2,571 matches
-
de ideea unei suprapuneri perfecte între cultură și societate, între actul artistic și cel social. El acceptă că arta se naște în societate, ajungînd însă ceva total opus celei din urmă. Se impune, dacă vrem, ca un construct revelator al "dialecticii negative", al efectului care-și respinge, ultimativ, cauza, i.e. propriul nucleu ab origine, și care funcționează autonom (într-o zonă a "esteticului pur" și "necorupt" de legile concreteței ființiale). Era, desigur, ceea ce așteptam eu însumi de la estetică la vremea cînd
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
o organicitate impresionantă în pofida dimensiunilor și a absenței unei concluzii -, asigurată, în primul rînd, de viziunea generală, unitară, a autorului. Fie că abordează "hedonismul estetic", "fericirea cunoașterii", "noul", "dezestetizarea artei", "urîtul", fie că se focalizează pe opusul lor, "empiria artei", "dialectica funcționalismu lui", "tradiția", "autonomia artistică", "noțiunea de frumos", Adorno refuză, măcar într-o etapă inițială, partipris-ul ideologic, explorînd, cu obiectivitate de arhivar, tot "deter minismul" așa-zicînd "metodologic" al problemei, după care se avîntă în considerații cu caracter mai gnomic. Tehnica
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
reușita de a crea o „comedie a oniricului”. Ca suprarealist, Gellu Naum face parte din gruparea moderată (împreună cu Virgil Teodorescu și Paul Păun), grupare ce se revolta prin 1944 împotriva anarhismului suprarealist reprezentat de Gherasim Luca și D. Trost. Echilibrând dialectica suprarealistă, teoriile lui Gellu Naum se înscriu într-o acțiune de evaziune totală, de navigare în vis, dar în același timp de eliberare a omului. Face, cu alte cuvinte, o conciliere între avangardismul estetic și cel social-politic [...]. Teribilismul său pornește
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288373_a_289702]
-
e un lucru paradoxal. Însă pentru aceste personalități paradoxul pare doar o altă denumire a normalității. Steinhardt însuși mărturisește: "Creștinismul e cel mai aproape de legea fundamentală a universului: lege care poate fi denumită a contradicției (coincidentia oppositorum), a paradoxului, a dialecticii, a bipolarității simultane. Cred, ajută necredinței mele"1. Alte teme, locuri comune, pentru toți cei trei, dincolo de statutul de evreu convertit (la ortodoxie Steinhardt, la catolicism Frossard, respectiv la luteranism Wurmbrand), de încarcerare și paradox, ar fi libertatea (în primul
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
nepăsare. Nevinovăția însă nu. Pe aceasta nu o poate (re)da și păstra decât numai Hristos, pe calea lui paradoxală, ca-ntotdeauna: dându-ne sentimentul culpabilității. Paradoxal mai lucrează Hristos și cu păcătoșii cu viața și cu moartea. Iată, întreagă, dialectica lui mors et vita: Întâi te viază, apoi te omoară: ca să fii cu adevărat viu"32. Ca o concluzie, Steinhardt afirmă: ,,Din sentința lui Arthur Miller reiese de asemeni că fericirea și liniștea nu le putem crea noi singuri, pe cale
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
ce l-au citit pe Steinhardt, pentru cei ce au citit Jurnalul; Steinhardt ne lămurește și de această dată: "Creștinismul e cel mai aproape de legea fundamentală a universului: Lege care poate fi denumită a contradicției (coincidentia oppositorum), a paradoxului, a dialecticii, a bipolarității simultane. Cred, ajută necredinței mele"11. Steinhard a avut curajul (al cărui elogiu îl face în nenumărate rânduri: Nu există în lume decât un singur lucru, decât unul: curajul"12) uitării și al iertării, la fundamentul căruia stă
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
larg în secțiunea lucrării la care am făcut referire mai sus. Credința Steinhardt așază în deschiderea Jurnalului fericirii următorul citat scripturistic: "Cred, Doamne! Ajută necredinței mele" (Marcu, 9,24). Problema credinței e pentru el o chestiune paradoxală, o chestiune a "dialecticii, a bipolarității simultane. Cred, ajută necredinței mele". Predica Verbul a crede, cuprinsă în volumul Dăruind vei dobândi, e o capodoperă a genului omiletic, un eseu teologic de o profunzime pe care doar marile spirite o pot dovedi. Și, din fericire
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
interpretativ doldora de erudiție. Admirator declarat al Evului Mediu latin și al filosofiei scolastice, M. s-a înscris în pleiada de tineri exegeți care după 1990 au contribuit la trezirea interesului pentru această zonă culturală. Tălmăcirile din Sf. Augustin (De dialectica, De Magistro, Confessiones), Plotin, William Ockam, Thomas de Aquino sau din Emmanuel Swedenborg se remarcă prin corectitudinea transpunerii, adecvarea terminologică, acuratețea expresiei și printr-o orientare constantă către sensibilitatea stilistică a cititorului modern. Amplitudinea și rafinamentul comentariilor ies în evidență
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288291_a_289620]
-
Renan, Două tratate despre originea limbajului, Iași, 2001; Rivarol, Discurs despre universalitatea limbii franceze, urmat de Maxime, reflecții, anecdote, cuvinte de duh, Iași, 2003. Repere bibliografice: Lucia Wald, Alexandru Boboc, Daniel Barbu, Trei opinii despre un eveniment editorial: Augustin, „De dialectica”, „Universul cărții”, 1991, 7; Tania Radu, Augustin, „De dialectica”, LAI, 1991, 10 august; Felicia Niță-Dumas, Augustin, „De dialectica”, ALIL, seria A, t. XXXIII, 1992-1993; Ioan Oprea, Augustin, „De dialectica”, AUI, literatură, t.XXXIX, 1993; Alexandru Gafton, Un act de cultură
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288291_a_289620]
-
Discurs despre universalitatea limbii franceze, urmat de Maxime, reflecții, anecdote, cuvinte de duh, Iași, 2003. Repere bibliografice: Lucia Wald, Alexandru Boboc, Daniel Barbu, Trei opinii despre un eveniment editorial: Augustin, „De dialectica”, „Universul cărții”, 1991, 7; Tania Radu, Augustin, „De dialectica”, LAI, 1991, 10 august; Felicia Niță-Dumas, Augustin, „De dialectica”, ALIL, seria A, t. XXXIII, 1992-1993; Ioan Oprea, Augustin, „De dialectica”, AUI, literatură, t.XXXIX, 1993; Alexandru Gafton, Un act de cultură autentică, CRC, 1995, 10; Eduard Ferenț, Actualitatea învățăturii din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288291_a_289620]
-
anecdote, cuvinte de duh, Iași, 2003. Repere bibliografice: Lucia Wald, Alexandru Boboc, Daniel Barbu, Trei opinii despre un eveniment editorial: Augustin, „De dialectica”, „Universul cărții”, 1991, 7; Tania Radu, Augustin, „De dialectica”, LAI, 1991, 10 august; Felicia Niță-Dumas, Augustin, „De dialectica”, ALIL, seria A, t. XXXIII, 1992-1993; Ioan Oprea, Augustin, „De dialectica”, AUI, literatură, t.XXXIX, 1993; Alexandru Gafton, Un act de cultură autentică, CRC, 1995, 10; Eduard Ferenț, Actualitatea învățăturii din „De Magistro” de Sfântul Augustin, CRC, 1995, 18,19
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288291_a_289620]
-
Boboc, Daniel Barbu, Trei opinii despre un eveniment editorial: Augustin, „De dialectica”, „Universul cărții”, 1991, 7; Tania Radu, Augustin, „De dialectica”, LAI, 1991, 10 august; Felicia Niță-Dumas, Augustin, „De dialectica”, ALIL, seria A, t. XXXIII, 1992-1993; Ioan Oprea, Augustin, „De dialectica”, AUI, literatură, t.XXXIX, 1993; Alexandru Gafton, Un act de cultură autentică, CRC, 1995, 10; Eduard Ferenț, Actualitatea învățăturii din „De Magistro” de Sfântul Augustin, CRC, 1995, 18,19; Liviu Antonesei, Învățătorul dinlăuntru, „Monitorul” (Iași), 1995, 120; 5; Ioana Gafton
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288291_a_289620]
-
unitară, cu conținuturi și metode proprii, datorită multitudinii și diversității de izvoare și fenomene istorice din diverse domenii, istoria trebuie să apeleze la ajutorul altor discipline care-i dau atributul de disciplină multidisciplinară. Abordarea interdisciplinară a devenit un imperativ a dialecticii moderne. Avantajul abordării interdisciplinare este acela de a favoriza transferul, de a oferi o cale În plus de apropiere a Învățământului de viață, a teoriei de practică. Politica curriculară actuală pentru promovarea unei viziuni interdisciplinare În investigarea realității mă preocupă
INTERDISCIPLINARITAEA ÎN PREDAREA ISTORIEI ROMÂNILOR LA CLASELE I – IV by Ana Maria PINZARU () [Corola-publishinghouse/Science/1233_a_2313]
-
liberale cu un apetit utopic sporit poate recrea tipul de speranță socială pe care l-au avut cândva "bătrânele" democrații occidentale. Conștient de prezența unui sentiment de dezamăgire privind democrațiile liberale, sentiment pe care il ilustrează fie discutând pe marginea Dialecticii luminilor 14, fie preluând pesimismul lui Orwell 15, Rorty insistă în mai multe locuri asupra faptului că exercițiile nostalgice sunt ineficiente 16. Cu atat mai mult, este rezonabil să avem o viziune și mai pesimista pentru anii din urmă, din moment ce
[Corola-publishinghouse/Science/84980_a_85765]
-
conduita acestuia spre realizarea scopurilor educaționale. În al treilea rând, motivația este variabila care a asigurat și asigură continuu organizarea interioară a comportamentului în cele mai multe dintre acțiunile sale. În context școlar, motivația educațională poate avea calitatea de: - scop - reflex al dialecticii în plan proiectiv a raportului dintre valorile extrinseci și cele intrinseci; - mijloc - expresie a interferenței semnificative între stimulările prezente în activitățile de învățare și a celor prezente în momentele de control și evaluare a activității de învățare; - sursă - manifestare a
MOTIVAŢIA ȘCOLARĂ ȘI ATITUDINEA ELEVULUI SUCCES SAU INSUCCES by ANDREEA MILENA LUPAŞCU () [Corola-publishinghouse/Science/1757_a_3172]
-
situațiile, evenimentele care au expus organismul la riscuri lezionale. Ea constituie o experiență psihologică care nu poate fi explicată printr-o simplă schemă neurofiziologică. De la un subiect la altul, percepția variază În funcție de circumstanțe. În plus, durerea pune În joc o dialectică relațională Între „ a vedea „ și „ a Înțelege”. Durerea este senzația, emoția și este, de asemenea, limbajul și simbolul. Gardianul binevoitor al integrității individului, atunci când aceasta este subit amenințată, durerea devine un persecutor fără milă atunci când prezența sa se perenizează. Omul
CONTRIBUTII LA OPTIMIZAREA TRATAMENTULUI FIBROMIALGIEI PE PRINCIPII CRONOBIOLOGICE by GABRIELA RAVEICA [Corola-publishinghouse/Science/679_a_1132]
-
ar trebui să mai adăugăm pe Leo Lowenthal, Walter Benjamin, Ernst Bloch, Otto Kircheimer, Franz Neumann, Henry Grossman, Friedrich Pollock, care e poate cel mai economist dintre toți și alții, ca să avem o imagine mai bună asupra nucleului materialist al dialecticii non hegeliene și negative, al hedonismului utopic al Școlii critice. Teza subiectivității moderne este reconstruită pe baza modelului lui Ulise, care, pentru a supraviețui sacrifica vraja naturii exterioare pe altarul raționalității instrumentale, devenind astfel "protoimaginea individului burghez". Deci rațiunea eliberează
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
al Capitalului lui Darwin, care a refuzat însă în mod politicos această propunere. Preocupările lui Marx s-au concentrat asupra economiei politice, a istoriei și teoriei sociale și politice. Engels, în schimb, a avut și ambiția de a elabora o „dialectică a naturii“. Referirile sale la teoria lui Darwin se integrează acestui proiect. Caracterizând dialectica materialistă drept „știința legilor generale ale mișcării și dezvoltării naturii, ale societății omenești și ale gândirii“, Engels preciza, în prefața la ediția a doua a cărții
Darwin şi după Darwin: studii de filozofie a biologiei by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1366_a_2708]
-
lui Marx s-au concentrat asupra economiei politice, a istoriei și teoriei sociale și politice. Engels, în schimb, a avut și ambiția de a elabora o „dialectică a naturii“. Referirile sale la teoria lui Darwin se integrează acestui proiect. Caracterizând dialectica materialistă drept „știința legilor generale ale mișcării și dezvoltării naturii, ale societății omenești și ale gândirii“, Engels preciza, în prefața la ediția a doua a cărții sale Anti-Dühring, că a urmărit realizările din științele naturii pentru a evidenția acțiunea acestor
Darwin şi după Darwin: studii de filozofie a biologiei by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1366_a_2708]
-
ori de câte ori ele nu se armonizează cu aceste principii. Este o conduită bine ilustrată de raportarea lui Engels la Darwin. Aprecieri critice ale teoriei lui Darwin și propuneri de revizuire întâlnim în manuscrisele lui Engels, care au fost publicate sub titlul Dialectica naturii. Criticile se concentrează asupra a ceea ce Engels aprecia drept o exagerare a rolului acordat luptei pentru existență și selecției naturale în evoluția speciilor. Sursa acestor rezerve critice pare să fi fost presupunerea că selecția și lupta pentru existență ar
Darwin şi după Darwin: studii de filozofie a biologiei by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1366_a_2708]
-
Mecanismul este același. Cei mai puternici sunt cei mai bine adaptați. Este clar că Engels nu a sesizat deosebirea fundamentală dintre explicația lamarckiană și cea darwiniană; el era înclinat spre cea dintâi, și anume din motive de ordin ideologic. Autorul Dialecticii naturii, un spirit nu lipsit de simțul realității și al umorului, ar fi fost poate de acord că însemnărilor sale de amator pe marginea științei nu trebuie să li se acorde o greutate prea mare. Iată însă că publicarea manuscriselor
Darwin şi după Darwin: studii de filozofie a biologiei by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1366_a_2708]
-
a lui Socrate. El este cunoscut prin mărturiile contemporanilor săi, uneori discordante. Socrate a existat istoric, dar persoana sa este înconjurată de legendă, conturată de opiniile contemporanilor formulate în etape diferite. Această imagine este compusă din ironia, pseudoignoranța și arta dialecticii, care-l caracterizau. Imaginea lui Socrate a fost permanent prezentă în decursul istoriei. Deci, existența sa istorică nu este pusă la îndoială (cu excepții). Ea este dublată de mitul socratic. O imagine unitară nu poate fi conturată. Înțelegerea personalității și
Datoria împlinită by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1391_a_2633]
-
-le că nu gândesc, sunt inconsistenți intelectual, acționează întâmplător, nu știu ce trebuie păstrat și nici cum. Cu acestea a comis o greșeală de neiertat, stârnind o ură neîndurătoare. Prin atitudinea sa, Socrate era o insultă vie. Forța sa intelectuală și arta dialecticii depășeau în toate privințele pe cele ale sofiștilor. În epoca clasică faptul religios apare ca fapt social sau civic. Zeii treceau drept protectori ai cetății, negarea lor fiind condamnată. Daimonul socratic nu părea să poarte cu sine un pericol de
Datoria împlinită by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1391_a_2633]
-
Binele este regele lumii gândite așa cum soarele este regele lumii invizibile. Binele este principiul care condiționează totul, atât sub raportul existenței cât și sub acela al cunoașterii. Existența și cunoașterea lui nu mai implică nici un alt principiu; știința lui este dialectica. Dialectica este știința cea mai înaltă pentru că are ca obiect cunoașterea existenței în sine. Cunoașterea dialectică constă într-o unificare a cunoștințelor adevărate. Dialectica este o știință sintetică prin aceea că leagă toate cunoștințele de una și în aceeași idee
Datoria împlinită by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1391_a_2633]
-
este regele lumii gândite așa cum soarele este regele lumii invizibile. Binele este principiul care condiționează totul, atât sub raportul existenței cât și sub acela al cunoașterii. Existența și cunoașterea lui nu mai implică nici un alt principiu; știința lui este dialectica. Dialectica este știința cea mai înaltă pentru că are ca obiect cunoașterea existenței în sine. Cunoașterea dialectică constă într-o unificare a cunoștințelor adevărate. Dialectica este o știință sintetică prin aceea că leagă toate cunoștințele de una și în aceeași idee a
Datoria împlinită by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1391_a_2633]