7,215 matches
-
imaginarului, pe când universul fantastic este cu precădere inconștient și de aici o formă de imaginar tenebros. Motivul pentru care apar aceste confuzii sunt de ordin organizatoric, lucrările filosofului român fiind de analiză a mentalităților și o încercare de definire a imaginarului. Prin această analiză a mentalității și universului magic este realizată și o reconsiderare a începuturilor științei moderne sau a discursului rațional. Conflictul dintre rațional și magic este eliminat și prin aceasta universul de imagine unificat. Dar acest univers nu trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
o reconsiderare a începuturilor științei moderne sau a discursului rațional. Conflictul dintre rațional și magic este eliminat și prin aceasta universul de imagine unificat. Dar acest univers nu trebuie considerat ca fiind doar fantastic. Modalitatea în care dezvoltăm ideea de imaginar este universalistă, astfel încât suntem în concordanță cu ideea enunțată de Lucian Boia care îl definea astfel: "Imaginarul este omniprezent (...). Orice gând, orice proiect, orice acțiune posedă o dimensiune imaginară, într-un evantai foarte larg, care se întinde de la ipoteza ce-
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
și prin aceasta universul de imagine unificat. Dar acest univers nu trebuie considerat ca fiind doar fantastic. Modalitatea în care dezvoltăm ideea de imaginar este universalistă, astfel încât suntem în concordanță cu ideea enunțată de Lucian Boia care îl definea astfel: "Imaginarul este omniprezent (...). Orice gând, orice proiect, orice acțiune posedă o dimensiune imaginară, într-un evantai foarte larg, care se întinde de la ipoteza ce-și așteaptă verificarea până la fantasmele cele mai insolite."14Această "definiție" ne ajută să precizăm care este universul
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
acțiune posedă o dimensiune imaginară, într-un evantai foarte larg, care se întinde de la ipoteza ce-și așteaptă verificarea până la fantasmele cele mai insolite."14Această "definiție" ne ajută să precizăm care este universul de discurs de la care pornește ideea de imaginar specifică acestei lucrări. Totuși pentru a nuanța modalitatea de percepție a imaginarului, am înlocui cuvintele "posedă o dimensiune" cu "este o formă" și astfel am putea preciza "orice gând, orice proiect, orice acțiune este o formă imaginară". Schimbarea ni se
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
întinde de la ipoteza ce-și așteaptă verificarea până la fantasmele cele mai insolite."14Această "definiție" ne ajută să precizăm care este universul de discurs de la care pornește ideea de imaginar specifică acestei lucrări. Totuși pentru a nuanța modalitatea de percepție a imaginarului, am înlocui cuvintele "posedă o dimensiune" cu "este o formă" și astfel am putea preciza "orice gând, orice proiect, orice acțiune este o formă imaginară". Schimbarea ni se pare radicală: sub pătura imaginarului putem într-adevăr introduce întregul univers cognitiv
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
pentru a nuanța modalitatea de percepție a imaginarului, am înlocui cuvintele "posedă o dimensiune" cu "este o formă" și astfel am putea preciza "orice gând, orice proiect, orice acțiune este o formă imaginară". Schimbarea ni se pare radicală: sub pătura imaginarului putem într-adevăr introduce întregul univers cognitiv, astfel omniprezența sa devenind una reală. Majoritatea perspectivelor teoretice analizate, urmăresc imaginarul simbolic și modalitățile în care acesta este integrat și integrează omul. Dar, putem urmări modalități de definire ce au drept punct
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
astfel am putea preciza "orice gând, orice proiect, orice acțiune este o formă imaginară". Schimbarea ni se pare radicală: sub pătura imaginarului putem într-adevăr introduce întregul univers cognitiv, astfel omniprezența sa devenind una reală. Majoritatea perspectivelor teoretice analizate, urmăresc imaginarul simbolic și modalitățile în care acesta este integrat și integrează omul. Dar, putem urmări modalități de definire ce au drept punct de pornire doar imaginea perceptivă. Aceasta este privită ca imagine de bază pentru construcția imaginilor mentale. Ea nu este
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
continuu cu imaginea perceptivă și ca urmare a inter relaționării lor se construiește imaginea despre lume15. Analiza modalității în care se construiește imaginea perceptivă dezvoltă direcții noi în analiza imaginilor vizuale: fotografie și film. Între aceste modalități de a defini imaginarul putem urmări tendințe de a limita descrierea imaginarului la una dintre modalitățile specifice de identificare a acestuia. Majoritatea studiilor au avut tendința de a urmări partea de imaginar numită de noi ca fiind imaginar tenebros 16, urmărind să identifice structurile
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
inter relaționării lor se construiește imaginea despre lume15. Analiza modalității în care se construiește imaginea perceptivă dezvoltă direcții noi în analiza imaginilor vizuale: fotografie și film. Între aceste modalități de a defini imaginarul putem urmări tendințe de a limita descrierea imaginarului la una dintre modalitățile specifice de identificare a acestuia. Majoritatea studiilor au avut tendința de a urmări partea de imaginar numită de noi ca fiind imaginar tenebros 16, urmărind să identifice structurile inconștiente specifice sau a imaginilor de suprafață. Dar
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
analiza imaginilor vizuale: fotografie și film. Între aceste modalități de a defini imaginarul putem urmări tendințe de a limita descrierea imaginarului la una dintre modalitățile specifice de identificare a acestuia. Majoritatea studiilor au avut tendința de a urmări partea de imaginar numită de noi ca fiind imaginar tenebros 16, urmărind să identifice structurile inconștiente specifice sau a imaginilor de suprafață. Dar o definiție a imaginarului nu trebuie să prezinte doar un aspect. Prin limitarea imaginarului doar la nivelul imaginilor de origine
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
Între aceste modalități de a defini imaginarul putem urmări tendințe de a limita descrierea imaginarului la una dintre modalitățile specifice de identificare a acestuia. Majoritatea studiilor au avut tendința de a urmări partea de imaginar numită de noi ca fiind imaginar tenebros 16, urmărind să identifice structurile inconștiente specifice sau a imaginilor de suprafață. Dar o definiție a imaginarului nu trebuie să prezinte doar un aspect. Prin limitarea imaginarului doar la nivelul imaginilor de origine inconștientă și a simbolurilor specifice acestora
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
modalitățile specifice de identificare a acestuia. Majoritatea studiilor au avut tendința de a urmări partea de imaginar numită de noi ca fiind imaginar tenebros 16, urmărind să identifice structurile inconștiente specifice sau a imaginilor de suprafață. Dar o definiție a imaginarului nu trebuie să prezinte doar un aspect. Prin limitarea imaginarului doar la nivelul imaginilor de origine inconștientă și a simbolurilor specifice acestora se pierde o parte importantă a imaginilor ce există la nivelul omului. Nu există o diferență de esență
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
tendința de a urmări partea de imaginar numită de noi ca fiind imaginar tenebros 16, urmărind să identifice structurile inconștiente specifice sau a imaginilor de suprafață. Dar o definiție a imaginarului nu trebuie să prezinte doar un aspect. Prin limitarea imaginarului doar la nivelul imaginilor de origine inconștientă și a simbolurilor specifice acestora se pierde o parte importantă a imaginilor ce există la nivelul omului. Nu există o diferență de esență între imaginea perceptivă și cea imaginată și atunci de ce este
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
imaginilor de origine inconștientă și a simbolurilor specifice acestora se pierde o parte importantă a imaginilor ce există la nivelul omului. Nu există o diferență de esență între imaginea perceptivă și cea imaginată și atunci de ce este necesar să reducem imaginarul doar la nivelul imaginilor ce au drept sursă imaginația? Analiza imaginarului trebuie să se realizeze raportându-ne la realitate. Ontologic, ceea ce numim drept "realitate" există ca atare, dar cunoașterea ei este posibil doar fenomenologic. Astfel interacțiunea dintre om și realitate
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
o parte importantă a imaginilor ce există la nivelul omului. Nu există o diferență de esență între imaginea perceptivă și cea imaginată și atunci de ce este necesar să reducem imaginarul doar la nivelul imaginilor ce au drept sursă imaginația? Analiza imaginarului trebuie să se realizeze raportându-ne la realitate. Ontologic, ceea ce numim drept "realitate" există ca atare, dar cunoașterea ei este posibil doar fenomenologic. Astfel interacțiunea dintre om și realitate se construiește o lume specială care este o sumă a reprezentărilor
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
este o lume statică, și se dezvoltă nu numai ca interacțiune între om și realitate, ci ulterior ca o dezvoltare continuă, colaborare și luptă a imaginilor existente. Datorită modului în care se manifestă lumea reprezentărilor, pe care o vom numi imaginar, considerăm că ea are un statut ontologic special, având existență în sine. Această lume se dezvoltă pe baza următoarelor repere, în care reprezentarea lumii, ca primă imagine se suprapune pe ideea "realității", iar dezvoltările independente sau tangențiale cu realitatea și
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
ea are un statut ontologic special, având existență în sine. Această lume se dezvoltă pe baza următoarelor repere, în care reprezentarea lumii, ca primă imagine se suprapune pe ideea "realității", iar dezvoltările independente sau tangențiale cu realitatea și este privit imaginarul privit doar ca fantastic. În această relație între reprezentarea ca realitate și fantastic se construiește epistema ca un complex al cunoașterii și al lumii în care trăim. Definim imaginarul ca suma tuturor imaginilor ce se manifestă la nivelul omului ce
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
realității", iar dezvoltările independente sau tangențiale cu realitatea și este privit imaginarul privit doar ca fantastic. În această relație între reprezentarea ca realitate și fantastic se construiește epistema ca un complex al cunoașterii și al lumii în care trăim. Definim imaginarul ca suma tuturor imaginilor ce se manifestă la nivelul omului ce nu sunt legate în mod direct doar de imediat sau fantastic, de imagine sau structură discursivă. Imaginarul reprezintă orice formă de cunoaștere. Imaginea nu reprezintă cunoașterea doar în unele
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
ca un complex al cunoașterii și al lumii în care trăim. Definim imaginarul ca suma tuturor imaginilor ce se manifestă la nivelul omului ce nu sunt legate în mod direct doar de imediat sau fantastic, de imagine sau structură discursivă. Imaginarul reprezintă orice formă de cunoaștere. Imaginea nu reprezintă cunoașterea doar în unele elemente marginale, ci ea reprezintă forma esențială de stocare și structurare a informației. Imaginarul reprezintă eul cognitiv în ansamblul său, prin integrarea elementelor de ordin discursiv, a căror
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
legate în mod direct doar de imediat sau fantastic, de imagine sau structură discursivă. Imaginarul reprezintă orice formă de cunoaștere. Imaginea nu reprezintă cunoașterea doar în unele elemente marginale, ci ea reprezintă forma esențială de stocare și structurare a informației. Imaginarul reprezintă eul cognitiv în ansamblul său, prin integrarea elementelor de ordin discursiv, a căror finalitate este tot o imagine. Limbajul este doar o modalitate intermediară folosită pentru transmiterea de informații și de organizare a acestora, un instrument comunicațional cu rol
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
acestora, un instrument comunicațional cu rol în construcția a eului cognitiv care este de esență imaginară. Limbajului nu este în antiteză cu imaginea dezvoltând o zona a abstractului ca non-imagine, ci dor o altă formă de structurare și dezvoltare a imaginarului. Există la nivelul epistemic al omului o componentă non-imaginativă? În momentul în care gândirea ajunge la nivelul non imaginativ intră într-un moment de colaps, într-o situație apodictică sau paradoxală 17. Într-o astfel de situație căutăm imagini alternative
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
Într-o astfel de situație căutăm imagini alternative, și încărcăm imaginile simple cu sensuri abstracte. Imaginea elementară se transformă în simbol, încărcat cu sensuri complexe. Acesta este procesul prin care se realizează transferul nereprezentabilului la nivelul reprezentării. La nivelul individului imaginarul reprezintă, într-o formă sau alta, totalitatea cunoașterii ce poate fi proiectată în imagini, noi considerând că acesta este reprezentat chiar de totul cunoștințelor unui individ. Imaginarul reprezintă totalitatea imaginilor pe care le avem despre lume, indiferent de forma pe
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
procesul prin care se realizează transferul nereprezentabilului la nivelul reprezentării. La nivelul individului imaginarul reprezintă, într-o formă sau alta, totalitatea cunoașterii ce poate fi proiectată în imagini, noi considerând că acesta este reprezentat chiar de totul cunoștințelor unui individ. Imaginarul reprezintă totalitatea imaginilor pe care le avem despre lume, indiferent de forma pe care o adoptă acestea. Realizarea acestor imagini nu se rezumă la percepția vizuală sau auditivă, ci ea este completată de un întreg univers social, cultural, cognitiv, educațional
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
imaginilor pe care le avem despre lume, indiferent de forma pe care o adoptă acestea. Realizarea acestor imagini nu se rezumă la percepția vizuală sau auditivă, ci ea este completată de un întreg univers social, cultural, cognitiv, educațional. Mai mult, imaginarul are propria sa viață, independentă de voința umană. Există o interacțiune între universul uman, cel social și imaginar, dar nici unul nu îl poate determina pe celălalt în mod radical. Imaginarul crește, se dezvoltă și devine, are momente de maxim și
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
de un întreg univers social, cultural, cognitiv, educațional. Mai mult, imaginarul are propria sa viață, independentă de voința umană. Există o interacțiune între universul uman, cel social și imaginar, dar nici unul nu îl poate determina pe celălalt în mod radical. Imaginarul crește, se dezvoltă și devine, are momente de maxim și minim. Totuși el nu are existență decât în universul uman. Dincolo de această perspectivă a teoriilor privind imaginarul mai putem vorbi despre un aspect fundamental privind imaginarul științific. Știința este cea
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]