1,812 matches
-
care o trăim. La rîndul ei, aceasta depinde de o tradiție culturală, cea care, descinzînd din Revoluția de la 1789, iese la suprafață abia În secolul XX, Îmbogățită cu idei critice preluate pe filieră nietzscheană. Este vorba despre tematizarea excesului ca dat ontologic al prezentului istoric. Există aici o substanță religioasă care, pentru a nu se pierde o dată cu moartea religiei, a fost incoroprată de literatură. Vocabularul trădează această continuitate: Mad about the Boy este, pentru un critic de la revista Télérama, o litanie
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
cîte ceva din cel francez: adaugă o modalizare, transformînd un enunț monofonic Într-o frază cu principală și subordonată, vocea primeia preluînd-o pe cealaltă și ironizînd-o: faptul de a deveni prost aparține deciziei locutorului, lui eu, În vreme ce prostia este un dat, o carență intelectuală independentă de liberul arbitru. Cum poți să te hotărăști să devii prost, altfel decît În glumă? Ori, deși poate să pară același lucru, enunțul francez cum am devenit prost este foarte serios. Există În plus acel adverb
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
de tot (oare nu dintr-o oftică pe vedetismele autoficțiunilor și autoficționarilor ostentativi Într-ale etalării intimității, anatomice și psihice deopotrivă?) Există În orice roman franțuzesc contemporan ceva care-l Înrudește cu unul de-al lui Houellebecq, dar - e un dat, desigur - și cu unul de-al lui Hugo sau Dumas tatăl. "Fio avea o teorie despre Zora. Sfîrșise prin a ajunge la concluzia că prietena ei purta În ea ura tuturor nenorociților. Tone de maici Tereze și de organizații se
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
cel de supraveghere, ceea ce nu înseamnă însă că supravegherea există întotdeauna în stare pură. Ea poartă deseori amprenta practicilor învecinate, observația și voyeurisme-ul, și această confuzie alimentează teatrul și scopurile lui. Dar nu încape îndoială că un element comun, un dat imuabil le reunește pe toate trei: postura, care este aceeași - să vezi sau să auzi fără să fii văzut sau auzit. O postură ce pretinde îndeplinirea unei duble activități - camuflajul și dezvăluirea - și care asigură legătura dintre supraveghetor și supravegheat
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
că aici deschiderea nu are nimic dintr-un program: ea se înscrie în materia însăși a textului, multiplicând ipotezele de interpretare fără a sacrifica totuși istoria și tot ceea ce decurge din desfășurarea ei. Căci istoria aceasta se impune ca un dat ce trebuie, desigur, respectat, dar care, în același timp, lasă câmp liber unor lecturi diferite, permite interpretări și admite alegeri. Mai mult decât oricare altă piesă, Hamlet poate fi citită din perspectiva supravegherii, fără a se reduce însă doar la
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
Marin Sorescu va încerca o mitologie proprie, "căutând și găsind un punct de vedere care nu a mai trecut nimănui prin minte." (remarca aparține lui George Călinescu)4. N. Stănescu abordează temele majore ale condiției umane, intuiește esențele, își apropie "datul ultim" și începutul, străbate planetele, intuiește migrația sufletului, desființând granița dintre vis și realitate. N. Stănescu frecventează atât miticul cât și mitologicul, exploatându-le semnificațiile. Ion Gheorghe are ca punct de plecare în poezie cărțile populare, istoria națională, folclorul de
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
ce vizează o înțelegere unitară). * Bioetica este încercarea de închegare a unei viziuni sistematice asupra viului, ce are drept valoare supremă viața înseși. Din acest punct de vedere, bioetica suferă o fundamentare în imanență, existența viului (viața ca atare) fiind datul fundamental. Orice încercare de întemeiere a vieții în altceva nu ține de bioetică. * Corectitudinea politică a pătruns și în sfera evaluării inteligenței: prostul nu mai este prost, ci diferit. Dreptul la diferență a suferit astfel o nepermisă extindere, afectând funcționalitatea
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
contextul oricărei existențe; cu puțin curaj aș fi adăugat și "divino-") cât cele de gândire. Altfel spus, o încercare de a vedea existența unei minți profilată în contextul (și textul) unui trup și al unei aruncări în situație, al unui dat. * Mentalitatea de tip comunist, în cadrul căreia progresul este bun a priori, face ca noi, ca națiune, să avem puține probleme bio-etice (asta însă și pe fondul faptului că avem puține probleme etice; situație de altfel inevitabilă dacă ținem cont de
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
ți descoperă adevăratul sens al lui noi. * Maestrul meu este mai curând o formă compusă, în el fiind înglobați cumva toți autorii citiți, care au vădit vocație formativă, în consonanță cu modul meu de a fi (care nu este un dat, ci, mai curând, un de-venit) . * Reflexivitatea rupe legătura cu cotidianitatea. Este o pierdere în planul trăirii (am în vedere modelul camusian), dar un câștig pe planul gândirii și al descoperirii de sine. Pierderea în prezent aduce risipirea, recuperarea fiind
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
problemă derivă dintr-o prea mare depărtare de realitate sau, mai bine spus, din faptul că nu am reușit să ducem realitatea îndeajuns de aproape de idealurile noastre, realizându-le în acest fel. Cum distanța dintre idealitate și realitate este un dat al umanului, fiind condamnați la a ne împinge continuu limitele mai departe (acesta ar fi sensul tare al transcendenței continua depășire de sine înspre proiectele proprii), tragicul va fi întotdeauna o trăire ce ține de registrul afectiv uman. La limită
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
care istoria ne-a făcut să locuim în granițele aceleiași țări am ajuns să preluăm mai multe de la cei pe care-i detestăm cel mai tare. Semn că existența lor alături de noi nu este întâmplătoare. * Ca români ne leagă doar datul lingvistic, contextul geografic și bruma de istorie la care apelăm pentru a ne identifica rădăcinile, deseori trucând-o. * Dorința de autenticitate este nevoia regăsirii de sine. Este voința de a te smulge din ubicuitatea pe care ți-o dă impersonalul
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
care Eu mă reflect și mă reprezint ca subiect pentru mine, În mod paradoxal, prin faptul că mă gândesc pe mine Însumi, eu de fapt mă distanțez de mine, devenind obiectul propriei mele reflecții. Ceea ce este În sine rămâne un dat al meu imanent. Eul care mă reflectă, distanțându-se prin aceasta de Sinele imanent, dobândește virtuți sau dimensiuni transcendente. Este de fapt o dispunere seriografică a planurilor conștiinței autoreflexive care-mi dă iluzia unei separări interioare a persoanei mele. De
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
schimbarea umanului, marcată de trecerea de la omul natural al physis-ului, la omul cetății, al polis-ului. Transformarea va pune o nouă amprentă asupra conduitelor umane. Dimensiunii naturale, primare, a libertății se supraadaugă una nouă, cea a responsabilității. Libertatea este un dat natural al omului. Dar libertatea omului natural diferă de a omului cetății. Cetatea impune individului necesitatea. În virtutea acesteia, fiecare individ este liber de a fi și de a face ceea ce este permis conform legilor cetății. Libertatea fiecăruia nu trebuie să
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
plenitudinii noastre” (Traité de l’existence moraleă. Un studiu interesant, privitor la destin, ne este oferit de către V. Băncilă (v. Ideea de destină. Pentru acesta, destinul este ceva ontologic, dar nu În absența omului, ci integrat existenței acestuia, ca un dat al realității umane. Destinul este o realitate unică, majoră și substanțială, care se manifestă sub trei aspecte: determinism, fatalism și libertate. Orice destin va reuni cele două planuri ale existenței umane: planul metafizic și planul natural, sau planul inteligibil și
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
O analiză mai atentă, care să meargă mai departe de interogația persoanei În legătură cu propriul său destin, ne conduce la ideea că această contradicție pe care individul o vede concentrată În destinul său este de fapt contradicția persoanei umane ca un dat structural, pe care aceasta o poartă În interiorul său, dar pe care fie că nu o vede, fie că nu o poate Înțelege; o simte și o trăiește, proiectând-o asupra propriului său destin. Și În cazul acesta, este firesc să
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
lumina zilei"12, iar George Munteanu, după ce pune un semn de întrebare, pe data de 15 ianuarie 1850 și bine face! crede totuși că problema aceasta se va lămuri, cînd între disciplinele auxiliare pentru istoria literaturii va fi inclus și datul în zodii 15. Dar problema aceasta se poate rezolva fără ursitoare și fără zodieri. Familia lui Eminovici știa că poetul s-a născut la 20 decembrie 1849, în ziua de Sf. Ignat. În cele 12 zile, cîte mai erau pînă
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
pereți spânzură, atunci când înving, semnele înfrângerii mele" (Sângele zorilor). Eroul emblematic al acestor tragice întâmplări ale Ființei poetice este, așadar, mai mult decât orice, un lucid aventurier al neantului. Pe care nu îl aproximează, ci îl circumscrie ca pe un dat imanent propriei făpturi: "Născutu-te-a pur Neantul fii mereu acela!". Căci neantul e leagănul și mormântul poetului, e partea de veșnicie care îi este dată, spațiul matrice în care își află rostul noile interogații aruncate Creatorului. O frază a lui Sartre
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
veni" (Clipa înghețată). Reiterând tiparul cunoscut, al suspendării lui Iisus între cer și pământ, între viață și moarte, poetul se dăruiește unui abis resimțit, întocmai ca pharmakon-ul grecesc, când ca un blestem, când ca o binecuvântare, dar întotdeauna ca un dat necesar, ca o realitate imanentă ființei: "cuiele/ sârma ghimpată sunt necesare". Așa se explică și apetența pentru glisarea perpetuă între un ieri al suferinței epurate grație unei încrederi în sensul ei catharctic și un azi al dezechilibrului, al cumpenei (câtă
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
cerul Mamei", își construiește, ca într-un tipic Mic tractat despre omul bun și frumos (Kalokagathos), un autoportret oximoronic, structurat în esență pe o serie de antinomii atitudinale. Dacă ființa poetică datorează ceva, cuiva, nu este vorba decât de un dat ce a înscris-o într-o serie generică absolut binecuvântată, înnobilând-o apoi printr-un proces conceptual unic și ulterior printr-o naștere unicizantă. Dintre ele, mai ales pre-viața dramatică, văzută ca o călătorie vizionară avându-l ca punct zero
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
sau modernist, ca un har deturnat, uneori, în blestem. Ele nu sunt deloc străine de aspirația romantică a contopirii contrastelor în numele unui ideal al identității precum cel definit de Schelling sau Fichte, dar nici de problematica alterității scripturale, convertită în dat inexpugnabil al ființei artistice, după cum au mărturisit-o figuri de prim rang ale modernității estetice, de la Rimbaud sau Baudelaire la Ungaretti ori Pessoa. Eul poetic care se cere descoperit printr-un simț poetic practic nou, numit încă din titlul unui
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
Flaubert, Doamna Bovary, p. 47 În ce privește relația dintre metaforă și metonimie, J. Neefs (1973) distinge două tipuri de metafore descriptive, după felul în care sînt, extra-diegetice sau intradiegetice. Sînt extradiegetice procedurile comparative al căror atribut comparativ se referă la un dat spațial exterior contextului istoriei povestite (diegeză), fie că aparține microuniversului ideolectal al autorului, fie că face parte dintr-un ansamblu cultural sau ideologic mai vast. Astfel se întîmplă că în inima Emmei "amintirea lui Léon [...] scăpăra mai tare decît un
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
faptul că aceste teorii nu oferă alternative de organizare a învățămîntului, oprindu-se numai la funcția sa de reproducție culturală, economică etc. 5. Teoreticienii structuraliști care abordează problemele de sociologie educațională tratează conceptul de structură socială, putere etc. ca un dat existent, fără a avea în vedere natura lor problematică, caracterul lor dinamic. 6. Dincolo de faptul că se constată ca și la Durkheim, de altfel tendința spre un "imperialism sociologic" aceste cercetări sociologice asupra sistemelor educaționale oferă noi direcții de investigare
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
extensiei în energie. Conceptul de identitate a unei particule, în sensul clasic al termenului, nu mai este deci valabil în lumea cuantică. Contradicția între identitate și non-identi-tate, contradicție inerentă lumii infinitului mic, lumii particulelor, este acceptată de Lupasco ca un dat inevitabil al experienței și ca semn al unei relații revelatoare între progres și contradicție: " ... știința nu progresează decît pentru că experiența, ca și gîndirea, se lovesc neîncetat de contradicții". Această accepțiune era consecința unui act de curaj intelectual și moral într-
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
noi, oare, împreună cu universul nostru, rezultatul acestui orgasm al lui Dumnezeu? Fatalmente, orgasmul presupune contradicția. Dacă Dumnezeu decide să creeze lumea, se separă de el însuși, în dorința lui de a se cunoaște pe sine. Contradicția ar fi astfel un dat divin. Ea este constitutivă Ființei lumii. DIALOGUL JUBILATORIU A doua parte din Omul și cele trei etici ale sale este constituită din dialogul între Lupasco, Solange de Mailly-Nesle și mine, care a avut loc pe 11 mai 1984 și pe
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
domenii speciale, dar și vocație, dăruire de sine. Nu ajunge să știi multe pentru a fi pedagog. Nu ajunge nici măcar să fii profesor de pedagogie. Dispoziția de a înlesni autocunoașterea, de a intermedia o bună întâlnire cu sine nu e datul oricui. Dar când există trebuie să o întâmpinăm ca pe un lucru de mare preț și să o punem la loc de cinste. Unde e, acum, locul însuși al pedagogului? Din moment ce regimul comunist și-a propus să întoarcă pe dos
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]