2,199 matches
-
semnificărei nesensibile, care se prezintă acuma ca cea proprie, fără ca la ea să-și mai poată aduce aminte cineva de sensibilul punct de plecare. Cine mai cugetă, la espresiunile de înțelegere, pricepere, minte de pildă ș. a., la rădăcina lor sensibilă. Închipuirea nu aude în ele decât semne pentru noțiuni nesensibile. Însă în cuvintele cari reflectă impresiunile lumei sensuale e legătura dintre sunet și înțeles mult mai strânsă decât la vorbele cari nu-s decât semne pentru intuițiuni nesensibile. Așadar (însămnătatea) importanța
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
sufletești poate să ni dea ocaziunea pentru aceasta. Accentul simbolic al acestui al treilea stadiu ni prezintă încă o a doua lature a sa. Această lature noi o ținem de culminațiunea acestei sfere întregi. Adică când el reflectă toată suma închipuirilor pe care o trezește în noi un obiect și când prin un corespunzător colorit al tonului e în stare de-a reproduce variile nuanțe și relațiuni în care poate fi pusă una și aceeași noțiune. Cu o singură lovitură, accentul
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
și în determinarea cea mai deplină și mai personală a lor; asta-i problema cea mai mare a nobilei sale arte. A înlocui o deplină și intactă espresiune dramatică prin niște indicațiuni cu care nu unim în genere decât niște închipuiri foarte neclare, asta însemnează a necunoaște cu desăvârșire natura declamațiunii dramatice și de-a o enerva (aplatisa) într-o simplă recitațiune epică. Vrem să pătrundă asupră-ne întregul torent de munte al pasiunilor, întreaga cutezanță fierbătoare a umorului, vrem a
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
de factori care își afirmă participarea lor la formarea ei; de-aceea masca are de-a le reproduce pe toate, după gradul însă al însemnătății lor etice. În viață ni se-ntîmplă adesea că fizionomiile personalităților însemnate corespund așa de puțin închipuirei noastre despre [ele] încît văzîndu-le nu ne putem mira îndestul asupra deplinei lipse de conexiune dintre însă nătatea spirituală a 424 r individului și arătarea lui sensibilă. Această despicare a amîndoror părților (spiritul și corpul) își are rațiunea sa absolută
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
adevăr ceva. Această aspră dezbinare din spirit trebuie să se graveze și în trăsuri. Cu deosebire trebuie ca actorul să se ferească în mascarea sa ca să ne arate în caractere în cari domnesc pasiuni demonice niște forme ce ne întrupează închipuirea unor naturi ordinare, ci din contra chiar în caractere ce ne contrariază el trebuie să graveze trăsuri mari și puternice, din cari să strălucească o natură turbure și răscolită de pasiuni, însă întotdeuna o natură mare în dispozițiunea ei primitivă
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
element, în pictură și arta reprezentării dramatice, ocupă un loc însemnat. O întrebuințare sigură a acestui moment e cu deosebire a simțului aceluia care ghicește mai mult prin instinct și tact decât prin conștiință relațiunea secretă dintre obiectele sensibile și închipuirile noastre. De-aceea aceasta e asupra a orce regulă. Se poate însă ca în coordonarea hainelor și în alegerea colorilor să fie o idee creatrice oarecare; și aceea atuncea când costumul ne silește să credem că e o afinitate oarecare
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
care nu-l poate muia absolut și nu-l poate întrebuința așa cum vrea întru esecuțiunea intențiunilor lui. De sub mâna pictorului personalitatea se naște liberă și ușoară ca o creațiune a fantaziei lui, creațiune care nici nu lasă a se naște închipuirea unui mijloc de realizare deosebit de idee. Vedem părerea cea frumoasă apărută cu totul în suprafață, fără de-a ne aduce aminte că între intuițiunile artistului și între materia trebuitoare realizării lor ar esista vreo contradicțiune. Căci mijlocul a devenit aicea
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
de idea misiunei lor se subordinează acestei puteri nevăzute a spiritului chiar dacă din început ar face-o fără voință. Într-un timp în privirea spiritului atât de întărit, în care conștiința de sine pătrunde într-atîta toate cercurile vieței, ar fi închipuirea cea mai deșartă de-a mai putea face ceva pe vrun teren fără inteligență și fără un cuget moral egal aceleia. Imperiul autorității pare că [e] pretutindenea răsturnat, acești zei vechi sânt aruncați în Tartar de cătră generațiunea cea jună
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
deschis un teren deplin și pentru discusiunea liberă. Puterea inteligenței și influința unui spirit superior sânt atât de hotărâtoare încît cel nechemat nu se poate ridica asupra cercului lui natural, nici poate să ia refugiu la o stăruire asupra unei închipuiri prejudecate sau prin o hărățire asupra dreptului, pentru că libertatea expresiunii îl alungă din șănțuirea îndărătniciei și câștigă învingere inteligenței. Ce fructe însă ar ieși din o asemenea tratare a opurilor clasice ale lui Shakespeare, Calderon, Lessing, Gothe, Schiller și alții
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
o noțiune curată numa. Prins și preocupat de o asemenea dovadă despre puterea rațiunii, impulsul pentru lărgirea cunoștințelor nu mai vede hotară. Porumbul ușor care desparte în zborul său liber aerul a cărui rezistență o simte ar putea să conceapă închipuirea cum că, într-un spațiu fără de aer, aceasta i-ar succede și mai bine. Tot așa părăsi Plato lumea simțurilor, pentru că-i pusese îngrădiri prea strâmte și se cuteză dincolo de ele, pe aripele ideilor, în spațiul gol al inteligenței pure
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
poate împrumuta reprezentația spațiului prin experiență de la raporturile fenomenelor exterioare, ci această experiență exterioară este ea însăși abia cu putință prin sus-zisa reprezentație. 2. Spațiul este o reprezentație apriorică necesară, care întemeiază toate intuițiunile exterioare. Căci nici ni putem face închipuirea că n-ar fi spațiu, deși ni putem gândi că lipsește din el orișice obiect. Deci e privit ca o condiție a putinței fenomenelor, Germanii sânt singurii cari până acuma s-au servit de vorba estetică pentru a însemna cu
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
numai ca niște impresii întîmplător aplicate ale organizațiunii particulare. De aceea nici sânt reprezentații apriori, ci se bazează pe impresie, gustul chiar pe simțire (de plăcere sau neplăcere) ca efect al impresiei. De aceea nimeni nu poate avea apriori nici închipuirea unei culori, nici a unui gust: spațiul însă privește forma pură a intuițiunei, deci nu include nici o simțire (nimic empiric), și toate spețiile și determinările spațiului pot și trebuie să poată fi reprezentate și apriori pentru ca să se poată naște noțiuni
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
puțin certitudinea apodictică a unor asemenea, fiindcă aposteriori aceasta nu are loc; iar noțiunile apriorice spațiu și timp fiind după opinia asta numai niște făpturi ale imaginațiunei, a căror izvor real trebuiește căutat în experiență, din a cărei relațiuni abstrase închipuirea a creat ceva ce conține în adevăr elementul general sau cele comune ale acelor relații, dar care nu poate avea loc fără restricțiunile pe cari natura le-a combinat cu ele. Cei dentăi câștigă atâta că pentru aserțiunile lor matematice
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
a omis în combinarea lor ceva ce constituie condiția unei experiențe posibile (noțiunea unui spirit) sau pot să și întind noțiuni intelectuale pure mai departe de cum ajunge orice experiență (noțiunea lui Dumnezeu). Însă elementele la toate cunoștințele apriorice, chiar la închipuiri arbitrarii și nepotrivite, nu pot fi împrumutate de la experiență (căci n-ar fi cunoștințe apriorice); trebuie însă să conție întotdeauna condițiile apriorice pure a unei experiențe posibile și a unui obiect al ei; căci dealtmintrelea nu numai că prin ele
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
și la motel. Acceleră și trase o tură pe lîngă locuința lui Cindy. Nu văzu acolo nici mașina De Soto verde, nici sedanul roșu. Porni spre Silverlake, studiind tot timpul oglinda retrovizoare. Nu Îl urmărea nici o mașină. Era doar o Închipuire. Vendome, 9819 arăta ca un loc virgin - un apartament cu garaj În spatele unei căsuțe tencuite. Nu se vedea nici un reporter, poliția nu Împrejmuise locul, și nici un localnic nu ieșise să se Încălzească la soare. Bud deschise ușa cu mîna. Coteț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
seamă un adevărat bărbat, În Europa se schimbase fără nici o Îndoială. Și repetau la nesfîrșit gîndul ăsta, ca și cum cîteva luni de absență ar fi fost de ajuns pentru a-i face să accepte superioritatea copilului, făcîndu-l să crească nemăsurat În Închipuirea lor. Bobby avea și el aproape treisprezece ani, intra În ciclul al doilea, n-o să mai poarte pantaloni scurți, s-a făcut măricel. Se apropiau de aeroport și Carlos vorbea necontenit cu gîndul să nu-i lase timp lui Julius
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
parcă agățată deasupra mării, Își sorbeau ceaiul parcă se jucau de-a ceaiul la ora cinci după-amiază, contemplînd soarele care avea să asfințească În curînd. Și apoi Își făcea apariția Juan Lucas și devenea regele acestui minunat joc de șah, Închipuirea sau simulacrul unei bătălii pe care ei o purtau În joacă Împotriva scurgerii timpului, Împotriva tuturor lucrurilor care nu erau la fel ca ei; Își făcea apariția Juan Lucas și o săruta pe frunte, sub bucla rebelă, pe Susan, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
În casa asta blestemată! Izbi cu pumnul În casa de bani, bineînțeles că n-a reușit s-o deschidă, dar În orice caz rezultatul n-a fost rău de loc, fiindcă o altă casă de bani i se deschise În Închipuire: Bobby țîșnî ca din pușcă spre camerele servitorilor și nu se opri pînă nu ajunse la dormitorul lui Celso. O oră mai tîrziu, Celso apăru În barul de vară, unde, profitînd de primele raze ale soarelui de primăvara, Juan Lucas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
stropit sau ar fi făcut cîrnați. Orice copil mai sensibil - există oare vreun copil care să nu fie nervos? - s-ar fi văitat de dureri de burtă vreme Îndelungată după contemplarea acelei imagini, o imagine care nu se atenuează În Închipuire, nici vorbă. Cartea aceea pe care o consacra tatălui, o carte pe care prietenii tot auzind vorbindu-se despre ea, aveau impresia că o citiseră deja, mama lui ar fi preferat să n-o vadă apărînd niciodată: Dacă faci asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
în Roma strălucind,/ Cu-amicii tăi, Mecena, Virgiliu și Horațiu,/ Al căror geniu falnic străbat al lumei spațiu./ Stimați, iubiți de Cesar, v-am auzit ades/ Cetind a voastre imnuri și-n taină te-am ales/ Pe tine ca poetul închipuirei mele./ Ador a tale versuri (I 7). Inspirat de noua sa muză, precum odinioară de Corina (un nume... poetic), Ovidiu încredințează nopții taina sentimentelor sale pentru Iulia transpuse în compoziții poetice (Atunci cunvăpăiere eu le descriu pe toate,/ Sperând c-
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
în altă lume, între certitudinea sfârșitului său de muritor și nădejdea supraviețuirii veșnice prin creație : De-o parte/ O urnă ce așteaptă ca să înghiță-n ea/ O mână de cenușă răcită... A cui ? A mea/ De alta, o speranță ce naște închipuirea.../ Mormânt și nemurirea... mormânt și nemurirea... (V 7). Poetul latin care servește drept protagonist celei din urmă creații a lui Alecsandri a fost și el bântuit în ultimele sale opere de spectrul dispariției din viață. Dincolo de reminescențele evidente, piesa dramaturgului
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
până și de cele mai apropiate persoane. Prietena ei Chrysis îi reproșează că percepe nefiresc lucrurile (Tu nu vezi ca toți oamenii), îi contestă capacitatea de a-și închipui ursitul, pe care o atribuie unei imaginații debordante (asta e o închipuire a ta. Nici nu știi cum îl cheamă), dar admite că de multe ori nu-i poate pătrunde sensul cuvintelor (vorbești întotdeauna prea frumos pentru mine - I 3). Chrysis se miră de spaima de moarte manifestată de o viitoare mireasă
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
ori nu-i poate pătrunde sensul cuvintelor (vorbești întotdeauna prea frumos pentru mine - I 3). Chrysis se miră de spaima de moarte manifestată de o viitoare mireasă (ești bântuită de năluci... Nimeni nu știe ce e adevărat și ce este închipuire în vorbele tale) și crede că aceasta și-a pierdut rațiunea din pricina iubirii (Toate astea sunt visuri de fecioară îndrăgostită - I 3). Ea consideră că Ifigenia preferă plăsmuirile imaginației certitudinilor realității (visezi întruna îngeri și semizei, făpturi pe care le
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
o zărește și chiar fervoarea sentimentului său îl împiedică să înțeleagă setea de moarte a făpturii iubite. Ahile crede, ca toți ceilalți, că decizia fetei a fost luată sub stăpânirea unei halucinații nefaste (Hotărârea ta de acum e doar o închipuire a minții tale... Nu-ți ucide frumusețea pentru o nălucire) și, ca atare, o respinge cu toată energia (Ar putea oare un erou privi liniștit cum i se răpește în moarte logodnica ? ! - II 2). Atitudinea lui e explicabilă o dată ce, așa cum
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
să o înlăture. De când a asistat la un accident de mașină suspect, are impresia că cineva, neidentificat, o urmărește pas cu pas și vrea să o scoată din minți (I, p. 607). Cei din jur pun la îndoială realitatea acestor închipuiri, însă ea respinge sugestia că ar fi băut sau că ar avea nevoie de un medic. Declară că nu vrea să fie omorâtă, arătându-se obsedată de prăbușirea mașinii în râpă și de ideea că sângele veșnic al omorului... nu
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]