3,363 matches
-
întrucât "energia" cu care Hitler întrebuințează "semnul" evreului în Mein Kampf se datorează unui complex de împrejurări mai dificil de analizat. Kenneth Burke își descrie suspiciunea în privința modului în care perioada "vieneză" a lui Hitler, episod existențial personal al conducătorului fascist, l-a adus "într-o stare de incertitudine care, în final, s-a "rezolvat" prin furie"372. Aflat într-o stare apropiată sărăciei extreme și suferind din această cauză, Hitler începe să studieze teoriile politice, în încercarea de a da
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
l-a "lăsat fără cuvinte": "Nu știi ce să admiri mai mult: volubilitatea limbii sau abilitatea lor (a evreilor -n. a.) de a minți. Încet, încet, am început să îi urăsc"374. Kenneth Burke identifică, în aceste rânduri ale conducătorului fascist, "deșteptarea spontană a antisemitismului"375 său. Astfel, o dată ce Hitler a descoperit ""cauza" nefericirii sale, a putut să se confrunte"376 cu aceasta, transformând-o, dintr-o priveliște pe care se străduise, îndelung, să o evite, într-o scenă pe care
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
final drept stare de "fericire interioară": "Aceasta este perioada în care am trăit cea mai mare schimbare a cărei experiență urma să o am vreodată. Dintr-un cosmopolit fragil, m-am transformat într-un antisemit fanatic"377. Mai mult, conducătorul fascist atașează, folosind - cum îi stă în fire, conform observațiilor atente ale lui Kenneth Burke - "unul dintre șiretlicurile sale asociative"378, momentului personal al transformării, descris adineauri, o "viziune" apocaliptică, potrivit căreia el, Hitler, "acționează în spiritul Atotputernicului Creator"379, în timp ce
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
în fire, conform observațiilor atente ale lui Kenneth Burke - "unul dintre șiretlicurile sale asociative"378, momentului personal al transformării, descris adineauri, o "viziune" apocaliptică, potrivit căreia el, Hitler, "acționează în spiritul Atotputernicului Creator"379, în timp ce eliminarea evreilor devine, după conducătorul fascist, parte din planul divin! Kenneth Burke observă că perioada de tranziție a conducătorului fascist, o perioadă pe care acesta o descrie drept ambivalentă și duală, un amalgam de stări interioare antinomice, în care "rațiunea" și "realitatea" îi pun "inima" la
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
378, momentului personal al transformării, descris adineauri, o "viziune" apocaliptică, potrivit căreia el, Hitler, "acționează în spiritul Atotputernicului Creator"379, în timp ce eliminarea evreilor devine, după conducătorul fascist, parte din planul divin! Kenneth Burke observă că perioada de tranziție a conducătorului fascist, o perioadă pe care acesta o descrie drept ambivalentă și duală, un amalgam de stări interioare antinomice, în care "rațiunea" și "realitatea" îi pun "inima" la grea încercare și care, firesc, se încheie cu triumful "rațiunii", constituie un bun motiv
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
vizitat" în periplul nostru, sub îndrumarea sa, prin Mein Kampf. Ne-am "familiarizat", deja, cu viziunea lui Hitler în ce privește "centrul" materializat al doctrinei sale (orașul München), dar și cu perspectiva sa asupra factorului ce menține "viziunea despre lume" a conducătorului fascist în "echilibru". Este vorba, desigur, de "evreul universal", al cărui rol de "țap ispășitor" îndeplinește, cum ne reamintim de la Rene Girard 387, funcția ambivalentă a reordonării spațiului simbolic care îl revendică drept "centru" al său, o dată ce comunitatea inerentă spațiului simbolic
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
economică, pe temeiul salvării responsabilității persoanei, Hitler, în schimb, folosește această "tactică a legării unui program de reformă socială de "unificatorul" antisemit"398. Prin urmare, din perspectiva "eficienței demagogice"399, paralelismul realizat de Hitler demonstrează atenția deosebită cu care conducătorul fascist s-a folosit de situația în care se află Viena, în perioada respectivă, pentru a o transforma, nici mai mult, nici mai puțin, decât într-un "laborator experimental al maturizării propriilor sale planuri"400. Kenneth Burke își continuă expunerea, identificând
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
partea mișcării sale. Explicația? Interpretând în manieră noneconomică neajunsurile economiei, Hitler a reușit, în mod remarcabil, "să deturneze atenția dinspre factorii economici implicați în conflictul modern"418. Cu alte cuvinte, atacând economia evreiască și nu, pur și simplu, economia, conducătorul fascist a reușit să "stimuleze o mișcare entuziastă care a lăsat controlul în mâinile economiei "ariene""419. Este un element al doctrinei sale la care, observă Burke, Hitler nu va renunța pe tot parcursul lui Mein Kampf. Logica sa este inexorabilă
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
a continua propriul proiect (constructiv), arianul "trebuie să distrugă distrugerea întreprinsă de evreu"420. Mai mult, notează Burke, Hitler nu va renunța niciodată la disocierea dintre starea proastă a Germaniei și războiul mondial în care țara se angajase. Pentru conducătorul fascist, factorii economici rămân, mereu, pe plan secund sau chiar terț, în timp ce "factorii politici, etico-morali, precum și cei legați de sânge și de rasă, erau de primă importanță"421. Kenneth Burke remarcă "pașii retorici extrem de interesanți"422 ai lui Hitler, care pune
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
din caracterul său ce transcende prozaicele interese economice, în timp ce partea "materială" este conferită de vizibilitatea dușmanului, calitate mereu atractivă din punct de vedere psihologic, după cum apreciază Burke. Criticul ne îndeamnă să observăm un alt factor psihologic exploatat eficient de către conducătorul fascist: Hitler a observat, în mod corect, că oamenii ar face aproape orice pentru unitate și pentru sentimentul de apartenență față de o comunitate. Mai mult, explică Burke, oamenii detestă, în asemenea măsură, dezbinarea, încât sunt capabili să se întoarcă împotriva celui
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
pe de altă parte, însă, Hitler prezintă imaginea vindecătoare a unității, inspirată de Reich-ul prusac, al cărei centru este chiar "Viena "populară""431. Cu toate că, inițial, Hitler atacase orice tip de mișcare "populară" (folkish, în limba engleză), ulterior, observă Burke, conducătorul fascist și-a dat seama, în mod corect, de faptul că nu are decât de câștigat de pe urma caracterului "vag" al conceptului. Astfel, confirmă criticul, Hitler a "incorporat (acest element - adăugirea mea) în marea suprapunere a imageriei sale relaționale sau a ideației
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
evreul "viclean" și "arogant"; pe de altă parte, cea a "unității vocii", asumate de Hitler însuși, în numele comunității "ariene", predispusă la "eroism" și "sacrificiu" - îl aduc pe critic în punctul în care observă o nouă exploatare caricaturală întreprinsă de conducătorul fascist a modelului gândirii religioase. De această dată, observă Burke, este vorba despre un abuz mai greu de "digerat". Prin urmare, criticul ne solicită "bunăvoința", și anume, într-o măsură "considerabilă"438, dacă alegem să îl urmăm în periplul în care
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
panaceum-ului", ca răspuns la propriile necesități interne"458. Ultimul punct al analizei lui Kenneth Burke se referă la aptitudinile - hilar? - critice ale lui Adolf Hitler. Conform așteptărilor de care, deja, dispunem, o dată ajunși în acest punct, iată că, pentru conducătorul fascist, criticismul însuși deține un sens personal, aparte: este vorba despre "tipul "unificat" de criticism care, pur și simplu, caută modalități conștiente de a face poziția cuiva mai "eficientă", mai complet ea însăși"459. Acest tip de criticism, atestă Burke, îi
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
ar fi fost aceasta de binevenită. Partea șocantă, zice Burke, este că, deși Hitler și-a mărturisit și aceste decizii în Mein Kampf, acest lucru nu a afectat în nici un fel eficacitatea strategiilor sale de factură propagandistică, nici după ce conducătorul fascist le-a explicitat, deschis, funcția. În ce privește "tehnica oratoriei"466 lui Hitler, Kenneth Burke observă caracterul provocator al declamației conducătorului fascist, a cărei eficiență e sprijinită, dacă e cazul, prin forță, de către agenții săi de pază. "Trinitatea guvernamentală" concepută de Hitler
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
în Mein Kampf, acest lucru nu a afectat în nici un fel eficacitatea strategiilor sale de factură propagandistică, nici după ce conducătorul fascist le-a explicitat, deschis, funcția. În ce privește "tehnica oratoriei"466 lui Hitler, Kenneth Burke observă caracterul provocator al declamației conducătorului fascist, a cărei eficiență e sprijinită, dacă e cazul, prin forță, de către agenții săi de pază. "Trinitatea guvernamentală" concepută de Hitler, notează Burke, constă în "popularitatea conducătorului, forța care susține această popularitate și popularitatea și forța menținute împreună suficient de îndelung
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
artistice"472. S-a considerat, mereu, un ""arhitect" care construiește un Stat "popular" care să se potrivească, în termeni de material politic, arhitecturii "populare" a orașului München"473. Dacă privim lucrurile din această perspectivă, observă criticul, dilema cu privire la sinceritatea conducătorului fascist devine mult mai ușor de elucidat decât în alte cazuri, mai mult sau mai puțin celebre decât al său. Burke se referă la prototipul celui care ia, după caz, chipul "rolului" pe care îl joacă, într-o situație sau alta
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
buni este cea mai rea". Hitler a reușit un astfel de efect datorită "implicării (în propria doctrină - adăugirea mea) a unei versiuni bastarde a unor modele fundamentale ale gândirii religioase"483: Nimic ce ține de religie nu necesită un stat fascist. O mare parte din prescripțiile religioase, dacă sunt prost utilizate, conduc la un stat fascist"484. Astfel, cei care corup religia, apreciază Burke, reprezintă, într-adevăr, "amenințarea majoră în lumea de azi, pentru că distorsionează modelele profunde ale gândirii religioase într-
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
propria doctrină - adăugirea mea) a unei versiuni bastarde a unor modele fundamentale ale gândirii religioase"483: Nimic ce ține de religie nu necesită un stat fascist. O mare parte din prescripțiile religioase, dacă sunt prost utilizate, conduc la un stat fascist"484. Astfel, cei care corup religia, apreciază Burke, reprezintă, într-adevăr, "amenințarea majoră în lumea de azi, pentru că distorsionează modelele profunde ale gândirii religioase într-o manieră crudă și sinistră"485. Kenneth Burke trage concluzia: sarcina majoră a criticului retoric
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
care își asumă "bătălia antihitleristă"486 constă exact în identificarea "tuturor mijloacelor disponibile de a scoate în evidență distorsiunile lui Hitler ale gândirii religioase"487, astfel ca politicienii contemporani să devină neputincioși, în orice posibilă tentativă de a reproduce eforturile fasciste. Desigur, confirmă Burke, dorința oamenilor de a se uni este "autentică și admirabilă"488, la fel ca năzuința unității naționale. Însă ea necesită mijloace adecvate de realizare, de aceeași calitate ca scopurile de mai sus. Prin urmare, căile înșelătoare, care
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
simbolice. Prin urmare, în călătoria sa prin Mein Kampf, în care l-am însoțit în paginile anterioare, Kenneth Burke și-a propus să observe și să descrie elementele fundamentale (obiectivele turistice obligatoriu de vizitat) ale "viziunii despre lume" a conducătorului fascist, viziune articulată la modul exhaustiv în paginile cărții sale și la al cărei sens criticul ajunge, pur și simplu, în baza experienței lecturii textului hitlerist. Această experiență a lecturii furnizează criticului retoric, din perspectiva dramatismului, desigur, sensul dramei producătorului de
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
boierești sau domnești de la Slobozia, Bahna, Băhnișoara, Mircești, Șcheia sau Miclăușeni, s-au așezat mai ales În zona de est a Romanului, În cartierul ”Strada Nouă” (Cartierul latin). Puțini erau rromii zlătari care erau recunoscuți ca meșteri aurari... După prigoana fascistă, Începând cu anul 1947 rromii căldărari sunt determinați și ei să se sedentarizeze și se stabilesc În Cartierul Muncitoresc și, mai nou, În ”Satul Olimpic”- Strada Fabricii. În prezent emanciparea rromilor este pe drumul cel bun, peste 80 % sunt cunoscători
RROMII ÎNTRE TRADIŢIE ŞI CONTEMPORANEITATE by Judit Găină, Viorel Paraschiv () [Corola-publishinghouse/Science/91787_a_93174]
-
stat cu ideile cele mai îndrăznețe nu pot să realizeze nimic trainic dacă baza socială și economică a națiunilor nu corespunde edificiului politic și juridic pe care vrem să-l construim în mod pașnic.” . Conflictul chino-japonez, atacarea Etiopiei de către Italia fascistă, reocuparea zonei renane de către Germania hitleristă, războiul ruso finlandez, reprezintă tot atâtea crize în fața cărora Liga Națiunilor s-a dovedit a fi neputincioasă. Considerăm că elementul definitoriu care i-a lipsit Ligii Națiunilor a fost o forță militară proprie cu ajutorul
Titulescu și Liga Naţiunilor Trei momente semnificative by Marius Hriscu () [Corola-publishinghouse/Science/1670_a_2912]
-
cu repeziciune de la un capăt la altul al lumii, în toate domeniile în care eforturile omenești, reușiseră să stabilească o ordine oarecare” . Acesta avea în vedere consecințele crizei economice, divergențele dintre marile puteri și rezervele statelor mici față de acestea, pericolul fascist pentru securitatea mondială. Cel care a fost considerat “unul dintre cei mai inteligenți și mai talentați diplomați ai Europei contemporane” în calitatea sa de președinte al Adunării Generale a Ligii Națiunilor a determinat luarea unor măsuri concrete. Astfel Comisia de
Titulescu și Liga Naţiunilor Trei momente semnificative by Marius Hriscu () [Corola-publishinghouse/Science/1670_a_2912]
-
intruziunile politice sunt tot mai evidente. Ramiro Ortiz publică studiul Catolicism și fascism (2/1927), pentru ca peste doi ani să se facă elogiul lui Benito Mussolini. Încep să se publice fragmente din discursurile Ducelui, iar în articole traduse, precum Statul fascist și Originile și doctrina fascismului de Giovanni Gentile, se condamnă așa-zisa libertate bolșevică. Acestei tendințe i se raliază o conferință a lui Octav Onicescu pe tema Fascismul teoretic în gândirea lui Gentile și Rocco, despre care informează revista. Documente
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289298_a_290627]
-
Dumaă, 68 București, Editura Politică,1982, p. 93. 65 Litvinov de a nu face nici un fel de concesii românilor în ceea ce privește tratatul de asistență mutuală. Cauzele erau posibila demisie a lui Titulescu și aprecierea conform căreia guvernul României era un guvern fascist, apropiat de Germania hitleristă: „În telegrama primită azi, tov. Litvinov face bilanțul convorbirilor desfășurate vreme de un an cu Titulescu în legătură cu pactul. El formulează cele două dezacorduri (Basarabia și legarea țărilor de Pactul franco-sovietică și opinează că în nici una din
De la dispute la reconciliere: relaţiile româno – sovietice (1932 – 1936) by Marius Hriscu () [Corola-publishinghouse/Science/1604_a_3072]