19,069 matches
-
voia să facă dragoste; el o refuză, pretextînd niște aberații. Era distrat. Ceruse să fie detașat la cazul Nite Owl pentru că dreptatea e un lucru important. Karen Încercă să-l dezbrace. El Îi spuse că Îl doare spatele. Nu Îi mărturisi că nu-l interesează fiindcă nu voia decît să se folosească de ea, să o facă să și-o pună cu alte femei, ca să recreeze scenarii din cărțulia aceea porno. Cea mai mare minciună a lui: nu i-a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
vorbit cu un locotenent de la Biroul Șerifului pe care Îl cunosc, un tip de la secția Penitenciare. Mi-a spus că a auzit un zvon cum că Dudley Smith Îl duce pe Bud White să-i bată pe băieții noștri, ca să mărturisească. MÎine dimineață, devreme. I-am mutat În alt bloc de celule, unde ei nu au acces. — Iisuse Hristoase! Într-adevăr, MÎntuitorul În persoană. Fiule, am un plan. Mergem acolo mai devreme, Îi confruntăm cu noile probe și Încercăm să obținem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
pe prima pagină: Ed Exley, „Cel mai mare erou din L.A.“, viteazul din al Doilea Război Mondial, omul care i-a omorît pe ucigașii de la Nite Owl și pe complicii lor. Ellis Loew a declarat presei că negroteii apucaseră să mărturisească Înainte să evadeze. Nimeni nu a menționat faptul că aceștia nu erau Înarmați. Ed Exley era un om făcut. Discursul preotului prindea avînt. Văduva Începu să plîngă. Exley o cuprinse pe după umeri. Bud se cără de acolo. Fulgere, ploaie tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
jafuri nesoluționate.“ Stensland, Burns și Miciak nu s-au opus arestării. Ei au fost duși la penitenciarul Palatului de Justiție, unde Stensland a trebuit să fie legat, ca să nu-l atace pe căpitanul Exley. MANȘETĂ: L.A. Mirror-News, 21 iunie STENSLAND MĂRTURISEȘTE ȘI DESCRIE DOMNIA TERORII JAFURILOR MANȘETĂ: L.A. Herald-Express, 23 septembrie ASASINII DE LA MAGAZINUL DE BĂUTURI ALCOOLICE CONDAMNAȚI! PEDEAPSA CU MOARTEA PENTRU FOSTUL POLIȚIST EXTRAS: L.A. Times, 11 noiembrie STENSLAND EXECUTAT PENTRU ASASINATELE DE LA MAGAZINUL DE BĂUTURI ALCOOLICE. ASASINUL ESTE UN
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
o să vezi că soțul tău a ciuruit doi hoți răi, o să crezi că ăia sînt primii pe răbojul lui. Greșit: În ’47 Jack, cruciatul drogurilor, a omorît doi oameni nevinovați - marele lui secret, pe care mai-mai că vrea să-l mărturisească dacă așa ar putea să mai aducă ceva viață În căsnicia lui. Jack dădu pe gît Încă trei pahare și reveni acolo unde revenea ori de cîte ori avea ceva otravă În organism: Înapoi În 1953 și la materialele pornografice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Îi făcu semn unui chelner și Înhăță de pe tavă un martini. Fotografiile Înrămate de pe pereți Îi atraseră privirile. Progres pe linie politică: Harvard Law Review, alegerile din 1953, un instantaneu echivalent cu o minciună gogonată: Loew anunțînd presa că negroteii mărturisiseră Înainte să evadeze. Jack izbucni În rîs, Împroșcă În jur cu gin și Își dădu seama că fusese gata-gat să se Înece cu măslina. În spatele lui: — Înainte te Îmbrăcai ceva mai frumos. Jack se Întoarse și răspunse: — Înainte eram un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
toate metodele standard de investigație. El a afirmat că ambele victime au fost torturate Înainte de a fi Împușcate, dar nu a dorit să descrie locul crimei. „Vrem să păstrăm secretă această informație“, a spus el. „Uneori nebuni amatori de publicitate mărturisesc comiterea unor asemenea crime, deși nu ei sînt făptașii. Păstrăm pentru noi detaliile, pentru a discerne Între vinovați și nevinovați.“ Peter și Baxter Englekling nu au nici o rudă cunoscută În viață. Cadavrele lor se află la biroul procurorului anchetator din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
un alibi solid: nu puteau să fi comis crimele, pentru că erau angajați În răpirea și violarea În grup a unei tinere numite Inez Soto. Au violat-o pe domnișoara Soto Într-o clădire pustie din sudul Los Angeles-ului, apoi au mărturisit că au dus-o cu mașina și au „vîndut-o“ prietenilor lor, unde ea a fost supusă În continuare altor perversiuni sexuale. Au lăsat-o pe domnișoara Soto cu un bărbat numit Sylvester Fitch, iar un polițist de la LAPD l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
a cerut o audiență la adjunctul șefului de penitenciar și a făcut o mărturisire uluitoare. Otis John Shortell, aflat În Închisoare pentru un șir de furturi de mașini și dorindu-și sincer o reducere a sentinței În schimbul cooperării sale, a mărturisit că el a fost unul dintre cei cărora Coates, Fontaine și Jones le-au „vîndut-o“ pe Inez Soto. El a fost cu domnișoara Soto și cu cei trei tineri Între orele 2.30 și 5.00 În dimineața asasinatelor de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Dar nu știe. Hub rachmones, Meyer, hub-rachmones, Meyer Harris Cohen, te absolvo de păcatele mele. Gura vorbea, dar restul omului părea a fi mort. Jack cugetă: Van Gelder, Olandezul, din idiș În latină - ceva ce mirosea a trădare. — Hai, continuă. Mărturisește-i părintelui Jack și totul va fi bine. Goldman se scurmă iar În nas. Jack Îl scutură: — Haide! — Olandezul a stricat totul! ???? Poate un plan făcut În Închisoare și legat de Duke Cathcart? — Ce-a stricat? Zi mai departe! Goldman
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
că Încă aud vulturii. Repulsia dispăru În timp ce dădea mașina cu spatele. I se poate spune procedură standard de eliminare: Dacă tatăl lui Îl cunoștea Într-adevăr pe Ray Dieterling În timpul cazului Atherton, atunci avea un motiv Întemeiat să nu o mărturisească, fiind, probabil, jenat că face afaceri cu un om cu care s-a tras de șireturi În timpul anchetării unor asasinate Îngrozitoare. Preston Exley credea că polițiștii care leagă prietenii cu civilii influenți sînt dușmanii ideii de dreptate absolută și imparțială
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
undeva de departe, dintr-un loc sigur și liniștit, pe care el n-o să-l mai afle niciodată, o lume fără Lynn și fără siguranța oferită de insignă. Căpitanul Dudley Liam Smith vinovat de Nite Owl. CAPITOLUL 67 Jack Vincennes mărturisi. Mărturisi că a lăsat gravidă o fată de la orfelinatul St. Anatole. Că i-a omorît pe domnul și doamna Harold J. Scoggins. Mărturisi că a pus la cale Înscenarea cuplării lui Bill McPherson cu o tînără negresă focoasă, că i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
de departe, dintr-un loc sigur și liniștit, pe care el n-o să-l mai afle niciodată, o lume fără Lynn și fără siguranța oferită de insignă. Căpitanul Dudley Liam Smith vinovat de Nite Owl. CAPITOLUL 67 Jack Vincennes mărturisi. Mărturisi că a lăsat gravidă o fată de la orfelinatul St. Anatole. Că i-a omorît pe domnul și doamna Harold J. Scoggins. Mărturisi că a pus la cale Înscenarea cuplării lui Bill McPherson cu o tînără negresă focoasă, că i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
fără siguranța oferită de insignă. Căpitanul Dudley Liam Smith vinovat de Nite Owl. CAPITOLUL 67 Jack Vincennes mărturisi. Mărturisi că a lăsat gravidă o fată de la orfelinatul St. Anatole. Că i-a omorît pe domnul și doamna Harold J. Scoggins. Mărturisi că a pus la cale Înscenarea cuplării lui Bill McPherson cu o tînără negresă focoasă, că i-a plasat droguri lui Charlie Parker, că i-a șantajat pe narcomani pentru revista Hush-Hush. Încercă să se smulgă din pat, ridicîndu-și mîinile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
droguri lui Charlie Parker, că i-a șantajat pe narcomani pentru revista Hush-Hush. Încercă să se smulgă din pat, ridicîndu-și mîinile În chip de Hristos pe cruce. Bolborosi ceva despre hub rachmones, Mickey și bum, bum, bum, ce tren frumos. Mărturisi că a bătut drogați și că a fost țuțărul lui Ellis Loew. O imploră pe soția lui să-l ierte că și-a tras-o cu niște tîrfe care semănau cu femeile din niște reviste cu poze obscene. Mărturisi că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
iar Jack are dreptate - a fost ambiguu, dar i-a spus lui Patchett să-și pună ordine În chestiile compromițătoare. Ulterior ancheta ia o amploare mai mare decît prevăzuse Dudley, pentru că negrii nu sînt omorîți În timpul arestării și nici nu mărturisesc. Îl pune pe White să-i verifice trecutul lui Cathcart. Probabil nu știa că Perkins a omorît-o pe fata aia, Janeway, dar voia să-l Împiedice pe White să fie implicat În principiile generale - voia să-l Îndepărteze de posibilele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
la cîrma anchetei desfășurate de poliție. El a aflat de Loren Atherton, care era un agresor de copii eliberat condiționat. L-a arestat pe Atherton și i-a descoperit abatorul din garaj, ca și colecția de fotografii. Atherton și-a mărturisit crimele și a spus că a lucrat singur. Nu l-a implicat pe Douglas și și-a exprimat dorința de a muri În calitate de „Rege al Morții“. Presa l-a elogiat pe inspectorul Exley și s-a făcut ecoul solicitării lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
sa (în 1964), o dată cu deschiderea care a însoțit primii ani ai domniei lui Ceaușescu. În 1967, când l-am cunoscut, era cercetător științific la Centrul de Logică din București și era în căutare de "tineri aleși", pentru a deveni, așa cum mărturisise la ieșirea din închisoare, "antrenor cultural". M-am nimerit, împreună cu doi-trei prieteni, în cercul pe care l-a alcătuit în acest scop și am început din acel moment o aventură spirituală care mi-a marcat definitiv destinul. Ne adunam în
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
nu în jurul individualului și generalului, ci al elementului, al determinațiilor. Ne despărțim. Rămân în cameră la Andrei, mult, până către ora 12, analizîndu-ne relația, rostindu-ne rezervele, încercînd să ne circumscriem zonele de fals și nesiguranță instalate între noi. Ne mărturisim o inițială antipatie reciprocă (în urmă cu trei-patru ani?). Tot ce se întîmplă e terapeutic. Joi, 6 octombrie 1977 Zi plină, cu Noica în vervă, venind după masa de prânz și de seară cu două liste de punctaj pentru discuție
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
raportate la viziunea creștinismului ("Pămîntul acesta va trece, dar vorbele mele nu vor trece.") Sâmbătă, 8 octombrie 1977 A sosit Petru Creția, pentru două zile, să-și ia manuscrisul Norilor și verdictul lui Noica. Este nevrozat de București și îmi mărturisește că trăiește într-o permanentă stare de mânie, că în sinea lui se ceartă necontenit cu toată lumea care îl zădărește și jignește (Muzeu, ediția Eminescu etc.). Aerul lui de robot nevrotic și politicos mă crispează și mă scoate, cred că
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
o întreține de obicei în jurul său. Ticurile de conexiune culturală sânt însă permanente și chiar când spune "anecdote tantrice", ambalajul este tot cultural. "Pe un romanist englez - ne spune - îl fascinau numele românești. "Ce frumos sună Ion și Mărie!" îmi mărturisea englezul." Apoi ne spune anecdota cu Ion și Mărie pe care o auzise și i-o povestise englezul. Mărie iese noaptea afară. Se lovește de oiștea carului și întreabă: " Tu ești, Ioane?" Mi-e straniu să-l descopăr așa, chicotitor
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
dată, cu gândul să regăsesc aceeași înclinare a soarelui și aceeași lumină. Stăm acolo o jumătate de oră și sporovăim pe marginea minimei condiții ambientale a marilor fapte culturale. (Mi-aduc brusc aminte că ieri, pe drumul spre Șanta, Noica mărturisea că "ar face ctitorii culturale cu nemiluita".) Ne-ar trebui o ieșire din vâltoarea sterilă a Bucureștiului. Petru pleacă cu mașina la 130 și îl îmbrățișează pe Noica în stilul lui fals-entuziast. Îi promite, pus la punct, manuscrisul Norilor, pentru
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
însă ce dramă poți trăi ca emigrant, în marginea acestei probleme. Închipuie-ți cât trebuie să coste un loc la Père-Lachaise!" Aseară, la venire, când m-a condus la camera 203 unde am stat ultima oară anul trecut, mi-a mărturisit că a ajuns la o formă de "delir" eliberat de orice cenzură de autoritate. "Scriu despre ființă fără să-mi pese câtuși de puțin ce-ar gândi Heidegger dacă ar citi paginile mele. În timp ce, în urmă cu 35 de ani
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
și ne grăbim să dăm ochii cu Noica, excitați de pe drum de prefigurarea acestei întîlniri. Sîntem întîmpinați în capul scărilor și sărutați părintește pe frunte. Noica se grăbește apoi să ne arate camerele calde, în care întreținuse focul toată ziua, mărturisindu-ne că s-a simțit ca un mare orchestrator de focuri și că toată ziua a dirijat cele trei sobe. Ne lasă să despachetăm și ne anunță apoi, cu seriozitate ludic-ironică, în jurul unei țuici de Zalău, "trismeron"-ul, programul pe
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
istoriei artei în filozofie, în speță în filozofia culturii sau istoria culturii. Se constată că, practic, dacă nu se abandonează "specialitatea", nu se poate trece dincolo de nivelul Burckhardt, Dvorják, Warburg, Panofsky - ceea ce pentru Noica reprezintă un moment complet nesatisfăcător. Victor mărturisește că, pentru el, Pontormo a fost deja un exercițiu la limită și că pasul următor l-ar scoate din "specialitate". Concret, nimeni nu poate spune cum arată o "ieșire către... laolaltă cu...". Pesemne însă că nu asta contează, ci doar
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]