2,314 matches
-
rece - șezând roată de jur împrejur cete de români, iar pe frigări lungi frigând berbeci și oi, chiuind, cântând, horind - într-o parte unii jucau pisând pământul pietros cu opinca cea ușoară, pe când unul șezând pe-un bolovan fluiera în fluier de soc. Chiuiturele vesele, fumul înălțîndu-se din focurile multe, fețele cele curioase cu ochii lor cei vii, cari de cari mai mari - în fine, acolo-l vedeai pe român, cu fața arsă dar adâncă, cu ochii caprii și vioi, cu
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
vom face să prețuiască mult!... Ochii săi străluciți se aprinsese în fundul capului și un fior de mândrie însenină fața sa. În curând mă simții familiar între oamenii noștri. În curând încălțai și eu cioarecii strâmți și lungi, încrețiți cât ține fluierul piciorului, și pusei piciorul în opinca cea ușoară. Astfel îmbracat, adeseori păzeam pe culmile munților noaptea, în razele lunei, asemenea sentinelei Romei care, păzind creștetele de fier ale Carpaților, privește cu ochii plini înspre sud, gândind la muma sa, regina
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
meu; astfel mă uitam la el și nu ziceam nimic, decât sărutam fața lui ca alabastrul cu gura mea cea plină de sângele inimei sale. Fața rămânea nemișcată, moartă; numai albeața ei contrasta ciudat cu petele sângeroaselor mele sărutări. Un fluier vâjâitor din frunză mă trezi din atonia mea; împușcăturile încetase și auzeam din ce în ce apropiindu-se pași; presupuneam cumcă sunt voinicii cari, neputând să susțină lupta, se retrăgeau. Și în curând văzui apropiindu-se bătrânul tribun, asudat și
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
cu fața adâncită și zice: uite, sub tufa aceea, un titirez s-a amorat foc într-o zână, uite cum se ridică din călcâie și se uită la ea. Și dacă ți se pare c-auzi cântec de bucium și fluier din acel codru verde, el va asculta cum îi țiuie pin ureche și-ți va spune anume aria ce s-aude. Un asemenea om face cucoși de hârtie și-i pune să joace comedie pe masă, e-nstare să-ți spună
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
și abia-ncrețit care-i dumbrava centrului, ce constituie izvorul regenerărei omenești, apoi urmau trîmbii rotunzi a picioarelor, tari și copți, numai buni de-a zugruma șelele unui amant între ele, apoi genunchii, ce făceau gropițe când ea* stătea, apoi fluierele cu pulpe tăiete-n lapte, până la gleznuțele și piciorușele de argint... Ea surâdea... buzele jîmbate de acest surâs sensual și voluptos lăsau să se vadă dantura întredeschisă ca la o leoaică însetată, obrajii suflați abia cu rumăn făceau gropițe abia desemnate
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
la Braniște, dincolo de pădure, să ducă un ied la niște rude mai sărace ale spătarului. Acum se întorcea la curte, unde îl așteptau alte treburi. Se rezemase de scoarța uscată și tare a copacului și își fermeca inima cu un fluier mic. Se gândea la Ghighina, fata spătarului Gongea. Nu se gândea la ea ca la o iubită, ci, așa, ca la o ființă frumoasă către care îndrăznise să ridice ochii. Pampu era argat de curte, dat de mic la stăpân
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
podul din marginea satului, au traversat o parte din pădure, iar după vreo oră au ajuns la Podul Morarilor. Acolo au făcut primul popas, pe malul Dâmboviței. Era zi însorită, pământul era uscat, iar de pe câmpuri se auzeau glasuri și fluiere. Există astfel de zile pe care nu le poți uita ușor, iar aceasta era una dintre ele. Iscru simțea cum i se umple sufletul de dorințe, Ghighinei i se părea că Pampu se gândește la ea, spătarul își făcea deja
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
mare, și a zis: "Cu așa repeziciune va fi aruncat Babilonul, cetatea cea mare, și nu va mai fi găsit! 22. Și nu se va mai auzi în tine nici sunet de alăute, nici cîntece din instrumente, nici cîntători din fluiere, nici cîntători din trîmbițe, nu se va mai găsi la tine nici un meșter în vreun meșteșug oarecare. Nu se va mai auzi în tine vuietul morii. 23. Lumina lămpii nu va mai lumina în tine, și nu se va mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85065_a_85852]
-
la București, nu ne dădeam în lături să folosim carnetul acesta pentru a intra la meciurile de fotbal. Dan Darabă și cu mine eram „artiștii” grupei. Dan cânta în orchestra de muzică populară „Miorița” a Universității „Al. I. Cuza”, la fluier, caval și bucium. Eu am cântat, mai întâi, în corul Universității (anul I) și apoi, din anul II, în aceeași orchestră „Miorița”, la vioară. Ambii am fost laureați ai concursurilor artistice studențești, faza pe țară, și eram mândri tare că
Din viaţa, activitatea şi gândurile unui profesor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101007_a_102299]
-
cor a Universității, în anul I și apoi, din anul al doilea a cântat la vioară în orchestra de muzică populară „Miorița“ a Univertății. Colegul Dan Darabă a făcut și el parte din orchestra „Miorița“, la instrumente de suflat (bucium, fluier) (vezi foto). Atât corul, cât și orchestra Universității care, în paranteză fie spus, era condusă de un fizician, lectorul Jeverdan, au fost ani în șir laureate a fazei pe țară a formațiilor artistice studențești. e) În grupă am avut și
Din viaţa, activitatea şi gândurile unui profesor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101007_a_102299]
-
aluzie la statura lui, ci modul obișnuit de adresare către servitorul unui clan provincial. — Cine ești? Îl Întrebă Hiyoshi pe omul care stătea sub un stejar, cu genunchii strânși la piept părînd Înfometat. Purta un kimono cenușiu murdar, cu un fluier de bambus Înfipt la cingătoare. — Vino-ncoa puțin. Bărbatul Îi făcu semn cu mîna să se apropie. Era un komuso, unul dintre călugării cerșetori, cântăreți din fluier, care veneau, când și când, În sat. La fel ca ceilalți, și acesta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
genunchii strânși la piept părînd Înfometat. Purta un kimono cenușiu murdar, cu un fluier de bambus Înfipt la cingătoare. — Vino-ncoa puțin. Bărbatul Îi făcu semn cu mîna să se apropie. Era un komuso, unul dintre călugării cerșetori, cântăreți din fluier, care veneau, când și când, În sat. La fel ca ceilalți, și acesta era nespălat și neras și avea un fluier din bambus Într-o rogojină din trestie, atîrnată pe umăr. Unii dintre ei mergeau din sat În sat asemenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
puțin. Bărbatul Îi făcu semn cu mîna să se apropie. Era un komuso, unul dintre călugării cerșetori, cântăreți din fluier, care veneau, când și când, În sat. La fel ca ceilalți, și acesta era nespălat și neras și avea un fluier din bambus Într-o rogojină din trestie, atîrnată pe umăr. Unii dintre ei mergeau din sat În sat asemenea călugărilor Zen, atrăgând atenția oamenilor cu un clopoțel care Îl țineau În mînă. — Pomană pentru un călugăr? Sau ești prea preocupat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
iasă pe fereastra bucătăriei. Luna răsărea deasupra piersicilor. Convorbirea oficială cu mesagerul din Sumpu luând sfârșit, se aprinseră mai multe lămpi și se pregăti un banchet, urmând ca a doua zi mesagerul să pornească la drum. Sunetul tobei și al fluierului răsunau din conac, unde se juca o piesă Nô. Familia Imagawa din Suruga era mândră și ilustră. Gusturile membrilor săi nu Îmbrățișau numai poezia, muzica și dansul, ci tot ceea ce era considerat un lux din capitală: săbii cu intarsii pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Întrebări vulgare, cum ar fi, unde mă duc? Un om cu trupul ca norii călători și râurile curgătoare nu are nevoie de destinație. Pustnicul continuă În același stil o vreme, după care, Încercă să fugă. Un soldat Îl nimeri În fluierele picioarelor cu coada lăncii, iar omul se prăbuși urlând. Despuindu-l pe jumătate, soldații descoperiră că nici vorbă să fie muntean ascet. Era un călugăr-războinic din Honganji, care ducea spre clanul Mori un raport secret despre evenimentele de la Templul Honno
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
luminate și ele. Lămpi strălucitoare ardeau la anumite intervale chiar și În fort, unde soldații stăteau de veghe disperați, așteptând să Înceapă lupta. Trupele atacatoare se Întrebau ce se Întâmpla. Dar misterul fu rezolvat curând. Acum, pe lângă sunetul curgător al fluierelor, se auzeau și bătăi de tobe. Cântece populare, Încărcate de accentul provinciilor din miazănoapte, pluteau până la urechile lor. — Oamenii din castel știu că e ultima lor noapte și probabil se bucură de un banchet de rămas bun. Ce trist! Atacanții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
să beau? De ce-ți Închipui că am venit În camera ta? — Bine, dar mama ta a spus: „Băiatul ăsta va porni din nou spre Muntele Komaki, poimâine,“ și mi-a ordonat cu strictețe să-ți aplic obișnuita moxa pe fluierele picioarelor și pe șolduri, Înainte de a pleca pe front. — Cum! A spus să-mi aplici moxa? — Se teme că peste câmpul de luptă va dăinui căldura toamnei și, dacă bei apă stătută, riști să te Îmbolnăvești. Îți voi aplica moxa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
robiei suferințe. Cu huiete se joacă dansatorii-n dansul morții, înveselindu-se-n măcel. Dure Ciocanele zimțate sînt domolite de ale flautelor cîntece de leagăn, Cuptoarele muginde răsună lîngă goarna cea hăulitoare, Toba cea dublă-îneacă urlete și gemete, si ascuțitul fluier șuiera și țipă, Cornul cel arcuit, aprig, dar armonios, pe șarpele care dogit răcnește în delir îl îmblînzește: Și Bowlahoola e Stomacul în orișicare om."123 Din fragmentul de mai sus se poate observa că Blake încearcă să descrie dramaticele
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
expansiune, rămîn într-o alcătuire trainica. 20 Noaptea sufla rece, țipat-a Enitharmon peste grozavul vînt. Cu palidele-i mîini bărbatul și-l îmbrățișează, și peste capul ei plăpînd Șed Umbre ale Morții Veșnice în aerul de plumb. Însă duiosul fluier, flautul, violă, armóniul, harfa și chimvalul, Si sonul dulce-al vocilor de-argint alínă așternutul cel trudit 25 Al lui Enitharmon; dar vaierele ei îneacă harfele nemuritoare. Tare și mai tare via muzică peste văzduh plutește, Slabă și mai slabă
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Orc cel roșu-n mînia-i 145 Și-n jurul sumbrei Femei fără nume ce úrlă de groază Cînd Zeii Stihiilor alăturatu-s-au toți minunatului cîntec: "Sunați din groaznică trîmbiță-a Războiului, suflete-n zale de oțel ce atrage! Sunați din fluierul ascuțit, șerpi ai războiului! Toba din Miazănoapte o-aud. Sculați! Aud un fîsîit de flamuri înfășurîndu-se. 150 Balaurii cei din Miazănoapte armurile-și pun; Spre marea de la Răsărit se-ndreaptă far' ocol. Lucirea hamurilor de pe cai a nopții bolta o
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
se joacă-n Cărăruile care cu clinchet sună; lei înfuriați cîntă al bucuriei cîntec Roților de aur ce se-nvîrtesc peste a cerurilor pardoseala, si toate 720 Satele lui Lúvah sună; și cărămizile de aur ale satelor Răspund viorilor, micilor tobe, fluierului, flautului, lirei și chimvalului. Apoi căzut-au ale Tainei Legiuni în caos înnebunitor, Jos, jos prin nesfîrșire, țipînd, înfuriate și deznădăjduite, În teascurile lui Luváh; urlînd cădeau ciorchinii 725 De omenești familii prin adînc; fost-au umplute teascurile vinului; Sîngele
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
al Asociației Scriitorilor din Iași și membru în conducerea Uniunii Scriitorilor din România. Publică primele versuri pe când era încă elev, dar poetul consideră că debutul său se produce în 1952 la „Iașul nou”, fiind girat de George Mărgărit. Prima plachetă, Fluierul, îi apare în 1959. Mai colaborează la „Cronica”, „Luceafărul”, „România literară”, „Argeș”, „Tribuna” ș.a. I s-au decernat Premiul Asociației Scriitorilor din Iași (1969, 1974, 1979, 1993), Premiul „Mihai Eminescu” al Academiei Române (1980). Face parte din PEN-Clubul Român și din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290737_a_292066]
-
s-au decernat Premiul Asociației Scriitorilor din Iași (1969, 1974, 1979, 1993), Premiul „Mihai Eminescu” al Academiei Române (1980). Face parte din PEN-Clubul Român și din Organizația Mondială a Poeților. Z. începe prin a scrie o poezie în stil delicat tradiționalist (Fluierul, Florile cornului tânăr, 1961), recomandată cu căldură de Otilia Cazimir. Se văd numaidecât influențele din Tudor Arghezi (în poezia căminului și a paternității) și mai ales din Ion Pillat. Trece la o lirică neosimbolistă, suavă și ceremonioasă (o ceremonie a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290737_a_292066]
-
etalat printre flori și esențe rare. Imaginile pe care le folosește sugerează un univers închis, incapabil de creștere, supus măcinării. Sensibilitatea poetului descoperă aici un domeniu care-i aparține, alăturând, într-o îmbinare rară, senzualitatea de castitate. AL. ANDRIESCU SCRIERI: Fluierul, Iași, 1959; Florile cornului tânăr, pref. Otilia Cazimir, București, 1961; Orfeu îndrăgostit, București, 1966; Alcor, București, 1967; Iarnă erotică, București, 1969; Umbra paradisului, Iași, 1970; Nunțile efemere, Iași, 1972; Orfeu plângând-o pe Eurydice, București, 1973; Cartea de copilărire, Iași
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290737_a_292066]
-
locuri! Fiți gata! Start! sunt ajutate de un sistem combinat, precum în acest tabel cu semne și semnale pentru conducerea subunităților de pompieri: Fiecare probă sportivă utilizează un anumit tip de semnale, care se referă la specificul relației cu publicul, fluierul arbitrului fiind una dintre comenzile cele mai cunoscute, urmate de tipul de sport; ceasul la șah, drapelul la curse, etc. Ritmul schimbărilor activității sportive este mult mai rapid în mileniul al treilea, politica sportului poate fi comentată pe verticală de
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]