2,268 matches
-
acelea studiate care n-o prindeau de loc. Ce-i drept, Însă, metisa era superbă și Palomino Îi făcea poze cu duiumul, din toate unghiurile, În alb și negru, pînă și În tehnicolor, cum spunea el și orele treceau, iar bietului Julius i se urîse așteptînd. În cele din urmă o zbughi. Recunoscu ușor drumul spre partea de jos a orașului: trebuia să o ia pe prima stradă la stînga, pînă ajungea, după două intersecții, la Parcul Central. Apoi să meargă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
vorbă cu un bătrîn Încîntător care administra hotelul și care știa istoria orașului Chosica de pe vremea lui Pazvante. Batrînelul Îi invită chiar să bea un sirop, era Încîntat de oaspetele nord-american, după atîția ani În sfîrșit se ivea unul, ca și cum bietul Peter ar fi fost un turist bogat și prezența lui ar fi Îndemnat la o renaștere a acestei părți uitate a orașului. Dar și această Întîlnire a fost un prilej de Întristare; mai bine că Julius n-a acceptat invitația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Îndreptă spre Colegiul Belén. Ajunse tocmai cînd se ivea femeia Îmbrăcată ca o călugăriță, dar cu coc. Apăru Îndată și bărbatul care aducea masa pe rotile cu oala uriașă și călugărița cea bună care binecuvînta bucatele cu zîmbetul pe buze. Bietul Julius fu cam dezamăgit: cerșetorii nici nu-l băgau În seamă, Îl lăsară În părăsire repezindu-se spre oală și el care venise cu gîndul să le arate tabloul și să le spună că-l putea aduce pe prietenul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
se pomenească un cuvînt de așezarea pietrei de temelie. În schimb, colegiul călugărițelor se ridica văzînd cu ochii. Turnaseră fundația și atunci au mai făcut o slujbă, ca să fie cît mai solidă, ca să nu se dărîme niciodată această nouă clădire. Bietul Julius nu mai dovedea de spus atîtea Ave Maria; pe lîngă cele douăsprezece obligatorii, pe care le spunea fiindcă era un copil cuminte, mai avea de spus o mulțime de rugăciuni din motive speciale: pentru mama maicii starețe, care era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
sfîrșit de an, Julius Învățase pe dinafară My Bony, Susan era sigură că nu va greși nici o notă. Nu se uită de jur Împrejur ca să-și dea seama ceilalți că băiețașul care cînta era copilul ei, dar asculta Înduioșată În timp ce bietul Julius se lupta din răsputeri cu emoția care-l cuprinsese pe neașteptate; la drept vorbind a cîntat un My Bony destul de schimbat. Dar ce importanță mai avea cînd toată lumea a recunoscut că interpretase cu multă simțire. Așa erau recitalurile. CÎntau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Ancón, dar el Își petrecea cea mai mare parte din timp la Lima, din pricina biroului de import, a magazinelor și a tuturor celorlalte afaceri. A profitat de acest prilej ca să devină membru al clubului și să vină fără nevastă-sa. Bietul de el era nerăbdător să termine cît mai repede partida de dimineață și să alerge la bazinul unde era ducesa lui. Îi săruta mîna cu un gest cum nu se poate mai ridicol, Îmbrăcat complet În costum de golf și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
spună, În timp ce japonezul Îi Întindea o mînă de mătase rece, era foarte oriental consulul ăsta și nu mai contenea cu plecăciunile; l-au privit ca pe un imbecil incurabil și chinezii pot fi oameni fini. Asemenea lucruri i se Întîmplau bietului Juan și-l duceau În pragul infarctului, pe urmă lumea o să spună că a murit din motive economice, În urma supărărilor pricinuite de afaceri, din cauza grijilor financiare care l-au covîrșit, un infarct datorat tensiunilor tipice pentru un adevărat businessman... La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
fusese chemat să stea la masă cu cei mari, alături de frații lui... Părintele Brown le-a vorbit, jumătate În engleză, jumătate Într-o spaniolă foarte stricată și a plecat lăsîndu-i pe toți cu gurile căscate, Într-o liniște desăvîrșită; numai bietul Sánchez Concha avea conștiința Încărcată, Înspăimântat cum era de chinurile iadului fiindcă tocmai Îi șterpelise guma lui Del Castillo. Ceilalți, În schimb, așteptau să se ivească bunul Dumnezeu În fiecare clipă, chiar dacă cel mai firesc lucru era să apară seara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
În clipa cînd el era gata să bage un gol În poarta lui Morales; și pe deasupra Îl mai făcuse și nătăfleață. Lui Îi dăduseră lacrimile de mînie, dar ce putea face, dacă Îi plesnea una ar fi comis un păcat. „Bietul meu Julius, spuse Susan, improvizînd un ton cît mai Îngrijorat cu putință și ce-ai făcut?“ „Nimic; i-am spus că nu-l puteam plesni fiindcă trebuia să primesc prima Împărtășanie, dar În schimb l-am chemat pe Bosco, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
prima Împărtășanie din viața lor și unii simțeau că li se moaie picioarele. Soții Lastarria, fericiți alături de Susan și Juan Lucas, Își aminteau emoționați prima Împărtășanie a lui Pipo și Rafaelito și-l năpădiră cu o sumedenie de recomandări pe bietul Julius. Roșcova se apropie tocmai atunci pentru a-i lua pe copii cu autobuzul; Gumersindo Quiñones Îi aștepta așezat la volan, ca să-i mîngîie duios pe creștet cînd treceau prin dreptul lui. Julius simți mîna uriașă și ochii i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și pipăindu-și mereu burțile goale, doar-doar s-o petrece vreo transformare, căci sfînta anafură trebuia să fi ajuns În stomac. Fotografii Îi orbeau necontenit cu flash-urile și călugărițele treceau mereu prin spatele lor mîngîindu-i pe creștet cu dragoste, bieții de ei se pregăteau sufletește să se ia de mînă și să urce la cer Împreună. Apariția lui Morales cu un ibric uriaș din care Începu să le toarne cacao fierbinte Îi făcu să se Întoarcă puțintel pe pămînt. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
să se pună cu burta pe carte și să Învețe bine englezește, fiindcă pleca să facă tot agronomia la o universitate din Statele Unite. Îl trimeteau mai devreme, de altfel, ca să se poată aclimatiza și să se simtă În largul lui. Bietul de el se ruga să-l mai lase cîteva săptămîni la Lima ca să se bucure de vacanța de vară la Herradura sau la Ancón, dar Juan Lucas l-a convins că era mai bine să ajungă cît mai repede și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Îi primise atît de bine cînd fuseseră la Londra. Baby sosi tocmai la ora ceaiului și Susan Îl sună pe Celso să aducă tava și măsuța pentru bolnavi. Majordomul-casier apăru numaidecît cu tot ce trebuia pentru ca serviciul să fie impecabil. Bietul de el era puțintel intimidat Întotdeauna cînd intra În dormitorul doamnei, pășea În vîrful picioarelor și părea neîndemînatic. Dar Baby Richardson consideră că era un competent butler și Întrebă dacă era un indigen pur. Apoi aprecie Îndată că pîinea era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
cînd erau culegători... cuvîntul e delicios... culegători. Trăiau În niște maghernițe Îngrozitoare În comparație cu grajdurile. — Iartă-mă, Susan, dar eu cred că exagerezi... — Juan Lucas, iubitule, tu nu știi nimic din toate astea, pentru tine singurii oameni săraci de pe lume sînt bieții caddies de la golf; și de fapt ăștia sînt niște șmecheri, darling; ăștia-s niște pușlamale, nu sînt oameni nevoiași; crede-mă, darling, fii sincer și recunoaște că nu știi nimic... — Bobby! Julius! Veniți Încoace o clipă! Asculta-ți-o pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
nebunie la parcare, adăugă: apropie-te cît poți de mult de Arenă; o să-ți arăt Îndată la ce tribună sîntem, ca să ne aștepți la ieșire; Încearcă să nu parchezi prea aproape, ca să nu-ți fie pe urmă greu să ieși“. Bietul Carlos nu-și desprindea privirea de la automobilul pe care-l avea Înainte, domnul era În stare să-l bage În pușcărie cu graba lui. Mercedesul ajungea astfel În cartierul Bajo el Puente și bietul Carlos ocolea cu Îndemînare lumea care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
fie pe urmă greu să ieși“. Bietul Carlos nu-și desprindea privirea de la automobilul pe care-l avea Înainte, domnul era În stare să-l bage În pușcărie cu graba lui. Mercedesul ajungea astfel În cartierul Bajo el Puente și bietul Carlos ocolea cu Îndemînare lumea care nu se ferea decît În ultima clipă, de parcă mașina ar fi fost taurul cu care se luau la luptă, bărbați care traversau piața Îndreptîndu-se spre Arenă sau care voiau doar să facă pe grozavii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
În după-amiaza aceea de față cu maică-sa. Julius era și el nedumerit, ba chiar se gîndea că e un păcat să Înjuri, dar Îl atrăgea mai mult spectacolul nebunesc din fața Arenei În duminica aceea Însorită; era puțin cam speriat bietul de el și Susan pesemne că și-a dat seama, cu toate că purta ochelari de soare și se gîndea tot timpul la un pahar de coca-cola rece, fiindcă Îl luă În brațe și-i spuse abia șoptit la ureche: „Treci prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
rîs lui Susan și Îi punea Încă un cub de gheață În pahar amintindu-și de gluma formidabilă pe care i-o spusese cu adevărat rotofeiul cînd Îl condusese pînă la apartamentul lui, În drum spre casă. Îl lăsase pe bietul Romero lac de sudoare de atîtea gustări pipărate și băuturi tari cîte dăduse pe gît la barul Cuneo. De la sudoare au ajuns la căzi, care, după formă, numai căzi nu păreau și plăcile de faianță transformau apa Într-un petec
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
spuse nimic lui Juan Lucas, dar era foarte Îngrijorată cînd plecară la clubul de golf. Ultimele săptămîni ale anului școlar Julius le petrecu repetînd preludiul de Chopin pentru serbarea de sfîrșit de an, cînd se Împărțeau premiile. Era destul de preocupat bietul de el, fiindcă s-ar fi putut să iasă primul din clasă și asta i-ar fi creat faima de tocilar nesuferit. Și pe urmă Lange, un coleg pe jumătate neamț și cam fudul, l-ar fi urît pînă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
cu pielea albă și de indigen civilizat În același timp. În orice caz, pruncul Iisus sau Președintele Republicii pentru Păsărică, fiindcă o Îmbrînci cît colo pe Arminda și se duse glonț la el ca să-l copleșească de triluri și mîngîieri. Bietul de el rărmăsese Încremenit În mijlocul autobuzului și Încerca să facă pe toată lumea să creadă că Încă nu-și dăduse seama de nimic; se Întorsese cu spatele la Păsărică și se prefăcea că nu simte mîna ei care-l mîngîia pe creștetul capului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
cînd ea Întindea brațul cu capul micșorat atîrnînd de cîteva fire de păr și se uita la el și apoi Îl așeza pe creștetul băieților lui Altamira. Dar pe ei nu i-a amuzat de loc scamatoria asta; au Înțeles bieții de ei că În seara aceea o să rămînă cu buzele umflate, tocmai acum, cînd fratele lor mai mare plecase și-o lăsase singură pe suedeză; au Înțeles și au plecat spre bucătărie, cu gîndul să mai bea puțin whisky feriți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
de la cămașă și-l roti de jur Împrejur de parcă n-ar mai fi suportat nici o secundă mai mult nici căldura, nici cravata, nici nimic și În cele din urmă Îi spuse „neee“ suflînd un curent de aer fierbinte În nasul bietului Lastarria, care stătea acolo parcă de un ceas cu tabachera de aur În mînă și nu mai avea cui oferi țigări, fiindcă Lizandro Albaniles și Cocotero Tellagorri se alăturaseră altui grup și medicul Îi interzisese categoric Finitei să fumeze și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
tutun i se lipeau de buze, Lalo Bello parcă uitase unde se află și - să nu-ți vină să crezi - Începu să scuipe fire de tutun care ar fi putut să nimerească pe reverul englezesc al costumului de comandă al bietului Juan Lastarria, care avu ideea strălucită de a se apăra aprinzîndu-i țigara cu bricheta lui de aur la fel ca a lui Juan Lucas. Fericit că-i venise ideea asta, Lastarria Întinse brațul la capătul căruia se iveau manșeta perfectă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
mai dădea drumul, se pare că Lalo avea mania de a Învîrti țigara Între buze și de a-și aprinde țigara la nesfîrșit, fiindcă tutunul se scuturase, era foarte afînat și el nu putea fuma cum trebuie; acum apucase mîna bietului Lastarria Într-ale lui, parcă o Învelise cu niște șervete umede și călduțe, iar celălalt, țeapăn și aproape spînzurat În aer, zîmbind strîmb și parcă spunînd dă-mi drumul odată, fiindcă ceva mai Încolo premierul Îi săruta mîna lui Susan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și Într-o clipă, În sfîrșit, Lalo Bello se dezumflă În norul cald al primului și imensului fum pe care-l trase În piept și se ascunse furios În spatele norului de fum fiindcă mătușa lui Îl certase din pricina articolului, iar bietul Lastarria nici nu se mai vedea prin perdeaua aceea de fum Înăbușitor și pe Lalo Bello Îl apucă un atac Îngrozitor de tuse. CÎnd răsună din nou muzica pentru Lastarria și apărură iarăși invitații În patio, istoricul cel gras se mutase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]