2,014 matches
-
orice. Băgasem un deget în apă, când sună telefonul. La naiba. Pun pariu că sunt cei de la curățenie, întrebând dacă pot să-mi facă curat în cameră. Ei bine nu, nu pot, mă gândesc eu nervoasă, scoțându-mi degetul din cada de baie înspumată și întinzându-mă după telefon. —Bună, sunt Amy, spune vocea, deși nu pare Amy. Sună de parcă se dă cineva drept ea. Și ce vrea, oricum? —Bună. Nu par prea entuziasmată. Deloc surprinzător, din moment ce Amy nu e chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
undeva pe lângă imaginație), însă vine cu o doză de sentimentalism crud care acolo lipsea. Nu e vertij, e un murmur ucigaș spus la capătul pătuțului și ascultat de spirite zornăitoare, de capete cu găvane goale, licărind în apa împuțită a căzii. Știind ce a făcut Palahniuk după Haunted, în RANT, mă întreb unde o să se oprească... După ce ai terminat de murmurat cântecul de leagăn, te întrebi iarăși dacă nu cumva, ținând în mâini o astfel de armă „letală“, nu te-ai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2171_a_3496]
-
de a fi, sistematic, ce nu lăsa nici un loc nelămuririi și nici surprizelor ce se pot ivi derutant de-a lungul timpului. La un moment dat, Nina îi arătase demonstrativ mâinile, mici, subțiri, frumoase, și-i spuse că spălase o cadă plină de rufe. Dar știi cum? o întrebase, una așa, bucșită. Probabil găsise necesar un scurt intermezzo casnic, în mijlocul acelui atac brutal, cu argumente dintre cele mai spinoase. Figura îi era dintr-odată foarte ușurată, oftase, dăduse ochii peste cap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
Carmina tăcea stânjenită, era greu să se smulgă din blocajul psihic survenit odată cu intrarea celor doi profesori în casă, dar, oricum, i se părea imposibil ca micuța Nina să poată presta un asemenea travaliu casnic, să șadă adică aplecată deasupra căzii, învăluită în aburul plin de mirosuri grele, frecând țesăturile, icnind de efort, ținând rufele între genunchi și pereții căzii atunci când le storcea în timp ce pielea mâinilor se irita de detergent și obrazul căpăta o coloratură vineție, apoasă, o, nu, era absurd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
dar, oricum, i se părea imposibil ca micuța Nina să poată presta un asemenea travaliu casnic, să șadă adică aplecată deasupra căzii, învăluită în aburul plin de mirosuri grele, frecând țesăturile, icnind de efort, ținând rufele între genunchi și pereții căzii atunci când le storcea în timp ce pielea mâinilor se irita de detergent și obrazul căpăta o coloratură vineție, apoasă, o, nu, era absurd, pe Nina o vedea stând pe colțul din stânga al canapelei, cu picioarele încrucișate sub ea, în tricou albastru pus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
intre în apă opărită de-a binelea și de multe ori îi vine rău, vedeam că nu mai iese și-i zic lui, du-te mă, în baie și vezi ce-i cu mă-ta, o fi murit acolo în cadă. Lasă, că nu moare, mi-a răspuns, și și-a văzut de treabă. Se pregătește să dea un examen și, dacă l-o lua, apoi în doi ani cât o să lipsească, să vezi atunci fericire pe mine. Ori crăp eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
cu genunchii tremurând. Zace acolo nemișcată, palidă, câteva minute pe urmă un alt impuls o face să sară din fotoliu, aleargă la baie, dă drumul la robinete, le lasă să curgă cu toată presiunea, toarnă câteva picături de lavandă în cadă, aleargă la dormitor, alege un cearșaf alb, cu dantelă, îl așază pe pat, trage de perne, le desfață, le înfață cu alte învelitori curate, apa curge cu presiune la baie, se duce în hol, saltă capacul mașinii de spălat, îndeasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
o să vină, ai să vezi, îi spune dar cu fiecare zvâcnire, sângele îi răspunde, da, ba da, ba da, ba da, o să vină. Se săpunește, se clătește cu apă când caldă, când rece, ca să-și învioreze porii, iese afară din cadă, se înfășoară în prosop, își scoate din păr clamele apoi se parfumează după urechi, sub sâni, baia toată este îmbălsămată, scăldată în miresme. Se întinde pe pat, cu picioarele ridicate pe marginea noptierei, mâinile și le ține ridicate sus pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
țeapănă, clarviziunea, înșiruirea de fraze, până devine curat ca o picătură de rouă ancestrală, se afundă în timp, dincolo de forța civilizației... În baie o privește altfel, o stare ciudată îi schimonosește fața cu trăsături atât de ordonate, sare dincolo de pereții căzii, o trage de mână. Haide, îi zice și o ajută să se săpunească de parcă ar fi un copil, o clătește cu dușul, îmbracă-te, repede, acum, hai, vine noaptea. Ea se echipează supusă, pasivă și toropită, lipsită de voință. Pleacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
duce cu ea însăși o luptă inutilă și fu gata să renunțe. I se părea atât de zadarnic totul! Nici vocea interioară nu mai spunea nimic, ședea și ea resemnată, pitulată într-un colț, ca o găinușă plouată. Ieși din cadă înfășurată în două prosoape mari de baie, se duse ca un automat la șifonier, își alese sutienul, chilotul, dresurile, din seturile ei noi, păstrate pentru înmormântare, luă o rochie din stofă și reveni din nou în fața oglinzii. Arăta tot ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
unde vor merge, aproape că nici n-o mai interesa. Era multă verdeață și multă lumină în jur. Mașina trepida, parcă în rezonanță cu vibrațiile lăuntrice. Arborii, bornele kilometrice defilau cu repeziciune pe lângă ei. Femeia își aminti că lăsase acasă cada plină cu apă. Se pregătea să se îmbăieze când apăruse Ovidiu. Lăsase pe etajera din baie lănțișorul din aur, verigheta și inelușul. Își scormoni memoria și privi prin apartamentul ei cu ochii unui străin. Totul lăsa să se înțeleagă o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
pregătea să se îmbăieze când apăruse Ovidiu. Lăsase pe etajera din baie lănțișorul din aur, verigheta și inelușul. Își scormoni memoria și privi prin apartamentul ei cu ochii unui străin. Totul lăsa să se înțeleagă o plecare precipitată. Apa din cadă, săpunul și șamponul pe marginea etajerei, o bluză trasă din raft, abandonată pe canapea atunci când se hotărâse să îmbrace bluza cea nouă, papucii din mijlocul dormitorului, ușița de la dulapul de încălțăminte rămasă descuiată, și, desigur, martorul ocular, bătrânica de la etajul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
nu avea chef de amor, asta îmi era clar, dar probabil că aventura matinală trebuia să aibă și ea un final. După ce am intrat în camera de hotel, eu am fost primul care s-a dezbrăcat. M-am băgat în cadă cu berea în mână și am continuat să beau de parcă mă cuprinsese disperarea. A intrat și ea cu mine, procedând la fel, și ne-am întins apoi, bându-ne berea în tăcere. Nici unuia dintre noi nu-i era somn și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
afla o noptieră mică, cu o veioză deasupra și o carte, deschisă, cu fața în jos. În bucătărie era un aragaz electric de aceeași culoare cu frigiderul. Dacă vroiau să-și pregătească ceva simplu, acolo, puteau foarte bine. Nu avem cadă, dar avem duș. Eu zic că stăm foarte bine, nu? Baia și spălătoria sunt comune. — E impresionant! Camera mea de la cămin are doar un tavan și o fereastră. — Bine, dar nu știi cum sunt iernile aici, mi-a spus Reiko
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
o magazie și mi-a arătat o mulțime de obiecte vechi, pe care nu le mai folosea nimeni, și m-a îndemnat să iau de acolo orice aveam nevoie. Magazia era într-adevăr înțesată cu tot felul de lucruri: o cadă veche, mare, una mică, pentru copii, bâte de baseball, o bicicletă, o măsuță cu două scaune, o oglindă, o chitară. — Aș vrea să mi le împrumutați pe acestea, dacă nu vă deranjează. — Te rog ia ce dorești, spuse el. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
camera 202. Cum? Da, era În regulă să trec pe la ea chiar În după-amiaza asta. După ce mi-am notat adresa În palmă, m-am Întors acasă. Inima mi se calmă din nou, așa că m-am spălat cu grijă, stând În cada de zinc cu mâna stângă ridicată. O jumătate din mine capitulase deja În fața dorințelor. Și totuși, peste câteva ore, cu cât mă apropiam de Hotelul Kreuzer, cu atât mă simțeam mai pierdut. Oare n-ar fi mai bine să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
viață personală. Următoarea noapte, când Dora a strigat „În sfârșit, goală!“, mi-am dat seama că aceasta era forma ei preferată de Întâlnire și am descoperit că n-aveam nimic Împotrivă - cel puțin nimic deranjant. În februarie Dora plutea În cada plină cu apă caldă și săpun, timp În care eu mă jucam de-a submarinul englez, așezat pe jos, cu un braț scufundat dincolo de suprafața plină de clăbuci. — Uite, falnica noastră flotă a mai pierdut un vas de război, suspină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
arăta de parcă În mână aș fi ținut o floare groasă, fantastică. Ca majoritatea băieților, mă jucam cu sexul meu - trăgeam de el, Îl frământam și Îl strângeam, Îl simțeam Întărindu-se de frică sau de excitare sau micșorându-se În cadă și contractându-se ca o prună uscată. De regulă, când n-aveam ce face cu mâinile, una era ascunsă Între picioare. Când, dintr-un motiv anume, eram nervos, Îmi strângeam sexul prin pantaloni, ca pe un mâner. Când eram Îngrijorat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
o Împart cu sergentul Vogelsang, m-am opărit cu apa de la robinetul din bucătărie. Măcar În această duminică, În prima zi oficială de vară a anului 1928, n-a trebuit să-mi Încălzesc apa de baie pe sobă. Ghemuit În cada de zinc, mi-am cercetat corpul, vânătaie după vânătaie. Nici un os rupt; coatele și genunchii, juliți. O gâlmă măricică de sânge coagulat pe ceafă; una mai mică pe coapsa stângă. Buze umflate. Ochi Înnegriți. După ce m-am șters, am dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
Dar cu fiecare minut care trecea, tălpile mi se Înmuiau mai tare și până la urmă am putut chiar să simt transpirația rece dintre degetele de la picioare. Era o senzație reconfortantă, asemănătoare cu cea pe care o smițim când se golește cada sau când deodată se eliberează un loc În tramvai. Viața Își revine la normalitate; existența Își recapătă dimensiunile potrivite. Mi-am scos țigările. Încă două-trei minute liniștite și câteva gânduri bine-intenționate la sfârșit, apoi o să plec și n-o s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
doi Mă așteptam ca Manetti să-mi bată la ușă din minut În minut. Se Întunecase și era cam frig, putea să sosească În orice clipă. Trezindu-mă În jurul amiezii, am stat mult timp și m-am spălat, ghemuit În cada mea zincată. Frecând cu grijă fiecare părticică dureroasă, am Încercat să mă conving că erau ale mele. Apoi, mulțumit, sau mai degrabă, nemulțumit că erau, m-am Îmbrăcat și m-am dus până la sergentul Vogelsang. Tot ce-a putut să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
pe care nu vedea acum nici un motiv pentru care să nu-l cumpere: trei sticle de loțiune antibacteriană contra erupțiilor provocate de scutece, un termometru de siguranță În formă de rață pentru baia copilului care te avertiza când apa din cadă era prea fierbinte, un set de șase apărători de ușă din plastic pentru a proteja degețelele copilului, o pungă de gunoi, mașină cu Max the Monkey și o suzetă de cauciuc În formă de fluture pentru creșterea dinților, umplută cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
de fapt nu vrea să treacă pe la ea. se duce direct acasă. se închide în apartament, trage storurile, decuplează telefonul. Pornește din nou ceasurile din bucătărie și deșteptătorul. Privește o vreme cum arătătoarele și-au reluat mișcarea circulară. își umple cada cu apă fierbinte, se dezbracă, intră în cadă și începe să zacă fără să se gîndească la nimic desosebit. îi este însă greu să-și videze creierul de gînduri. De ce tocmai el ? „nu te mai gîndi.” e mai mult decît
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
se duce direct acasă. se închide în apartament, trage storurile, decuplează telefonul. Pornește din nou ceasurile din bucătărie și deșteptătorul. Privește o vreme cum arătătoarele și-au reluat mișcarea circulară. își umple cada cu apă fierbinte, se dezbracă, intră în cadă și începe să zacă fără să se gîndească la nimic desosebit. îi este însă greu să-și videze creierul de gînduri. De ce tocmai el ? „nu te mai gîndi.” e mai mult decît o farsă, e curată bătaie de joc. „nu
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
Ca să poți trece de la bucătărie la baie trebuie să-ți faci drum cu coatele. Dar n-ai fost satisfăcut. Le-ai aruncat, furios, pe fereastră. Le-ai aruncat în stradă, dar nu pe toate. Două femei gonflabile au rămas în cada plină cu apă rece. se privesc drept în ochi și te așteaptă cu un zîmbet suav. La bucătărie au mai rămas trei femei nemișcate, așezate pe scaune, în jurul mesei. au în față trei cești de cafea aburindă. în sufragerie, așezate
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]