1,744 matches
-
gingașă și de complicată ar fi cestiunea în amănuntele ei, oricât de divergente ar părea interesele la întîia vedere, pentru specialist e de mai nainte sigur că, prin chiar natura lor, ele sunt nu numai armonizabile, ci în originea lor armonice. Crede redactorul - șef al "Romînului" că, croindu-se legi a priori, cari amestecă, fără nici un punct comun de vedere, raporturile din Țara Românească cu cele din Moldova, se poate ajunge la altceva decât la introducerea dezordinii și vrajbei între proprietarii
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
motive politice ne comandă o precauțiune deosebită în cestiunea Dunării, ci și cauze economice și naționale. Interesele cele mari pe cari Austro-Ungaria le invoacă ca un fel de titlu de drept împrotiva noastră nu sunt toate și în complexul lor armonice cu interesele poporului nostru propriu. Asupra 109 {EminescuOpXIII 110} acestor din urmă avem a decide noi și numai noi, căci, politicește independenți, nu credem ca cineva să ne poată contesta dreptul de-a regula prin tratate nouă de negoț politica
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
care oamenii vedeau cum din picioare de pildă le rămân doar oasele care sfârșesc și ele prin a se sparge. Singurul lucru care prevestea atacul florilor cântătoare era un zgomot slab, emis pe tonalități grave, care părea uneori un cântec armonic pe care oamenii învățaseră de multă vreme să-l asocieze cu moartea. În secolele de luptă cu lentilele și florile cântătoare, oamenii învățaseră să se păzească destul de eficient. Pentru a se apăra de atacul lentilelor, războinicii așezați în rand își
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
dulce) VISURILE (sopran) Somn, Tu al nopților domn! Ne dă prin a gândului ceață Viață. Vezi Noi suntem tot tineri și trezi, Zidim într-o clipă din spume O lume. Lac Pe care în cânt se desfac Cu dulci și armonice glasuri Talazuri. Știm Pustiul sub ochi să-l lățim. Mai este vro mână măiastră C-a noastră? Vin Și dă-mi porunca ta lin. Urma-vom fantastice planuri Prin ramuri! SOMNUL (basso ) Sună vânt prin frunzele uscate, Lună trece-n
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
noi, prostiile, ambițiile și trivialitățile lor, încît, înlocuindu-le cu altele, mai proaspete, nu se schimbă mare lucru", spune Horia Gârbea. Riscul de a cădea în vulgar este mare și, oricum, și-l asumă orice autor de parodii. Voluptatea replicii, armonicele colocviale bogate, calitatea contrastelor, surpriza scurtcircuitelor intertextuale (Eminescu, Shakespeare, Caragiale, Delavrancea etc.) sînt, însă, atribute ale scriiturii, deasupra cărora distingem vocația excepțională de dramaturg (comediant -) comediograf al lui Horia Gârbea. Stăpînul tăcerii este Thot, slujitor înțelept al Împăratului Osiris, artizan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
sigure: moartea doamnei M... și a ei. Dar, odată cu izbucnirea în conștiință a imaginii femeii tinere cu brațele albe și talia rotundă, egoismul pasionat ia locul sentimentelor altruiste sau (pentru că acestea nu dispar fără să lase o urmă, ca notele armonice ale unui sunet) le absoarbe în propria-i substanță, devenind și mai devastator, atât e de adevărat că totul concură la exasperarea pasiunii pentru ea. Lăudîndu-i excesiv - "tipuri de animale superbe" - două evreice tinere pe care le-am văzut în
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
și drumuri sucite... Gama care făcuse odată gloria lui Pitagora, celebra scară muzicală de zece sunete, corespunzând fiecare câte unei planete (ultima dintre ele fiind misterioasa Antihton, iar prima însuși Soarele) și câte unui segment de dreaptă aflat în relații armonice cu celelalte, după regula Numărului de Aur, ajunsese acum să fie reinventată de un maniac care o cânta la infinit, ca un disc zgâriat. Ajuns acasă, în cămăruța sa de doi metri pe un metru și ceva, cu pereții plini
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
anonimul provincial Vorba lui Vlahuță nu de provincialismul stârnitor de analize politologice mă tem, ci de veșnicia ăluilalt, a celui cultural. Acela mă lasă gânditor și surpat de reverie, așa cum l-a lăsat pe vrednicul Bălcescu pământul cel frumos și armonic alcătuit al Ardealului în cunoscutul fragment cu care delectasem eu, pedagogic și docimologic, ani la rând, populația școlară de pe strada Islaz, din cartierul Fratelia din Timișoara. Asta e problema cea mare, nu regionalizarea, nu parlamentele locale, nu confruntarea centru-perferie. Nu
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
puțin. Nu vă rog pentru o protecțiune necondițională, nu, va să zică, pentru un om nedemn de ea. Cum am spus, veți putea cerca pe cale privată demonul care 44 {EminescuOpXVI 45} trăiește în acest om, după părerea mea un demon viguros, și armonic mai cu samă. Restul va fi o consecuență care poate chiar d-voastre vă va fi, de nu ușor, cel puțin nu ingrat de împlinit. Veți găsi poate cumcă aceasta epistolă e cam lungă pentru o recomandare, dar veți concede
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
unele fapte, a căror rațiune suficientă nu se poate afla în mintea omenească, ci stau cu mult mai adânc //, în voințe vicioase, în instincte degenerate și în corupție politică. Pentru această corupție, care nu vede în politică un mijloc de armonică dezvoltare al aptitudinilor și calităților unui popor, ci un mijloc de parvenire și de îmbogățire, nici o 352 {EminescuOpXVI 353} instituție nu mai e sfântă, nici o tradiție neatinsă, nici un simțimânt național și istoric vrednic de respectat. Pentru această corupție biserica noastră
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
aleagă și pe magistrați, ei vor ca convingerile viitorului magistrat să fie în opoziție poate cu dreptul public și privat al țării. Ei vor electivitatea magistraturii pentru că vor să aibă magistratura în mână, precum au administrația. Nu funcționarea neatârnată și armonică a organelor statului o vor, ci robia tuturor acestora sub idei timporare, sub expediente zilnice. Ei nu vor ca statul să reprezinte stabilitatea și să aibe vertebre puternice, ci totul să fie moale, fără caracter rezistent, totul să cedeze patimei
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
care Beethoven părăsește canoanele simfoniei în 4 părți, făurind un poem în 5 părți, ca și introducerea corului în finalul simfoniei a IX-a, sau folosirea temelor cu variații în finalul simfoniilor a III-a și a IX-a. Limbajul armonic al lui Beethoven e clar, precis, axat pe un schelet tonal echilibrat; corelația tonală între părțile simfoniei, sau dintre temele aceleiași părți, e foarte logică și unitară. Dacă Mozart s-a rezumat să întreprindă modulații numai în cadrul tonalităților înrudite major-minore
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
început, viorile secunde expun un fragment melodic, care va fi apoi imitat, preluat de alte instrumente, în timp ce viorile secunde își continuă cursul: Motivul inițial este reluat de contrabași, fagoți, oboi, flaut și viorile prime, care umplu treptat țesătura polifonică și armonică. Intervine pe urmă și a doua temă condusă de viori. Pe un ritm punctat al timpanului, instrument căruia Beethoven îi dă valori expresive nemaiântâlnite până la el, se face încheierea expoziției. Scurta dezvoltare ce urmează este întemeiată pe începutul temei I
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
iar clarinetul răspunde ,,dolce” acestui început viguros: Fragmentul melodic cântat de clarinet aduce, prin timbrul moale al instrumen tului, un colorit pastoral. Urmează o punte, tranziția către tema a doua, în care se prefigurează acele complexe elemente de natură melodică, armonică, orchestrală, la care se adaugă jocul de accente ce zdruncină ritmica și metrica, alternarea și opunerea nuanțelor, toate la un loc constituind mijloace capabile de a da naștere unui umor simfonic greu de definit prin cuvinte, dar ușor de observat
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
două direcții diferite, în care se confruntă și se confundă ambiguitatea existenței actoricești cu veșnicia misticului. Așa cum memoria se stratifică înăuntrul nostru, există, mult în afara noastră, la un nivel pe care nu e nepotrivit să-l denumim cosmic, niște efluvii armonice, mari curenți de energie în mișcare; aceștia există suprapuși la un mod instabil, n-au o valoare fixă, permanentă, ci există ca niște stări cosmice migratoare care se strecoară unele pe lângă altele și provoacă undeva, „dedesubt“, într-o zonă în
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
periodic, armonie, pace și echilibru; în așa fel încât noi suntem înclinați să credem că există două forțe opuse care dirijează Universul nostru, dar care nu sunt decât o singură forță, cu dispoziții de energie instabilă, capricioasă, amorfă: fie efluviile armonice care provoacă în noi o senzație de armonie și pace; fie, efluviile tulburi, în care simțim lumea noastră ca o lume nesigură, întâmplătoare și haotică. În fond, cred că este vorba de un hazard care se transformă el însuși în
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
importanța ei: ea există ca forță și putere, fără să fie intenționată, adică fără voința expresiei; existența acestei forțe stă chiar în puterea ei: ea se arată pur și simplu fără să vrea. De aceea e calmă, necăutată, nevoită. Oamenii armonici sunt cei care pot să aibă puterea forței lor, să fie ceea ce sunt fără solicitare, fără să facă efortul de a fi ceea ce nu sunt. Sună ca o tautologie, dar aici ea este necesară: să ai puterea de a fi
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
mic, iar cosmosul măreț, exercită asupra omului impresia unei imobilități totale, de echilibru superior, cu care omul, ca realitate inferioară cosmosului, se lasă cuprins și îmbătat, confirmat în starea lui inertă de banalitate. Mai exact: pentru a păstra invulnerabilă senzația armonică de banalitate, fondul ei de netulburare, omul nu are nimic de făcut decât să se închidă pe sine, cu toate simțurile sale, într-o stare de completă imobilitate, de lipsă de dorință, de anulare a oricărei provocări; adică să regăsească
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
mai puțin, care se adună și ele în forme mai consistente, în stări afective. Acestea se strâng, sau se destramă, în formații mai ample, ca prinse într-un vârtej în jurul unei axe și produc, prin această mișcare, sentimente și afinități armonice, impalpabile construcții afective. Îmi aduc aminte de un episod care a avut și o latură caraghioasă, deși faptele nu erau deloc; pentru că erau direct legate de controlul pe care Securitatea se simțea „însărcinată“ să-l exercite în privința mea. Am fost
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
familiari - erau probabil spiritele străvechi care ocroteau clădirea... Nu este improbabil ca ideea de dreptate să se fi desprins din ideea de sacrificiu, din nevoia de a echivala, printr-o victimă și prin ritualul sacrificiului, un echilibru rupt în circuitul armonic al forțelor lumii. Nu faci dreptate în ochii oamenilor și pentru a satisface nevoile lor de reguli, ci dreptatea se face în numele unei ordini superioare a lumii. Dacă pedepsești un vinovat, nu o faci numai cu gândul dreptului social practicat
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
providența și hazardul? Dacă totul ar fi providență, atunci n-ar mai fi providență. Dacă totul ar fi hazard, n-am putea niciodată ieși din el, nici ca să zicem că hazardul există, nici că nu există. Dacă totul ar fi armonic și perfect, perfecțiunea ar fi ceva care nu poate fi nicăieri percepută, cu alte cuvinte, ca să fie recunoscută ca perfecțiune, ea are nevoie de imperfecțiune. Sau: ca să nu mai fie nevoie de nimic, e nevoie să știi că nevoia există
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
456 găsește în afara noastră - și că tot ce știm că se află în afara noastră, trece și devine dintr-odată interiorul nostru. Nu e vorba doar de un joc care răstoarnă starea normală a lucrurilor, pentru că, în anumite situații, de percepție armonică a lucrurilor, de participare mistică la realitatea lumii, uneori chiar de sentiment prost denumit panteist (și nu de concepția intelectuală a acestuia e vorba), ei bine, în toate aceste cazuri ne găsim în fața unei revărsări de realitate care ne face
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
naturei. Însă, concepând obiectele risipite într-una și primindu-le până și pe cele mai ordinare în însemnătatea și demnitatea lor, opera este asupra naturei. Ea vrea a fi concepută de un spirit care a izvorât și s-a format armonic, și acest spirit [î]și găsește conform naturei sale cele escelente și cele în sine perfecte. " Gothe, XXXVIII, p. 153. {EminescuOpXIV 268} {EminescuOpXIV 269} pretutindenea reflexiunei și conștiinței (Selbstbewusstsein) cugetătoare. Actorul acestei trepte fiindcă (nu numai) știe în orce moment
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
să învețe principiile artei. Însă într-o viață frumoasă au dispărut ca dintr-un {EminescuOpXIV 925} tablou de Tizian toate acele ascuțite linii de demarcare și cu toate astea figura-ntreagă apare numai cu atât mai adevărată, mai vie, mai armonică. Un suflet frumos este așadar lucrul unde sensualitate și rațiune, dătorie și înclinațiune sânt în armonie, și grația este caracterul ei în arătare. " Oricât de frumos ar fi desemnat Schiller calitatea unui suflet frumos, totuși starea lui psicologică și cauzele
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
societate de indivizi cu-atît mai mare e și suma vieții, cu atât mai generală, mai deplină și mai sublimă dezvoltarea vieții. Dar e necesar nu numai ca viața să se dezvolte în toată bogata ei varietate, ci ca să se dezvolte armonic spre folos, frumusețe si bine. Astfel recunoaștem adevărul vechiului proverb: Varietate în unitate e perfecțiune. {EminescuOpXIV 959} ["CU CÎT O FĂPTURĂ E MAI IMPERFECTĂ.... "] 2264 Cu cât o făptură e mai imperfectă - zice Gothe - cu atât mai asemănătoare sânt părțile
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]