2,452 matches
-
confruntă ca într-o sală de judecată. Dialogul pe care-l reține stenograma acestei întâlniri, cu excepția intervențiilor lui A. Tvardovski și, în parte, a lui K. Simonov, ține de domeniul absurdului. Absurdă este reacția "juriului" de a amenda "antiumanismul" și "duritatea" textului soljenițian, intențiile lui de "ofensă", "amenințare" și "răzbunare", absurdă este obsesia raportării cuvântului lui Soljenițîn la o presupusă incitare a "dușmanului din afară". Nu mai puțin, absurdă este consecința directă pe care o are o întâlnire între scriitori asupra
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
eram mânați la ședințe: să vă prelucrăm"348. Kostoglotov, dimpotrivă, a putut să trăiască "în acord cu propria conștiință", în pofida încarcerării. Kostoglotov nu este dispus să mascheze idei și sentimente, iar comportamentul frust este o consecință clară a experienței sale. Duritatea experienței trăite l-a învățat ce anume dă valoare vieții unui om. În legătură cu aceasta, este importantă scena care se petrece în magazinul în care Kostoglotov intră din curiozitate, în dimineața externării. Atenția lui este atrasă de un bărbat care cere
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
-a). Dar mesajul lor dezvoltă ceea ce s-ar putea numi "teologia salvării" schițată de Ieremia. Putem deci judeca de pe acum rolul profetismului în istoria religioasă a Israelului. Ceea ce impresionează la profeți, de la început, este critica adusă de către ei cultului și duritatea cu care atacă sincretismul, adică influențele canaaneene, ceea ce ei numesc "desfrânarea". Dar această "desfrânare" contra căreia ei nu încetează să fulmineze reprezintă una din formele cele mai răspândite ale religiozității cosmice. Specifică agricultorilor, religiozitatea cosmică prelungea dialectica cea mai elementară
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
să gândim și să ne comportăm ca el. Marea majoritate a preoților nu-și înțeleg menirea, drept pentru care mesajul bisericii nu este coerent. Oamenii vin la biserică, se închină, aprind lumânări și după ce ies, fac tot felul de măgării". Duritatea afirmațiilor sale se bazează atât pe o amară experiență de viată, cât și pe studierea atentă a realităților din jur. In opinia să, "cauza sărăciei este jaful, o boală a societății românești". Atât timp cât lucrurile nu se vor schimba în bine
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
șase destinații" au fost tot atâtea lecții de viață și de istorie pe care sunt acum încântat că le-am trăit. Spun "acum" când scriu aceste rânduri, pentru că la vremea lor fiecare din "cele șase lecții" au avut accente de duritate, pericol, risc, neprevăzut și "inedit" cum numai o activitate diplomatică, în patru din cele șase cazuri ca șef de misiune, poate presupune! Prima mea "relație" cu Cuba și "El Lider Maximo" Fidel Castro datează din toamna 1962. Terminasem facultatea și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
cutremurătoare ca cele ce mi-a fost dat să văd și la care să particip, care mi-au sfâșiat sufletul de durere, care m-au rănit adânc și definitiv pentru toată viața și care m-au făcut apoi să înțeleg duritatea luptei pentru existență, și că în această luptă omul făptura lui Dumnezeu se dovedește a fi cel mai mare ticălos de pe Planetă. Eram în lizieră. Ne-am așezat fiecare pe câte un rând și înotam prin zăpada care prinsese o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
altarul sacrosanctei "agheasme" de Zăvoaia, se evidențiau tulburător două piese total diferite, dar având profunde accente înălțătoare, sfâșietoare; prima fiind Treceți batalioane române Carpații, iar cealaltă Când eram pe Ialomița. Interpretarea primei piese se făcea cu atâta forță, energie și duritate, cu atâta elan patriotic, încât dacă ungurii ăștia iredentiști i-ar fi auzit, s-ar fi cutremurat de spaimă; și, de milă, de silă ori de frică, ar fi abandonat cât colo Ardealul ăsta cu ghinioane, dispărând ca iepurii în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
drepturi. Nu putem trece cu vederea că asupra absolvenților aparținând minorităților naționale - bulgari, găgăuzi, evrei, ucrainieni, ș.a - s-au exercitat presiuni fie pentru românizarea numelui de familie, fie de lupta de clasă (în perioada 19451958), fără însă să îmbrace duritatea perioadei staliniste din URSS. Ca o mărturie a acestor tendințe stă, pe de o parte, românizarea numelui de familie la mulți dintre absolvenți (Exemple: Beleaev în Belu, Dalacov în Dalacu; Hagiculev în Hagiculea, ș.a), pe de altă parte, cei
MONOGRAFIA ABSOLVENȚILOR LICEELOR DIN BOLGRAD STABILIȚI ÎN ROMÂNIA by NENOV M. FEODOR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1830_a_92278]
-
cei care nu mai sunt?) a lui Nichifor Crainic sau în sonetele lui Radu Gyr”. Robert Cahlueanu este, însă și un poet al dragostei de patrie și de patrie mică - Basarabia (volumul - Lacrimi pentru Basarabia, 1995). În poezia sa „transformă duritățile și asprimile în gingășii și frăgezimi, fulgerul în rouă, negurile în zăpezi; gândurile însângerate în gănduri înfiorate și înmiresmate.” Lumea este prezentă într-o nouă viziune: „altădată materiale, grele, apăsătoare, a senzațiilor, sentimentelor, altădată trăite la limita paraxistica a tragicului
MONOGRAFIA ABSOLVENȚILOR LICEELOR DIN BOLGRAD STABILIȚI ÎN ROMÂNIA by NENOV M. FEODOR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1830_a_92278]
-
mi s-a părut grandilocvent și prea declamator, Minulescu ne-a fermecat. Astăzi, Minulescu este încă citit. Dar el trebuia ascultat și văzut, pentru că poetul era și un actor mare, un declamator ciudat, cu pauze, cu țipete și șoapte, cu durități și tăceri extraordinar de sugestive. A recitat celebrele și atunci "romanțe pentru mai târziu", "eu știu c-o să mă-nșeli chiar mâine", "un bătrân și o bătrână", "se uită soarele-napoi ... dar balerina nu-l iubea". Noi plângeam... pentru că "balerina
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
colțari de fier, închis cu două lacăte sigure. Obiectul nu avea nici un nume, nu-i spuneam în nici un fel, dar credeam că este "lada de zestre". Mulți ani am dormit pe această ladă, toți anii studenției; nu mă deranja deloc duritatea suprafeței peste care o pătură groasă închipuia o saltea. Nu știam ce conține, ce ascunde această ladă; mă gândeam, desigur, la acest "tezaur" misterios, dar adormeam atât de repede, încât nu aveam timp să formulez măcar o impresie. Bineînțeles, am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
invizibili, trec dintr-o parte în alta a lumii, din cer pe pământ și invers, călătorind pe nourii mătăsoși ai închipuirii. Este un privilegiu această capacitate de translare. Se înțelege, este metaforă. Realitatea este fixă, dură, respectată tocmai pentru această duritate. Povestea este partea poeziei; are un statut mai puțin respectabil. De altfel, împărțirea strictă a lumii și a elementelor ei in realitate și poveste exprimă o lege universală. Filosofia acceptă logica acestei diviziuni, iar antropologia împarte lumea în două categorii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
adunați cu toții pe o colină în coasta mânăstirii Neamțului. Am simțit acolo că "sentimentalismul", care nu mai este la modă, nu poate dispare. Bătrânii aceștia decrepiți erau "sentimentali", ceea ce este mai important decât "moda", "stilul" de viață care se poartă, duritatea "strict necesară", ca "element de supraviețuire" după cum se exprimă un cunoscut psihiatru, unul pe jumătate popă și pe jumătate doctor, sau invers. S-a așezat lângă mine o doamnă foarte bătrână. Era o fostă femeie frumoasă. M-a întrebat, cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
nu tocmai ai fostelor servicii secrete, dar nu poate fi nici o îndoială că asemenea „cârtițe” - mâncând un cozonac bun în toate formațiunile politice românești - s-au simțit pentru singura dată amenințate serios în acei ani și au reacționat cu o duritate și solidaritate de care nu au avut nevoie în celelate administrații postdecembriste. Dl Pacepa are dreptate, din nefericire unele pagini sunt încă de mare actualitate pentru ca o pagină a istoriei românești să poată fi, în sfârșit, întoarsă. Din motive de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
de un drept rigid și strict, nici o parte nu putea să se servească de plebea creștină în alegerea Episcopilor, căci numai cunoașterea și caritatea stăpîneau exercitarea dreptului pe care guvernatorii Bisericii îl primiseră de la Cristos și îl temperau, îndulcind orice duritate; de aceea nu hotărau nimic la voia întîmplării acei cunoscători prelați, nimic în taină, nimic de unii singuri; țineau seama de învățătura lui Cristos însuși, de mărturiile și sfaturile celorlalți și considerau că sfatul cel mai bun, sfatul cel mai
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
pe care le așteptam cu nerăbdare. Mama putea să fie tandră și afectuoasă, dar și ușor influențabilă și nesigură pe ea, În ciuda Îndrăznelii și Încăpățânării grecești. Tata era mult mai autoritar, mai stăpân pe el (era capabil de accese de duritate chiar exagerate uneori, de Înțeles pentru cineva educat În spirit prusac de sfârșit de secol). În plus, frustrarea vieții lui, de a nu-și fi urmat vocația, combinată cu tensiunile suferite de toți cei cu originea „nesănătoasă“, suspectați și vizitați
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
față de momentul producerii lor, am putut vedea Sciuscia sau Umberto D ale lui De Sica, Nu-i pace sub măslini sau Anna Zaccheo ale lui De Santis, Feroviarul lui Pietro Germi, opere ale neorealismului italian care ne-au șocat prin duritate, prin impresia de neprelucrare, de adevăr uman dezgolit, înfățișând viața în ipostaze dintre cele mai detestabile, de cruzime, de sordid. Le percepeam și tezismul social, dar nu ne supăra prea mult pentru că limbajul filmic era, într-adevăr, de o puternică
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
am zâmbit și am trecut mai departe, fiecare pe drumul său... și tot în cursul inferior al liceului l-am avut pe profesorul de istorie Ion Totoiu: sclipitor de isteț, povestitor neîntrecut, având o jovialitate, un farmec și totodată o duritate pe măsura oamenilor Renașterii - cred eu, se ilustrase, pe lângă altele, în perioada războiului prin traducerea și lansarea pe piața bucureșteană a cărților de paradoxală și totodată sclipitoare popularizare istorică ale lui Hendrick van Loon... Această deosebită simpatie a mea față de
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
filială, al unuia ce calcă peste cadavre. și nu mi-l pot ierta. Dar cât de bine îmi cunoșteam subiectul! și ce gamă nemai pomenită de calități și defecte îmi oferea el, ce treceri de la duioșii paradiziace la izbucniri de duritate și mânie, dar mai cu seamă de gelozie dusă până la absurd. Da - eram fiul mamei mele și, de fapt, portretizând-o pe dânsa, pe mine mă zugrăveam cu ochiul lucid și înțelept pe care-l moștenisem de la Tata... — Vă mulțumim
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
dovezile! Noi am anunțat deja autoritățile guvernamentale! Nu putem să-l predăm fără documente: este un individ periculos!Eu sunt cel mai mare în grad aici, așa că eu decid! Vă semnez documentele de predare și îl iau pe răspunderea mea. Duritatea intervenției, gabaritul și funcția dulapului i-a îmblânzit pe ofițeri: au emis noi documente de predare, acesta a semnat tot ce i s-a prezentat, și-a pus cazmaua (mâna) pe neajutoratul vinovat și, hotărât, l-a mânat spre mașină
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
intensă că nu e totul pierdut și că bărbatul iubit mai poate încă reveni asupra deciziei infame de a o lăsa, ceea ce ar putea provoca un deznodământ funest. E atâta tandrețe și gingășie în spusele ei, dar, concomitent, se simte duritatea inexorabilă a revoltei marilor disperați care-și decid cu luciditate soarta, deși ar dori ca aceasta să-i ocolească. Aia e-atât de răvășită și-mi rostește versurile cu glas răgușit: „Și totuși, numai pentru tine - îmi amintesc - eu, care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
Înzestrat. Melomania, așadar - care m-a Înstrăinat, Încă din prima tinerețe, de școală și de gândul unei cariere, dar pe care am trecut-o, ca o unică moștenire și ca un bun al familiei, fiului meu, spre a-i atenua duritatea Înțelegerii sale ingine rești -, avea să-mi procure Într-o bună zi aprehensiunea unei moleșiri a caracterului meu „activist“, cum i se spunea, nos talgia acțiunii conducându-mă la un divorț, categoric și absurd, cu muza favo rită, Terpsihora, căreia
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
fost condamnați a doua oară și, totuși, spre onoarea lor, nu s-au lepădat nici acum de legământul lor de ascultare, sărăcie și castitate. Poate tocmai austeritatea proprie confesiunii lor i-a ajutat să suporte cu stoicism regimul alimentar mizerabil, duritatea muncilor fizice la care erau supuși, ca și bădărănia și obrăznicia cu care anchetatorii, iar apoi temnicerii, le smulgeau bucuroși bărbile, îi umileau, îi înjurau și le spuneau „bandiți”. Acest al treilea val avea de asemenea legătură cu eșecul colectivizării
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
împreună cu frații din Ordinul Franciscan, preoții: Lucaciu Dumitru, Gh. Coceangă, Băcăoanu Petru, Dâncă Petru, Gabor Iosif, Blăjuț Eugen, Butnaru Ioan și alții, preoți de mir catolici, ortodocși și destul de mulți sectanți. La canal a fost „ca la canal”: muncă forțată, durități și umiliri, ger crunt și căldură toridă, pe lângă celelalte caracteristici în astfel de situații (foame... foame... etc.). Aici am stat până la 20 iunie 1953. De la canal am fost transferat la închisoarea din Gherla, unde am stat exact un an. Am
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
am explicat că nu există un asemenea partid în România, că dacă un astfel de partid ar conlucra cu Partidul Comuniștilor din Republica Moldova, înseamnă că "și-ar da foc la valiză" și ar dispărea de pe scena politică românească. Cu toată duritatea discuției, ne-am despărțit în termeni civilizați și, în perioada următoare, după ce a devenit președintele Republicii Moldova, mi-am dat seama că a apreciat franchețea discuției avute în cabinetul ministrului Cernomaz, ca și calitatea aprecierilor făcute cu acea ocazie. În primăvara
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]