19,653 matches
-
care îmi pietruiește inima, o durere îngrozitoare mă cuprinde, încotro se grăbește la ora aceasta, cum are de gând să ajungă în sud, uitasem amănuntele cele mai simple, dintr-odată nu mai știu nimic despre el, după ce multă vreme fusesem obișnuită să știu absolut totul, iar schimbarea aceasta este atât de radicală, atât de neașteptată, parcă tot sângele mi s-ar fi scurs din trup, mă reazem de balustradă, suspine seci îmi sfâșie gâtul, scâncetele unui câine părăsit, Udi, nu pleca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
partea celor părăsiți, a celor care încasează lovituri, nu a celor care le dau, de partea celor care se acomodează cu situația, nu de partea celor care o schimbă, acesta este locul meu și cu el va trebui să mă obișnuiesc. La început, lucrurile stăteau cu totul altfel, Udi fusese lovit de infidelitatea mea, ești o trădătoare, asemenea mamei tale, îmi arunca el, mă vei da la o parte în cele din urmă, așa cum a făcut ea cu el. După o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
zi, nimeni în afară de mine nu observa că încetase să mai mănânce, că încetase să mai zâmbească, iar eu îi spuneam, nu mai plânge, mâine mergem la mami, dar când ea venea să ne ia, fugeam în livadă, nu mă puteam obișnui cu apartamentul acela nou din oraș, nu îl puteam lăsa singur pe tata, în ciuda faptului că el era atât de absorbit de propria sa durere, încât nici nu observa că exist. Seara îl chemam la masă, îl vedeam înmuind pâinea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
prietenele mele, era convins că ele mă montează împotriva lui, întotdeauna ajungeam la întâlnirile cu ele cu lacrimi în ochi, din pricina certurilor cu el, care aveau grijă să se declanșeze exact înainte să ies pe ușă, încetul cu încetul mă obișnuisem cu singurătatea aceasta, doar eu și cu el, iar apoi, Noga, chiar și despre slujba mea vorbea cu scepticism, un fel de prizonierat, pe care eu îl acceptasem și care aproape că începuse să îmi placă, fără așteptări, fără emoții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
lasă greu pe birou, iată, mai am o după-amiază liberă, până diseară nu voi lipsi nimănui, vreme de ani întregi le lipsisem amândurora, sfâșiată între ei doi ca o cîrpă veche, acum sunt de prisos, iar din pricina faptului că mă obișnuisem atât de mult să fiu la dispoziția lor, acum nu mai știu ce aș putea face cu timpul acesta rămas liber, acesta este un teritoriu nou, pe care trebuie să îl explorez, exact așa cum ai învăța o limbă nouă, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
ai idee ce nebunie a fost, am urmărit-o pe străzi, nu îmi venea să cred că mi se întâmplă așa ceva. Îl ascult cu ochii închiși, îmi este greu să îl privesc, dar inima mea iese în întâmpinarea lui, mă obișnuisem atât de mult să fiu de partea femeilor, dar se pare că acum granițele se șterseseră, durerea este aceeași, chiar dacă o purtăm în alt mod, acesta este nenorocul tuturor oamenilor, el nu face distincție între bărbat și femeie, mă gândesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
tocmai au fost culese din pom, topindu-se în gură asemenea bomboanelor, cu o tristețe dulce îmi scoate hainele, ești atât de albă, îmi povestește el, pielea ta este atât de fină. Fără cămașă el pare mai greoi, mâinile mele obișnuite cu trupul atletic al lui Udi colindă spinarea aceasta largă, dar atingerea ei este plăcută, nici o inhibiție nu mă oprește. Cât de ușor este, îmi spun surprinsă, să faci dragoste cu un om complet necunoscut, fără a te afunda în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
puterile îmi slăbesc și nu îmi mai rămâne suficientă forță pentru a iubi, pot doar trimite către ea pumnii strânși ai milei. Când suntem deja la ușă, el sună, ești încă acasă, mă întreabă pe un ton sec, ca și când dintotdeauna obișnuiserăm să vorbim la telefon, ca și când nu stătuserăm culcați noapte după noapte față în față, iar eu spun, da, sunt încă aici, în ciuda faptului că eram pe punctul de a ieși, deja o zoresc pe Noga să plece pe jos, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
eu entuziasmată, privind spre sânul ei gol împungând decolteul halatului, și ea spune, nu chiar, așa ceva nu e de mine, apoi își acoperă protector sânii cu mâna. Este mai greu la început, zic eu, dar în câteva zile te vei obișnui, trebuie să încerci, iar ea oftează, ochii îi sunt roșii din pricina efortului, fața îi este rozalie și moale, ca halatul pe care îl poartă, îmi amintește de o floare pe care o văzusem odată, o floare asemenea unui om. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
ceea ce ia ființă între noi, o camaraderie mută, liniștitoare, ea știe exact de ce am eu nevoie acum, iar eu știu de ce are nevoie ea și trăim ghidate de acest lucru, nu cu inima strânsă, nu aruncându-ne în flăcări, așa cum obișnuiam, ci stând lângă focul cel mare, ferindu-ne de scântei. Uneori cred că zilele acestea goale, opace sunt cele mai fericite din viața mea, aproape că nu mai simt nimic, parcă aș fi anesteziată pe scaunul dentistului, cu gura deschisă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
Aveam de ales dacă să pot realiza un interviu sau să mă dea afară, mai politicos sau nu. Am precizat că nu voi interveni nicicum în material și-i voi respecta părerea. Vom mai cerceta, dacă poporul vrea, noi suntem obișnuiți cu limba moldovenească...” Am luat ca alt sinonim pentru limba română, dar în câteva luni această ,,moldovenească” a devenit limba oficială cu caractere chirilice sau latine. Mai mult, s-a tot lucrat și a apărut Dicționarul limbii moldovenești care ar
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
a dat pe... Mesia și nu știm nici noi, care a realizat ceva pentru viitorul nației? 4. Noi. Cei mai vinovați pentru că am votat pentru un chibrit, un blid de mâncare, un șpriț, pe cine nu trebuia; pentru că ne-am obișnuit să nu mai muncim, așteptând mila statului, care trebuia să sece odată și odată; pentru că n-am găsit sistemul de valori pe care să-l respectăm și să-l urmăm. Noi, care ne mâncăm unul pe altul, care suntem cei
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
nu o să mai vreți să ne mai faceți cozonaci, sau te pomenești că o să ne puneți să ne călcăm singuri rufele”. Există acest sentiment al primejdiei că vor fi lăsați să se descurce singuri în contexte în care s-au obișnuit să fie asistați. Iar primejdia este reală. Nu cunosc nici o orientare feministă care să nu promoveze parteneriatul. Se pare că ați fost nevoită ca, în România fiind, să insistați pe latura aplicată a filosofiei feministe și să renunțați la partea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
dar nu atingem nimic. Timpul și spațiul dispar, și totuși nu putem să ne descurcăm în absență lor (On Ecclesiastes 412). Sfanțul Grigorie utilizează termenul de „αἰών”, si pe cel de „χρόνος”, ca și cuvinte pentru „extensia temporală” - un uz obișnuit la scriitorii creștini, 3 Tamsin Jones Farmer, „Revealing The Invisible: Gregory of Nyssa on the Gift of Revelation”, în Modern Theology 21:1, January, 2005, p. 73-74. 4 Referințele la textele Sfanțului Grigorie de Nyssa se adresează ediției lui W
Adversus haereses. Filosofie creştină şi dialog cultural (IV) by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/150_a_65]
-
o anumită ambianță? Un loc anume? Un timp anume? A.B.: Pe vremea studenției scriam foarte ușor noaptea, după ce se culcau colegii. Acasă scriam toată noaptea la lumina lămpii, în timp ce dormeau ai mei. De atunci, din acea perioadă, m-am obișnuit să scriu numai noaptea. C.Ș.: Și ziua? A.B.: Ziua revăd ceea ce am scris noaptea. C.Ș.: Revenind la Absenții, cum ai scris romanul? A.B.: Era prin ’67. Simțeam că nu mi-am dat măsura cu primele două
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
era plin de asemenea oameni, care fugiseră de colectivizare și care se opuneau în felul lor. Într-o zi, mi-aduc aminte foarte bine, îngrijeam de vaci în satul vecin, în Copalnic, când am auzit niște împușcături în pădure. Eram obișnuit cu împușcăturile, fuseseră multe gloanțe risipite pe acolo, prin pădure. După război, mulți ani de zile, mai găseai gloanțe prin zonă. Copiii se jucau cu ele, le puneau pe foc și explodau. La un moment dat am auzit rafale continue
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
care l-ai ucis. Or, la noi, în Maramureș, există un mare respect pentru morți și, în general, pentru moarte. Asta se vede și din riturile mortuare. Deci mă așteptam tot timpul la un soi de respect, cu care eram obișnuit, respect pentru moarte sau pentru necunoscut. C.Ș.: Ai aflat cine era cel împușcat? A.B.: Am încercat. Am tot întrebat încolo și încoace să aflu cine a fost, dar nimeni nu știa. Eram la prima mea experiență de acest
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
aflat cine era cel împușcat? A.B.: Am încercat. Am tot întrebat încolo și încoace să aflu cine a fost, dar nimeni nu știa. Eram la prima mea experiență de acest gen. Nu era vorba despre moarte. Cu ea eram obișnuit. Mă obsedau înmormântările minerești. Să făceau întotdeauna seara, cu fanfara minerească. De multe ori auzeam acele melodii, care pe mine mă cutremurau. Era însă primul contact cu un om împușcat. Era perioada când mașinile negre bântuiau prin sat și atmosfera
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
dorința să se fi materializat. A.B.: Da, am încercat ani de zile. Mi-a fost imposibil. Acum, chiar dacă s-ar ivi ocazia, nu știu dacă aș mai avea energia să mă mut. Un vecin de-al meu, un plutonier, obișnuia să spună că trei mutări egal un incendiu. Eu am trecut prin vreo două incendii până acum. Plus că băiatul și fata sunt la școală și vor să dea admitere la facultăți din Cluj. M-am consolat astăzi că și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
nu trebuia să-mi caut nici o nuanță. Și mă simțeam foarte bine vorbind direct sau scriind direct exact ce-mi trecea prin minte. Probabil că vor apărea gazetari de care nu știm și vor muri nume cu care ne-am obișnuit. C.Ș.: Adevărul este că nu reții aproape nici un nume de gazetar. Omul obișnuit citește, dacă citește, articolul, fără să se mai ostenească să vadă și cine e autorul. A.B.: Da, pe când în străinătate fiecare mare cotidian își are
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
ai comisiei de anchetă. Erau opt cu toții și niciunul nu-i arăta nici un pic de simpatie. Directori. Administratori. Conciliatori. Cum să-i convingă? Nu avea în față niște ființe umane. Toți arborau expresii de dezaprobare birocratică. Niște fantome. Ea era obișnuită să înfrunte realitatea. Meandrele manevrelor politico-corporative o depășeau. ― Nu este chiar atât de simplu cum ai crede, îi zise el calm. Privește din punctul nostru de vedere. Ai recunoscut că ai provocat deliberat explozia unui cargou interstelar de clasă M.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
prin materialul de prelevare portativ și lăzi, ferindu-se să se lovească de pereți. Strămoșii lor învățaseră să călărească un animal ciudat numit cal. Mișcările tractorului nu se deosebeau prea mult de acelea ale acestor patrupezi focoși, iar copiii se obișnuiseră cu acestea de când învățaseră să meargă. Aveau hainele și fețele pline de praf, în pofida etanșeității vehicolului. Aceasta era una din realitățile dure ale vieții pe Acheron. Cu toate precauțiile luate pentru a se izola de exterior, praful tot intra în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
chesoane se găsea restul detașamentului care se îmbarcase la bordul lui Sulaco: opt bărbați și trei femei. Acești militari erau ieșiți din comun, fiindcă aleseseră să-și riște viața în cea mai mare parte a timpului lor de veghe; indivizi obișnuiți cu lungi perioade de hipersomn întrerupte de perioade de luciditate, foarte scurte, dar intense. Erau dintre cei din fața cărora ceilalți se dădeau la o parte, fie pe trotuar, fie într-un bar. Primul rang Spunkmeyer primise comanda navetei de debarcare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
Hudson îl privea cu interes, caporalul își închidea la loc platoșa, prinse patul relicvei bine întreținute și o încărcă. ― Unde-ai găsit-o, Hicks? Când am văzut umflătura aia am crezut că ai luat o sticlă cu tine, deși nu obișnuiești. Ai julit-o dintr-un muzeu? ― Se transmite din tată în fiu de mult timp. Frumoasă, nu? ― Mai vorbești? Mai e bună de ceva? Hicks îi arătă un cartuș.. ― Nu este ca muniția noastră regulamentară, performantă și ultrarapidă, dar te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
vin să te văd. Trebuie să te odihnești. Ești frântă de oboseală. Newt ridică ochii spre ea. ― Nu mi-e somn. ― Trebuie să dormi, Newt. Toți avem nevoie. O să te simți mai bine. ai să vezi. ― Visez urât. Era ceva obișnuit pentru Ripley, dar încercă să n-o ia în seamă. ― Toți visăm așa, Newt. Fetița se ghemui în pat. ― Da' nu ca mine. "Nu fii atât de sigură", se gândi femeia înainte de a răspunde. ― Casey, pun pariu că ea nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]