19,653 matches
-
problema, se răstește ea. Ai o soție, o fiică... nu-i așa? — Toate astea s-au dus... clatin eu din cap, a spus minciuni... minciuni tâmpite... — Cine? Amândouă... minciuni tâmpite, râdem noi, toate au mers prost. Se aplică aceleași reguli. Obișnuiam să fim foarte picepuți În munca noatră de polițai. Pun pariu că ți-au spus asta. Ei? — Mda, mi-au spus, zice ea fără nici o urmă de interes. Păi cum ar putea să știe ea pencă n-a fost niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Mda, mi-au spus, zice ea fără nici o urmă de interes. Păi cum ar putea să știe ea pencă n-a fost niciodată o polițistă Împuțită, da numa dacă ne-ar putea ajuta, numa dacă ar Încerca să Înțeleagă așa cum obișnuia Carole... dacă am putea explica... — Acum e ceva În neregulă la noi. Ceva nasol. Ceva... Înăuntru. — Ai fost la doctor? Nu poate face nimic pentru noi. Nimic. Asta e, s-a sfârșit, Îi spun eu. Acum Îmi dau seama că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
În viteză. De cum Îmi dispare din raza vizuală iau un taxi până acasă și mă bag În pat unde văd și mai mulți demoni cum se formează În modelul plin de vârtejuri al tavanului meu din artex. Patul pe care obișnuiam să-l Împărțim. Timpul să trecem la acțiune. E Hogmanay și azi ies În oraș. Ies În oraș cu Carole. Iarăși Carole? Am trecut prin multe, de fapt poate prea multe, dar i-o perioadă nasoală a anului. E frig
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
că mi-am pus paltonul meu cel masiv. Am la mine poșeta cea nouă și drăguță, cea pe care mi-a luat-o Bruce de Crăciunul trecut, ei bine acum e de fapt penultimul Crăciun, dar Încă nu m-am obișnuit total cu ea. The Tron e segmentat, iar centrul orașului freamătă. Asta era Înainte o chestie tradițională scoțiană, dar acum este doar Festivalul de Anul Nou din Edinburgh, Încă un lucru turistic. Mi-e scârbă de asta. Plec departe de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Întăririle alea de rahat? Suntem poliția ce naiba! Poliția. Ne pun o pungă de plastic pe cap. Acum nu mai putem vedea Încotro mergem. Ne amintim cum a Început totul: că atunci, la Început, după ce Carole a plecat cu copilul, noi obișnuiam să stăm la o masă de două persoane și că apoi am Început să-i purtăm țoalele și că iera ca și cum ar fi fost cu noi, dar nu de-adevăratelea... Carole... Carole, de ce-ai făcut-o, cu negroteiul ăla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
000000000000000000000000000 mănâncă0000000000000000000edativ. 0000Poate că tipul nostru cel arătos Bruce n-o fi cel mai liberal și cel mai mândru dintre fii Scoției, dar soarta a decretat ca eu să-mi fac culcușul În intestinele lui și sincer vorbind, m-am obișnuit aici. N-o să mă las dus de aici. Nu dom’ne. Chiar mai puțin decât tine Bruce. Mai puțin dus ca pe vremea primei greve importante a cărbunelui de recentă amintire, din 1972 până În 1974. Economia de curent, când tatăl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
de gând să zică, așa că nu te șochează, sau poate că ești deja În stare de șoc pentru că totul pare că se mișcă cu Încetinitorul, iar oamenii par puțin și mai departe vocile lor și mai detașate decât te-ai obișnuit tu. Ăsta l-a omorât, urlă tatăl tău, odrasla asta din flori a diavolului Împuțit mi-a omorât copilașul! Tu te uiți În ochii lui. Vrei În același timp să-i infirmi și să-i confirmi declarația. Nu iești fiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
se forțează să zâmbească din nou. — Bună, Îi zâmbesc și eu. Mă uit la treningul lui cu Hearts. Pare nou. Un cadou de Crăciun. Arăt spre emblemă. — Deci ești un microbist, ei? Ai fost ieri? Nu... spune el mâhnit. — Colin obișnuia să... Începe să zică mama lui. Cine-i jucătorul tău preferat? Întreb eu așteptându-mă la un Neil McCann sau la un Colin Cameron. — Tom Stronach, presupun, spune el, apoi zâmbește șovăitor, dar nu-i chiar așa de bun cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
tu. — Nu pot, a scuipat ea, Încurcată și iritată. Tu i-ai eliberat piciorul artificial din capcana de sârmă și tufișuri. Ți-ai mutat greutatea și, punându-ți brațul În jurul ei, ai tras-o Înspre tine. Ai lăsat inerția, așa cum obișnuia domnul Conroy să spună la ora de știință, să o Împingă prin deschizătură spre margine. Ea a intrat În panică, s-a Încordat și a scos un țipăt, dar tu ai ținut-o strâns și ai rotit-o, ridicând-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
prin semi-Întuneric, cu ploaia biciuindu-te. Nu poți auzi decât hohotul strangulat de plâns din pieptul tău și nici măcar nu poți s-o strigi pe nume0000000000000000000 00000000000000000000000000000000000000000000000000000000000 Rhona! Carole! Stacey! Scot fotografia ei și o pun la loc pe bufet. Obișnuia să poarte aparat dentar, mititica de ia. Chiar i-a Îndreptat dinții. O chestie bună, deși la Început n-am fost de acord. Însă n-a purtat nimic pe picior. Bucătăria miroase nasol. E o mortăciune acolo. Deschid ușa din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Apoi Brian Meldrum Îți blochează calea: Robertson, io vorbesc cu tine n pizda mătii! Tu te uiți la el și te gândești la cât de Înfiorător de urât Îi poate face să arate pe oameni prostia deliberată. Îți amintești când obișnuiai să ai astfel de gânduri Bruce? Te gândeai la cât de mult se lasă să decadă băiatul ăsta fără să fie cu adevărat conștient de asta. — Bruce Robertson, Cel Care Fute Infirme! Undii puicuța handi azi? — S-a dus... — Io
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
decât atât nu se poate. Medicul nostru, În general plin de viață, ne umple cu putoarea deprimantă a eșecului lui, putoarea unui om pe care l-au ajuns din urmă propriile-i limite. E o duhoare cu care ne-am obișnuit În ultima vreme. Emană din fiece por bolnav al trupului meu, la fel de veritabilă ca și sudoarea stătută de whisky ce o Însoțește. După ce noi, eu, noi plecăm din cabinet și mergem prin sat, mototolim rețeta Într-un ghemotoc și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Propriul meu tată. Cel care nu m-a supus niciodată la vreun abuz, niciodată nu m-a obligat să mănânc cărbune, niciodată nu mi-a zis că sunt odrasla diavolului. Și totuși pe el Îl uram cel mai tare. Mă obișnuisem cu locuri de genul ăsta În munca mea. Începusem să nu-mi mai pese de ele. Dar nu aici. În locul ăsta n-aveai cum să nu-ți pese, să nu-i simți pustietatea scârboasă și omniprezentă, când te apropiai de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
un singur punct. Când ofițerul s-a Întors, mâinile mele erau În jurul gâtului Bestiei, iar capul lui spart ricoșa de perete. Gardianul m-a oprit. M-a luat din locul ăla. Bestia Încă mai putrezește acolo, În Închisoarea aia psihiatrică. Obișnuia să fie agresat de personalul Închisorii, dar sper că de Împrejurarea aia Își amintește ca de ceva special. Sau poate că nu. Orice00000000ascultă-mă Bruce, tu ești diferitpierzi totul. de el. El a făcut anumite alegeri, tu le-ai făcut pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
din colecție: un carnețel foarte uzat ce aparținuse chiar lui Thomas Byrnes și pe care acesta îl folosise pentru a-și nota indicii pentru rezolvarea cazurilor. Când Amelia era foarte mică și mama ei nu era prin preajmă, tatăl ei obișnuia să-i citească din pasajele mai lizibile și, împreună, încercau să construiască povești plecând de la ele. 12 Octombrie 1883. Am găsit și celălalt picior în hambarul lui Slaggardy. Marturia lui Cotton Williams e astăzi. Dat fiind acest statut oarecum privilegiat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
ce urma să fie pus în scenă și pentru a construi un soi de raport, care ajuta la crearea unor impresii foarte puternice în rândul privitorilor. După incendiu, Malerick renunțase la orice legătură cu oamenii, iar onorata sa audiență, căreia obișnuia să i se adreseze, deveni singura sa companie. Discursurile către spectatorii săi imaginari începură să îi ocupe toate gândurile, de când se trezea și până punea capul înapoi pe pernă, fiind adesea prezente și în visurile pe care le avea noaptea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
slobozind atacuri asupra rămășițelor de memorie și rațiune pe care încă le mai păstra. Dar niciuna din aceste stări nu erau la fel de dureroase pentru Kara precum rarele momente de luciditate pe care mama ei le mai avea. Exact când se obișnuia cu ideea că mama ei dispăruse pentru totdeauna, aceasta se întorcea, spulberând toate temerile pe care le aduna Kara și făcând-o să spere că totul se va rezolva. Erau acele momente în care mama ei semăna cu cea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
că vom fi chemați ca martori și nu vrea să fiu distrasă deloc. - Distrasă de la ce? - De la profesia mea. - Magia? - Exact. Vedeți, e mai mult mentor decât șef. - Cum te cheamă? - Kara. E numele meu de scenă, dar m-am obișnuit prea tare cu el, zâmbi ea ușor stângaci. E mai frumos oricum decât cel pe care părinții mei l-au ales. Sachs ridică o sprânceană. - E secret. - Deci, spuse Sachs, de ce mi-ai făcut semnul acela în magazin? - David are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
Nu aș face așa ceva nici în ruptul capului. Mingea e în terenul lui. - Îmi place cum gândești, aprecie Sachs, gândindu-se că mândria și puterea sunt inseparabile. Kara începu să râdă. - E un număr clasic pe care William Ellsworth Robinson obișnuia să-l facă. Era foarte cunoscut. Se numea „Cum Să Scapi de Nevastă” sau „Mașina de Divorțat”. Cam așa e și povestea mea. Pot să fac iubiții să dispară ca nimeni altcineva. - Să știi că majoritatea se pricep să dispară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
când am simțit această aversiune pe pielea mea. Pe când eram încă biban... - Ce erai? - Polițișii care abia ies de pe băncile școlii se numesc bibani și de regulă, sunt încadrați ca agenți de patrulă. Cât am lucrat în Bucătăria Iadului, se obișnuia să se formeze patrule din agenți foarte experimentați și femei debutante. Uneori nimeream câte un teribilist care pur și simplu ura ca o femeie să-i fie alături. Nu-mi adresa niciun cuvânt toată ziua. Băteam toată ziua străzile în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
repetă ideea către cei doi polițiști, care deveneau din ce în ce mai ursuzi. - Nu îți amintești fața bătrânei, nu-i așa? îl întrebă ea pe sergent. - Nu prea. Doar am aruncat o privire înspre ea. Era foarte machiată și rujată, la fel cum obișnuia și bunică-mea. Dar trebuie să o... să îl găsim. Nu poate să fi ajuns prea departe. Sachs auzi din nou vocea lui Rhyme: - Și-a schimbat hainele din nou. Probabil le-a aruncat pe cele vechi pe undeva prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
adânc aer în piept, asemeni unui scufundător gata să plonjeze în apă, și începu din nou să privească fotografiile, de data aceasta aproape cu înverșunare. După câteva momente, spuse: - P. T. Selbit. - E o persoană? întrebă Sachs. Kara încuviință: - Domnul Balzac obișnuia să repete numerele acestuia. Un iluzionist care a trăit cu un secol în urmă. Lui îi aparține numărul folosit de Magician. Se numește „Tăiatul unei Femei în Două cu Ferăstrăul” și are aceleași elemente: toate membrele imobilizate, ferăstrăul. Singura diferență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
să se mulțumească cu multipele condamnări pentru crimă. Nu-ți face griji, nu-ți face griji, nu-ți face griji... Kara... Sachs își dădu seama că nici măcar nu cunoștea numele ei real. E numele meu de scenă, dar m-am obișnuit prea tare cu el. E mai frumos oricum decât cel pe care părinții mei l-au ales. Această mică informație care îi lipsea o aduse în pragul lacrimilor. Își dădu atunci seama că Bell tocmai îi spunea ceva. - Amelia, ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
acum am înțeles. Care din ele? întrebă ea. - Cel din capăt. Macallan, optsprezece ani. Și te rog, ai mare grijă cum torni. Cu cât e mai silențios, cu atât e mai bine. - Vorbești chiar cu persoană cea mai potrivită. Robert-Houdin obișnuia să spună că ai nevoie de trei însușiri pentru a fi un iluzionist de succes. Dexteritate, dexteritate și, mai ales, dexteritate. În câteva secunde, o cantitate deloc neglijabilă de whisky fusese picurată în paharul lui Rhyme - într-adevăr, foarte silențios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
este tocmai empatia și ipocrizia oamenilor. Astea mai degrabă sunt chestii aiurea pentru mine. - Pe bune? - Da. Își ridică în aer cana cu cafea. - Pentru faimosul iluzionist, Omul Imobilizat. - Ar fi o mică problemă cu trucurile manuale, observă Rhyme. - Cum obișnuiește să spună domnul Balzac, trucurile mentale sunt întotdeauna de preferat. Auziră apoi ușa de la intrare și vocile lui Sellitto și Sachs cum se apropie. Rhyme ridică o sprânceană și, în timp ce se apleca spre paiul din pahar, șopti: - Privește. Este un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]