15,624 matches
-
un drum. Halucinația, la "ora fantastică", e regimul său normal: O simțeam printre degete, în inimă, pe gene, Când venea în odaie la mine, seara, Răsturnîndu-se pe masa de lucru, alene, Părul ei semăna cu ceara. Felină, depărtată, totdeauna, Mai tristă, mai rece, până când, vai! Prietena mea luna nu mai era luna, Izvorau din ea alte luni, alte luni, un alai. Din acest fel de existență somnambulică ar trebui să iasă o muzică mai viforoasă. Impresia totală este de tenuitate, mistificație
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
înțelepți, globalizarea a început în momentul în care dominarea economică a trecut de la economia reală, la cea financiară (banul devine scop) și, în al doilea rând, când o astfel de dominare nouă a reclamat imediat o totală autonomie, trecută sub tristul cuvânt de ordine cunoscut ca deregulation. În scurt timp, după cum a scris juristul Guido Rossi, liberalizarea și dereglementarea au devenit obiectul unei proprii și adevărate idolatrii. Dar, ceea ce rezultă astăzi este prăbușirea unui capitalism, privat de baza sa istorică și
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
la cauze mai vechi ale lumii socialiste, urmărind „insecta umană”. Coada (cu sensul de „rând în așteptare”) poate fi, nu doar în mod ironic, ci și tragic, un topos al unei realități dispărute - și nu prea - după 1989. Critica acestei triste practici devine o cronică a anilor ’90, un fals tratat despre tot și nimic, cu definiții sarcastice, biografii „secrete” (între istorie și literatură), și culminează într-o addenda (cu „biografi” ai fenomenului: de la Tucidide la Al. Ivasiuc) și un „mic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289665_a_290994]
-
-ți dai seama îndeajuns că orice expresie a unei idei abstracte nu poate fi decât o alegorie. Datorită unei soarte ciudate, acei metafizicieni care-și închipuie că pot scăpa de lumea aparențelor sunt constrânși să trăiască perpetuu în alegorie. Poeți triști, ei sărăcesc fabulele antice de culoarea lor, nefiind decât niște simpli culegători de fabule. Ei fac mitologie albă". Pentru Derrida, mitologia albă păstrează ideea că metaforele au plecat de la o serie de sensuri "primitive", "proprii", care s-au estompat sau
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
l-a ascultat cu umilință. Frații au fost foarte mulțumiți de ascultarea sa și au celebrat cu solemnitate evenimentul în Biserica Sfântul Duh, acolo unde locuiau pe atunci, în timp ce fratele Nicolaie cânta liturghia pe un ton ferial și cu sufletul trist. După ce a fost numit așadar ca cel de-al treilea custode al Saxoniei și după ce a luat în primire această slujire, nu a neglijat umilința pe care o practicase dintotdeauna, ci a fost mereu primul și cel mai umil în
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
Ioan era înflăcărat de atâta zel pentru promovarea studiilor, încât a achiziționat de la Paris o Biblie comentată în întregime și a trimis-o în Irlanda. În afară de aceasta, era atât de atent în a-i încuraja pe frați, încât mulți frați triști din alte provincii s-au refugiat la el și se pare că au făcut mari progrese sub conducerea sa. După ce a exercitat slujirea de ministru timp de circa douăzeci de ani, a fost eliberat din această slujire în capitulul de la
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
an la cei cu diabet zaharat (diabetul este un important factor de progresie a bolii generând o arteriopatie distală și făcând dificilă orice abordare chirurgicală)17,24,67. 20% dintre pacienți necesită o amputație bilaterală. Dormandy prezenta în 1995 “rezultatele triste care reflectă probabil ceea ce îl așteaptă pe amputatul vascular în Europa”19: doar 42% dintre bonturi au cicatrizat din prima intenție (prezența leucocitozei reduce șansa de cicatrizare); la 3 luni 19% din pacienți au necesitat amputații complementare; 11% dintre pacienți
Factorul de risc geometric în arteriopatiile obliterante aterosclerotice by Antoniu Octavian Petriş () [Corola-publishinghouse/Science/1161_a_2068]
-
vezi N. I. Barbu, Le système des valeurs dans l'oeuvre d'Ovide, extras, București, 1976 și Ștefan Cucu, Publius Ovidius Naso și literatura romană, Tomis, Ex. Ponto, 1997, pp. 44-56. 35 Vezi Th. Naum, Ovidiu cîntărețul exilului tomitan, în vol. Tristele și Ponticele, București, 1972, p. 6. 36 G. Călinescu, "Ovidiu, poetul" în volumul Scriitori străini, București, 1967, p. 110 sq. BIBLIOGRAFIE SELECTIVĂ Lista bibliografică de mai jos privind opera de exil a lui Ovidiu este un vade mecum pentru cititorul
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
lăsat și patrimoniul, de parcă viața ar fi fost un beneficiu nesemnificativ. Nici nu mi-ai condamnat faptele (facta!) prin decretul senatului și nici exilul meu nu a fost decis de un judecător special (selecto iudice)114; certându-mă cu cuvinte triste, lucru demn de un principe, te-ai răzbunat singur pentru jignirile primite (offensas tuas), așa cum se și cuvenea. Adaug faptul că edictul, deși nemilos și amenințător, a fost totuși îngăduitor în ceea ce privește pedeapsa (in poenae nomine lene fuit); într-adevăr, în
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
invadării castei lor de către elemente stăine, insistând tot mai mult pe prerogativele nobleței lor de titlu și de blazon, și, de asemenea, pe vechimea acelui titlu. Cum se va vedea, Ovidiu o face (aproape) cu toți destinatarii scrisorilor sale din Tristele și Ponticele. Începe, cum e de așteptat, prin a insista asupra vechimii titlului cavaleresc al stirpei sale, care era de altfel modestă 150. Într-o scrisoare către Suilius, ginerele soției sale, declară: "Dacă examinezi cu grijă stirpa mea, vei descoperi
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
în primul rând, nu e exprimată formal, aceasta este totuși clar și categoric implicită: cavalerii noi fie ei și ai banilor, dar cu siguranță a Fortunei sunt în contrast cu noblețea lui foarte veche. Dacă se are în vedere că întreaga elegie (Tristele, IV, X) este dedicată Posterității și constituie, de aceea, până la un anumit punct testamentul inclusiv politic al lui Ovidiu, care aici intenționează să privească dincolo de situația lui de exilat, pentru a se fixa pe el însuși în istoria umanității. Nu
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
lui Ovidiu este (aproape) cu toul diversă de lumea prietenilor lui Horațiu și ai lui Vergiliu: doar câteva personaje, precum Paulus Fabius Maximus și Celsus, erau comune amândorora. 4. Referiri la poziția politică a prietenilor lui Ovidiu Problema identificării destinatarilor Tristelor și Ponticelor nu este una ușoară. S-ar putea crede că aceștia sunt în mare parte aceiași. Motivul care ne face să presupunem acest lucru este evident: mai precis, adesea în epistolele din Tristele, Ovidiu declară în mod explicit că
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
prietenilor lui Ovidiu Problema identificării destinatarilor Tristelor și Ponticelor nu este una ușoară. S-ar putea crede că aceștia sunt în mare parte aceiași. Motivul care ne face să presupunem acest lucru este evident: mai precis, adesea în epistolele din Tristele, Ovidiu declară în mod explicit că destinatarul face parte din cei doi sau trei sau din cei unu sau doi prieteni apropiați, care au rămas spre deosebire de "prietenii Fortunei", și nu ai săi fideli poetului, chiar și atunci când acesta a fost
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
unu sau doi prieteni apropiați, care au rămas spre deosebire de "prietenii Fortunei", și nu ai săi fideli poetului, chiar și atunci când acesta a fost lovit de fulgerul lui Augustus 154. Unus et alter, duo tresve, tresve duosve, sunt expresii care în Tristele definesc numărul mic de prieteni fideli, prezenți, cel puțin, la plecarea poetului din Roma, trebuie să fie negreșit aceleași personaje din Ponticele, despre care se afirmă la fel că aparțin acelor doi, trei prieteni intimi care nu l-au abandonat
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
prieteni, demni de a fi amintiți de urmași, cât va exista umanitatea, alături de perechile de prieteni celebri precum: Oreste și Pylade, Tezeu și Piritus, Eurial și Nisus 159. Din păcate, nu îi cunoaștem pe prietenii lui Ovidiu, destinatarii scrisorilor din Tristele. S-a vorbit mult despre cauza anonimatului la care recurge sulmonezul. De obicei, se acceptă faptul că aceasta trebuie atribuită prudenței poetului "ne amicitia exulis amicis noceret"160. Pe măsură ce mânia lui Augustus s-ar fi diminuat, ar fi devenit din ce în ce mai
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
cu cât Augustus îmbătrânea, cu atât devenea mai suspicios cu privire la cei care îl înconjurau: ar fi fost poate, mai normal, dacă în Epistulae ex Ponto personajele nu ar fi fost chemate pe numele lor din motive de prudență, în timp ce în Tristele o asemenea regulă ar fi putut să nu fie respectată, deoarece Augustus încă mai arătă o anumită "liberalitate" și înțelegere pentru vremurile mai bune ale imperului. De aceea, ni se pare că anonimatul elegiilor din Tristele și prezența numelor în
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
de prudență, în timp ce în Tristele o asemenea regulă ar fi putut să nu fie respectată, deoarece Augustus încă mai arătă o anumită "liberalitate" și înțelegere pentru vremurile mai bune ale imperului. De aceea, ni se pare că anonimatul elegiilor din Tristele și prezența numelor în Epistulae ex Ponto trebuie avute în vedere ca fiind direct legate, nu atât de evoluția dispoziției sufletești a lui Augustus și acest lucru este destul de adevărat -, ci, în mod esențial, de caracterul delictului, căruia Ovidiu îi
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
că evoluția cronologică a compunerii Tristelor și Ponticelor nu este chiar atât de clară și de precisă pe cât s-ar vrea câteodată. Într-adevăr, Paratore 162 observă că în anul 12 d.H., când Ovidiu publica alte trei (= ultimele) cărți din Tristele, în același an sulmonezul termina compunerea a trei cărți din Epistulae ex Ponto (numai a patra carte din Ponticele a fost publicată după moartea poetului). Rezultă că cel puțin primele trei cărți din Epistulae ex Ponto erau (aproape) simultane cu
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
sulmonezul termina compunerea a trei cărți din Epistulae ex Ponto (numai a patra carte din Ponticele a fost publicată după moartea poetului). Rezultă că cel puțin primele trei cărți din Epistulae ex Ponto erau (aproape) simultane cu ultimele trei din Tristele. Prin urmare, argumentul cronologic devine mai puțin convingător. În consecință, unele scrisori erau publicate în paralel, fără numele destinatarilor sau cu nume cifrat (positis signis: Tr., I, V, 7; IV, IV, 7; Pont., III, VI, 45 și urm.), în timp ce altele
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
publicate în paralel, fără numele destinatarilor sau cu nume cifrat (positis signis: Tr., I, V, 7; IV, IV, 7; Pont., III, VI, 45 și urm.), în timp ce altele (din Ponticele) cuprindeau numele destinatarilor scrise clar. Această constatare apropie și mai mult Tristele de Ponticele, și nu numai din punct de vedere cronologic, ci și al ideilor, al atitudinii politice, ca și al personajelor, destinatare ale scrisorilor respective. Putem ajunge la concluzia (deja schițată) că, în mare parte, personajele trebuie să fi fost
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
ale scrisorilor respective. Putem ajunge la concluzia (deja schițată) că, în mare parte, personajele trebuie să fi fost același, fie ele destinatarii Tristelor sau ai Ponticelor 163. Din punct de vedere practic, rămâne însă fără rezolvare problema identificării destinatarilor din Tristele cu cei din Ponticele. Încercările de până acum nu s-au soldat cu rezultate semnificative. Dacă se face abstracție de elegia III, V din Tristele, pe care atât Lorentz cât și Nemethy o atribuie lui Carus (în timp ce Wheeler, Loers, Burmann
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
Ponticelor 163. Din punct de vedere practic, rămâne însă fără rezolvare problema identificării destinatarilor din Tristele cu cei din Ponticele. Încercările de până acum nu s-au soldat cu rezultate semnificative. Dacă se face abstracție de elegia III, V din Tristele, pe care atât Lorentz cât și Nemethy o atribuie lui Carus (în timp ce Wheeler, Loers, Burmann contestă acest lucru)164, se poate accepta concluzia lui Bakker 165: "Quare puto... fieri non posse, ut singulae Tristium elegiae uni certae personae adsignentur exceptis
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
la relegarea lui Ovidiu la Tomis. Atât în primul cât și în al doilea caz, merită să analizăm cu mai mare atenție aceste personaje la care vom adăuga și un profil succint al celorlalți destinatari ai Ponticelor, cu excepția celor din Tristele, pentru a îndepărta din cercetarea noastră orice umbră de subiectivitate sau de ezitare care ar putea deriva din varietatea opiniilor existente cu privire la atribuirea fiecărei scrisori din Tristele unui destinatar. La sfârșit, se vor adăuga și câteva referiri la unele personaje
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
adăuga și un profil succint al celorlalți destinatari ai Ponticelor, cu excepția celor din Tristele, pentru a îndepărta din cercetarea noastră orice umbră de subiectivitate sau de ezitare care ar putea deriva din varietatea opiniilor existente cu privire la atribuirea fiecărei scrisori din Tristele unui destinatar. La sfârșit, se vor adăuga și câteva referiri la unele personaje importante citate de Ovidiu cu o anumită insistență în opera scrisă la Tomis. Vom lăsa pentru finalul lucrării noastre figura lui Paulus Fabius Maximus, pentru că, fără îndoială
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
lucru pentru viața pe care au împărtășit-o, timp de mulți ani, faptului că soția sulmonezului "nu îi este străină" (non aliena tibi) studiilor, de care Macer s-a folosit cu mai multă înțelepciune decât Ovidiu, care acum își primește trista recompensă pentru publicarea volumului Ars amandi. Există însă legături sacre care unesc poeții între ei, chiar dacă aceștia doi urmează căi divergente. Macer a fost ghidul lui Ovidiu când au vizitat superbele orașe asiatice și Sicilia. Și adesea, în timpul acestor călătorii
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]