19,069 matches
-
taina lor să devină un scandal și să nu mai fie nevoiți să se ascundă prin unghere și poduri pentru a se iubi pe bîjbîite. Uneori, cînd Jacinta mergea s-o Îmbrace pe Penélope, fata hohotea de plîns și Îi mărturisea dorința ei de a fugi cu Julián, de a lua primul tren și de a se duce unde nimeni nu-i va mai recunoaște. Jacinta, care Își amintea ce hal de lume se Întindea dincolo de gardurile vilei Aldaya, se Înfiora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
fi trecut deja de frontieră. O dată ajunși la Paris, aveau să se instaleze Într-un hotel ca soț și soție, folosindu-se de un nume fals. Urmau să-i trimită atunci lui Miquel o scrisoare adresată familiilor lor, unde Își mărturiseau dragostea, spunînd că erau bine și că Îi iubeau, anunțîndu-și cununia religioasă și cerînd iertare și Înțelegere. Miquel Moliner urma să introducă scrisoarea Într-un al doilea plic, pentru a elimina ștampila de la Paris, plic pe care se angaja să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
rele. Julián veghease toată noaptea, așteptînd, dintr-o clipă În alta, să pice asasinii lui don Ricardo. Nu picară. A doua zi, la colegiul San Gabriel, nu observă nici o schimbare În atitudinea lui Jorge Aldaya. Devorat de neliniște, Julián Îi mărturisi lui Miquel Moliner ce se petrecuse. Cu flegma sa obișnuită, Miquel clătină din cap În tăcere: — Ești nebun, Julián, dar asta nu-i o noutate. Ciudat e că nu s-a făcut vîlvă În casa Aldaya. Ceea ce, dacă stai și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
izbuti să ațipească. Vineri dimineața, cînd Își făcu apariția la școală, părintele Romanones Îl aștepta la poartă. — Julián, trebuie să stau de vorbă cu tine. Cum doriți, părinte. — Mereu am știut că va sosi ziua asta și trebuie să-ți mărturisesc că mă bucur să fiu eu cel care-ți dă vestea. — Ce veste, părinte? Julián Carax nu mai era elev al colegiului San Gabriel. Prezența sa În incintă, În sălile de clasă și chiar În grădini era definitiv interzisă. Rechizitele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
de Julián pe cînd era adolescent. Miquel Îl adora pe Julián și, prin intermediul cuvintelor și al amintirilor lui, am Învățat să-l descopăr, să născocesc o imagine În absență. La un an după ce ne-am cunoscut, Miquel Moliner mi-a mărturisit că se Îndrăgostise de mine. N-am vrut să-l rănesc, dar nici să-l amăgesc. Era imposibil să-l amăgești pe Miquel. I-am zis că Îl apreciam nespus de mult, că devenise cel mai bun prieten al meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
mărginit să clatine din cap afirmativ. Mi s-a părut mai slab decît Înainte de călătoria mea la Paris, cu chipul de o paloare parcă bolnăvicioasă, pe care eu am atribuit-o excesului de muncă cu care se pedepsea. Mi-a mărturisit că trecea prin dificultăți economice. Cheltuise În donații filantropice aproape toți banii moșteniți, iar acum avocații fraților lui Încercau să-l evacueze din vilă, pe motiv că o clauză din testamentul bătrînului Moliner specifica că Miquel putea face uz de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
biletul pentru Paris prietenului Julián și să-și ia rămas-bun de la el, știa deja că Penélope n-avea să vină la Întîlnire. Știa că, În urmă cu două zile, cînd don Ricardo Aldaya se Întorsese de la Madrid, nevastă-sa Îi mărturisise că Îi surprinsese pe Julián și pe fiica lor Penélope În camera doicii Jacinta. Jorge Aldaya Îi dezvăluise lui Miquel cele Întîmplate cu o zi Înainte, punîndu-l să jure că nu va spune nimănui nimic, niciodată. Jorge i-a explicat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
spunea că, dacă va comenta cu cineva ceea ce văzuse acolo, el personal avea să se asigure că-i va ruina reputația și că-l va Împiedica să mai practice vreodată medicina. PÎnă și Jorge știa ce Însemna asta. Jorge a mărturisit că era foarte Îngrijorat pentru Penélope și pentru Julián. Nu-și văzuse niciodată tatăl posedat de o asemenea furie. Chiar și ținînd seama de jignirea pe care i-o aduseseră amanții, nu pricepea proporțiile acelei mînii. Trebuie să mai fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
scriu pentru a te anunța despre viitoarea mea căsătorie și pentru a te ruga să nu-mi mai scrii, să mă uiți și să-ți refaci viața. Nu-ți port pică, Însă n-aș fi sinceră dacă nu ți-aș mărturisi că nu te-am iubit niciodată și că niciodată nu te voi putea iubi. Îți doresc tot ce-i mai bine, oriunde te-ai afla. Penélope Miquel citi și reciti scrisoarea de o mie de ori. Caracterele erau inechivoce, Însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
copilul lui Aldaya, Însă i-a fost teamă să i-o spună, aproape la fel de mult pe cît Îi era teamă să nu-l piardă. Încă o dată, Aldaya a fost acela care a văzut În ea ceea ce Sophie era incapabilă să mărturisească. I-a dat cinci sute de pesete, o adresă de pe strada Platería și ordinul să se descotorosească de copil. CÎnd Sophie a refuzat, don Ricardo Aldaya a pălmuit-o pînă ce i-a dat sîngele pe urechi și a amenințat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
a făcut inima cît un purice. Ne-a spus că nu primise vizita lui Julián, Însă promitea să ia legătura cu noi dacă se Întîmpla asta și să Încerce să-l rețină. Fumero trecuse pe-acolo Înaintea noastră, ne-a mărturisit el Înfricoșat. Acum Își spunea inspectorul Fumero și Îl prevenise că, În vreme de război, era mai sănătos pentru el să fie cu băgare de seamă. — Multă lume are să moară foarte curînd, iar uniformele, de preot sau de soldat, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
Îl prevenise că, În vreme de război, era mai sănătos pentru el să fie cu băgare de seamă. — Multă lume are să moară foarte curînd, iar uniformele, de preot sau de soldat, nu stau În calea gloanțelor... Fernando Ramos ne-a mărturisit că nu era limpede cărui corp sau grup Îi aparținea Fumero și că el nu cutezase să-l Întrebe. Mi-e cu neputință să-ți descriu acele prime zile de război la Barcelona, Daniel. Văzduhul părea otrăvit de frică și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
Barcelona, fiule, lasă-mă pe mine s-o fac În locul tău, În timp ce tu te ascunzi În casă. Camera ta a rămas la fel cum ai lăsat-o și Îți aparține oricît timp vei avea nevoie de ea. Julián i-a mărturisit că se Întorsese În căutarea Penélopei Aldaya. Pălărierul i-a jurat că el o va găsi și că, odată Împreună, o să-i ajute să fugă Împreună Într-un loc sigur, departe de Fumero, de trecut, departe de toate. CÎteva zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
după ce fugise el și, cu toate că ani În șir n-a mai știut nimic de ea, În cele din urmă Îi scrisese din Bogotá, unde trăia cu alt bărbat de ceva vreme. Își scriau regulat, „Întotdeauna vorbind despre tine“, după cum a mărturisit pălărierul, „fiindcă ești singurul lucru care ne unește“. CÎnd rostea aceste cuvinte, lui Julián i se părea că pălărierul așteptase să se Îndrăgostească de nevastă-sa abia după ce o pierduse. — Iubești cu adevărat doar o dată În viață, Julián, deși se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
am scos bandajele de pe față În a treia lună. Julián era o hîrcă. Nu avea buze, nici obraji. Era un chip fără trăsături, o biată marionetă carbonizată. Orbitele i se lărgiseră și acum Îi dominau expresia. Infirmierele nu mi-au mărturisit-o, Însă simțeau repulsie, aproape frică. Doctorii Îmi spuseseră că un soi de piele violacee, reptiliană, avea să se formeze Încetul cu Încetul, pe măsură ce rănile se vindecau. Nimeni nu Îndrăznea să-i analizeze starea mintală. Toți considerau de la sine Înțeles
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
de acțiune. Domnul Fortuny m-a Întrebat dacă nu cumva eram o veche prietenă a fiului său și i-am zis că da. M-a rugat să-i vorbesc despre Julián, despre omul care devenise, fiindcă el, după cum mi-a mărturisit cu Întristare, nu-l cunoștea. „Viața ne-a despărțit, știi dumneata?“ Mi-a povestit că umblase prin toate librăriile din Barcelona căutînd romanele lui Julián, Însă nu era chip să le găsească. Cineva Îi zisese că un nebun bătea orașul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
că era o chestiune de cîteva luni. Ce are? — Dumneavoastră v-aș putea spune că e inima, Însă ceea ce-l ucide e singurătatea. Amintirile sînt mai rele decît gloanțele. CÎnd m-a văzut, pălărierul s-a bucurat și mi-a mărturisit că pe doctorul acela nu se putea bizui. Doctorii sînt ca niște vrăjitori de duzină, spunea el. Pălărierul fusese toată viața lui un om cu profunde convingeri religioase, iar bătrînețea nu făcuse decît să i le adîncească. Mi-a explicat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
Doctorii sînt ca niște vrăjitori de duzină, spunea el. Pălărierul fusese toată viața lui un om cu profunde convingeri religioase, iar bătrînețea nu făcuse decît să i le adîncească. Mi-a explicat că vedea mîna diavolului pretutindeni. Diavolul, mi-a mărturisit el, orbește rațiunea și Îi pierde pe oameni. — Uită-te dumneata la război și uită-te dumneata la mine. Fiindcă acum mă vezi bătrîn și moale, Însă În tinerețe am fost o mare canalie și un mare laș. Diavolul fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
ar fi să mergem să cinăm undeva, tu și cu mine, și să ne Împăcăm? I-am Îndepărtat mîna de pe fața mea, fără să-i mai pot ascunde repulsia pe care mi-o producea. — Mă dezamăgești, Nurieta. Trebuie să-ți mărturisesc că nu văd la tine nici spirit de echipă, nici Încredere În proiectul acestei firme. Mercedes mă prevenise deja că, mai devreme sau mai tîrziu, ceva de genul acesta avea să se Întîmple. După cîteva zile, Sanmartí, care În materie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
funerare din criptă și că scosese sicriele. Nu-l mai credeam nebun și nici nu mai vedeam În acea profanare o monstruozitate, ci doar o coerență tragică. CÎnd Îl găseam, vorbeam ceasuri la rînd, așezați lîngă foc. Julián mi-a mărturisit că Încercase să se apuce din nou de scris, Însă nu putea. Își amintea vag propriile cărți ca și cînd le-ar fi citit, ca și cînd ar fi fost opera altcuiva. Cicatricele Încercării sale erau vizibile. Am descoperit că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
ocupă ceea ce odinioară fusese grădina familiei Aldaya. Azi e o agenție de publicitate care se Îndeletnicește cu crearea și promovarea acelei ciudate poezii care glorifică ciorapii din bumbac, laptele praf și articolele sportive pentru afaceriștii de mare clasă. Trebuie să mărturisesc că Într-o zi, invocînd niște pretexte neverosimile, m-am dus acolo și am cerut să vizitez casa. Vechea bibliotecă În care am fost pe punctul de a-mi pierde viața e acum o sală de ședințe Împodobită cu afișe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
un om care poartă fostul ei nume de familie... Mai stați puțin, dacă doriți și dacă timpul vă îngăduie. — O, timpul meu îngăduie, timpul îmi aparține numai mie (și imediat prințul își puse pe masă pălăria moale, cu boruri rotunde). Mărturisesc, chiar am sperat că, poate, Elizaveta Prokofievna își va aminti că i-am scris. Adineaori, când așteptam în vestibul, servitorul dumneavoastră a bănuit că, din sărăcie, am venit să vă cerșesc ceva; am remarcat acest lucru și cred că ați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
activ însuși generalul Epancin. Când Toțki a apelat atât de politicos la el pentru un sfat amical cu privire la una dintre fetele lui, tot atunci, în modul cel mai elegant cu putință, i-a făcut destăinuiri complete și sincere. I-a mărturisit că s-a decis deja să recurgă la orice mijloace posibile pentru a-și recăpăta libertatea; că nu s-ar liniști nici dacă Nastasia Filippovna i-ar spune că îl va lăsa de-acum în pace; că nu se mulțumește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
și ură, din fostul hohot de râs, numai la amintirea căruia și acum pe Toțki încă îl mai treceau fiori reci pe șira spinării, ci, dimpotrivă, părea să se bucure că, în sfârșit, poate discuta sincer și prietenește cu cineva. Mărturisi că și ea de mult voia să solicite un sfat amical, că doar mândria o împiedicase, dar că acum, când gheața fusese spartă, nici că se putea mai bine. Mai întâi cu un zâmbet trist, apoi veselă și cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Filippovna, care era pe masa din biroul lui Ivan Feodorovici. Îmi amintesc foarte bine că încă de-atunci mi-a trecut prin minte ceva de care acum sunt absolut sigur, un lucru pe care, de altminteri, prințul mi l-a mărturisit singur. Toată această frază Ganea o rosti cu un ton extrem de serios, fără nici cea mai mică urmă de glumă, o rosti chiar posac, ceea ce păru întrucâtva ciudat. — Nu v-am făcut mărturisiri, îi răspunse prințul roșind, doar v-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]