndul la bețivii din cîrciumi, cu spume la colțurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
maculînd imaginarul. Dincolo de poveste, Liliana îi apare acum ca o oarecare altă relație, puțin "bleguță", ce-și mărturisește întîlnirile unei vecine colportoare. Îi pare rău că gîndește urît tocmai despre Liliana, dar le-a detestat întotdeauna pe femeile ce-și mărturisesc prietenelor aventurile lor galante. Asta îl duce cu gîndul la bețivii din cîrciumi, cu spume la colțurile gurii, deșirînd unii altora amintiri lubrice. Tu nu mai merge cu noi! hotărăște Ana cînd ajung în stație. Troleibuzul ne lasă chiar lîngă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
pumn de cărbuni, din grămada rămasă în grajd, într-un colț, de pe vremea cînd trăia bătrînul Vlădeanu, Mihai se gîndește îndelung la Teona. Atunci, cînd pleca în mașina soră-sii și l-a chemat să stea de vorbă, i-a mărturisit mai multe. "De ce să rabd, cînd jumătate din ce-i în vilă mi se cuvine?! În fond, la frumusețea mea și pentru același lucru, pot să am tot ce vreau..." Așa i-a spus Teona că s-ar fi gîndit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
s-a certat cu soțul și a căzut pe scara interioară a vilei. Sau a fost lovită. Cert e că a părăsit ținutul paralizată de la jumătate în jos. În fuga ei, a insistat totuși să-l mai vadă pe Mihai. Mărturisindu-se, știa, desigur, că se va înrădăcina mai bine în sufletul lui, aureola ei va crește. Dar a venit toamna asta și Mihai a pierdut-o, renunțînd la imaginea ei din scenariul de film, apoi hotărînd să taie în întregime
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
formă a scenariului și se plimbă prin cameră. Aseară, de la aeroport, a venit direct aici. Aveau locuri. A insistat să i se dea toată camera. Apoi s-a întîlnit cu regizorul, care părea fericit. Ba chiar era și i-a mărturisit că, un timp, după ce l-a auzit refuzînd să mai continue munca, a intrat în panică. Apoi, cu două zile în urmă, i-a venit o idee. S-a apucat urgent de lucru. Aseară, cînd Mihai i-a telefonat, recitea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
văr sus de tot..." Ăsta a mai fost căsătorit?! Nu se poate!..." De altfel, Mihai își mai amintește de ziua cînd i-a oferit al doilea roman al său unuia dintre directorii de atunci ai combinatului, care nu uita să mărturisească, ori de cîte ori avea prilejul, dar numai între patru ochi și în șoaptă, că el are studii serioase, făcute la zi, nu ca alții... Acesta a deschis romanul la prima pagină, a văzut numele Mirela și a întrebat, oarecum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
fie emoționat. Se simte mai stăpîn pe sine ca niciodată. Înțelege că amintirea ultimei întîlniri cu Simona s-a redeșteptat în sufletul său și l-a înfuriat. O urăște sau numai o detestă pentru agresivitatea cu care ea și-a mărturisit inapetența pentru cultură, mergînd pînă la negarea greierașilor. Că-i duce flori acum, la urma urmei, poate accepta: e femeia cunoscută la Sinaia, alături de care a petrecut clipe de neuitat pe litoral, sau, pur și simplu, e femeia la care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
mai știți de Liliana? întreabă Mihai pe un ton care pare să pună punct discuției. Bătrînul saltă din umeri, clătinînd capul cu tristețe: Mă uit la vecinii de vizavi: parcă-s acolo dintotdeauna. Și doar acum un an Liliana îmi mărturisea entuziasmată că-și va reîntîlni un fost coleg, ajuns scriitor între timp, de care se temea că se va îndrăgosti... Iar eu îi dădeam sfaturi de om bătrîn că trebuie să aibă grijă, să-și refacă viața... Mda, a trecut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
cu mîinile la spate. Să-mi cumperi o oală de lut, ca aceea de la țară... "N-ai să vezi o egipteancă, oricît de bătrînă, adusă de spate. De mici, ele poartă pe creștet oale sau alte obiecte fragile", i-a mărturisit Doris după ce i-a arătat vaza în care pusese florile aduse de el. "Am altele mai frumoase, a spus despre vază, dar prefer să pun florile în ea, ca un fel de răzbunare. Toată copilăria mama m-a pus s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
fi a soțului căruia i s-a luat nevasta, ori a tatălui cu fiica violată. Era un alt fel de răutate, provenită din dezvăluirea micului său univers de existență, crezut inexpugnabil. Un spirit caustic însă, ca Mihai, sau ca altul, mărturisește lumii prin pagina scrisă că de fapt acesta, ce vrea să se prezinte lumii un ales, a luat și cotețul cu el, prezentîndu-l lumii ca pe o colivie. Cînd a povestit întîmplarea prietenilor, Mihai a făcut-o rîzînd; un rîs
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Violetei în dimineața cînd s-au despărțit, și-a simțit esența dezgolită total sub lumina rece a ochilor calmi cu care bărbatul o privea. Singură Teona a știut să-i reziste, înfruntîndu-l. Chiar și păcatele pe care i le-a mărturisit au fost prezentate cu atîta noblețe că Mihai a avut mai degrabă reacția lui Toma în fața palmelor purtînd însemnele crucificării, decît chinul absurd al orgoliului masculin rănit prin infidelitate. Cînd Teona a plecat, Mihai a fost distrus, a crezut ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
involuntar. Citezi din ultima mea carte? Vorbele sînt ale unui personaj dincolo de care m-am recunoscut. Nu roz și frumos, cum și l-ar dori o gîndire mai puțin dezvoltată, dar nici odios ca să-mi fie rușine de mine însămi. Mărturisesc că nu m-am gîndit la asemănare! Ar trebui să fiu fericită; înseamnă c-am început să fac parte din gîndurile tale intime de creație fără să-ți fi propus. E mai mult decît o comuniune, nu crezi? Geloasă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]